About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Thursday, March 30, 2006

Schooluitstap - Slaapmiddel - California

Op de valreep is zoonlief vertrokken op schooluitstap; de bus vertrok om 8.15 uur stipt, maar de school begint eigenlijk om 8.30 uur, en ik had dus niet gezien dat ze er deze keer vroeger moesten zijn. Ze waren al in aan’t stappen toen hij toekwam! Hopelijk steekt hij tijdens zijn bezoek aan de Thermen van Heerlen heel wat op voor het werkstuk dat hij voor Latijn wil maken over ‘thermen’. En in de Tongelreep zullen ze zich zeker en vast wel vermaken!
Morgen hebben ze nog school tot 15.00 uur, en ik hoop dat het weer wat meezit, zodat we nadien nog even de stad in kunnen, want Zoonlief is zo hard gegroeid de laatste maanden, dat hij dringend nieuwe lange broeken nodig heeft, want ze beginnen vrij kort te hangen! Hij is daar zelf wel heel gelukkig mee, want doordat hij vrij klein van was is én een jaar jonger is dan zijn klasgenoten, is hij natuurlijk met stip de kleinste van de klas. Zelf was ik niet van de kleinste, ik was op zijn leeftijd al 1.62 m. En z’n papa is 1.90 m, maar die is heel laat beginnen groeien, dus als hij de aard heeft naar z’n papa, dan moet hij nog een jaartje of 4 geduld hebben. Maar ondertussen is hij nu dus toch, op 11,5 jarige leeftijd, 1.45 m.

Dankzij de opmerking van Annemiek op m’n vorige post besef ik nu waarom ik dus echt knock-out geklopt word wanneer ik antihistamine inneem! Ik verschiet er dus niks van dat ze dit middel als alternatief voor slaapmiddelen gebruiken!
Misschien moet m’n echtgenoot maar eens zo’n vrij verkrijgbaar alternatief product meebrengen vanuit Amerika, zonder antihistamine, voor als ik nog eens zo’n erge aanval heb. Normaalgezien heb ik m’n allergie redelijk goed onder controle (behalve als ik bij paarden kom, wat ik dan ook zoveel mogelijk tracht te vermijden), maar ja, heel af en toe heb ik wel eens zo’n uitschieter zoals de afgelopen dagen.

De eerste drie weken van mei moet Echtgenoot naar Amerika (California). We speelden even met de idee om Zoonlief een week van school thuis te houden en mee te gaan, maar door de drukte op het werk is het voor m’n man niet mogelijk om aan zijn verblijf ginder een weekje vakantie aan vast te knopen, dus zien we maar af van dat plan om nog snel zo’n vakantietje mee te pikken. We zouden eventueel gewoon tijdens zijn verblijf ginder kunnen gaan, maar het programma zit zo vol dat hij zelfs ’s avonds meestal niet vrij is, en dan hebben we er als gezin ook niet veel aan.

P.S.: blijkbaar spookt het af en toe tussen de commentaren: ze verschijnen, verdwijnen weer, verschijnen weer terug opnieuw... Ik heb dit reeds gemeld bij Blogger, maar tot nu toe lijkt de oorzaak nog niet gevonden te zijn.
Eén troost voor diegenen die zo lief zijn om af en toe eens iets te posten: IK heb in ieder geval altijd gelezen wat jullie zeggen, want ik krijg elke commentaar onmiddellijk toe in mijn mailbox. Dus: sorry voor het ongemak dat af en toe optreedt, maar laat het jullie vooral niet tegenhouden om toch eens een teken van leven te geven. ;-)

1 comment:

Anonymous said...

Hoi Elke,
Leuk dat je op mijn site terechtkwam! Hoe/wat/waar en vooral wanneer gaan jullie (eventueel, begrijp ik?) naar Amerika!! En voor hoe lang?
Wij zitten hier in principe tijdelijk, maar bevalt (na nu 3 mnd Californië) erg goed. Waar moet je man voor zijn werk zijn in CA? Jammer dat jullie er geen familie-uitje van kunnen maken. Herken het wel: die mannen beginnen hier vroeg, en gaan na het werk meestal ook samen uit eten. Dan blijft er inderdaad weinig gezelligs over. (of je moet gewoon met je zoon op stap gaan!?)
Ben benieuwd naar je verhalen, ik voeg je toe aan mijn favorieten!
groet, Andrea