About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Thursday, April 27, 2006

Baaldag

Zaterdag zou ik nog wat dingen willen planten in de tuin, maar de weersverwachting ziet er niet echt zo heel schitterend uit. Ook moet ik blijkbaar een deel van de klimop die we vorig najaar aangeplant hebben, vervangen, want de blaadjes worden met de dag bruiner. Bah! Dat vind ik niet leuk. Ik weet niet wàt er juist fout gegaan is, want ik heb toch goed wat potgrond in de plantgaten gedaan. OK, ik heb de planten niet echt extra water gegeven de dagen nadat ze geplant waren, maar ik had ze wel in bakken met water gezet alvorens ze te planten, en het weer was nadien nogal “op z’n Belgisch”, dus dan ga je toch niet nog eens extra water gieten!? Of moet dat wel?

Nadat we dit jaar ook al de wasmachine en de droogkast hebben moeten vervangen, is nu ook de grasmaaier aan vervanging toe. Toch zijn we niet van plan om meer dan 1000 euro aan een nieuwe grasmaaier te geven, want het ding moet waarschijnlijk (hopelijk!) nog maar één zomer dienen. ‘k Zag in de winkel ook tweedehandse staan voor 200 euro, mét garantie. Zal eens navragen hoe lang die garantie geldig is.

En ja hoor, ook mijn strijkijzer begeeft het. ‘k Heb zo’n stroomgenerator, en eens je dat gewend bent is het maar triestig strijken met zo’n gewoon stoomstrijkijzer. Gelukkig is er momenteel een aanbieding op zo’n stroomgenerator (einde reeks) in de Harense Smid. Dus i.p.v. meer dan 200 euro uit te geven aan een soortgelijk toestel als ik nu reeds heb, neem ik maar een halve bar stoomkracht minder, niet zo’n speciale coating op de strijkbout, en heb ik nu een DeLonghi voor 97 euro.
(en ik denk niet dat we er al vanaf zijn, want deze ochtend zag ik dat de stekker van de haardroger ook wat los aan ’t komen is, gelukkig is dat niet zo’n duur toestel)

Tel daar dan het slechte weer bij dat er aan staat te komen (een week met veel regen, mogelijk onweer, en 10 tot 12 graden), én het feit dat Lieve Echtgenoot maandag voor 3 weken naar de States vertrekt én het feit dat hij terugkeert op 21 mei maar dat ik dan een ganse dag op een hondenshow zit…
Snif snif snif…

Ik neem een baaldag vandaag! Maar ach, dat zou niet zo’n goed idee zijn, ik kan beter m’n poetswerk gaan doen, zodat ik dit weekend toch nog wat kan genieten van de laatste uurtjes samen met m’n Echtgenoot. Las ik de afgelopen week ook niet dat onderzoek bij Engelse huisvrouwen aangetoond had dat ze huishoudelijke taken anti-stresserend vonden? Misschien word ik wel helemaal relax en happy van stof af doen en stofzuigen en dweilen…
(waarom word ik nu niet helemaal enthousiast bij het idee alleen al???)

Monday, April 24, 2006

Pon-wandeling

Die 20 graden die het afgelopen zaterdag gingen worden, die kon je toch enkel maar binnen in je verwarmde huis vinden hoor! Maar ach, niet gezeurd: we hebben een ganse dag in de tuin kunnen werken, wél met een pulleke aan, maar het bleef droog. Veel onkruid is dus weer gesneuveld, het gras heeft een dosis meststoffen en onkruidverdelger gehad, er zijn een paar boompjes gesnoeid én het gras is afgereden.

Gisteren was het echter schitterend weer! Reeds in de ochtend kon je zien dat het zonnetje de overhand zou halen op de wolken. We hebben een lekker-lui en rustig-aan ochtendje gehad, en vlak na de middag zijn we naar Moortsele vertrokken. Elk voor- en najaar organiseren de fokkers van onze hond een wandeling. Dan komen we met een aantal mensen tesamen die ook allen een hond (Polski Owczarek Nizinny, alias Ponneke) hebben van hen, om te wandelen. Leuk is dat! Je ziet al die harige bollekes lekker dollen door bos en wei (én soms ook door een vijver of een gracht).

Image hosting by Photobucket

Dit is een deel van de groep

Image hosting by Photobucket


Spijtig genoeg hadden we er niet aan gedacht om onze batterij na te kijken, met als gevolg dat we na 3 foto's plots met een platte batterij zaten, en dus geen leuke foto's meer hebben kunnen maken. Gelukkig waren er nog een aantal wandelaars met een fototoestel, dus we zullen genoeg voorraad krijgen om deze wandeling niet te vergeten.

Sven en Mieke hadden deze keer de wandeling uitstippeld die haast door hun achtertuin ging: we deden zo’n 8-tal kilometers van de plaatselijke Bunkerroute. En bunkers hebben we inderdaad gezien, misschien wel 20, her en der verspreid tussen de velden.

We hebben kunnen genieten van een lekker zonnetje, al wandelend in onze T-shirt, en net toen we de eindhalte bereikten (de vijver in de tuin van de pastoor), vielen er een paar kleine regendruppeltjes. Het leken haast ‘muggenpiskes’, zoals we hier in Vlaanderen zeggen.
Nadien zijn we nog lekker gaan eten in een lokale feestzaal waar de specialiteit ‘gegrilde beenhesp’ was. Hmmmm, heel lekker!

Spijtig genoeg kregen we ook slecht nieuws gisteren: weeral mensen die besloten hebben om uit elkaar te gaan… Wij voelen ons daar toch altijd triest bij, zeker als je de indruk had dat die mensen elkaar wel heel graag zagen. Maar ja, als buitenstaander kan je natuurlijk nooit oordelen over een relatie. Sommigen hangen constant “hunne vuile was” buiten, maar blijven elkaar (ondanks alles) toch graag zien en worden samen oud, anderen hoor je nooit klagen, en plots zeggen ze dan: “we gaan scheiden”. Je kan dan enkel maar hopen dat dat werkelijk de beste beslissing was die ze genomen hebben, en dat ze terug gelukkig worden…

Friday, April 21, 2006

Zomer?

Het ziet er naar uit dat het een beetje gaat zomeren de komende dagen, alhoewel de weervrouw er onmiddellijk bij aanplakte dat er mogelijk ‘lokaal’ een bui kan vallen… Nu maar hopen dat dat niet hier is. J
Voor morgen staat er nog een dagje werken in de tuin op het programma: gras afrijden, het gazon bemesten, tegen onkruid spuiten,…

En ondertussen ben ik al een beetje aan ’t aftellen: maandag 1 mei vertrekt Manlief voor 3 weken naar Amerika: eerst één week in New Brunswick, nadien nog twee weken in San Francisco. ‘k Zal eens op zoek gaan naar ‘tips voor trips’ in San Francisco, zodat hij tijdens het weekend zich niet hoeft te vervelen.

Het is ongelooflijk hoe snel de tijd vliegt… Papa vertrekt bijna naar Amerika, en als hij terug is, dan duurt het schooljaar nog maar een goede maand, en ’t is al grote vakantie!
Enerzijds: Joepie! Vakantie! Anderzijds wil dat ook zeggen dat we al niet tijdens de grote vakantie zullen verhuizen. Als ze een job hebben, dan duurt het nog een maand of 4 vooraleer we moeten verhuizen.
Dat is heel het duale in deze situatie: aan de ene kant ben je blij dat je tijdens de vakantie nog hier bent, zodat je nog wat leuke uitstappen kan maken, zodat je nog gezellig kan BBQ-en met je vrienden, maar anderzijds zou de vakantie een schitterende periode geweest zijn om te verhuizen: nog niet direct heel die routine van naar school gaan, rustig de buurt kunnen verkennen, al wennen aan de nieuwe taal.

Ook moet onze zoon tegen een studiekeuze maken voor zijn 2de jaar van het Middelbaar Onderwijs:
Hij kan kiezen uit Grieks-Latijn, Latijn of Moderne Wetenschappen.
Grieks vindt hij wel ‘leuk’, maar hij is er niet echt een krak in, ik zie ook voor een latere studie niet echt iets zitten wat binnen zijn interessesfeer ligt en waar hij enig nut zou hebben aan de kennis van (oud) Grieks én hij kan er bij de verhuis naar Amerika weinig mee aanvangen.
Indien hij Moderne Wetenschappen zou kiezen, dan valt Latijn weg, en dat is net een vak dat hij heel erg graag doet én waar hij zelf het nut ook erg van in ziet: het hele culturele gebeuren dat aan bod komt tijdens die lessen (het Oude Rome) én de kennis van Latijnse woorden die hem helpen bij de wetenschappelijke benamingen van dieren (want da’s zo’n beetje een hobby van hem). Dus hij zal wel voor Latijn gaan, denk ik.

Wednesday, April 19, 2006

De Westhoek

De paasvakantie is weer voorbij, tijd om de dagelijkse routine te laten beginnen!
We hebben dus een leuke trip gehad naar de Westhoek: we bezochten in Ieper het In Flanders Fields museum. Wegens tijdsgebrek bezochten we niet de permanente tentoonstelling, maar enkel de tijdelijke expositie ‘De laatste getuige’. Nu zijn wij geen van allen ‘oorlogsfanaten’, en voel ik mij altijd heel erg ongemakkelijk bij zo’n dingen, vandaar ook dat ik zelfs een schitterende film als Schindlers List niet eens gezien heb. Na dik 1,5 uur in het museum was ik dan ook heel blij dat we niet ook een kaartje gekocht hadden voor de permanente tentoonstelling, want dat zou werkelijk teveel geweest zijn. De expositie was heel mooi gebracht (in een mooi gebouw trouwens!), maar die enge sfeer kroop (o.a. door de muziek en de vele foto’s) écht wel op je. Dat was tenminste onze ervaring. Brrr, hopelijk moeten we zoiets nooit meer meemaken!
Snel nog even een terrasje gedaan op de markt van Ieper die volop in de zon baadde, en dan door naar Nieuwpoort, waar we afgesproken hadden met onze vrienden.

De markt van Ieper
Image hosting by Photobucket

In Nieuwpoort was het standbeeld van Koning Albert I gesloten, zodat we het niet konden beklimmen om van het uitzicht te genieten. Zoonlief en Neef Felix zochten dan toch wel even iets anders uit om te ‘beklimmen’…

Het standbeeld:
Image hosting by Photobucket

Onze jongens:
Image hosting by Photobucket
We wandelden van daar uit ook nog even verder, midden in de weilanden, naar twee windmolens die er stonden, zodat de jongens eens vlak naast zo’n pyloon konden gaan staan, om te ervaren hoe ontzettend groot die dingen zijn! Ze zijn hoger dan 5 keer ons huis, en één zo’n ‘wiek’ is 26 meter land, dus de ‘zwaaidiameter’ (tja, hoe leg ik dat nou anders uit?) is 26 meter!!! Eén zo’n paal levert elektriciteit voor zo’n 350 gezinnen!
Verder wandelden we nog op het beroemde Westerstaketsel in Nieuwpoort (een soort van 'uitsteeksel' in de zee, zodat je via een smalle houten 'dijk' "in de zee" kan wandelen), en we hadden gepland om gebruik te maken van de veerdienst om de Ijzermonding over te steken, zodat we ook eens op het Oosterstaketsel konden wandelen, just for fun, maar nét toen we daar toekwamen had hij z’n laatste overtochtje gemaakt.
Vader en zoon op het Westerstaketsel:
Image hosting by Photobucket
Moeder en zoon op het Westerstaketsel:
Image hosting by Photobucket
De Lanterfanter sloeg ook deze keer niet tegen. De jongens mochten bij elkaar op de kamer slapen, en dat vonden ze écht geweldig!
We hebben weerom een schitterend avondmaal genomen in het restaurant aan de overkant van de straat (dat ook De Lanterfanter noemt). Alleen hadden Ingrid en Luc als enige een voorgerecht van gevulde champignons genomen, en hebben ze zich eigenlijk tot ’s anderendaags niet echt lekker gevoeld…
’s Morgens kwam de geur van heerlijke broodjes ons al op de kamer uitdagen om snel snel aangekleed te zijn en aan tafel te gaan.
Image hosting by Photobucket

En dan: op naar Plopsaland! ’s Nachts en in de vroege ochtend had het wat geregend, dus er was niet veel volk. Gelukkig voor ons, want wij hebben nergens langer dan 5 minuten moeten aanschuiven, zodat we écht volop hebben kunnen genieten! Wel was de wind zo nu en dan venijnig koud!, zodat we af en toe even een warme koffiestop moesten maken, binnen, of ergens uit de wind in het zonnetje.
Kabouter Plop in een scène uit het Plopbos (waar je met zo'n bootje langs kan varen):
Image hosting by Photobucket
Dario en Felix in het speeltuintje bij de Boerderij van Big & Betsy:
Image hosting by Photobucket
’s Avonds zijn we nog langs Veurne gereden om daar op de Markt nog een hapje te gaan eten. Lukraak koos Ingrid er een eetgelegenheid uit, en het bleek een hele goede keuze te zijn!
Thuisgekomen nog snel langs de fokker om Dusza op te halen (het was al 21.30 uur!), en zo zat ons uitstapje er weer op!

Sunday, April 16, 2006

...

Nee, nee, stop maar met je zorgen te maken, wij zijn niet verdronken in de zee, we zijn ook niet verloren gelopen in Plopsaland, en we hebben ook niet beslist om tot het einde van de paasvakantie op reis te gaan. Mijn PC had zich tijdens onze trip naar de Westhoek aangesloten bij een vakbond, denk ik, want hij eiste plots zeer drastisch het recht op vakantie op: hij crashte!
Gelukkig heb ik hier een zeer volhardende helft van m'n trouwboekje rondlopen, dus willens nillens ging het ding terug aan de gang, maar toch maar voor even, want weer crashte het snertspul! :-( En weer heeft de PC ondertussen kennis gemaakt met de volhardendheid van m'n echtgenoot, dus nu werkt alles weer (voorlopig althans).
Bleek te liggen aan de updates van Windows XP (die nu vanop een schijf moeten uitgevoerd worden). Hopelijk blijft alles de komende dagen (maanden!) onder controle, en kan ik jullie terug voorzien van updates over onze afgelopen vakantie.
Ondertussen wens ik jullie allen een fijn paasweekend toe, en eet je niet ziek in de chocolade!

Image hosting by Photobucket

Saturday, April 08, 2006

De Lanterfanter - Plopsaland

Drie maanden geleden, begin januari, zag het er naar uit dat we mogelijk rond deze tijd heel concreet met de verhuis bezig zouden zijn… En nu, nu zitten we hier, zonder enig concreet uitzicht op een job, alleen met de ‘belofte’ dat we tegen half 2007 ten laatste in New Jersey zullen zitten… Maar anderzijds klinkt overal in het bedrijf de woorden ‘besparen’ en 'bevriezen van de budgetten' en dat stemt niet altijd zo erg hoopvol. Snif snif. Aanvankelijk dachten (hoopten) we dat we in de grote vakantie van 2006 zouden kunnen vertrekken, nadien hebben we het maar opgeschoven tot ‘eind 2006’ (ik wil geen kerstboom meer in Belgie zetten!), maar moeten we ons stilaan maar mentaal gaan voorbereiden dat het mogelijk 2007 zal worden? Of ben ik dan te negatief ingesteld? Zucht…

Om onze gedachten dan maar wat te verzetten, vertrekken we morgen voor twee dagen naar West-Vlaanderen. We gaan naar een bed-and-breakfast waar we vorig jaar ook al geweest zijn: De Lanterfanter in Ramskapelle.

De slaapkamer:
Image hosting by Photobucket
De badkamer:
Image hosting by Photobucket
De ontbijtruimte:
Image hosting by Photobucket

Het is ons daar toen heel goed bevallen. Het is er klein (3 kamers), heel proper, de mensen zijn vriendelijk, en het ontbijt was zeer verzorgd.
Aan de ene kant van de straat is de bed-and-breakfast, en aan de overkant van de straat ligt het restaurant. Zaaaaalig hebben we daar toen gegeten! ’t Is dat het zo ver ligt, anders zouden we zeker en vast nog wel vaker daar gaan eten zijn. Het oogt helemaal niet chique, maar het eten was om duimen en vingers af te likken!
Vorig jaar gingen oom Luc, tante Ingrid en neef Felix mee, en zij gaan ook deze keer weer van de partij zijn, én tante Magda gaat deze keer ook mee, zodat de ganse Eduratio-bende compleet is, dus we gaan gegarandeerd heel veel plezier hebben!

Op maandag gaan we naar Plopsaland, da’s voor de kinderen altijd leuk. Het is een pretpark op maat van kleinere kinderen, of voor kinderen die niet als ware waaghalzen en stuntmannen in alle rollercoasters duiken. En als ik eerlijk moet zijn, Ingrid en ik versnellen onze pas ook telkens als we aan het pleintje komen waar die mooie antieke paardenmolen staat...

De Carrousel (antieke paardenmolen):
Image hosting by Photobucket

Ook een ritje met het bootje door het Plopbos vindt bij ons nog dadelijk een bende enthousiastelingen. ;-)

Het Plopbos:
Image hosting by Photobucket
Op de foto zie je het niet zo heel duidelijk, maar je vaart op een gezapig tempo door allerlei taferelen uit het dagelijkse leven van de kabouters (Plop, Kwebbel, Lui, Klus, ...). Heel erg mooi. Je ziet de plopmelkfabriek, een kabouterkermis, kabouters in een winters tafereel, ...

Zoonlief is ook gek van de Wienerwalz:
Image hosting by Photobucket

In Amerika maakte hij voor de eerste keer kennis met zo’n ‘draaimolen’, tijdens een kermis op ‘the 4th of July’. En in Plopsaland gaat hij ooit 3 of 4 keer na elkaar op dat ding! Ik haak na 1 keer af, anders wordt ik misselijk, deze gaat namelijk behoorlijk snel!

En De Draak is een rollercoaster die niet al te angstaanjagend is (lees: die niet overkop gaat), zodat we daar ook met z'n allen een ritje op maken.
Image hosting by Photobucket

Je gaat dus even geduld moeten hebben tot we terug zijn, en dan krijg je een verslag met foto’s! Prettig weekend nog voor iedereen, en tot dinsdag!

Thursday, April 06, 2006

Onderwijsverschillen - Gezonde voeding

Gisteren had ik samen met Magda, een mede-lid van onze werkgroep, een afspraak met twee Nederlanders. Eén van hen verhuisde onlangs naar België omdat zijn kinderen niet meer konden functioneren in de Nederlandse school én hij thuisonderwijs aan hen wou geven. De Nederlandse overheid vond dit echter niet zo'n goed idee, en de man hing een boete boven het hoofd. Vandaar dat hij naar ons landje kwam, waar je zomaar van vandaag op morgen kan beslissen om thuisonderwijs te geven (maar er wel inspectie komt om te kijken of je het op een correcte wijze aanpakt). Deze man heeft een bepaald concept uitgewerkt voor een totaal ander schoolsysteem dat zich meer richt op top-down leren, (i.p.v. het fragmentarische leren) en wou van ons eens even horen of hij zo’n school in België op zou kunnen richten, hoe dat dan in z’n werk zou gaan, of hij als privéschool zou (moeten) fungeren of wat hij zou moeten doen om een officieel erkende school te worden, enz… Gelukkig was ik niet alleen, want Magda is aardig thuis in heel die wetgeving, waarvan ik toch alleen maar de grote lijnen ken.
In ieder geval kwamen we er achter (en zij ook) dat er een heel groot verschil is tussen het opzetten van zo’n onderneming in Nederland of in België.
Het concept van die mannen is zeker niet slecht, maar of het in de praktijk haalbaar gaat zijn, daar stel ik me m’n vragen toch bij… En of je echt genoeg leerlingen aan kan trekken?...
Het probleem met alternatieve systemen en opstartende scholen is dat ze meestel een paar jaar door heel wat kinderziektes moeten, en dat zo’n opstartjaren dus vrij rommelig (of in het ergste geval: tumultueus) kunnen verlopen (vaak ten koste van de kinderen). En ofwel sneuvelt je school tijdens die fase (en moeten je kinderen terug naar de 'gewone' school), ofwel overleef je het. Maar persoonlijk wil ik niet graag m’n kind als ‘proefkonijn’ hebben in zo’n school.
Maar het was best een boeiende namiddag.

Nadien zijn we nog even langs de fabriekswinkel van Estee Lauder geweest, waar we tegen sterk gereduceerde prijzen o.a. maku-up van Clinique of parfum van Tommy Hilfiger konden kopen. Maar eigenlijk zijn dat telkens restpartijen, en spijtig genoeg zaten deze keer de producten van Clinique die ik meestal gebruik, er niet tussen. Toch hebben we beiden een mooie lipstick gekocht. Kunnen we met mooie lipjes de zomer in. ;-)
(Juffrouw Zomer, DIT IS EEN HINT!!!)

Deze week weeral berichten in de media omtrent de Amerikanen die steeds maar dikker worden
Ook bij Amerikanen en Belgen die recent naar Amerika verhuisden hoor je wel eens dat ze toch wel (een klein beetje) een probleem hebben om hun gewicht onder controle. Je kan er ook zo lekker eten voor weinig geld én de porties zijn zo ongelooflijk groot. Je vraagt je dan wel eens af of ook wij slachtoffer zullen worden van dit fenomeen… Zelf ben ik iemand die ook heerlijk kan genieten van lekker eten. Dus ik ben eens wat meer gaan nadenken over het eten dat we nu, hier in België, eten, en ik realiseer me dat dit best heel wat gezonder kan, en dat ga ik de komende tijd ook eens proberen om te vormen hier. Dus: meer fruit (dagelijks toch één portie), minder vet (ondanks het feit dat zoonlief verzot is op frietjes, hamburgers, pizza, …). Gisteren ben ik begonnen met de spaghetti: dit keer geen gemengd bereid gehakt (mét varkensgehakt onder), maar wel rauwe , onbereide américain. En deze niet opbakken in een pan met boter, maar wel in een pan met anti-aanbaklaag zonder boter. En in plaats van gewone spaghetti heb ik voor volkoren sprietjes gekozen. En ze vonden het lekker! Goed zo!

Image hosting by Photobucket

Wat het fruit betreft gaat het werk ook wel op mijn schouders terecht komen; er ligt hier altijd fruit in de fruitmand, maar geen van m’n beide heren zullen daar zelf spontaan naar nemen (tenzij onze zoon, die lust wel eens een banaan). Maar als ik voor zoonlief fruitpap maak, zoals ik dat vroeger voor hem deed toen hij baby was, dan smikkelt hij in één keer een appel, een banaan én het sap van twee appelsienen op. Of als ik appels neem, deze schil en in partjes snij, en dat in een kommetje onze m’n twee mannen hun neus zet, dàn eten ze het wel op. Dus dat zal ik dan maar eens moeten doen hé! Ten slotte gaat het om hun gezondheid!

Wednesday, April 05, 2006

Verbeelding - Kookles

Image hosting by Photobucket

Zoonlief is gisteren na de middag gaan spelen bij zijn beste vriend. Die had zijn neef op bezoek. Die jongen is even oud als hun, en heeft begin 2005 zijn mama verloren na een ziekte. Af en toe komt hij tijdens vakanties eens een paar dagen in ons dorp logeren, bij z’n neef, en die 3 jongens tezamen schieten heel goed met elkaar op. Ze zijn, zoals gewoonlijk, het bos in getrokken waar ze kampen bouwen en ‘gevechten’ houden met (denkbeeldige) vijanden die hun planeet aanvallen. Schitterend is het om die verhalen te horen, ze brengen voor mij heel wat herinneringen boven aan het spel dat ik vroeger als lagere-school-kind graag speelde met m’n neef. Ongelooflijk hoe je verbeelding van een kuiltje in de grond een gans ondergronds kampement kan maken, hoe een onderdeel van een kachel een zendinstallatie werd, hoe de peperkoek die we van de grootmoeder kregen een rijkelijke maaltijd werd, hoe een merel die overvloog een ganse hoop aanvalsvliegtuigen werd,… Zalig! Ik geniet er dus van als ik zie dat de jongens zich zo goed kunnen bezighouden!

’s Avonds zijn we met ons tweetjes naar de kookles geweest. Papa ging op TV naar het voetbal zien, en zoon verkoos de kookles. Nu, vooraleer er hier een beetje jaloers worden op m’n zoon: ik vermoed dat zijn uiteindelijke bedoeling niet zo nobel was als op het eerste zicht wel lijkt hoor. Meestal kom ik maar ergens tussen 23.30 en middernacht thuis van zo’n les. Maar vandaag hadden we gerechtjes die vrij snel klaar waren, waardoor we om 20.30 uur al aan tafel zaten. Vrij bezorgd klonk z’n stem toen: “Maar mama, als we nu al beginnen met eten, dan blijven we toch nog wat gezellig nababbelen na het eten?”
“Neen, zoon, dan doen we de afwas en gaan we onmiddellijk naar huis.”
“Maar hoe komt het dan toch dat jij altijd zo heel laat thuis komt van de kookles? Want vandaag gaan we om 22.00 uur al thuis zijn!”, klonk hij haast wanhopig.
Aha! Dat was het dus! Hij verkoos de kookles omdat dat hem verzekerde (dacht hij!) op heel laat opblijven!!! LOL!

Wisten jullie dat je in New Jersey huizen kan kopen voor bedragen tussen de 50.000 en 80.000 euro? Ik heb even verduidelijkt dat ik niet in een schuur wil wonen, en dat ik zelfs twijfel of je zo wie zo een schuur kan kopen voor dat bedrag. Verder nog wat trivia over Princeton vernomen (is groen, lijkt met z’n heuvels een beetje op onze Ardennen, en studenten rijden rond op mini-fietsjes, en er is ook een treintje waar je aan het belleke mag trekken en dan stopt het om je uit te laten stappen waar jij wilt). Niks wereldschokkend dus. Zijn Amerika-kennis is, ondanks het feit dat hij er een zoon heeft wonen, toch ook maar zeer beperkt. ;-)

Wat we gekookt hebben?
* Dubarry soep (met bloemkool en kerrie en afgewerkt met Oud Brugse kaas). Heel lekker soepeke!
* Huisgerookte eendenborst op een slaatje van sinaasappel (met een vinaigrette van notenolie en balsamico). Heel lekker fris. En vooral het zélf roken van de eendenborst was leuk: in een blikken koekjesdoos van Delacare!
* zeetong op Normandische wijze (een klassieker)
* tompoes van wijnendaelkaas (met een sausje van perensiroop en honing)
Naar dat laatste gerecht was ik heel benieuwd wegens het verrassende van de ingrediënten. Maar persoonlijk vond ik het wat tegenvallen, teveel kaas-smaak. Dit ga ik in ieder geval niet thuis maken.
En volgende week hebben we al weer onze laatste les…

Image hosting by Photobucket
Dit is geen foto van de tongrolletjes die wij gemaakt hebben, als ik eerlijk moet zijn, dan zag ons gerecht er smakelijker uit! En soberder, niet met bloemetjes en tomaten in allerlei kleuren.

Tuesday, April 04, 2006

Oude Bekenden

Gisteren zijn we nog eens een dagje ‘de stad’ in gegaan… Natuurlijk ook weer langs de boekenwinkels! We hebben 10 boeken binnengebracht bij ‘De Sleghte’ (jeugdboeken). De aankoopwaarde lag over de 100 euro, het bedrag dat wij er gisteren voor kregen? Hahaha: jaja, welgeteld de edele som van 8 euro!. Pffft… En die heeft zoonlief dan ook maar meteen terug uitgegeven aan een boek over Japans mecchatekenen.

Toen we ’s middags een snackje aan’t eten waren, kwamen er mensen aan het tafeltje naast ons zitten. En wat bleek? Het waren een broertje en een zusje die samen met onze zoon ooit naar school gingen, voor dat we verhuisden! Zoonlief had het afgelopen weekend nog over Jasper gesproken: dat hij zich afvroeg hoe het ondertussen met die jongen ging, en dat hij het spijtig vond dat we geen contact meer hadden want dat hij dat toen een leuke jongen vond.
Eigenlijk is het een heel lang verhaal: beide jongens gingen naar een leefschool, maar wij woonden aan de ene kant van die stad, en zij aan de andere kant, met als gevolg dat wij zo’n 30 km. uit elkaar woonden. We zijn eerst verhuisd naar een tijdelijke woning, en die lag ook weer zo’n 20 km bij hen vandaan, maar nu wonen we niet eens 7 km van elkaar vandaag, dus ik ben 2 jaar geleden nog eens langs hun huis gereden, om het contact terug aan te halen. Haar papa was thuis, ik heb hem uitgelegd dat we in onze nieuwe woning zaten, en dat we dus eigenlijk vlakbij woonden, heb onze contactgegevens achtergelaten, maar we hebber er nooit meer iets van gehoord. Tot we ze gisteren dus zagen. De aanvankelijke vreugde bij onze zoon werd al snel teleurstelling… De jongen reageerde niet echt enthousiast op hem, en blijkbaar zijn hun interesses heel erg verschillend geworden. En dan zie je toch weer hoe ‘volwassen’ zoonlief tegen zo’n dingen aankijkt… Weet je waarom hij ook teleurgesteld was?
“Mama, ze doen heel vriendelijk tegen je, spreken over koetjes en kalfjes, maar hebben eigenlijk niet écht interesse in je, want ze vroegen niet eens in welk leerjaar ik nu zat of welke studierichting ik deed of dat ik school leuk vond of zo. Ze vertelden enkel maar over zichzelf.” Ja, jongen, zo heb je weer een wijze les geleerd. Ben blij dat hij dat verschil tussen mensen zelf ook al opmerkte.

Hij verheugd zich al op vanavond, hij gaat namelijk meegaan naar de kookles, “helpen”… Ik hoop maar dat het hem niet tegen gaat vallen, met al die gepensioneerden daar…

Sunday, April 02, 2006

Plantdag - Ice Age 2

Was me dat een dagje, gisteren!
We zijn de dag begonnen met lekker lang uitslapen, zodat we onmiddellijk het Vakantie-Gevoel hadden. Rond 9.00 uur zijn we dan uit bed gekomen, en zo nam de ochtend aanvankelijk een heel rustige start: rustig ontbijten, wat samen babbelen met elkaar, m’n mailtjes lezen, de dagelijkse portie blog-verhalen van collega-bloggers lezen terwijl ik een zalig tasje thee dronk.

En dan hup hup hup naar het tuincentrum om nog wat anti-worteldoek te halen en potgrond. Duidelijk was ik niet de enige die naar het tuincentrum ging, dus daar heb ik heel wat tijd al wachtend door moeten brengen: wachten tot er een superenthousiaste (dat had je gedacht!) jongeling was die m’n worteldoek wou snijden, en dan wachten aan de kassa, om dan in sneltreinvaart naar huis te rijden, want m’n man stond al klaar om naar zijn collega te rijden, alwaar we de planten gingen ophalen. Deze mensen hebben een bestaande woning gekocht, en zijn nu Grote Kuis aan ’t houden in hun tuin, waarvan wij dankbaar gebruik kunnen maken om nog wat gaatjes op te vullen hier en daar.

Tussen de buien door hebben we dan de worteldoek gelegd en de planten in de grond gezet. We zullen nog eens een keertje terug moeten rijden, want we hebben geen aanhangwagen, dus we kunnen telkens in de koffer van de auto maar een beperkt aantal planten meebrengen.

Na het planten een lekker badje genomen, effe uit eten geweest, om dan naar de film te gaan: Ice Age 2.

Image hosting by Photobucket

Gelukkig waren we daar ruim op tijd, want de zaal zat uiteindelijk nokvol!
Net zoals in Ice Age 1 zien we ook hier weer wat doldwaze scènes met de eekhoorn Scrat die naarstig op zoek is naar een eikel.
De mammoet Manny is dus nog altijd samen met zijn vrienden, sabeltandtijger Diego en neurotische luiaard Sid. Aanvankelijk genieten ze volop van een warmere periode in hun ijstijd, die maakt dat ze lekker kunnen spelen met wat smeltende sneeuw, zwembaadjes, en dergelijke. Tot ze zich realiseren dat de ‘meltdown’ écht wel heel erg serieus is, en dat ze beter zouden gaan vluchten want dat hun gebied dra overspoeld zal worden door de smeltende ijszee. En op deze tocht maken ze dus ook kennis met de pestkopjes, buidelratten Crash en Eddie, en hun zus Ellie (die nadien ontdekt dat ze eigenlijk een mammoet is).

Image hosting by Photobucket

En gelachen dat we gedaan hebben! En wij niet alleen! Ik denk dat iedere aanwezige een heel ontspannende avond gehad heeft, dus ik kan jullie de film echt wel aanraden. Hier en daar voorspelbaar, dat wel, maar zo mooi getekend, en toch wel heel erg grappig!