About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Friday, June 30, 2006

A-attest - 24/7

Gisteren kwam vriend T. hier spelen, maar na een tijdje zijn ze naar het bos getrokken om hun kamp verder te gaan bouwen.
Om 21.00 uur mocht ik de klastitularis bellen om te informeren naar zijn ‘uitslag’ van zijn eerste jaar Latijn. Hij had een A-attest, wat wil zeggen dat hij gewoon mag overgaan naar een richting die hij zelf verkiest. Zijn leerkrachten én hijzelf zien voor hem een roeping in de richting Grieks-Latijn, en dat gaat hij dus ook kunnen volgen vanaf 1 september.
(oei oei oei, nu zal hij toch echt wel moeten gaan leren, vermoed ik)

Om 21.30 uur was hij nog niet thuis (we hadden eigenlijk afgesproken dat T. om 22.00 uur terug naar huis moest), dus ik spring op m’n fiets om zoonlief toch maar te gaan halen. Staan we daar nog wat te babbelen met T. en zijn vader, zegt zoonlief plots “Mam, kunnen we nog even langs de Cash rijden want ik heb zooooooooveel zin in Fanta!”
“Euh, het is bijna 22.00 uur, die mensen van de Cash hebben al 4 uur gedaan met werken.”
“Hm, Amerika is toch handiger met zijn 24/7. Als je dan zin hebt in Fanta, dan kan je gewoon om Fanta gaan.”
(ik zal vandaag maar een paar blikjes Fanta mee naar huis brengen, als hij dan zin heeft in Fanta, dan kan hij gewoon naar huis komen. Die nieuwe smaak -exotische mango uit Thailand- vind ik trouwens overheerlijk!)

En bedankt! Het is fijn te lezen dat jullie ons gezinnetje een fijne vakantie toe wensen.

Thursday, June 29, 2006

Times are changing

Onze zoon geniet met volle teugen van deze extra vakantieweek! En ondanks het feit dat het weer heel aangenaam is, brengt hij een aanzienlijk deel van de dag achter zijn (nieuwe) PC door. Hij heeft namelijk de afgelopen maand geen games meer mogen spelen op de PC, omdat we merken dat die virtuele wereld een heel groot deel van zijn denken inneemt op dat moment. En in aanloop naar de examen is dat niet zo positief. Hij merkt dat zelf ook, vandaar dat hij er dan geen probleem over maakt dat hij een tijdje niet mag spelen. Maar nu is hij zijn schade in aan’t halen! De afspraak is wel dat hij maximaal 5 uur per dag achter een beeldscherm mag zitten (PC games, Playstation, TV). Dat maximum heeft hij nog maar 1 dag gehaald hoor.
En dan zie je dat de wereld inderdaad snel verandert; gisterenavond hadden mijn man en ik het er nog over: toen wij in onze laatste jaren van de lagere school zaten, hadden we pennevrienden. Uit België natuurlijk! We vonden ze o.a. via de bijlage in het Volk (ik geloof dat dat de Jommekeskrant noemde?). Je kon daar kleine oproepjes plaatsen à la:
Ik ben een 12-jarig meisje. Mijn hobby’s zijn muziek beluisteren, boeken lezen en zwemmen. Ik zou graag pennen met meisjes tussen 10 en 14 jaar.
Eigenlijk wilden we net zo graag (of misschien zelfs liever) pennen met jongens, maar dat durfde je niet eens zeggen thuis, laat staan dat je het in de krant liet drukken! LOL!
Eenmaal we naar het secundair gingen en vanaf het 2de middelbaar ook Engels kregen, gingen we op zoek naar Engelstalige correspondenten. Zo heb ik een hele tijd ‘gepend’ met een meisje dat in Kuweit woonde, en met een Egyptische jongen (tot dat die zijn foto meestuurde en ‘I love you’ in z’n brief schreef).
En nu? Ze zitten nog maar in de lagere school en via hun online games (Runescape en Star Wars Galaxies) zitten ze ijverig in het Engels te chatten met gasten van over de hele wereld!...
Times are changing… En ik vind dat niet eens zo slecht!

Photobucket - Video and Image Hosting

We kijken alle drie heeeeeeel erg uit naar onze vakantie, die nu wel heel erg dichtbij komt. Zo dichtbij dat ik nog wat shorts, T-shirts, topjes en zomerjurkjes uit de kast gehaald heb om deze nog eens via een wasbeurt op te frissen, en dadelijk ga ik aan de strijk.

Straks, als de lagere school uit is, komt vriend T. nog spelen (en mee eten, hij wil is gek op de spaghettisaus die ik maak).
Morgenvoormiddag nog rapport halen, na de middag gaat onze zoon met vriend W. en zijn ouders naar Bobbejaanland.
En zaterdag moeten we nog een beetje boodschappen doen (zien dat er iets te eten in huis is als we terug komen van vakantie), na de middag gaan we naar de Beach Volley en ’s avonds hebben we een BBQ.
En dan…. Koffers inladen, nog even op de zetel wat rusten, en om 1.00 uur instappen in die taxi!
Ik denk niet dat ik nog iets ga posten vooraleer we vertrekken, dus:
Geniet van jullie vakantie, en vergeet niet om half juli hier terug op bezoek te komen!!!!
Photobucket - Video and Image Hosting

Friday, June 23, 2006

Gezonde voeding

Joepie! De examen zijn voorbij!
Deze middag heb ik onze zoon en zijn vriend C. opgepikt aan de school, en zijn we naar de McDonalds gereden. Wat hadden ze daar zin in! Die jongen volgt thuis een vrij strikt dieet omdat zijn zus een darmziekte heeft en daadoor ook nogal allergisch reageert op diverse voedingsbestanddelen (o.a. gluten). Voor Biologie hebben ze dit trimester o.a. geleerd over de voedingsdriehoek, en ze moesten dus ook een voedingsdriehoek maken aan de hand van hun eigen voeding (via een computerprogramma). Net zoals die van velen in de klas, was ook die van vriend C. uit balans. Met dat verschil dat bij de meeste de ‘uit balans’ lag in de hele grote groep ‘restproducten’ (lees: snoep en suikerhoudende dranken), en bij C. was het dat balkje van groenten en fruit dat haast niet meer op het computerscherm pastte!
Als hij dus hier komt eten, wil hij heel graag frietjes of zo. En nu dus McDonalds.
Tijdens het eten schrok ik me een ongeluk! Ik kreeg plots het doosje in ’t oog waarin mijn Fishburger verpakt was, en zag daar op staan ‘2000 kcal’. Slik! Hemeltje lief, ik wist wel dat McD niet het ideale bestanddeel was voor een dieet, maar hier werd ik effe niet goed van, en ik overwoog ernstig om de andere helft van m’n maal niet meer op te eten. Zou dit met of zonder die hele zoute frietjes zijn? (en de mayonaise?). Maar gelukkig bekeek ik ondertussen het doosje nog wat verder, en zo ontdekte ik dat men wou bedoelen dat een volwassen vrouw zo’n 2000 kcal per dag nodig heeft. En mijn vis-tussen-een-broodje was iets van geen 400 kcal. Nog altijd een hele brok voor slechts één broodje, maar toch aanvaardbaar minder, dus ik heb maar verder gegeten.
Zo’n vermeldingen, dat schrikt toch wel mensen af, niet? Alhoewel, ik denk het niet. Mensen die trachten een beetje bewust om te gaan met hun eten, die zal je al maar zelden in zo’n fastfood restaurant treffen. En het andere deel van de bevolking zal écht niet stilstaan bij de hoeveelheid calorieën (én vetten en zout en …) die ze binnen krijgen met zo’n maaltijd.
Dat was ook iets wat de afgelopen week bij me op kwam toen we in de pas geopende Lidl bij ons in de regio eens binnen gingen. Als je tracht om gezond te eten en vetten en suikers uit je voeding te bannen, dan moet je echt niet in zo’n winkel zijn (idem voor Aldi). Niet dat de gewone supermarkten zoveel beter zijn hoor! Als ik in de Carrefour naar het vlees kijk, dan is het grootste deel ook varkensvlees of één of andere gehaktsamenstelling.
Gelukkig ben ik niet maniakaal met die dingen bezig, dus af en toe een worst gaat er hier nog wel in (maar in de spaghetti zal ik toch eerder américain nature doen, dan gemengd gehakt).

Morgen moeten zoonlief en ik weer vroeg uit de veren, want het is weer hondenshow, in de Heizel te Brussel. Het is de grootste hondenshow van België, en er zal dus heel veel volk op af komen. Vandaar dat we hier ook gaan vertrekken om 7.45 uur. Pfffft, heb er eigenlijk niet veel zin in. Vader-de-echtgenoot moet morgen weer tennis spelen op een plaatselijk tornooi, en met het heel zonnige weer had ik liever thuis gebleven om eens zalig niks te doen, eens een keertje met m’n witte melkbeentjes in het zonnetje te gaan liggen, naar de tennis te gaan kijken, genieten van zoonlief die in de tuin niets liever doet dan door de sprieten lopen(*)...
Maar neen, het zal dus lekker (sic) hondenshow worden…

(*): hoe moet ik nou ook weer in verstaanbare taal uitleggen wat dat is? Geen idee, dus bij deze dan maar de foto die het duidelijk moet maken:

Photobucket - Video and Image Hosting
Onverschrokken, gewapend met een emmer, gaat hij het (heerlijk koude) water te lijf! Ten aanval!!!!

Photobucket - Video and Image Hosting
Dart Zoonlief, nu met oorlogsuitrusting, om het niet te temmen en niet te stoppen water te lijf te gaan...

Tuesday, June 20, 2006

Examen - Internet tijdens je vakantie

Ben nog volop bezig met m’n Engelse les. Zo’n cursus Zakelijk Engels, da’s toch weer eens wat anders dan het Engels dat je tijdens je humaniora krijgt, of je huis-tuin-en-keuken Engels. Alleen is het spijtig dat een deel van die kennis op non-actief komt te staan als je het een tijd niet gebruikt hebt.

De examen gaan hier ook hun gangetje, als was het vorige week wel effe paniek na het eerste examen (Latijn); onze zoon had namelijk een black out gekregen, en dat net voor de modellen die hij echt helemaal vanbuiten kom aframmelen (Latijn is natuurlijk nog altijd heel veel van buiten leren). De leerkracht had het gezien dat hij begon te panikeren, en heeft een poging gedaan om hem te kalmeren, maar hij heeft bijna de helft niet meer in kunnen vullen…
Gelukkig is het bij die ene keer gebleven! Ook Frans, Wiskunde, Aardrijkskunde en Godsdienst zijn afgelegd.
Photobucket - Video and Image Hosting
Morgen nog Biologie (een lievelingsvak), donderdag nog Technologie en Geschiedenis (ook een lievelingsvak), en vrijdag tot slot nog Nederlands. En dan zijn we er weer vanaf! Joepie!

De werken aan het terras zijn hier ook stilgevallen; het was ofwel te warm (meestal dus), of een zeldzame keer konden ze ook niet verder omdat het regende. Maar ach, we jagen er ons niet in op, de tegels liggen er, het is enkel nog de afwerking die moet gebeuren (arduin + inwassen).

De afgelopen week heb ik tussendoor ook eens wat boeken over onze vakantiebestemming Malta doorgenomen, en ik vrees al bijna dat we ooit nog eens een keer terug zullen moeten, want dat we met onze dagen weer niet toe gaan komen!
En Manlief vroeg me gisteren of ik kon nagaan of onze hotelkamer internetaansluiting had… Heb maar niet gevraagd of hij dan zou overwegen om de laptop mee te nemen. Herinner mij nog levendig een vakantie van enkele jaren gelden in Frankrijk (onze eerste vakantie die we namen zonder onze zoon van toen een goed half jaar oud er bij); we hadden zo’n huisje op een domein gehuurd, om van daaruit uitstappen te maken. Elke dag waren we van ’s morgens tot ’s avonds op stap. En ’s avonds zag je de mensen dan gezellig buiten op hun terrasje zitten, nog nagenietend van de leuke dag, terwijl ze een glaasje van de smakelijke plaatselijke wijn dronken en ondertussen een boek lazen, kruiswoordraadsels oplosten, babbelden, een gezelschapsspel speelden. En wij zaten dus ook op ons terrasje: ik met een boek, Manlief met de laptop op z’n schoot, te werken!
Hoe leuk het dus ook zou zijn om dagelijks verslag uit te brengen van onze ontdekkingstochten op Malta, toch denk ik dat ik maar ga besluiten dat het hotel géén internetaansluiting heeft…

Wednesday, June 14, 2006

Het leven gaat gewoon zijn (warme) gangetje

Zaterdagavond hebben we van het goede weer geprofiteerd; toen Echtgenoot terug kwam van de tennis (hij speelde de halve finale in een tornooi), had ik de BBQ al klaar. Voor het eerst in m’n leven heb ik dus een poging gedaan om deze –in ons huishouden- mannentaak op me te nemen, en ’t is gelukt: niet teveel of niet te weinig houtskool, geen vlees dat verbrand werd, … En dan maar lekker eten terwijl we buiten in de schaduw zaten. Heerlijk! Spijtig dat het in België niet zo heel lang op een jaar BBQ-weer is.

Zondag bracht ik zoonlief naar een verjaardagsfeestje van een vriend uit school. De ouders nodigden me uit om nog even te blijven, en binnen het uur zat ik tussen een 20 à 30-tal mensen die in het oranje rond liepen. Nee nee, ik was niet op een feestje van de hare krishna beland, maar dit zijn één van de vele Nederlanders die hier in de grensstreek zijn neergestreken, en met het WK voetbal moesten zijn toch even hun oranje-gekte uitleven. Was best wel grappig!

De Engelse les valt best goed mee. Ik ben de enige student… Heb een bundel gekregen met een aantal hoofdstukken. Telkens is het een stukje theorie, gevolgd door oefeningen (schriftelijk & taallabo), en als een hoofdstuk afgelopen is, dan doe ik een mondelinge test. Overmorgen is mijn eerste test. Dit ging over termen uit de zakenwereld (facturatie, prijsaanvraag, organigram, ...). Het leren op zich vind ik niet erg, maar het doen van testen… dat vind ik echt zo vre-se-lijk. Ben eigenlijk heel erg faalangstig als het op testen aankomt. Maar tja, we moeten er door. Niks aan te doen.
Ga dus deze namiddag samen met m’n zoon aan de tafel zitten, en studeren. Ik Engels, hij Latijn, want morgen heeft hij z’n eerste eindejaarsexamen. Dus: duimen maar voor ons!

Het is heerlijk warm de laatste dagen, en afgelopen nacht hebben we heel wat onweer gehad en heel wat regen.
Nadeel van die warmte is wel dat men voorlopig niet verder werkt aan het terras; er moet nog een klein stukje verder gelegd worden, en dan moeten ze het ‘inwassen’ (met zo’n papje van cement). Blijkbaar is het beter dat het dan niet té warm is, anders droogt dat direct uit en vloeit het niet voldoende tussen de voegen.

Zaterdag 1 juli zijn we ’s avonds nog uitgenodigd voor een BBQ. Leuk! En op zich komt dat best goed aan, dan hoef ik de avond voor ons vertrek (’s nachts) niet zelf te koken en af te wassen. We nemen onze hond mee naar de BBQ, want één van de andere gasten gaat haar dan mee naar huis nemen, zodat ze tijdens onze vakantie daar kan blijven. Deze mensen hebben ook een Nizinny. Aanvankelijk zouden zij eigenlijk ons hondje gekregen hebben, omdat ze er nog een 2de wilden, maar de man was zo lief en vriendelijk om het hondje aan ons af te staan, omdat wij er nog geen hadden! En zo is hij dus ‘peter’ geworden van onze Dusza! En wij zijn heel erg blij dat ze bij hen mag logeren, zo kunnen wij zonder zorgen op reis vertrekken omdat we weten dat ze daar heel erg goed voor haar gaan zorgen! Ze kan er ook goed buiten spelen, en wandelingen maken, en tesamen met haar soortgenootje spelen… Dus: Dusza gaat eigenlijk ook écht op vakantie!

Saturday, June 10, 2006

Week van de Grote Uitgaven

Wat een drukke week!

Photobucket - Video and Image Hosting

Dinsdag ben ik begonnen met een cursus Engels, dus elke voormiddag ga ik nu lekker studeren.

Dinsdagochtend zijn ze hier ook begonnen met het aanleggen van het terras en het balkon, en die man gaat ook de paal herstellen die ze hier eerder op het jaar stuk gereden hebben.

Donderdag heb ik om 15.15 uur onze zoon opgepikt aan zijn school, en zijn we recht naar Antwerpen gereden, naar het Boekenfestijn. Er was, in tegenstelling tot wat ik verwacht had, niet zoveel volk, dus ik heb nog nooit zo dichtbij kunnen parkeren. Gelukkig maar, want we wandelden buiten met twee dozen boeken, voor iets meer dan 120 euro aan ‘buit’! En dan moet je weten dat we, vlak voor we naar de kassa gingen, nog even zo’n 1/3 van onze boeken toch maar achtergelaten hadden, omdat we wisten dat het anders financieel toch echt wel de pan uit ging swingen.
Wat hadden we bij? Strips van Suske & Wiske en van Asterix, De rode ridder en de zusjes Kriegel, The geanology of Greek Mythology, een dik boek (zo'n 5 cm) over mythologie (naast interesse in de Griekse, Romeinse, Egyptische en Noorse goden, wil onze zoon ook de rest van de wereld wel eens bekijken), The Bourne Trilogy van Robert Ludlum, nog twee pockets van Dan Brown, twee boeken uit de reeks van de Cliff Kronieken, ...

Deze week is echt wel ‘de week van de grote(re) uitgaven’ geweest!

Dinsdag ben ik een reis gaan boeken!
Photobucket - Video and Image Hosting
Omdat we nu dus weten dat we voor het eerst niet in Amerika zullen belanden, én dus in de grote vakantie geen verkenningsreis naar daar moeten maken om huis en school te zoeken, beslisten we om er dan maar eens een échte vakantie van te maken.
Photobucket - Video and Image Hosting
Vijftien jaar gelden was de eerste reis die mijn (toekomstige) man en ik maakten, er ééntje naar Malta. Op aanraden van het reisbureau hebben we toen maar een weekje geboekt, want het was een klein eilandje en er is niet zoveel te zien. ??? We hebben heel wat uitstappen gemaakt, en er is heel erg veel te zien, zowel uit de prehistorie als uit de Romeinse tijd als uit de tijd van de Maltese ridders en de kruistochten, er is ook heel wat natuurschoon te zien, al is het een heel dor eiland, maar je hebt ook prachtige rotsen en kliffen en onderwatergrotten waar je in kan gaan zwemmen, tijdens de zomermaanden heb je de festa’s (religieuze vieringen van hun heiligen),…
Photobucket - Video and Image Hosting
We gaan dus van 2 t.e.m. 12 juli!
Dat was dus ‘grote uitgave’ nummer 2 (na het Boekenfestijn).


Daar kwam dan nog bij dat ze met het terras en het balkon aan de slag zijn gegaan, dus dat is ‘grote uitgave 3’.
En natuurlijk moesten we toch nog wat zomerkleedjes hebben voor zo’n vakantie. Gevolg: ‘grote uitgave 4’.
Boekenfestijn is ‘grote uitgave 5’ (alhoewel, 120 euro heeft niet zo’n desastreuze gevolgen voor de rekeningstand).
En vaderdag met nieuwe tennisschoenen en een short was ‘grote uitgave 6’.

En nu zullen we maar stoppen, anders zijn we straks failliet!

Monday, June 05, 2006

Je hebt zo van die dagen - M:I:III

Je hebt zo van die dagen dat je ’s morgens wakker wordt, en dat je wou dat je je ogen terug kon sluiten, om gewoon een dagje later terug wakker te worden. Wel, dit was zo’n dag.

Gisteren buiten in de tuin gewerkt: onkruid wieden (met de hand!) en houtsnippers tussen de planten strooien. Heel stoffig, veel stuifmeeltjes, dus heel erg slecht voor mijn allergie. Het goede nieuws is dat ik ondertussen een medicijn heb gevonden dat de symptomen heel goed weet tegen te gaan, maar heel de troep zette zich op m’n longen, met als gevolg een moeilijke ademhaling. ’s Avonds was ik doodop, maar ik geraakte niet in slaap, en uiteindelijk heb ik heel slecht geslapen.
Tot ik plots heel erg abrupt werd gewekt… door mijn lieve (?) zoon, die wakker was en die eens even kwam kietelen aan mijn arm om te zien of ik ook wakker was. Ik werd dus plots uit m'n slaap gerukt en schrok me te pletter, kreeg daardoor onmiddellijk stekende hoofdpijn, én was klaarwakker, maar wel met een slecht gevoel. Heb nog even een poging gedaan om alsnog in te slapen, maar tevergeefs, het adrenalineshot bij het ontwaken was te hevig geweest, vrees ik. Dus tja, dan begin je je zondagochtend zo brutaal, terwijl er niet eens een reden was waarom je zo vroeg uit bed moest zijn. Grrrr!

Papa ging in de namiddag nog een balletje slaan, oefenen voor een tennistornooi, en zoon en ik besloten om met de hond een wandeling te gaan maken naar het dorp, waar het Sinksenbraderij was. Eens piepen of we een leuk koopje konden doen. Had heel leuk schoenen gezien, ik noemde ze al lachend ‘Amerika-schoenen’ omdat ze met rood, wit en blauw waren (neen, Janneke, er stonden geen Stars & Stripes op!). Het leek me een heel comfortabele wandelschoen voor onder een jeans, nét wat ik nog kon gebruiken, maar ze hadden m’n maat niet meer. ’t Was nochtans een koopje: van 90 euro naar 30 euro. Pech! Gelukkig vonden we nog leuke wandelschoenen voor zoonlief, én hadden we lekker weer, zodat we heerlijk relax een grote wandeling terug gemaakt hebben.

Toen besloten we om uit te gaan eten, naar een restaurantje waar ik hun salade met garnalen altijd ze heerlijk vind. Maar wat blijkt: nada nikske meer van datte, allemaal op. Dan maar een gestoomde zalmmoot genomen met groene asperges. Maar bweik, die saus vond ik veel te zwaar, en de asperges waren ook niet je van het. Zonde van het geld.

Gelukkig kwam manlief op de idee om onze avond af te ronden met een filmpje, en we zijn dus recht van het restaurant snel snel naar de bioscoop gereden, en daar heb ik nog een heerlijk ontspannen einde gehad van mijn dag, met Mission Impossible III. Heerlijk spannend van het begin tot het einde, zoals we gewoon zijn van die films. Elke keer vraag je je weer af of er nog een volgende film gaat komen, want telkens denk je dat ze zichzelf toch weer overtroffen hebben, maar elk vervolg is al de moeite geweest, dus ik kijk uit naar M:I:IV!

(dit bericht gaat over zondag, maar is gepost op maandag omdat ik gisterenavond niet ingelogd geraakte op Blogger)

Thursday, June 01, 2006

Bedankt allemaal!

Ik was even bang dat ik een (te) lang en voor anderen uiterst saai verhaal had geschreven, maar ik zie dat sommigen toch de moeite gedaan hebben om het te lezen.
Daarom wil ik jullie ook bedanken voor jullie steun en begrip, en zal ik hier even de tijd nemen om te reageren op jullie reacties.

Marion, je leven (tijdelijk) on hold zetten, valt best te doen zo lang je positieve vooruitzichten hebt. Echter, op dit moment lijken de vooruitzichten weg te vallen, terwijl onze gedachten toch nog altijd uit gaan naar Amerika (en we mentaal ons leven nog steeds on hold hebben staan). Je blijft dus wel hopen, maar je weet dat de kans momenteel heel klein geworden is, en dat je misschien nog wel een jaar (of langer?) moet wachten op De Kans…

Dries, in eerste instantie lijkt New Jersey inderdaad stukken aantrekkelijker dan Indiana. En alhoewel ik gevoelsmatig toch een lichte voorkeur heb voor NJ, had IN ons ook heel wat te beiden. Ten eerste gaf het ons iets vertrouwds, omdat we er reeds een tijdje verbleven én we er hele lieve vrienden hebben wonen. Tevens heb je een magnifieke stad als Chicago binnen bereik, zodat je daguitstapjes kan maken naar die fantastische musea én er zijn hopen dierentuinen in de regio. En ten derde wisten we dat, indien we op termijn zouden willen blijven, we ons geen zorgen moesten maken over een eigen woning, met de prijzen die daar gangbaar zijn, hadden we ons zeker een eigen huis kunnen kopen. Weet dat een leuke woning in de regio South Bend / Fort Wayne geen $ 400,000 zou kosten, terwijl soortgelijke woning in NJ snel (meer dan) het dubbele zou .

Lieve Magda, alhoewel mijn hartje heel verdrietig is bij de gedachte dat we nog voor lange tijd aan België vast zullen zitten, toch neem ik het jou niet kwalijk dat jij me graag hier zou houden. Luc (waarvan ik weet dat hij hier mee leest) en jij zijn de enige emotionele band die wij met België hebben, jullie zijn de familie die we niet hebben. Eigenlijk ben jij een beetje oma voor onze zoon, en zijn Luc en Ingrid de rest van een ‘familie’ als oom en tante (én toffe neef Felix!).

Kristine, een dik half jaar, dat lijkt me inderdaad een hele schone periode om afscheid te nemen, alles te regelen, en te vertrekken: niet te lang, maar lang genoeg om te doen wat je nog moest doen. Ik wens jullie dan ook heel veel succes toe, en ik blijf jullie volgen hoor!

Esther, die Green Card Lotery was tot nu toe eigenlijk maar een detailke voor ons. Maar plots is die Witte Enveloppe onze enige kans! En de tijd, die tikt ondertussen maar verder zonder dat er hier iets toekomt… (stuur die orkaan-winden die jullie daar in Florida de komende tijden gaan krijgen maar naar hier, mét zo’n enveloppe in hun kielzog!).
Heel veel succes nog met de voorbereiding van jullie terugreis. Ik hoop dat het niet te lang meer duurt vooraleer jullie weer terug kunnen zijn waar je je thuis voelt, dicht bij je familie.

Ilse, over twee weken beginnen de examen, dus ik vertel het voorlopig nog niet tegen onze zoon, hij zou er kapot van zijn want hij keek heel erg uit naar al die nieuwe ervaringen die op hem af zouden komen.
We zullen ons voorlopig troosten met de gedachten dat hij het hier ook heel fijn vindt op school, dat hij er leuke vrienden heeft.