About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Saturday, March 29, 2008

De tuin

Vandaag voor de eerste keer dit seizoen echt in de tuin gewerkt. Ik had al wel eens wat onkruid staan harken, maar daar bleef het bij. Het weer van de afgelopen wegen was ook alles behalve uitnodigend om er eens in te vliegen...
Maar deze ochtend zijn we opgestaan met een zonnetje (ok, we zijn hier niet veel meer gewend, dus als de lucht niet grijs is EN ik kan een zon zien...).

Manlief heeft het gras gemaaid, zoonlief is aan het harken geweest, ik heb het onkruid dan verder opgeruimd, heb nog wat gesnoeid, heb de buxus rijkelijk voorzien van meststoffen... Heerlijk was het! En het ziet er nu weer lekker “fris” uit. Nu maar hopen dat het even droog blijft.

Photobucket

We hebben hier en daar erg last van zo’n groene ‘aanslag’ op de tuinpaden/oprit. Dat is het gevolg van die schitterende hoge eiken die hier groeien. Maar bv. achter in de tuin is het zo erg dat het bij nat weer soms een beetje glibberig is.
Ik had dus een product meegebracht. Biologisch, want ik wil niet dat mijn plantjes kapot gaan, noch het gras of de hond! Gelukkig ging ik de bijsluiter nog eens goed lezen vooraleer ik er mee aan de slag ging, want het blijkt dat dit het best toepast bij temperaturen boven de 12 graden, en het moet toch minstens een dag droog blijven. Even geduld dus nog...
Behalve achter in de tuin: daar ben ik er maar met de schuurborstel op gegaan. Pffft.... Wat een werkje! Er zit nog steeds wat groen op maar ik ben er zeker van dat ik nu geen risico meer loop om onderuit te gaan!

Verder samen met m’n ventje nog wat zitten prutsen aan de instellingen van mijn blog, zodat deze tekstkolom een beetje breder is geworden.

De dollar koers

Als je op dit moment je eurootjes omzet naar dollars... dan ben je plots veel rijker.
(al is dat natuurlijk heel relatief)

HTML: de dollarkoers

Wednesday, March 26, 2008

aanvulling

De kans dat er langs deze weg ergens iemand is die werkelijk interesse heeft in mijn man (zijn CV) is natuurlijk klein, maar je weet maar nooit.
Daarom nog even deze kleine aanvulling:

Zijn taak als global account manager is er voor te zorgen dat infrastructuurdiensten, applicatientwikkeling en ondersteuning gealigneerd lopen met de behoeften van een multinationale operating company.
Hij is verantwoordelijk voor 15,000 seats wereldwijd in een Operations company en heeft daarvoor een infrastructuurbudget van $80,000,000 ter beschikking voor 11 manufacturing plants en 4 grote distributie centers.

Is dat "Amerikaans" genoeg? (zij willen blijkbaar veel cijfertjes kennen...)

CV is op aanvraag te bekomen.

Tuesday, March 25, 2008

De sterretjes zijn zoek

Opeenvolgende reorganisaties en besparingsrondes hebben een zware tol geeist bij mijn man op het werk.

Veel meer mensen dan gedacht hebben dan ook nog eens gebruik gemaakt van een gunstige ontslagregeling (zodat er geen naakte ontslagen moesten vallen). Gevolg: personeelstekort (dat niet aangevuld mag worden).

Diegene die aan het hoofd van het bedrijf staat krijgt heel veel commentaar in de zin van “ondoordacht optreden” / “geen lange-termijn visie” / “autoritair” / ... Maar er is niemand die zijn kop uit durft te steken om dat aan te klagen bij de Board of Directors. Allemaal bang om hun job te verliezen?

Gevolg: er is geen aandacht meer voor de loopbaanplanning van bekwame medewerkers. Dus wat doen die mensen? Gefrustreerd rondlopen. Of hun ontslag geven.

Ik heb mijn man nog nooit zo tegen zijn zin zien gaan werken. Had zelfs nooit gedacht dat dat mogelijk zou zijn. Ik schrik me dus een hoedje. En ik maak me zorgen.
Photobucket

Een ding staat hier vast: als wij momenteel de green card zouden winnen, dan zou hij in eerste instantie zelfs buiten het bedrijf naar een nieuwe job gaan zoeken...
Wie had dit ooit kunnen denken...

We hebben verlof van vrijdag tem maandag. De Fortune Top 100 ligt al klaar. En het CV ook. Tips zijn altijd welkom, en een jobaanbieding nog meer!

EDIT: mijn man heeft al ruim 20 jaar werkervaring, vooral in global account management en project management. Zeer ervaren in het leiden van een grote groep (+150) mensen in een globale IT-omgeving. Sector: telecom / farmaceutisch - chemisch / supply chain.

Sunday, March 23, 2008

Pasen

Een vrolijk Pasen, of een Zalig Pasen, wat je ook maar wenst!

Photobucket

P.S.: ik ben heel blij,want mijn favoriete blogger is na 11 maanden terug gestart met bloggen!

Monday, March 17, 2008

"Stel dat" en "Als ... dan"

Opstoot kredietcrisis zorgt voor paniek. Greenspan ziet ‘ergste crisis sinds Tweede Wereldoorlog ” titelt De Standaard vandaag in zijn online uitgave.
Het zoveelste bericht in die zin dat in de afgelopen weken verschenen is.
En dat baart me zorgen. Ja, natuurlijk omwille van de mogelije impact op heel de wereldeconomie, maar vooral omwille van de gevolgen voor ons eigen kleine leefwereldje. Want krijgen we op deze manier nog wel een kans om naar de VS te verhuizen? Gaat het bedrijf die kosten willen maken, of willen ze de trend van de afgelopen jaren door al dat slechte nieuws alleen nog maar versterkt verder zetten en dus “besparen besparen besparen”?...
Gaan we echt alleen nog maar kunnen hopen op het winnen van een Green Card?

We zullen maar niet te depressief worden, en de dingen van een positieve kant trachten te bekijken? Daar zijn we ondertussen expert in, we oefenen het tenslotte toch al meer dan 3 jaar.
STEL dat we de Green Card winnen, DAN worden we genoodzaakt om onze woning te verkopen want huizen in (midden) New Jersey zijn duur. Heel duur zelfs als je in een goede schoolbuurt wilt wonen.
Ik volg de immobiliënmarkt daar nu al een jaar of 3, en ik moet zeggen dat ze daar bitter weinig te lijden hebben onder die hypotheekcrisis. Een huis vergelijkhbaar met datgene waar wij hier nu in wonen kost ginder nog een heel stuk meer dan hier. Het positieve is dus: ALS wij ons huis op dit moment zouden moeten verkopen en onze euro’s omzetten in dollars, DAN zouden we een flink pak geld meer hebben dan enkele maanden geleden, dankzij de huidige dollarkoers. Want op het moment dat ik dit bericht schrijf is elke dollar 1.579 euro waard!

Maar ja, termen als “stel dat” en “als ... dan”, die gebruik je enkel maar in verhalen die ver van de realiteit staan. In dromen dus.
En dat zullen we dus nog maar even verder moeten doen.

Vanaf april kunnen de notification letters weer in de bus vallen... Hopen dus maar weer. En ondertussen wachten. Zoals de duiven.

Sunday, March 16, 2008

Heerlijke koekjes - Bling bling - specht!

Ik begin me stilaan beter te voelen, al ben ik nog wel snel moe. Lang geleden dat ik zo lang last gehad heb van een verkoudheid.

Gisteren ben ik aan de slag gegaan met een recept dat ik via Miranda haar blog had gevonden:
Ik maakte de havermoutkoekjes. En we zijn het unaniem eens: dit zijn de lekkerste koekjes die we ooit gegeten hebben!

Hier zie je ze klaar liggen om in de oven te gaan:
Photobucket

En zo zien ze er uit na het bakken:
Photobucket

Twee weken geleden had onze zoon met zijn school een jaarlijkse sponsorloop. Telkens kiezen ze binnen hun klasgroep een thema en trachten ze zich een beetje te verkleden. Aanvankelijk hadden ze Dalmatiërs gekozen. Dus ik gezorgd voor een witte T-shirt en zwarte textielverf. Maar de avond voor de sponsorloop bleken ze van gedacht veranderd te zijn! Het thema werd nu ‘bling bling’. LOL! De mensen die ons kennen weten al onmiddellijk dat er hier weinig in het genre bling bling aanwezig is. Dus dan zit je met je handen in het haar! Maar gelukkig is onze zoon een stuk creatiever dan zijn moeder: met de witte T-shirt en een zwarte alcoholstift ging hij aan de slag.
Dit is het resultaat:
Photobucket
Let op de adelaar en de “SPQR” ... de link naar de klas van Grieks en Latijn.
Op de achterkant van de T-shirt nog snel de poen benadrukken:
Photobucket

Surprise surprise toen ik hem na de sponsorloop ging halen. Hij was wit met zwarte vlekken geverfd, als een dalmatiër! Bleek dat ze dan ’s avonds nog maar eens terug van gedacht veranderd waren omdat er maar weinigen waren die plots bling bling spullen tevoorschijn konden toveren. Maar zoonlief is de enige in de klas zonder GSM dus ze hadden hem niet kunnen sms-en (en dat je ook kan bellen naar een vaste lijn, daar hadden ze niet echt bij stil gestaan). Gelukkig had onze zoon er een goede draai aan gegeven: hij was Bling Bling, het rijke hondje. En die tekening op de voorkant van zijn T-shirt stelde zijn hondenpenning voor. Hahaha!

En tot slot nog een (onduidelijke) foto van de specht die zich af en toe te buiten gaat aan de pieren die in onze gazon leven! De specht is heel waakzaam: telkens als ik in de buurt van het raam kom om een foto te maken, vliegt hij weg! Vandaar dat het redelijk onduidelijk is. Erg moeten inzoemen + een raam dat er nog tussen zat:
Photobucket

Wednesday, March 12, 2008

Ziek

Pffffft… ‘k ben ziek. Lopende neus, brandende keel en kriebelende buis van Eustachius… En moe. Vooral heel erg moe.

Ondertussen raast er een storm over het land, de lucht is grauw en grijs, dus dat werkt genezing al niet erg in de hand.

Ik zal me dadelijk maar even gewonnen geven en op de zetel gaan liggen.

Ook manlief is thuis. Gisteren heeft hij een ziekendag genomen, vandaag werkt hij gewoon van thuis uit, in zijn pijama. Lang leven het home office!

En nu maar hopen dat zoonlief het ook niet te pakken krijgt. Want zijn examen beginnen morgen. Eerst wiskunde, vrijdag Nederlands, maandag Grieks, dinsdag Frans en tot slot woensdag Engels.

Voor fotografie hebben we ondertussen portretfoto's gedaan. Vanwege de privacy van mijn mede-cursisten hier dus geen foto's.
't Waren er goede, maar dit is niet mijn favoriete onderdeel.
Nu zijn we bezig met landschappen. Ik weet al weer ik naartoe wil trekken voor wat foto's, maar dat zal moeten wachten tot ik me beter voel.

Monday, March 03, 2008

Nog wat macro's

Vandaag weer cursus fotografie gehad.
Het ging over portretfotografie en we zijn dus naar de studio getrokken om daar te experimenteren met belichting en zo. Heb dus massa’s foto’s gemaakt van onze leraar en tegen volgende week moet ik bekijken welke ik wil weerhouden.
Ook nog wat gezien over landschapsfotografie dus daar moet ik deze week ook mee aan de slag gaan.

Eigenlijk wou ik dit nog laten zien. Het illustreert heel mooi het gebruik van het ‘macro’ op mijn fototoestel.
Deze denappel is genomen via die macro functie:
denappel via macro

En dit is diezelfde denappel die ik even groot heb gefotografeerd, maar dan door enkel gebruik te maken van mijn zoom:
denappel via zoom

Dat verschil is duidelijk!

Verder nog wat foto’s die ook genomen zijn via macro, en die ik leuk vond:

Lekkere tomaatjes:
Photobucket

Een kunstig stukje hout:
Photobucket

En nog een mooie hondenneus:
Photobucket

Sunday, March 02, 2008

Chuckwagon

Gisterenavond hadden we een mini-meeting met enkele mensen van het Alles Amerika forum.
Als locatie waren we naar het Amerikaanse BBQ-restaurant ‘Chuckwagon” in Tongeren getrokken.
http://www.chuckwagonbar-b-que.be/?left=foto

Dit was werkelijk een heel geslaagde avond!

Het gezelschap:
Het gezelschap

Klein verslagje:

We zijn begonnen met 2 appetizer plates die voldoende waren voor 15 personen! Amerikaanse porties dus. Wat lag er zoal op? Chicken wings, onion rings, gefrituurde inktvis, iets met jaleno pepers in vermengd, en nog iets met kaas (andere forumleden vullen maar aan!), en nog wat dipsausjes.

Nadien hebben we allemaal voor zo'n menu uit de buffet-formule gekozen. Je hebt dan toegang tot soep, koud en warm buffet, een hoofdschotel bestaande uit vis of vlees (of een hamburger in 1 van z’n vele variëteiten), en tot slot nog koffie.
Sommigen gingen voor de soup of the day, welke een lekker kippensoepje was, anderen verkozen koud buffet (en weer anderen combineerden beiden).
Nadien kwam dan het hoofdmenu. Er waren er die voor de steak gingen, maar ze hadden ook heerlijke zalmmoot en de cheeseburger was ook hmmmm.

Caroline aan het koud buffet:
Koud buffet

Als je voor de buffetformule gaat dan kan je dus ook nog van het warme buffet gaan nemen, en daar was o.a. chili con carne, cowboy meatballs, aardappelschijfjes met een looksausje, rijst, ...

Terwijl we nog gezellig zaten na te genieten kregen we ook nog een drankje van het huis aangeboden: een cactusjenevertje.

Dennis, Rob en Jan:
Dennis, Rob en Jan

Om een idee van de prijs te geven: we hebben een hele avond lekker gegeten en gedronken (frisdrank, wijn, bier, koffie) vanaf 17.30 tot iets na 23.00 u, en we moesten 480 euro betalen voor 15 personen. Dat is dus 32 euro per persoon. Lang niet slecht zou ik zeggen, en zeker voor herhaling vatbaar want die hamburgermenu's van hen wil ik zeker ook nog eens proberen!

Schilderijen van 1 van de Osmond broertjes

Grappig is dat we eigenlijk de eigenaars ‘kennen’ zij het uit een andere setting. Toen wij jaren geleden aan onze nieuwbouw begonnen en wegtrokken uit Limburg, hebben wij een groot deel van meubels en dergelijke opgeslagen bij Extra Space in Hasselt. Daar had je individuele boxen die ook nog eens geclimatiseerd waren, en dat was wat we zochten. Onze meubeltjes hebben daar toen ruim een jaar gestaan. We maakten toen ook kennis met de eigenaars: de Texaan Chuck (een construction worker die dus die hal eigenhandig gebouwd had) en zijn Limburgse echtgenote.
Ondertussen blijkven Chuck en zijn vrouw die zaak van de hand gedaan te hebben, en hebben ze Chuckwagon opgestart. Zijn vrouw herkende ons nog! Spijtig genoeg hebben we maar even met haar kunnen spreken omdat ze nog herstellende was van een longontsteking en terug naar huis ging. Maar Chuck is een aantal keer aan de tafel geweest en had nog wat gesprekken met o.a. de Amerikaanse Anna die hem voorzag van tips over waar hij nog lekkere Amerikaanse voedingswaren kon vinden.

Wij gaan heel zeker nog eens terug naar Chuckwagon, want er staan nog wel wat dingen op het menu die we willen proeven.

Ik leerde trouwens nog iets bij, want de naam ‘Chuckwagon’ is niet zomaar (alleen) afgeleid van Chuck zijn voornaam:
A chuckwagon was originally a wagon that carried food and cooking equipment on the prairies of the United States and Canada. They would form a part of a wagon train of settlers or feed nomadic workers like cowboys or loggers. It was common for the "cookie" who ran the wagon to be second only to the "trailboss" on a cattle drive. The cookie would often act as cook, barber, dentist, and banker.