About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Friday, March 31, 2006

Vakantie!

Joepie, het is vakantie! Twee weken lang geen school! Het rapport was in orde, hij kan dus met een gerust gevoel beginnen aan die laatste trimester. Maar nu ondertussen eerst genieten!

Vandaag zijn we na schooltijd eens gaan kijken in De Sleghte. Deze boekenwinkel opende onlangs in Turnhout zijn deuren. Niks gevonden over Amerika waar ik niet aan kon weerstaan, en ook zoonlief kwam niet in de verleiding. Oef! ;-) We zullen er deze paasvakantie eens langsgaan om wat boeken af te geven die we kunnen missen, en hopelijk komen we dan niet met meer boeken terug buiten dan dat we binnen gegaan zijn.

En ik heb onze zoon zelfs zo ver gekregen dat hij mee gaan winkelen is voor kleren! Hij is de laatste paar weken serieus gegroeid, zijn huidige broeken hangen nog nét op een acceptabele hoogte (laagte). Onze buit: een leuke jeans met bijpassend zo’n T-shirt met korte mouwen, maar het heeft eigenlijk lange mouwen want in katoen zijn die er bij aan genaaid, en er zit ook zo’n kraagje van een hemd aan (begrijpen jullie wat ik bedoel? het is net alsof je een katoenen hemd aan hebt, met daarover een T-shirt), met veel blauw, wit en rood. En ook nog een bruine katoenen lange broek met enkele oranje stiksels, en daarop ook zo’n ding van ‘hemd + T-shirt’, maar dan is de shirt in bruin en het hemd met wit en bruin en oranje. Echt heel cool! En zoonlief heeft geduldig gepast! In ruil daarvoor mocht hij nadien even gaan gamen in de Bart Smit.

Spijtig genoeg is het geen vakantie voor Papa, die heeft slechts twee dagen verlof in de laatste week van de vakantie. Maar ach, misschien dat hij eens een dagje van thuis uit kan werken, of eens wat vroeger naar huis kan komen (om dan van thuis uit te werken), dat is ook altijd leuk.
Hopelijk is het morgen goed weer, want een collega van m’n man heeft wat grote kuis gehouden in haar tuin, en zo mochten we dus wat planten gaan ophalen (forsythia, cotoneaster, sedum, vinca major, pachysandra). Dat komt net goed uit om hier nog een hoekje van een zo’n 7m² op te vullen. Dus: a.u.b. geen regen die met bakken uit de hemel valt. Laat die eventueel maar vallen als ik lekker in m’n badje lig te genieten van de gedane arbeid.

Thursday, March 30, 2006

Schooluitstap - Slaapmiddel - California

Op de valreep is zoonlief vertrokken op schooluitstap; de bus vertrok om 8.15 uur stipt, maar de school begint eigenlijk om 8.30 uur, en ik had dus niet gezien dat ze er deze keer vroeger moesten zijn. Ze waren al in aan’t stappen toen hij toekwam! Hopelijk steekt hij tijdens zijn bezoek aan de Thermen van Heerlen heel wat op voor het werkstuk dat hij voor Latijn wil maken over ‘thermen’. En in de Tongelreep zullen ze zich zeker en vast wel vermaken!
Morgen hebben ze nog school tot 15.00 uur, en ik hoop dat het weer wat meezit, zodat we nadien nog even de stad in kunnen, want Zoonlief is zo hard gegroeid de laatste maanden, dat hij dringend nieuwe lange broeken nodig heeft, want ze beginnen vrij kort te hangen! Hij is daar zelf wel heel gelukkig mee, want doordat hij vrij klein van was is én een jaar jonger is dan zijn klasgenoten, is hij natuurlijk met stip de kleinste van de klas. Zelf was ik niet van de kleinste, ik was op zijn leeftijd al 1.62 m. En z’n papa is 1.90 m, maar die is heel laat beginnen groeien, dus als hij de aard heeft naar z’n papa, dan moet hij nog een jaartje of 4 geduld hebben. Maar ondertussen is hij nu dus toch, op 11,5 jarige leeftijd, 1.45 m.

Dankzij de opmerking van Annemiek op m’n vorige post besef ik nu waarom ik dus echt knock-out geklopt word wanneer ik antihistamine inneem! Ik verschiet er dus niks van dat ze dit middel als alternatief voor slaapmiddelen gebruiken!
Misschien moet m’n echtgenoot maar eens zo’n vrij verkrijgbaar alternatief product meebrengen vanuit Amerika, zonder antihistamine, voor als ik nog eens zo’n erge aanval heb. Normaalgezien heb ik m’n allergie redelijk goed onder controle (behalve als ik bij paarden kom, wat ik dan ook zoveel mogelijk tracht te vermijden), maar ja, heel af en toe heb ik wel eens zo’n uitschieter zoals de afgelopen dagen.

De eerste drie weken van mei moet Echtgenoot naar Amerika (California). We speelden even met de idee om Zoonlief een week van school thuis te houden en mee te gaan, maar door de drukte op het werk is het voor m’n man niet mogelijk om aan zijn verblijf ginder een weekje vakantie aan vast te knopen, dus zien we maar af van dat plan om nog snel zo’n vakantietje mee te pikken. We zouden eventueel gewoon tijdens zijn verblijf ginder kunnen gaan, maar het programma zit zo vol dat hij zelfs ’s avonds meestal niet vrij is, en dan hebben we er als gezin ook niet veel aan.

P.S.: blijkbaar spookt het af en toe tussen de commentaren: ze verschijnen, verdwijnen weer, verschijnen weer terug opnieuw... Ik heb dit reeds gemeld bij Blogger, maar tot nu toe lijkt de oorzaak nog niet gevonden te zijn.
Eén troost voor diegenen die zo lief zijn om af en toe eens iets te posten: IK heb in ieder geval altijd gelezen wat jullie zeggen, want ik krijg elke commentaar onmiddellijk toe in mijn mailbox. Dus: sorry voor het ongemak dat af en toe optreedt, maar laat het jullie vooral niet tegenhouden om toch eens een teken van leven te geven. ;-)

Wednesday, March 29, 2006

verdomde antihistamine - heerlijke Subway - Gated Communities - en op de valreep nog een raccoon in de vuilnisbak

Ik zal jullie moeten teleurstellen: ook vandaag geen Amerika-verhalen vanuit de kookles… Gisteren ben ik namelijk niet geweest, had nog teveel last van de naweeën van m’n zware allergieaanval van afgelopen zondag. Maandag was ik van ellende naar de apotheker gereden om antihistamine te gaan kopen. Dit nadat ik meer dan 15 jaar gelden besloot om al die pillekes en pufkes in de vuilnisbak te gooien. Maar het water liep hier constant uit m’n neus, m’n sinussen waren helemaal opgezwollen én ik begon koorts te maken. In de hoop dat de medicijnen op die 15 jaar (sterk) verbetert zouden zijn, en dus minder bijwerkingen zouden geven, ging ik naar de apotheek.

Gelukkig hebben wij geen kattenbak!
Image hosting by Photobucket

Niet dat de medicijnen vroeger hun werk niet deden, want dat deden ze grotendeels wel. Maar ik werd altijd heel erg suf van die dingen. En zo besloot ik dat ik dan liever suf was van de allergie, dan dat ik suf was van medicijnen die ik moest innemen. En het was net die bijwerking waarvan ik nu hoopte vanaf te zijn. Maar het heeft niet mogen baten… Héél erg suf werd ik er van! Ik zou al staande in slaap gevallen zijn! Twee dagen sleepte ik me hier door het huis, van de stoel naar de zetel naar een andere stoel, achter de PC, zo lang ik maar mocht blijven zitten. En ondertussen had ik ook nog heel wat hoofdpijn.
Maar allé, naar twee dagen zijn volgende besluiten genomen:
1) ik ga nooit meer naar zo’n grote hondenshow
2) als ik voel dat op zo’n show de allergie opkomt in zo’n mate dat ik het niet ‘verwerkt’ krijg, dan ga ik onmiddellijk naar buiten
3) ik neem de eerstkomende jaren geen antihistamine meer
En vandaag voel ik me al terug beter. Dadelijk ga ik een heerlijk doucheke nemen, en dan ga ik m’n inkopen doen in de winkel.
Zoonlief legt deze voormiddag zijn laatste twee examen af, en deze middag pik ik hem op aan de school én brengt hij zijn vriend uit de lagere school mee. Die komt hier spelen én van m’n spaghetti eten (want volgens zijn moeder vindt hij die saus die ik maak overheerlijk).

Ik las vandaag in de krant nog lekker nieuws van het Amerika-front:

Image hosting by Photobucket

er zijn ondertussen al twee Subways geopend in België, en er zijn plannen voor nog meer filialen van deze overheerlijke broodjesmaker!!! Toevallig zijn het twee Amerikaanse ex-basketspelers die in de Belgische competitie gespeeld hebben, maar die nu op pensioen zijn, die een zaak openden, één in Brussel en morgen opent er nog één in Gent. Tegen 2011 hoopt men 48 Subways te hebben in België, maar ik hoop dat ik er veel sneller van kan genieten in Amerika. Want Brussel en Gent, da’s niet bepaald de afstand die je rijdt als je zin hebt in een broodje, hoe heerlijk lekker het ook is.

Een heerlijk lekker broodje 'Roasted Chicken'
Image hosting by Photobucket

Als ik de Nederlanders mag geloven, waar al heel wat meer Subway vestigingen zijn, zijn ze even goed dan in Amerika, én met een even vriendelijke bediening. Yes!
Wil je het ganse artikel lezen dat in de krant stond, dan kan dat o.a. hier.
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GGLQ6DF5

En als afsluiter nog een berichtje over Amerikaanse invloeden die over komen waaien: de verwachte opmars van de ‘gated communities’.
Ik kwam die dingen voor de eerste keer tegen toen we in 1999 in Michigan City/Chicago zaten. Er werd daar in een buurt waar we kwamen, vlak bij de strandweg, ook zo’n gated community gebouwd, en zo kregen we van onze vrienden aldaar een woordje uitleg bij dit verschijnsel dat z’n ingang in de VS al ruim gevonden had. Heb er toen nooit bij stilgestaan dat dit ook naar hier over zou komen waaien.
Nabij Bokrijk (Genk, Belgisch Limburg) gaat er een villadomein komen, Bokrijkpark, met 50 flats op een parkdomein van 2 hectares, die een gemiddelde verkoopprijs hebben van 1 miljoen euro per flat (slik!).

Bokrijkpark
Image hosting by Photobucket

Je hebt dan wel de beschikking over een zwembad (zal wel verwarmd zijn zeker?), sauna, fitness tuinmannen, enz. Maar wat noem je nu ‘appartement’? Die dingen hebben elk een oppervlakte tussen 180 tot 396m². Er zijn mensen wiens huis maar amper 180m² groot is. In ieder geval, indien je interesse hebt, hier kan je meer info vinden.
En als je voor de rest van je overtollige geld vanaf wilt, dan geef je maar een seintje, met veel vreugde én dankbaarheid bezorg ik je ons rekeningnummer. Je steunt dan een goed doel, maar ik ben spijtig genoeg niet gemachtigd om fiscale attesten uit te schrijven.

Oh, ik zou het haast nog vergeten: schoot mij hier nog te binnen dat ik jullie nog een 'Amerika verhaal uit de kookles' heb vergeten te vertellen! Die opa had op een keer, tijdens zijn bezoek aan zijn zoon, een hele wijze les geleerd:

Raccoon in de vuilnisbak
Image hosting by Photobucket

Haal nooit een raccoon (wasbeertje) uit een vuilnisbak, want ze kunnen heel erg hard krabben met hun vlijmscherpe klauwen! Dàt had hij proefondervindelijk vastgesteld. Ocharme de man.
Hahaha. ;-)

Monday, March 27, 2006

International Dog Show Luxemburg

Sorry dat ik jullie zo lang heb laten wachten op een berichtje! Maar ja, je weet hoe dat gaat hé: examen van de zoon, zieke man in huis, …
De nacht van zaterdag op zondag moesten we in deze contreien onze klok een uurtje vooruit zetten, de zomertijd werd ingevoerd. En ja hoor, als bij toverslag zijn de temperaturen hier plots ook omhoog geschoten! We noteerden gisteren zelfs 19.5°C toen we in de late namiddag door Limburg reden. Minpuntje is wel de regen die het goede weer vergezelde, maar ja, we zullen maar niet zeuren zeker? Alhoewel: ik zie in de tuin op twee dagen tijd een ware uitbarsting van allerlei bloempjes die ik nooit gezaaid heb (onkruid!!!!).
De wekker was voor ons op zondagochtend om 5.00 uur (was dus eigenlijk nog 4.00 uur) al afgelopen, want we hadden nog een hele rit voor de boeg van zo’n 250 km naar de International Dog Show in Luxemburg. Op twee dagen tijd werden daar zo’n 4766 honden geshowd. Er waren 31 (!!!) ringen waar de honden gekeurd werden. We behaalden geen goed resultaat, onze hond werd slechts 3de in haar leeftijdsklasse (mét vermelding ‘excellent’, dat wel). Maar keurmeester Mevr. Melchior-Schlechter hield duidelijk niet van de grotere variant van de Nizinny, want élke grote hond werd systematisch achteraan in haar classement gezet, en het was mooi om te zien hoe je telkens een rijtje had van klein naar groot van plaats 1 naar plaats 3. Het deed me denken aan het rijtje dat we vroeger in de turnles moesten maken (waarbij ik ook stelselmatig mee achteraan kon gaan staan wegens nogal groot, wat meestal wel zijn voordelen had als je oefeningen moest doen die niet leuk waren, want om een of andere reden begon die leerkacht in de lagere school altijd met de kleinsten, dus die kwamen meer aan de beurt, omdat de bel dikwijls al ging nog voordat die grootsten nog eens een 3de of 4de keer aan de beurt kwamen).
Terug naar de Nizinny (Pon): Nadat het ras na de 2de Wereldoorlog haast uitgestorven was, zijn ze het terug gaan opkweken, en daaruit zijn eigenlijk twee ‘lijnen’ ontstaan: een eerder klein ras, en een eerder groot ras. Waarop men in 1970 heeft beslist om één standaard in te voeren, een soort van ‘middenvariant’. De teefjes mogen een schofthoogte hebben tussen de 42 à 47 cm, onze hond heeft dus een schofthoogte van 46,5 cm, ze is dus duidelijk heel groot.

Image hosting by Photobucket

Dit zijn foto's van Dusza en (een stukje van) ondergetekende ‘in actie’.

Image hosting by Photobucket

Ik moet zeggen dat ik nog nooit zo’n ‘vuile’ show(hallen) heb gezien als in Luxemburg: overal lag er pipi en kaka van de honden, je moest er werkelijk tussen slalommen. Het was vreselijk om te zien dat sommige hondenbaasjes duidelijk niet het fatsoen hadden om de uitwerpselen van hun hond op te kuisen, zelfs niet nadat ze er toe aangemaand werden. Maar dat kom je tijdens elke show wel tegen. Normaalgezien hebben ze ook altijd voldoende mensen rondlopen die alles snel opruimen, maar dat was hier niet het geval. Het was zelfs een hele uitdaging om je hond naar de plas’weide’ (op beton) te laten gaan, want die drollen werden blijkbaar helemaal niet opgeruimd
Ook was er in elke hal wel minstens één ‘grooming space’, waar bepaalde hondenrassen een zeer uitvoerige opmaakbeurt kregen. Toeval wil dat onze ring vlak bij zo’n ruimte lag, dus wij hadden ons plaatsje zo’n 5 meter naast het hondenkapsalon. En tja, het haar van die beestjes wordt daar overdadig gekamd en geföhnd, en dat vliegt daar dan in het rond. Wetende dat ik eigenlijk heel allergisch ben aan dierenhuid(schilfers), kan je je waarschijnlijk wel inbeelden dat ik doodziek was. Nu nog trouwens. M’n ogen zijn helemaal gezwollen en rood, het snot loopt uit m’n neus, en ik heb hoofdpijn. Vandaar dat ik niet veel zin had om gisteren nog rond te lopen op die show, ik ben stilletjes in m’n hoekje blijven zitten. Dus Petra, ik weet uit de catalogus dat er 43 Bearded Collies waren, maar ik ben er niet naar gaan kijken.

Zo, nu jullie weer op de hoogte zijn van onze avonturen, zal ik maar terug overgaan tot de orde van de dag. Deze middag moet ik onze zoon ophalen want dan is zijn examen wiskunde gedaan. Hij moet dinsdag nog Nederlands doen, en op woensdag Geschiedenis en godsdienst, en dan is’t weeral achter de rug. Ik ga ’s middags zijn beste maat mee naar huis brengen zodat ze samen kunnen vieren dat het al weer bijna vakantie is.

Vanavond moeten we nog even langs de orthodont, want Zoonlief draagt nu 2 maanden een buitenbeugel (cervical headgear), dus hij moet op controle.

Thursday, March 23, 2006

Examen - Griep - International Dog Show Luxemburg - mummie in 't wit

Een kaarsje brandt hier in de keuken… de examen zijn begonnen. Zoonlief is deze ochtend heel relax vertrokken. Ben benieuwd naar deze middag, wanneer ik hem terug ga ophalen. Herinner me nog dat hij vorige examenperiode zei “Ik denk dat mama’s meer last hebben van examenstress dan de kinderen zelf.”. Toch voel ik mij ook rustig hoor! Ach, hij had vorige examenperiode geen slechte punten, dus deze keer staat er niet veel op het spel.

Image hosting by Photobucket

Ondertussen zit Echtgenoot bij de dokter… Hij kwam gisteren ziek thuis, met griepachtige verschijnselen. Zou op zich wel vreemd zijn, want hij is de enige in ons gezin die een griepvaccin gaan halen is.
Zondag ga ik met de hond weer meedoen aan een internationale hondenshow in Luxemburg. Aanvankelijk wilden we er met het gezin een weekendje van maken, tot dat we natuurlijk ontdekten dat het midden in de examenperiode viel. Nu moet ik dus in m’n eentje gaan. ’t Is te zeggen: ik geef een lift aan de fokkers van Dusza, want ook zij nemen met één van hun honden deel aan deze show. Om 6.00 uur ’s morgens moeten we vertrekken, en ik verwacht ’s avonds tegen 20.00 uur. terug thuis te zijn. Weet je wat vervelend is aan zo’n shows? Als je voor de middag je hond moet showen, en je eindigt niet als eerste, dan moet je gans die dag nog op de show blijven ‘hangen’. Want tenslotte vraagt men inkomgeld op zo’n show, er komen namelijk heel wat hondenliefhebbers kijken, speciaal om de rassen te kunnen zien, en mensen die overwegen om een hond te kopen krijg je dus ook dikwijls op bezoek. Zo’n show is voor hen natuurlijk een ideale manier om op een korte tijd kennis te maken met een heel aantal rassen.
Maar jij, brave ziel, moet daar dus nog uren en uren blijven zitten met je hond… Als je gewonnen hebt, dan is dat niet ‘erg’, want dan heb je nog een taak na afloop: je hond showen in de ere-ring. Maar ik heb ook al gezien dat er verliezers zijn die heel slecht tegen hun verlies kunnen, en dan liefst zo snel mogelijk naar huis willen. En dat mag dus niet.

Tot slot, omdat ik jullie deze week gaan ‘Waanzinnige Amerikanen’-verhaal heb kunnen bezorgen vanuit de kookles, wil ik afsluiten met zo’n “Dat-kan-nou-alleen-maar-in-Amerika”-verhaal, dat ik onlangs in de krant las:

Een vrouw wiens gemummificeerde en in een wit kleed gehuld lichaam onlangs voor de tv werd aangetroffen, is tweeëneenhalfjaar geleden aan een hartaanval overleden. Dat maakte de wetsdokter van Hamilton County, in de buurt van de Amerikaanse stad Cincinnatti vandaag bekend.
De dode vrouw had haar verzorgster gezegd dat ze niet wilde begraven worden, omdat ze geloofde dat ze zou terugkeren. Na haar dood plaatste haar verzorgster het lichaam dan ook in een kamer met airconditioning op de tweede verdieping van haar huis. Ze bespoot het regelmatig met insektenspray en haalde maden uit het lichaam. Vlak voor het lichaam werd ontdekt, kocht ze nog een nieuw kleed, omdat ze dacht dat de vrouw binnenkort zou terugkeren.Aan familieleden werd verteld dat de vrouw ziek was. Een van haar zussen die een bezoek wou brengen, belde vorige week naar de politie om de dood van haar zus te melden. Volgens de politie werd er geen misdaad gepleegd, aangezien het aangeven van een dode in de staat Ohio niet verplicht is.

Wednesday, March 22, 2006

Griep - Kookles

’t Is hier enkele dagen stil geweest… Ik moest natuurlijk nog bekomen van mijn super spetterende mega verjaardagsfuif! (dank u trouwens voor de verjaardagswensen!)
Neen hoor, onze zoon was ziek: hoge koorts, niet meer willen eten, krampen, slap op de benen staan,…: griep! En dat terwijl de examen voor de deur staan… (die beginnen morgen).
Ik heb hem dus eens lekker in de watten gelegd de afgelopen dagen, en ondertussen is hij helemaal opgeknapt, hoe voelt zich nog wel een beetje slapjes, en z’n smaakpapillen zitten duidelijk nog in de knoop want er is haast niks dat hij lekker vindt, maar hij voelt zich fit genoeg om te studeren, en dus is hij ondertussen Latijnse modellen aan’t aframmelen.
Hij was niet de enige, er waren maandag maar 14 van de 18 leerlingen in z’n klas.
Ze hebben examen tot volgende week woensdag, donderdag gaan ze op uitstap naar het Thermenmuseum in Heerlen, en na de middag mogen ze zich nog gaan uitleven in de Tongelreep te Eindhoven. Vrijdag nog een dagje school en rapport, en dan begint weer de paasvakantie, lekker 14 dagen ontspannen, om nadien weer die allerlaatste trimester van dat schooljaar in te duiken. Man, wat gaat de tijd snel!

Jaja, ik vergeet het niet: gisteren was het weer kookles. We maakten:
*Mulligatwny (spreek uit: muliegatauwni), dit is een currysoep (mét appeljes). Lekker, en mooi gekleurd.
* Thaise scampi’s
Ik had de dubieuze “eer” om de groene pepers te mogen snijden… Heb verdorie een uur zitten afwassen na afloop om alle pigment van m’n vingers te krijgen! L
Maar lekker dat dat was! Je steekt ze op satéprikkers, en wij hebben deze nu klaargemaakt in de oven, maar ze zijn ook zeer geschikt voor op een BBQ (waar blijft dat goede weer, zodat we stilaan eens aan BBQ-en kunnen gaan denken ipv dromen?).
Ik heb het receptje als een apart berichtje vermeld.
*het hoofdgerecht was steak béarnaise met balkansalade, oventomaat en fijne frietjes. En nu weet ik ten minste hoe men die ene vinaigrette maakt die je soms wel eens proeft als je zo’n salade hebt waar vooral witte kool in gebruikt wordt, en die zo’n beetje ‘gemarineerd’ is!
Verder volgde nog een heel stuk theorie over botersausen, en nu zou ik dus moeten weten hoe ik volgende sausen moet maken: Hollandaisesaus, Mousselinesaus, Dijonnaisesaus, Kappertjessaus, Maltaisesaus, Béarnaisesaus, Choronsaus, Foyotesaus, Tyroliennesaus.
Heb voorgesteld om na deze reeks misschien een vermageringscursus in te richten. ;-)
*Appeltaartje gans anders
Het dessert was overheerlijk! EN heel erg mooi voor het oog!

Vandaag spijtig genoeg geen Amerika-verhaal uit de kookles. Men was namelijk in beslag genomen door een verhaal dat zich niet zo ver van hun bed afspeelde, het speelde zich zelfs af tegenover de deur van een van de kookcollega’s: gezin met één zoon die het heel goed deed, en één zoon die een mooie toekomst had maar die aan de drugs geraakte. Mama heeft zich vorig jaar opgehangen omdat ze het niet meer aan kon, en zoonlief keerde deze week terug uit de gevangenis… Tja, daar kunnen Wilde Amerikanen of Tornado’s niet tegenop natuurlijk…

Thaise scampi




Thaise scampi’s (gerecht voor 4 personen)

Ingrediënten:
- scampi (4 per persoon)
- kokosmelk (400 gr)

Marinade:
- ¼ rode paprika
- 4 teentjes look
- 2 eetlepels verse koriander
- 4 limoenen
- ½ citroen
- 2 groene chilipepers
- 2 eetlepels azijn
- kurkuma (geelwortel) of curry (1 koffielepel)
- 1 mespuntje gemalen komijn
- 1 koffielepel suiker
- sambal
- 4 eetlepels olijfolie

Werkwijze:
- reinig de groenten en de kruiden en hak ze zeer fijn
- sap van 2 limoenen toevoegen alsook de olijfolie, azijn, komijn, sambal, kurkuma, suiker en de zestes* van een ½ citroen
- chartreer* de scampi en voeg deze bij de marinade en zet ½ uur in de koelkast
- snij de overige limoenen in partjes
- rijg de scampi en de meloenpartjes afwisselend aan een satéprikker
- doe de marinade samen met de kokosmelk in een pannetje en laat inkoken
- plaats de saté’s op de BBQ, of laat ze een 5-tal minuten garen in een oven van 200°C
- de saus eventueel wat bijbinden
- opdienen met een stukje brood


*: zestes: de schil van citrusvruchten (enkel dat bovenste laagje, zonder het wit, je kan er dat afschrapen met zo’n speciaal krabbertje)

*chartreren: pel en darmkanaal verwijderen

Sunday, March 19, 2006

Belgisch bier, mosselen met friet, brood én chocolade in de VS!

Als ik af mag gaan op het gewicht dat sommigen ‘bijwinnen’ eenmaal ze in Amerika wonen, als ik af mag gaan op bepaalde blogs waar ganse stukken lofzang over plaatselijke restaurants en culinaire gewoonten geschreven worden, dan ben ik er vrij gerust in dat je in Amerika niet om zal komen van de honger.

Image hosting by Photobucket

Maar ik kan me inbeelden dat je soms toch wel eens snakt naar een vertrouwde smaak van vroeger, naar iets dat herinneringen oproept als “Weet je nog, toen ….”.
Daarom dat ik vandaag eens wat aandacht wil geven aan een aantal zaken waar je ‘Belgische kost’ kan vinden.

Brugse Zot, een nieuw bier dat al onmiddellijk zijn weg vond naar Amerika!
Image hosting by Photobucket

België staat bekend als een land met voortreffelijke bieren, dus laat me daar maar mee beginnen. Tenslotte zegt men wel eens dat een goed biertje telt als eten en drinken tegelijk. Global Beer importeert Belgische bieren in de VS. Johnny is een Belg die als contactpersoon voor deze importeur in Amerika zit, dus als je vragen hebt, dan kan je ze zelfs stellen in het Nederlands!
Image hosting by Photobucket

Lijkt me een goed idee als je zélf nog eens zo’n lekker bier wilt degusteren, of als je een Amerikaanse vriend(in) eens wilt verrassen met iets heel origineels!
Klik rechts op ‘Where to find our excellent beers’, waar je dus een lijstje kan vinden (per staat) van verkooppunten. Reeds in 33 staten is het bier verkrijgbaar!
Of klik op ‘Shop’ indien je bierglazen wil kopen, of serveerschalen, flesopeners of wat dan ook. ‘Coocking with beer’ vind ik ook een leuk, omdat ze er dus receptjes bij doen.
Maar verder ook veel over de geschiedenis van het bier, Belgische brouwerijen,... de moeite om eens door de webiste te browsen!

Verder beperk ik me hier tot een aantal zaken die in New York gelegen zijn:

Naast ons bier zijn we ook gekend voor onze frietjes!!! Die kan je vinden bij Annick Lammin van
Belgian Frites (te vinden op 1657 Broadway -tussen 51st & 52nd Street, NY 10019). Telefoon:
+1 (0)212 767 08 58
Nog wat fritkotten in Amerika: http://www.belgianfries.com/

Mosselen met frit én een frisse pint is ook een klassieker:
Markt
401 W 14th Street, NY 10014
+1 (0) 212 727 33 14
michaels@glo.be (Peter Michaels is de eigenaar van het restaurant)

En dan datgene waar we misschien nog het allermeeste om bekend zijn: chocolade!!!!
De chocoladezaak van Danielle Rogers-De Feyter noemt Danielle’s Chocolatier
102 Woodcrest Terrace, NY 10501
+1 (0) 914 24 12 794

En dan de ‘keten’ van Le Pain Quotidien, een Belgische bakkerij met degustatiezaal:
1) 833 Lexington Avenue, NY 10021
+1 (0) 212 755 58 10
2) 100 Grand Street, NY 10013
3) 1131 Madison Avenue, Upper East Side, 10028 NY
+1 (0) 212 327 49 00

Waarom willen we in godsnaam toch in Amerika gaan wonen, als we al dat lekkers hier zonder de minste moeite kunnen vinden? ;-)
Brouwerij Halve Maan is een kleine familiebrouwerij, gelegen in het centrum van Brugge:
Mijn echtgenoot volgde er een tijd geleden een rondleiding, en deze werd afgesloten met één van hun lekkere biertjes. Misschien een tip voor als je de komende maanden een bezoekje brengt aan Brugge, of voor wanneer je je Amerikaanse vrienden mee op tocht neemt naar daar?

Saturday, March 18, 2006

Dr. ir. Nico Declercq: professor aan The Georgia Institute of Technology (Georgia Tech)

Ik heb jullie de laatste tijd al heel wat 'persoonlijke' berichtjes gegeven (omdat jullie dat blijkbaar leuker vinden), maar ik blijf nu eenmaal een 'weetjesmens' of een 'feitenverzamelaar', dus vandaag toch nog eens iets informatiefs.

Op 18/12/2005 plaatste ik op mijn blog een bericht over een Vlaamse ingenieur van onze Gentse universiteit, Nico Declercq, die het mysterie van de magisch tsjilpende Maya-piramide van Cancun had opgelost.

De Maya-tempel van Chichen Itza
Image hosting by Photobucket

Jan-en-Alleman brak zich al eeuwen het hoofd over dit zeer bijzondere verschijnsel, maar een nuchtere Belg is het eens even op gaan lossen voor ze.
Of het dit onderzoek geweest is dat hem (nog meer) in de internationale kijker geplaatst heeft, dat weet ik niet. Maar vandaag heeft een anonieme bezoeker een nieuw bericht over deze opmerkelijke man geplaatst.
Aangezien het in een ‘comments’box staat op 18 december, vrees ik dat niemand dit echter gaat lezen, vandaar dat ik het hier toch nog wel eens extra in de kijker wou plaatsen, want het is geen alledaags feit dat een Vlaming een dergelijke belangrijke taak op zich mag nemen aan één van de meest gerenommeerde technische universiteiten! Terecht iets om heel fier op te zijn!
Aan mijnheer of mevrouw Anoniem die mij attent maakte op dit bericht: dank u! (en ik hoop dat u in de toekomst minder ‘anoniem’ reageert, als schrijver van dit blog is het leuk te weten wie er mee leest, en zéker om te zien wie het de moeite waard vindt om ook eens in de pen te kruipen voor een reactie).

Georgia Institute of Technology
Image hosting by Photobucket


UGent-onderzoeker benoemd als professor aan The Georgia Institute of Technology
Dr. ir. Nico Declercq, als onderzoeker verbonden aan de faculteit Ingenieurswetenschappen, heeft een benoeming als professor aanvaard aan de prestigieuze Amerikaanse universiteit The Georgia Institute of Technology. The Georgia Institute of Technology (Georgia Tech) is een Amerikaanse topuniversiteit, die samen met MIT (Massachusetts Institute of Technology), Stanford en The University of California (Berkely) tot beste van wereldwijde technische universiteiten behoort. Nico Declercq zal er tewerkgesteld worden aan de Woodruff School of Mechanical Engineering. Daarnaast zal hij zijn activiteiten aan de Universiteit Gent voortzetten en studenten de kans bieden om onderzoek aan de UGent te combineren met onderzoek aan Georgia Tech.
Nico Declercq werd “Doctor in de toegepaste wetenschappen : natuurkunde” (met felicitaties van de jury) aan de Universiteit Gent op 12 mei 2005. Hij voerde zijn onderzoek uit in de vakgroep Mechanische Constructie en Productie (onder het promotorschap van Prof. Dr. Ir. Joris Degrieck en Em. Prof. Dr. Dr.H.C. Oswald Leroy) met financiële steun van het IWT-Vlaanderen. Zijn doctoraatsonderzoek handelde over de interactie van ultrageluid met allerhande gesofisticeerde materialen, zoals piezoëlektrische kristallen, composieten, ruwe oppervlakken, modder, … Een deel van de resultaten van zijn doctoraat, omtrent de fysische verklaring van de fluitende piramide in Chichen Itza, werd onder andere gepubliceerd in het toonaangevende magazine Nature. Zijn werk leverde voorlopig meer dan dertig artikels op in internationale tijdschriften, waaronder het tijdschrift Nature. Tevens verrichte hij een 60-tal presentaties op internationale wetenschappelijke congressen, zowat overal ter wereld. In oktober 2005 werd hem een postdoctoraal mandaat van het FWO-Vlaanderen toegekend.
Info
Nico F. Declercq
NicoF.Declercq@UGent.be of declercq@ieee.org
http://www.lib.UGent.be/bibliografie/801001607025

origineel bericht: http://www.ugent.be/nl/nieuwsagenda/persberichten

Friday, March 17, 2006

Paasdecoratie

Vandaag is het vrijdag, en dat is de dag dat hier ten huize eigenlijk gepoetst wordt. ‘Eigenlijk’, want het verschuift wel eens, afhankelijk van de agenda én de goesting. ;-)
Zoals vandaag… Ik was al wat aan’t opruimen, toen ik dacht “hé, straks is het Pasen en ik heb nog niks versierd”. En versieren, dat doe je toch vooraleer je gaat poetsen, want ik moet op een (stoffige) zolder die dozen gaan zoeken, en beneden dan alles uitladen en kijken wat ik waar ga zetten. Dus dat heb ik deze ochtend dan ook gedaan… In de winkel had ik afgelopen week al wel leuke dingetjes gezien, maar ach, ik tracht nu geen dingen meer bij te kopen die ik niet echt de moeite vind om mee te gaan verhuizen, want ik vrees nu al dat we nog heel wat weg zullen moeten doen vooraleer al onze spullen in zo'n 40 voet container zullen passen...
Ik ben niet zo’n vrouw met creatieve vingers, dus mijn pogingen zijn eerder bescheiden van aard, maar toch vind ik het wel leuk om telkens zo’n andere accenten aan te brengen. Als nu ook die lente is wil laten zien dat ze er aan gaat komen…

Hier een aantal foto’s van voor-en-na mijn versieractie. Net zoals ik enkele maanden geleden gedaan heb met de kerstversiering .

Dit is de hall VOOR de versiering:
Image hosting by Photobucket

En dit is die commode NA de versiering:
Image hosting by Photobucket

Tafeltjes die naast ons salon staan:
Image hosting by Photobucket

Detail van de kip en haar nest. Ze lijkt zich verbaasd af te vragen "Hoe komen dié rare eieren nou plots in m'n nestje terecht?!"...
Image hosting by Photobucket

Ik had nog zo'n gele blokkaars staan die heeft geleden onder de inspiratie van het moment. Moet er wel op letten dat ik die (uiterst brandbare) strik en bloemen af doe als ze al wat verder opgebrand is.
Image hosting by Photobucket

En de eieren gaan dit jaar ook uit de luster naar beneden vallen!
Image hosting by Photobucket


Dit is de dressoir van de eetkamer nog met de 'winterse' versiering:
Image hosting by Photobucket


En dit is dezelfde dressoir nadat ik hem onder handen genomen heb:
Image hosting by Photobucket
Misschien even een kleine detailfoto. Het is een etagère met allemaal handbeschilderde vlinders in:
Image hosting by Photobucket
Ik heb geen macrolens op het digitale toestelletje staan, dus deze foto's zijn niet zo mooi als de foto's die Petra maakt van de natuur rondom haar!
Allé, dan zal ik nu maar gaan poetsen zeker?... :-(

Thursday, March 16, 2006

Liever vandaag nog terug dan morgen

Op Studio NL bleek er afgelopen donderdag een programma te zijn rond het onderwerp “Terug naar Nederland” waarin de presentatrice bijgestaan werd door iemand van een ‘remigratiebureau(ik had nog nooit eerder van die term gehoord).
Ze hadden telefonisch geprekken hebben met Nederlanders (én twee Belgen) die in het buitenland zitten.
De stelling ‘Ik wil liever vandaag nog terug naar Nederland dan morgen’ deed mij vermoeden dat het dus vooral zou gaan om mensen wiens verblijf om één of andere reden toch niet zo meegevallen is, en die dus dolgraag terug naar Nederland wilden komen.
Maar na afloop van het programma had ik echter de indruk dat er meer getuigenissen waren van mensen die heel tevreden waren waar ze nu woonden en die er dus niet aan dachten om terug te keren.

Er waren twee getuigenissen van mensen in Amerika:

Ilona Everts is gehuwd met een Amerikaan en woont sinds april 2000 in Montana.
Zij zei volgende dingen te missen: de warmte, gezelligheid, cultuur, levenskwaliteit, de interactie tussen mensen (de manier van omgaan met elkaar). In de US was het volgens haar ervaring oppervlakkig, en niet alleen zij maar ook de Amerikanen met wie ze sprak bevestigden haar dat ze zich, ondanks de vriendelijkheid in de winkels, heel dikwijls eenzaam voelden. Mevrouw Everts blijft dus ginder omdat haar man er zit, maar zou veel liever terug in Nederland wonen.
Die mevrouw Peereboom bevestigde dat dit een typische reactie was van mensen die terug wilden keren vanuit Amerika. Ze had er zelf gewoond, en zei dat de mensen er hypocriet waren, dat ze zelden de waarheid zeggen.

Onmiddellijk nadien kwam de getuigenis van Carol Weitering. Als ik het goed begrepen heb, zijn zij aanvankelijk in 1981 naar Amerika getrokken voor 2 jaar, maar uiteindelijk zijn ze daar gebleven tot 2000, en toen keerden ze terug naar Nederland. Maar dat viel tegen omdat ze het als erg frustrerend ervaarden want Nederland bleek niet meer dat land te zijn dat ze 20 jaar voordien hadden verlaten. Familie en vrienden waren uitgezwermd en woonden dus elders, niemand had nog tijd voor je om gezellig op bezoek te komen… En dan zijn ze maar terug naar Amerika gegaan!
Toen men haar vroeg of de getuigenis van mevr. Everts herkenbaar was, zei ze dat dit heel erg afhankelijk is van waar je woont en werkt.
Een leuke uitspraak van haar, die in mijn ogen een geweldige samenvatting van heel veel ervaringen en gewaarwordingen is in één zin:
Je voelt je in Nederland een Amerikaan, en in Amerika een
Nederlander
Wàt nou precies de meerwaarde was van die mevrouw van het ‘remigratiebureau’…?
Maar in ieder geval vond ik het wel eens leuk om die verschillende verhalen te horen. Dus als je even een half uurtje de tijd hebt, klik dan op de link en dan kan je het programma zelf ook even bekijken.

Wednesday, March 15, 2006

Limburgse rijstvlaai

Vandaag per uitzondering nog een extra postje, na het verhaal dat ik deze ochtend reeds gepost heb.
Dit omdat Annemiek me de vraag stelde over de Limburgse vlaai.
Bij deze dus het recept voor de Limburgse rijstvlaai die we gisteren zelf gemaakt hebben.
En ja, wij kennen ook de ‘Limburgse vlaaien’, zo met een vulling van abrikozencompot, krieken, rabarber of weet-ik-veel, en van die ‘carreaukes’ bovenop. (zie foto).

Bedoel je dit met 'Limburgse vlaai'?
Image hosting by Photobucket


LIMBURGSE RIJSTVLAAI
(waarom zou die Limburgs zijn?)
Image hosting by Photobucket
Brokkeldeeg:
160 gr bloem
100 gr boter
50 gr basterdsuiker (van die hele donkere candijsuiker)
1 ei
(nota voor de Amerikanen: neem een pak brokkeldeeg-mix – alhoewel dat niet zo lekker is!)
Het lekkere aan dit deeg is het gebruik van de donkerbruine basterdsuiker.

Vulling:
klontje boter
120 gr dessertrijst
100 gr suiker
75 cl melk
1 vanillestokje (heb begrepen dat die peperduur zijn in Amerika?)
2 eieren

Bereidingswijze:
Meng boter + bloem + suiker + ei tot een homogene massa en leg dit in de koelkast.
Smelt de boter in een kookpan.
Doe er de rijst bij en schud krachtig op. (dient om meer vocht op te nemen, als ik de uitleg goed begrepen heb)
Meng de rijst met de melk en het vanillestokje en breng aan de kook.
Laat gedurende 30 minuten zachtjes garen (zonder deksel, anders kookt het over), en blijf gedurig roeren om aanbranden te vookomen.
Voeg na 20 minuten de suiker toe (niet eerder, want dan heb je nog meer kans op aanbranden)
Laat gedeeltelijk afkoelen, haal het vanillestokje eruit en klop er dan de geklutste eieren door.
Rol het deeg uit op een werkvlak dat royaal voorzien is van bloem, en schik het nadien in een ingevette taartvorm (van ong. 26 cm. doorsnede).
Stort de rijstpap in het deeg.
Bak gedurende 45 minuten af in een voorverwarmde oven op 200°C.
Ontvorm en dien lauw of koud op.

Smakelijk!

Amerikaanse geografie én het weerbericht tijdens de Limburgse rijstvlaai

Gisteren was het dus weer kookavond. En wat hebben we gemaakt?
* selderijsoep met stiltonkaas en lavaskruid
Hmmm, heel erg lekker! Vooral die kaas in de soep gaf een bijzondere smaak.
* pakketje van zalm op bladerdeeg
Dat is een werkelijk snel-klaar receptje waar je zeker mee kan scoren als je bezoek krijgt! Bodempje bladerdeeg, zalmfilet met zure room er op, daar boven op nog in balsamico azijn gestoofde uien- en witloofsnippers, en smullen maar!
*paëlla
Dit was de meest geweldige paëlla die ik ooit gegeten heb! Meestal moet je haast je fiets nemen om van het ene garnituur naar het andere te rijden, maar hier hadden we meer garnituur dan risotto! Welke garnituur? Kippendrummetjes, bayonneham, pijlinktvis, mosselen, chorizo, gamba, roze garnalen en rivierkreeftjes (en de groenten: paprika, tomaten, ui, knoflook, doperwten, sperziebonen, …).
En als dessert:
* Limburgse rijstvlaai

En toen, tijdens het nuttigen van de Limburgse rijstvlaai, gebeurde het!... Jaja, het verhaal van vorige week kreeg een vervolg! (Maar dat had je zelf ook al wel gedacht zeker, afgaande op de maffe titel boven mijn blogje?)
De mijnheer in kwestie vertelde opgewekt dat zijn zoon gebeld had, en dat ze ‘ginder’ goed weer hadden, wel 28°C! Jaja, da’s waar, dat kon ik enkel maar beamen door de verhalen die ik van de andere bloggers al had. En dan komt er natuurlijk het weerpraatje, want de mensen wilden toch wel eens weten hoe het weer nou eigenlijk was in Amerika. Waarop ik op een bepaald moment zei dat men in St. Louis (Missouri) momenteel tornado’s had, want Hilde had ons allen up-to-date gehouden (hier en hier).
“Ja, dan zit je in New Jersey wel goed, daar zijn nooit tornado’s of zo. Het ligt te ver van de zee.”.
Euh???? Toen ik de laatste keer nog op de map keek, lag New Jersey nog steeds aan de zee?!

Image hosting by Photobucket

En wat tornado’s betreft: ok, New Jersey is niet DE plaats waar de tornado’s rond je oren vliegen, maar toch:


Compared with other States, New Jersey ranks number 37 for frequency of Tornadoes, none for number of deaths, 39 for injuries and 33 for cost of damages. When we compare these statistics to other States by the frequency per square mile, New Jersey ranks, number 20 for the frequency of tornadoes, number none for fatalities, number 30 for injuries per area and number 23 for costs per area.

Zie ook nog: http://www.tornadoproject.com/alltorns/njtorn.htm

Maar ach, de raad van Ann indachtig: ik ben maar niet tussengekomen. Wat kan het die gepensioneerden nu schelen of New Jersey al dan niet een mooie kustlijn heeft


Image hosting by Photobucket


met onder andere prachtige vuurtorens
Image hosting by Photobucket
en romantische gebouwen
Image hosting by Photobucket

Ik moet bekennen, ondanks zijn nogal vreemde kijk op NJ, vind ik het toch een allerschattigste man hoor!
En of er al dan niet een tornado over je dak kan razen? Het is allemaal héél erg ver van hun bed, en in Amerika wonen toch alleen maar “wilden”, dus who cares?

Tuesday, March 14, 2006

Polski Owczarek Nizinny

Image hosting by Photobucket
Allemaal broerjes, oma's, tantes, nonkels,... van Dusza!
De Polski Owczarek Nizinny, a.k.a. “Poolse herdershond der laagvlakte” of Polish Lowland Sheepdog
De naam wordt meestal afgekort tot ‘Pon’ of ‘Nizinny’


ALGEMEEN
land van herkomst: Polen
oorspronkelijke taak: herdershond, zowel voor het hoeden als voor het bewaken van kuddes
gemiddelde levensduur: 12 – 13 jaar
gemiddelde schofthoogte: reuen 45 à 50 cm, teefjes 42 à 47 cm
gewicht: reuen ongeveer 20 kg, teefjes rond de 18 kg
vacht: het ras kenmerkt zich door de ruige, lange en grove beharing, met een dikke en hele zachte ondervacht
kleuren: alle kleuren zijn toegestaan, maar wit met grijs/zwart komt het meeste voor.

Image hosting by Photobucket
(Dusza en haar broertje bij de geboorte)

De Nizinny heeft een vrolijke uitstraling, en ze worden wel eens aanzien als kleinere Bearded Collies (deze zijn tot 6 cm groter). In tegenstelling tot de Beardies, hangen de haren van de Nizinny altijd voor de ogen.

Vermoedelijk stamt de hond af van de oude Aziatische herdershonden. Na afloop van de 2de Wereldoorlog was het ras haast uitgestorven (de hond diende ook in het leger én als voedsel voor de uitgehongerde plattelandsbevolking in Polen). Gelukkig was er een groep toegewijde fokkers die het ras verder in stand hebben kunnen houden.
(ik zal later nog wel eens een stukje schrijven over de geschiedenis van dit ras, voor de liefhebbers, net zoals ik dat zal doen over de rasstandaard)

KARAKTER
De Nizinny is een heel alerte hond en waakt uitstekend. Over het algemeen staat het ras bekend als zijnde heel levendig, maar in huis kunnen ze best rustig zijn. Dat is eigenlijk vooral afhankelijk van hoe je ze als puppy opvoedt.
Ze zijn heel aanhankelijk en trouw, maar stellen zich soms toch wel onafhankelijk op; het zijn in ieder geval geen slaafse honden, en het is dus ook belangrijk dat je ze reeds als puppy heel consequent opvoedt (volgens de regels van de roedel). Verder hebben ze een ontzettend goed geheugen en een bovengemiddelde intelligentie.
Het is een vrolijke hond met een evenwichtig karakter.

Image hosting by Photobucket
Wat voor een vreemd dier is dat???

GEDRAG
De Nizinny is geen knuffelige schootwarmer. Hij wil een actief leven.
Ze gaan vrij goed om met kinderen, mits de kinderen fair met hem omgaan en hem niet gebruiken als speelgoed.
Ook hebben ze over het algemeen een vlotte omgang met andere honden of huisdieren.
Bij mensen die ze niet kennen kijken ze liever eerst een poosje de kat uit de boom. Het zijn beslist geen allemansvrienden; hun baas komt op de eerste plaats. Het zijn dan ook uitstekende wakers. Heel wat mensen hebben al de schrik van hun leven te pakken gehad toen ze bij ons aanbelden, en er plots een luid blaffende hond voor het raam verscheen! Ze maken, in verhouding tot hun grootte, ontzettend veel lawaai!

Image hosting by Photobucket

VERZORGING
Eénmaal per week moet de vacht heel goed geborsteld worden, om te vermijden dat er klitten ontstaan. Daar ben je dus wel een uurtje mee bezig.

Image hosting by Photobucket
Grote Baas aan het werk... (maar meestal is de Kleine Baas de kammer van dienst)

OPVOEDING
Mits je consequent bent, is dit ras niet moeilijk op te voeden. Ze zijn intelligent, leren graag én snel, en ‘werken’ ook heel graag. Lees: hij speelt graag verstoppertje, of balspelletjes, maar hij haat het om lang aan één stuk door hetzelfde te moeten doen, dus best breng je wat variatie aan in de dingen die je met hem speelt.
De Nizinny heeft een sterke eigen wil en ontplooit graag zelf zijn initiatieven, maar dat wil niet zeggen dat hij je willens nillens ongehoorzaam gaat zijn.
Doordat hij eerder een natuurlijke terughoudendheid heeft, is het wel belangrijk dat je hem wel al heel jong actief gaan socialiseren.


BEWEGING
In oorsprong is de Nizinny een werkhond, en werd hij gefokt om de kudden te hoeden en de bewaken op de uitgestrekte vlaktes in Polen. En een herder is hij nog steeds in hart en nieren! Eentonigheid en een gezapig leventje zijn niks voor dit levendige baasje, hij is steeds op zoek naar allerlei indrukken, en liefst van al heeft hij dus iets om handen.

Voor ons is het in ieder geval een huisgenoot waar we allen met hart en ziel van houden!!!

Monday, March 13, 2006

Het Mysterie van het leven en Berekende risico's

"You know that children are growing up when they start asking questions that have answers."
Deze én andere humorvolle uitspraken die al dan niet beroemd geworden zijn, kan je vinden op bloglines
Al moet ik zeggen dat ik toch de indruk heb dat onze zoon ‘opgroeiend’ is (1ste middelbaar, 11 jaar), toch krijgen we nog regelmatig vragen waar ik in de verste verte niet zou weten wat het antwoord is. Dit betreft dan zowat alle vragen rond al of niet geloven in God of iets of hoe je het ook wilt noemen.
“Mama, geloof jij dat God bestaat of bestaan heeft?”. Tja….”Soms wel, soms niet”… Eigenlijk, denk ik, zijn dat het soort van vragen die helemaal geen antwoord nodig hebben. Zo lang de mens bestaat is hij al “zoekende” geweest, maar in al die tijd heeft hij nog nooit hét antwoord op dergelijke vragen écht met zekerheid gevonden. En toch bestaan we nog, en weten we vrij goed onze plan te trekken. Er zijn volgens mij vragen in het leven die gewoon geen antwoord behoeven, heel de ‘magie’ van het leven zou door zo’n antwoord kunnen verdwijnen. Het leven heeft toch wat mysterie nodig, anders wordt het zo ‘gewoontjes’. Dus ik denk dat het gewoon niet onze Missie is om Het Antwoord op De Vraag te vinden. (maak ik me er dan gemakkelijk van af?)

Vrijdagavond kreeg ik ook heel wat vragen te verwerken van ouders die een kijkje kwamen nemen op onze middelbare school, waar het open-deur was. Omdat dit de eerste keer was dat men dergelijke open deur (extra) in maart al organiseerde, was ik toch verbaasd om zoveel kandidaat-studenten en hun ouders te mogen begroeten.
Sommige van hun vragen waren heel makkelijk te beantwoorden (Besteden ze aandacht aan ‘leren leren’? Wat is het verschil tussen de Latijnse en de Moderne? Hebben ze veel mogelijkheden om te sporten? …), maar regelmatig stelden ook ouders weer dé vraag waar ik niet op kon antwoorden: “Is dit de beste school hier in de streek?”… Da’s wel de reputatie die de school heeft, tenminste, om het heel correct te stellen: de school waar de lat het hoogst zou liggen en de school die heel streng is en waar enkel de allersterkste leerlingen naartoe gaan. Maar anderzijds ben ik er van overtuigd dat er minstens even intelligente leerlingen zitten in andere scholen in de buurt hoor. En of deze school “de beste” is, dat hangt volgens mij voor een heel groot deel af van de persoonlijkheid van jouw kind én de opvoeding die je je kind meegegeven hebt. Er zijn kinderen, zoals de onze, die zich voelen als een visje in het water in die school, maar er zijn andere kinderen die er zich heel ongelukkig voelen (en die zie je dan ook verdwijnen).
Ouders hebben dus een hele verantwoordelijkheid om een goede school voor hun kind te kiezen, een school waar ze intellectueel op hun niveau aangesproken worden, een school die ruimte geeft aan de kinderen om hun eigen persoonlijkheid (verder) te ontwikkelen, een school waar ze zich uit kunnen leven in sporten of waar men al filosoferend kan gaan wandelen in het park, een school die kinderen tracht te stimuleren in datgene waar ze goed in zijn, maar die ook tracht je op de mindere vlakken je grenzen te laten verleggen, ...
En ja, als ik het zo bekijk, dan nemen we een heel risico om dit alles achter ons te laten, en de onbekende sprong naar Amerika te maken… Maar ach, als je nooit zou durven springen, dan zou je ook nooit leren zwemmen, dan zou je ook nooit eens lekker uit de bol kunnen gaan op een springkasteel of een trampoline (of dan had er nog nooit een man op de maan gestaan). En tenslotte zijn wij er als ouders toch ook nog om onze kinderen te begeleiden bij de sprongen die ze nemen, zodat het geen sprong in het duistere is, maar eerder een berekend risico.

Voor de rest hebben we eigenlijk een heel rustig weekend gehad, lekker niks doen want buiten vroor het de pannen van het dak. Gezellig thuis. En ook de hond hield een rustig-relax-weekend:
Image hosting by Photobucket
Image hosting by Photobucket
Hier ligt ze op haar favoriete plaatske: onder het bureautje dat ik in de keuken heb staan, en waar ik o.a. deze berichtjes op schrijf. Ze moet heel wat moeite doen om er onder te kruipen, maar ze kan er uren liggen.
Image hosting by Photobucket
En dat is ook nog een leuke: ze draait zich dan achter het keukengordijn, en ploft dan neer op de grond, op zo'n manier dat het gordijn een deel van haar hoofd bedekt.

Friday, March 10, 2006

Newfie - vrijgezellenhobby - open-deur - Wereldexpat

Op woensdag ga ik altijd naar de hondenschool, op ‘showtraining’. Het was er deze week ongelooflijk druk, er waren wel 7 Newfoundlanders. Dat zijn ook echt van die hele lieve knuffelberen! Aanvankelijk stond zo’n Newfie op onze zoon zijn verlanglijstje, maar deze vond ik toch wel nét iets te groot. Ik wou geen “sacochenhondje”), maar het was wel de bedoeling dat de hond nog onder m’n stoel zou passen. Dat is tenslotte toch heel erg handig als je weggaat, en je wilt de hond meenemen.
(voor de Nederlanders: een “sacoche” is dialectisch voor ‘handtas’, en je spreekt het uit als 'sjakosh')

Momenteel is er op het Alles Amerika Forum een draadje over mensen die quarters sparen. Wel, als je heel veel quarters hebt, dan kan je doen wat ene Mitch Fincher doet met zijn centen. Ik neem aan dat hij vrijgezel is. LOL!

Image hosting by Photobucket

De school houdt altijd open-deur in mei. Eigenlijk is het dan schoolfeest voor de kinderen die er reeds naar school gaan, maar tevens hebben kandidaat-nieuwkomers de kans om ook eens rond te komen snuffelen en de sfeer op te snuiven. Maar heel wat scholen in de regio hebben dat weekend open-deur, en voor mensen die een kind hebben in het laatste jaar van de lagere school en die dus nog willen uitzoeken welke school zij gaan kiezen voor hun kind, is dat dan soms wel vervelend, want die moeten rush rush van de ene school naar de andere om eens te gaan kijken. Daarom organiseert de school vandaag (en morgen) voor de eerste keer een extra open-deur-dag. Onze zoon heeft zich opgegeven om kinderen met hun ouders rond te leiden en ondertussen wat te vertellen over ‘een dag op school’, en ik heb me opgegeven om met ouders te spreken die nog vragen hebben. Vragen van praktische aard kan ik best beantwoorden, als het over vakinhouden gaat, of over studiekeuzen, dan zijn er leerkrachten die hen verder kunnen helpen.

Image hosting by Photobucket

Gisteren heb ik zoonlief geholpen met het opstellen van een examenschema. ’t Ziet er goed uit, en volgens de juf was het “nog beter dan vorige keer”. Hopelijk zijn de resultaten dan ook nog beter dan de vorige keer. ;-) In ieder geval ziet onze zoon het wel zitten, de afgelopen weken heeft hij precies de smaak van studeren te pakken gekregen, en hij begint een beetje een ‘streber’ te worden, hahaha. Een paar 10-en hebben hem zodanig in een roes gebracht dat hij nog meer van dat wil. Gezonde verslaving, zou ik zo zeggen.

Het ziet er naar uit dat onze zoon z’n ziekte goed doorgekomen is, hij heeft wat gekucht maar het hinderde hem niet om gewoon verder te functioneren. En nu ben ik aan de beurt. Gisteren een ganse dag keelpijn gehad, en deze ochtend wakker geworden en ook beginnen kuchen. Zal dus ook maar starten met salietheetjes, vitamientjes en echinacea.

Tot slot wil ik de nieuwe lezers die hier beland zijn via WereldExpat ook welkom heten. Laat af en toe eens een berichtje na, zodat ik weet wie er allemaal meeleest, en als je zelf een blog hebt, vergeet het dan niet te vermelden, dan kom ik eens kijken!

Wednesday, March 08, 2006

Kookles en Wilde Amerikanen in het Hoger Onderwijs

Hmmm, dat was gisteren een geslaagde kookles! Zalige, heerlijk lekkere gerechten… dat belooft voor de volgende weken! Maar: het niveau ligt toch een stuk hoger dan de vorige jaren, met deze nieuwe kok. Op zich kan ik dat alleen maar toejuichen, maar anderzijds is het ook zo dat ik niet bij elk gerecht overtuigd ben dat ik het thuis ook weer kan fiksen. Ach wat, we zullen het maar moeten proberen, en leren van de fouten die we dan maken.

Verrassend genoeg werd ik nog met Amerika ‘geconfronteerd’ tijdens de les… De zoon van één van de mannen was voor 3 jaar uitgezonden naar Amerika (en dat werden er uiteindelijk 5), en de man is heel blij dat zijn zoon deze grote vakantie definitief terug naar huis komt met zijn gezin. Hij is een vitale 70-er, en was dus tegen andere gepensioneerden aan’t vertellen over Amerika (en het toeval wil dat het over New Jersey ging, want dat is waar zijn zoon ook woont). Ikke dus goed meeluisteren. En wat heb ik geleerd? Wel, dat Amerikanen “wilden” zijn. ??!! Ja, dat waren letterlijk zijn woorden. Iedereen knikte instemmend, maar ik wou dan toch wel effe weten wàt hij nou precies bedoelde (want ik kreeg zelf al beelden voor mij van Indianen met tomahawks die al “oe oe oe oe oe” roepend rond mij heen dansten). Wel, het waren “wilden”, want ze doken zo maar in je kasten in huis, waren best wel brutaal en hadden een hele hoge dunk van zichzelf. Dus je kon ze maar beter niet in huis halen, want “eens je ze binnen laat, krijg je ze niet meer buiten, waren zijn woorden”… Slik… En al die oudere mensen, die leken hem zomaar te geloven. En weet je wat ik nog leerde? In Amerika is het onderwijs heel zwaar (euh???), want je gaat daar al veel vroeger naar het Hoger Onderwijs. Ja hoor, zeker weten, want twee van zijn kleinkinderen waren nog maar 13 en 16, en die zaten allebei al in het hoger onderwijs. Dus ik vroeg maar effe of die 13-jarige dan eventueel ook al Advanced Placement cursussen volgde, of eventueel zo’n uitzonderlijke intellectuele capaciteiten had, zodat hij reeds toegelaten was wegens aan een College. De man wist duidelijk niet waar ik het over had, maar zijn kleinzonen gingen al naar het hoger onderwijs, want dat noemt daar High School. Ooooh, bedoelde je dat? Heb nog even een poging gedaan om hem uit te leggen dat High School ginder niet het equivalent is van ons Hoger Onderwijs, maar je ziet die man dan met zo’n blik naar je kijken van “Mens,wat zit je hier toch te zeuren, ik zal het allemaal toch wel weten want mijn zoon én mijn kleinkinderen zitten ginder, en jij zit hier, in de Kempen.”. Dus ik heb het er maar bij gelaten. Ben eens benieuwd hoe hun reactie gaat zijn als ik aankondig om ook tussen die Wilden te gaan leven en m’n kind naar de Hogeschool ga sturen. LOL!

Hoe zijn onze kooklessen opgezet? We maken een aantal gerechten tijdens een les, eerst overloopt de kok de recepten en bespreekt de ‘moeilijkheden’ bij ingrediëntkeuze of bij bepaalde kooktechnieken. Nadien verdelen we ons in groepjes, en elk groepje kiest één van de gerechten uit om te maken. Op het einde dekken we de tafel, en krijgt ieder een kleine portie van al dat lekkers, zodat we op het einde van de avond een schitterend menu gegeten hebben (en dus vol enthousiasme nog aan de afwas kunnen beginnen zodat we rond 23.30 uur thuis komen).
En natuurlijk ga ik jullie nu helemaal lekker maken met het opsommen van de dingen die we gemaakt hebben:

We zijn begonnen met een aantal aperitiefhapjes. De bedoeling is dan dat je die op een mooi bord legt, netjes alle drie bij elkaar, en het zo serveert aan je gasten:
* toastje met palingmousse (diegene die de toast maakte had de toastjes te lang in de oven warm laten worden, met als gevolg dat de vlammen uit de oven sloegen!)
* gevuld kerstomaatje met mozzarella en basilicum
* tomatenroomsoepje
Dit was alle drie heel erg lekker, vooral die palingmousse was verrassend, had ik nog nooit gegeten. Veel lekkerder dan zo’n terrine.

Dan hebben we een gerechtje gemaakt dat je eigenlijk zowel als voor-, tussen- of hoofdgerecht kan serveren:
* griet op een bedje van sojascheuten en broccoli
Hierbij leerden we dus ook een platvis filleren! Dus niks geen fileetjes meer kopen bij de visboer, nee nee, de ganse vis met kop en vinnen en vel, en zélf aan de slag. Dat is tenminste de wens van de kok, maar ik denk dat ik de visboer toch maar liever vraag om die vis even voor mij onderhanden te nemen!
Waarom mag je geen gewone fileetjes kopen? Omdat je, als echte kok (ahum) natuurlijk geen fond uit een potje gebruikt, maar je eigen visfond maakt! En ik moet toegeven, dat is natuurlijk veel lekkerder, maar het vergt ook wel wat meer werk.
Dit gerecht was zoooo lekker, dat ik bij de eerste hap spontaan m’n ogen sloot om extra te kunnen genieten!

Het volgende gerecht hebben is voor de vleesliefhebbers:
* varkenshaasje gevuld met mosterd
Was ook lekker. Had eigenlijk nog nooit zo’n varkenshaasje gevuld gemaakt, en deze werd gevuld met juliënne van paprika, heel lekker.
We maakten dit met als groenten broccoli en bloemkoolroosjes, overgoten met een klein beetje artisanaal gemaakte hollandaisesaus.

En tenslotte het dessert:
* perencroute met vanillesaus
Dat zijn dus peren die je pocheert in suikerwater met kaneel, nadien komen ze in een bladerdeeggebakje terecht (uit het pakje!), en je werkt af met een crème anglaise! ‘k Ben eigenlijk niet zo’n zoetebek, dus de meeste desserten zijn niet echt aan mijn favoriete ding, maar dit vond ik wel lekker.

Tuesday, March 07, 2006

Griep? - Kookles - Bijzondere verjaardagen

Na een weekje vakantie is gisteren de school weer begonnen. Lang leve de school, want heel mijn organisatie ligt overhoop bij zo’n weekje vakantie, met als gevolg dat ik bergen te strijken heb, en dat we momenteel haast geen gordijnen moeten hangen want je kan toch niet door de ramen zien, ze zijn vuil. LOL!

Onze zoon voelde zich zondag niet zo goed (buikpijn, lopende neus, stijve spieren in armen en benen,…). Ik vreesde natuurlijk onmiddellijk voor de griep, want die is de laatste weken echt wel aan een opmars begonnen! De week voor de vakantie bleken er heel wat scholen in de regio te zijn waar soms meer dan 30% van de kinderen afwezig was wegens ziekte!!! Dus onmiddellijk een kuur gestart met Echinaforce, eucalyptus beginnen dampen (én een paar druppeltjes in zijn bad), warme thee met verse salieblaadjes uit onze tuin.
En het lijkt alsof het geholpen heeft, voorlopig althans, want hij voelt zich ondertussen terug ok.
Even dacht ik dat hij toch nog ‘prijs’ zou hebben, want toen ik hem gisteren uit school haalde, zei hij “Mama, ik heb goed nieuws, en ik heb slecht nieuws”, en hij klonk vreselijk hees.
“Ok, begin maar met het slechte, en dan onmiddellijk daarna het goede,” zei ik.
“Dat zal niet gaan. Ik moet écht wel eerst met het goede beginnen.”
???
“Het goede nieuws is dat ik heel goede punten heb gehaald op mijn toetsen, het slechte nieuws is, dat het er zoveel zijn, dat, als ik eenmaal gedaan heb met het lijstje op te sommen, ik geen stem meer over ga hebben.”
Hahaha, dat is weer typisch onze zoon! Gelukkig voelde hij zich, ondanks de hese stem, heel goed. En op de eerste dag na de vakantie al direct zo’n lading schitterende punten terugkrijgen, geeft natuurlijk heel veel moed om volop in de laatste weken van die 2de trimester te duiken. De examen beginnen op 23 april, dus hij mag stilaan aan de voorbereiding beginnen.

Vanavond starten mijn kooklessen weer! Reeds voor het 3de jaar op rij ga ik, tesamen met een vriendin, een korte reeks van kooklessen volgen die hier in het dorp ingericht worden. Het zijn 6 lessen waarin telkens 3 of 4 gerechten gemaakt worden, en de 7de les is eigenlijk een feestje dat we aanbieden aan onze partners, en waarin we het beste van de afgelopen lessen speciaal voor hen koken. Heel leuk!
Dit jaar hebben we een nieuwe kok. We hebben in september al eens een proefles gevolgd van hem (dat was zo’n beetje zijn ‘sollicitatie’), en het zal toch een heel verschil zijn met onze vorige kok. Deze kok lijkt meer ‘professioneel’ te zijn, met veel aandacht voor de keuze van ingrediënten, de chemie in de keuken, voedselhygiëne, materialengebruik, enz. Ik ben dus eens benieuwd…

En tot slot wil ik hier nog even een heel bijzondere verjaardag vermelden; dagelijks volg ik de perikelen van Esther en Hein, een Nederlands koppel dat de Diverity Lottery gewonnen heeft, en zo naar de VS (Florida) getrokken is. Zij hebben ginder een eigen zaakje opgezet, en het gaat goed met die twee. En zij wonen nu net één jaar in Amerika (en vierden deze verjaardag met een verhuis naar een nieuwe woning, een hele mooie!). Zoals je kan lezen op hun blog
hebben zij het ginder erg naar hun zin, en is hun eerste jaar, eigenlijk tegen hun verwachtingen in, heel erg voorspoedig verlopen.
Image hosting by Photobucket
Soortgelijk verhaal kan je ook lezen bij Martin, Tova en Shay, die ook zo’n Green Card gewonnen hebben, en begin december hun eerste verjaardag in de States vierden.
Image hosting by Photobucket

Esther, Hein, Martin, Tova, Shay én alle andere ‘inwijkelingen’ in de States: ik hoop dat jullie nog heel veel jaren heel erg gelukkig mogen zijn ginder!

Sunday, March 05, 2006

De wereld is klein - Technopolis - Museum voor Natuurwetenschappen

Omwille van de sneeuw die men voorspeld had (en die er ook daadwerkelijk gevallen is), hadden we eerder deze week besloten om onze trip naar Zeeland uit te stellen tot in de paasvakantie.
Maar we hebben wat ‘daguitstapjes’ gemaakt:

Vrijdag zijn we naar Technopolis in Mechelen geweest. http://www.technopolis.be/nl/index.php Dit is een doe-centrum voor wetenschap en technologie. Natuurlijk is het maar een flauw aftrekseltje van zijn Amerikaanse, het Museum of Science & Industry in Chicago (http://www.msichicago.org/) waar we menig uur hebben doorgebracht, nu bijna 6 jaar geleden. Maar toch blijft het wel heel leuk om te doen, zeker als je ’s morgens beslist om nog snel naar oom en neef in het Brusselse te bellen, met de vraag of ze mee willen gaan!
We kregen een schone demonstratie van het principe ‘de wereld is klein’: terwijl we ons het hoofd aan ’t breken waren over een opgave (er liggen 16 vierkante schijfjes, en op elk schijfje staat aan de voor– én achterkant een cijfer. De bedoeling is dat je de schijfjes zo weet te leggen dat je dus telken vier rijen én vier kolommen krijgt die als som van alle cijfers in die rij of kolom 50 hebben), kwam daar plots een dame op ons af die we allen kende als ouder van de school waar neefje ging, én als lid van de Commissie Onderwijs (waar we menig lobbywerk verrichten). Wat een toeval! Maar dat was nog niet alles: terwijl de volwassenen na een hapje eten nog even zaten te babbelen in het restaurant, kwam onze zoon dolenthousiast binnenstormen dat hij zijn maten Carlos en Rodolfo tegengekomen was! Even later gevolgd door neef die kwam melden dat ook hij nog kinderen van zijn klas was tegengekomen! En dat allemaal op een vrijdag in Technopolis, Mechelen…

Zaterdag besloten we om nog eens een bezoekje te brengen aan het Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel (http://www.natuurwetenschappen.be/).
Toen onze zoon nog een kleuter was, hadden we daar een abonnement genomen, want hij was niet weg te slaan uit dat museum, dus zo’n keer of 6 per jaar ging hij daar naartoe. Ook in de jaren die daarop volgde gingen we meerdere keren per jaar nog een bezoekje brengen. Maar de laatste twee jaar was het was bekoeld, ook omdat men grondige renovatiewerken uit aan ’t voeren is, en daardoor waren dikwijls die zalen gesloten die onze zoon juist boeiend vond. Maar nu, met het vooruitzicht om België toch minstens voor enige jaren te verlaten, wilden we toch nog wel eens een kijkje nemen. Ook vanwege de huidige tijdelijke tentoonstelling rond het hart (Hartstocht)
http://tinyurl.com/zb694

Deze opstelling werd trouwens gemaakt in Naturalis te Leiden, een museum dat ook nog op onze planning staat (paasvakantie?).
De vernieuwde zalen waren echt prachtig! En we hebben op een videowal een idee gekregen van wat er het komende jaar nog allemaal gaat veranderen. Dit deed ons besluiten dat we in 2007, als de werken achter de rug zijn, zeker en vast nog eens terug willen komen kijken!
We hadden dus ook zaterdag een prachtige dag, al werd er even een domper op de pret gezet toen we op de parking kwamen: bleek dat een van onze voorbanden helemaal plat stond! Reservewiel er op gelegd, en ik kan dus morgen even naar de garage gaan om de band te laten maken (indien mogelijk), want je kan maar beter steeds een reserveband bij hebben, zeker omdat m’n echtgenoot dinsdag weer naar Nederland moet. Je zal maar stranden zonder reservewiel!

Vandaag, zondag, begon iets minder: zoon voelt zich niet zo goed: stijf in z’n armen, keelpijn, loopneus, buik die raar aanvoelt,… Ik heb hem direct bestookt met echinacea, saliethee, een winterse vitaminenmix én rust… Hij maakt (voorlopig) geen koorts. Ik hoop maar dat hij niet de griep krijgt, want ze hebben deze week nog toetsen, én over twee weken beginnen de examen van de tweede trimester.

Verder hoop ik dat iedereen veilig thuisgeraakt van de skivakantie’s, want de verkeersberichten uit die contreien beloven niet veel goeds: lawines, wegen afgesloten, hevige sneeuwval, kilometers filles, parkings op autostrades die vol staan met gestrande toeristen,…
http://tinyurl.com/mgssz
Het weer hier ter plaatse is zeer vreemd: we zijn opgestaan met sneeuw, toen ging alles dooien, toen begon het terug te sneeuwen, toen dooide het weer.
Toen viel er zo’n beetje ‘flussige’ sneeuw, toen meer, toen nog meer, toen hagel,… Ik heb even een fotootje gemaakt vanuit het raam in de keuken, zodat je kan meegenieten van het landschap dat wij deze ochtend aan onze ontbijttafel zagen.
(aanvulling: ik heb eventjes de fotootjes verwijderd, want ik kreeg ze niet op het juiste formaat, en heel de layout van m'n blog lag overhoop)
Ondertussen sneeuwt het nog, en ligt er weer al meer sneeuw (er is nu geen gras meer te zien).

Thursday, March 02, 2006

Dusza onder de kerstboom, december2005



Annelies, u vraagt, wij draaien! ;-)

Ik merk nu wel dat ik eigenlijk niet zoveel foto's van haar heb, zeker al niet van die foto's waarop ze 'schoon in profiel' staat...

'k Zal d'r ne keer op moeten letten dat ik eens zo'n fotookes trek.

Dusza en onze zoon, augustus 2005

Wednesday, March 01, 2006

Natuur en Cultuur

We worden deze ochtend wakker, en heel de wereld (nou ja, tenminste dat deel van de wereld dat wij kunnen zien) is wit… Zo ontdek ik nu dat de krantenbezorger blijkbaar zijn auto op de weg laat staan, om dan te voet de krant tot aan onze brievenbus te brengen.
Dusza heeft al uitgebreid liggen rollebollen in de sneeuw. Ze duwt haar snuit dan in de sneeuw, zakt door haar voorste poten, en met haar achterste fier in de lucht, duwt ze zich een weg door de sneeuw, die ondertussen overvloedig over haar snuit gaat hangen. Dan nog eventjes op haar rug in de sneeuw rollen, en ze staat klaar om binnen te komen. Nou, dat had je gedacht, Dusza! Eerst maar even in de bench om wat op te drogen hoor!

Het is wel leuk om zo op te staan, maar toch brengt dit weer en vooral de voorspelling voor de komende dagen onze plannen in het gedrang. Het was eigenlijk de bedoeling dat we een dag of 2 naar Zeeland zouden gaan (dank u, Petra-van-de-beardies voor je tips!). Maar ik denk dat we dit gaan uitstellen tot in de paasvakantie. Want tenslotte is het een eind rijden én was het de bedoeling dat we, tezamen met de hond, zo’n 2 dagen zouden wandelen… En het is natuurlijk niet de bedoeling onze zoon ziek te gaan maken, want de examen van het 2de trimester komt er aan…

Gisteren was het de regen die roet kwam smijten in de plannen van onze zoon en twee vrienden: ze hadden gepland om in de bossen van Kasterlee (Kabouterkesberg en de omgeving van de Hoge Mouw) http://tinyurl.com/fjjfc op zoek te gaan naar vogels en ander natuurschoon. Niet dat ze zich nu verveeld hebben, want ze zijn bijeengekomen bij één van die gasten, en hebben daar zitten spelen met Paint en Photo Editor op de PC, en ze hebben Jurassic Parc III (http://www.biosagenda.nl/index.php?action=film&filmID=1329) bekeken (het zijn grote fans van dinosauriërs).

Maar met dit weer zullen we onze Zeelandplannen dus ook maar beter aanpassen, en waarschijnlijk gaan we dus maar op uitstap wat dichter bij huis, én overdekt. Straks zullen we eens rond de tafel gaan zitten om te brainstormen, maar waarschijnlijk wordt het het Museum voor Midden Afrik, in Tervuren. http://www.africamuseum.be
Het gebouw zelf is al een pareltje voor het oog (ik wou hier een foto plaatsen, maar blijkbaar lukt dat deze ochtend niet, latere poging volgt).
Naast de zeer uitgebreide permanente tentoonstelling, zijn er momenteel twee tijdelijke tentoonstellingen:
één over vlinders en motten (met zo’n 500.000 exemplaren) (http://butterflies.africamuseum.be/nl/watiser.php)
en één genaamd ‘Congo, Natuur & Cultuur’ (http://www.congo2005.be/).
Dus ik denk dat dit uiterst geschikt gaat zijn voor onze zoon, en hij heeft al aan een van zijn natuur-en-beestjes-minnende vrienden gevraagd om mee te gaan.