About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Wednesday, March 22, 2006

Griep - Kookles

’t Is hier enkele dagen stil geweest… Ik moest natuurlijk nog bekomen van mijn super spetterende mega verjaardagsfuif! (dank u trouwens voor de verjaardagswensen!)
Neen hoor, onze zoon was ziek: hoge koorts, niet meer willen eten, krampen, slap op de benen staan,…: griep! En dat terwijl de examen voor de deur staan… (die beginnen morgen).
Ik heb hem dus eens lekker in de watten gelegd de afgelopen dagen, en ondertussen is hij helemaal opgeknapt, hoe voelt zich nog wel een beetje slapjes, en z’n smaakpapillen zitten duidelijk nog in de knoop want er is haast niks dat hij lekker vindt, maar hij voelt zich fit genoeg om te studeren, en dus is hij ondertussen Latijnse modellen aan’t aframmelen.
Hij was niet de enige, er waren maandag maar 14 van de 18 leerlingen in z’n klas.
Ze hebben examen tot volgende week woensdag, donderdag gaan ze op uitstap naar het Thermenmuseum in Heerlen, en na de middag mogen ze zich nog gaan uitleven in de Tongelreep te Eindhoven. Vrijdag nog een dagje school en rapport, en dan begint weer de paasvakantie, lekker 14 dagen ontspannen, om nadien weer die allerlaatste trimester van dat schooljaar in te duiken. Man, wat gaat de tijd snel!

Jaja, ik vergeet het niet: gisteren was het weer kookles. We maakten:
*Mulligatwny (spreek uit: muliegatauwni), dit is een currysoep (mét appeljes). Lekker, en mooi gekleurd.
* Thaise scampi’s
Ik had de dubieuze “eer” om de groene pepers te mogen snijden… Heb verdorie een uur zitten afwassen na afloop om alle pigment van m’n vingers te krijgen! L
Maar lekker dat dat was! Je steekt ze op satéprikkers, en wij hebben deze nu klaargemaakt in de oven, maar ze zijn ook zeer geschikt voor op een BBQ (waar blijft dat goede weer, zodat we stilaan eens aan BBQ-en kunnen gaan denken ipv dromen?).
Ik heb het receptje als een apart berichtje vermeld.
*het hoofdgerecht was steak béarnaise met balkansalade, oventomaat en fijne frietjes. En nu weet ik ten minste hoe men die ene vinaigrette maakt die je soms wel eens proeft als je zo’n salade hebt waar vooral witte kool in gebruikt wordt, en die zo’n beetje ‘gemarineerd’ is!
Verder volgde nog een heel stuk theorie over botersausen, en nu zou ik dus moeten weten hoe ik volgende sausen moet maken: Hollandaisesaus, Mousselinesaus, Dijonnaisesaus, Kappertjessaus, Maltaisesaus, Béarnaisesaus, Choronsaus, Foyotesaus, Tyroliennesaus.
Heb voorgesteld om na deze reeks misschien een vermageringscursus in te richten. ;-)
*Appeltaartje gans anders
Het dessert was overheerlijk! EN heel erg mooi voor het oog!

Vandaag spijtig genoeg geen Amerika-verhaal uit de kookles. Men was namelijk in beslag genomen door een verhaal dat zich niet zo ver van hun bed afspeelde, het speelde zich zelfs af tegenover de deur van een van de kookcollega’s: gezin met één zoon die het heel goed deed, en één zoon die een mooie toekomst had maar die aan de drugs geraakte. Mama heeft zich vorig jaar opgehangen omdat ze het niet meer aan kon, en zoonlief keerde deze week terug uit de gevangenis… Tja, daar kunnen Wilde Amerikanen of Tornado’s niet tegenop natuurlijk…

6 comments:

Petra said...

Jeetje, nee, zeg! Wat een lijden in dat gezin door een persoon! Mulligatawny eet ik regelmatig van het Indiase restaurant, erg lekker! Jullie kokkerellen er lekker op los daar. Hier ook een zieke vandaag, hopelijk niet een volle griep!

Anonymous said...

Gelukkig is je zoon weer beter en kan hij met frisse moed aan zijn examens beginnen...

Neen, wat een triest verhaal (en nog waar gebeurd), daar kunnen wij hier niet tegenop! We hopen op je volgende kookles!!

Laat het je inderdaad smaken! Afvallen kan je later nog altijd!!

Anonymous said...

Dag Elke, ik heb nog eens tijd gehad je posts bij te lezen. Leuk leuk. Die man in je kookles met zijn zotte-Amerikanen-verhalen vind ik fantastisch, jammer dat ie deze keer andere rampen aan zijn hoofd had. Trouwens nog een zéééér late gelukkige verjaardag!

Annemiek said...

Wat een verhaal zeg.
Gelukkig is je zoon weer beter. Dan moeten ze toch even in de watten gelegd worden.

Petra said...

Gelukkig gaat het met de griep van je zoon nu wat beter. Komt zeker door mama's goede zorgen. Wens hem maar veel sterkte met de examens!
(en jij in het Luxemburgse)

Geen wilde amerikanen verhalen dus dit keer. Al was dit verhaal ook spraakmakend genoeg. Wat triest zeg....
Groetjes Petra

Anonymous said...

Wat een vreemde combinatie om van Heerlen naar Eindhoven te rijden, dat kost toch zeker een uur. Zoiets als de Tongelreep is toch ook wel dichter bij Heerlen te vinden of wonen jullie niet ver van Eindhoven?

Maar goed, het is nu iets voor enen en aangezien ik een 20 minuten rijden van Eindhoven af woon en zo'n 2 km hemelsbreed van de A2 tussen Heerlen en Eindhoven zal je zoon binnen nu en even hier 2 km vandaan mijn huis voorbij rijden.

Marion