About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Saturday, October 08, 2005

Weg met Amerika!


(vooraleer je beslist om onmiddellijk mijn blog te deleten bij het lezen van onderstaande songtekst, zou ik toch willen vragen om ook de tekst onder de songtekst te lezen)


‘Weg met Amerika'

Hamburgers en cola, ja dat wist u al
Maar kent u ook de oorzaak van het algemeen verval?
Kortzichtig denken, luidruchtig spreken
Eeuwig in one-liners blijven steken

Weg met Amerika!
Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika!


Weg met het kolonialisme van Amerika
Weg met dat lelijke, knauwende Engels
Al die Angelsaksische pretentie, arrogantie
Ja, een gloeiende pook in hun gat
En dat is dat
Weg met die rappers en hun eeuwige "fuck"
Weg met de verheerlijking van de stompzinnigheid
Inderdaad, fucking assholes, krijg het slingerschijt
Leve Italië, leve de mafia,
Weg met na-apen van AmerikaVerenigde Naties,
lammetjes die blaten
Het zijn allen vazallen van de Verenigde Staten

Weg met Amerika!
Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika!


Weg met het imperialisme van Amerika
Hun voorgekauwde kleutercultuur
Vol van genante voorspelbaarheid
En Hollywoodmonsters van oppervlakkigheid
Dan zit je in België, daar loop je gebukt
Onder al die stupide en ook nog eens mislukte
Imitaties van onnozele Amerika-producten

Weg met Amerika!
Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika


en zijn professionaliteit
Maskerade voor de ledigheid
Democratie, ammehoela!
We worden geknecht lijk een tamme poema
Huh, lelijke opkopers, ook van de vrijheid
Hun opgefokte, opgedrongen, betekenisloze vrijheid
Weet u wat er scheelt, weet u wat er scheelt?
De dictatuur van 't Amerikaanse vrijheidsbeeld, ja
Dat is wat er scheelt
Die dwaze macho's, moh vent, moh vent,
Die spelen nu al zestig jaar politie-agent

Weg met Amerika!
Weg met die boeren van Amerika

Hun chewing-gum-flinkheid, hun schietgeweren
Hun plastic blonde wijven met het Pepsodent-gebit
En hun belachelijke TerminatorFull of shit
Het is namelijk nooit gedaan
Daar kan je op aan
Weg met die cowboys van de CNN
Het land dat de complexiteit niet erkent
Waar het denken is gestremd
Zet die boeren in hun hemd
Weg met die cowboys, leven de indianen!
Hier spreekt de laatste der Mohikanen
Ik ben van het Belgische, het Europese panel
En ik verzoek u: "Clear my channel! Clear my channel!"
Megalomane eencellige idioten
Kiss my ass, ja, kus mijn kloten

Weg met Amerika!
Weg met die boeren van Amerika
Weg met Amerika!
Weg met die boeren van Amerika

(lyrics: Raymond van het Groenewoud)
http://www.raymondvanhetgroenewoud.be



In België hebben we dus een would-be-zanger die al enkele jaren heel erg op de achtergrond meedraait.
Dus waarschijnlijk heeft de man een poging gedaan om nog eens in de kijker te lopen, kwestie van zijn nieuwe CD toch aan iemand verkocht te krijgen, en het bovenstaande is dus het resultaat…
Zoals te verwachten was, is daar toch heel wat reactie op gekomen (er wonen in België toch een flink aantal Amerikanen én Amerika-fans).
Daarop is er dus een interview verschenen in de Vlaamse ‘kwaliteitskrant’ De Standaard, waaruit ik hier het belangrijkste weergeef:



“Met het nummer ,,Italianen'' veroorzaakte hij jaren geleden een gelijkaardige buzz . ,,Voor 'Italianen' had ik alle clichés over Italianen verzameld en degenen die op de muziek pasten, opgesomd. ,,Weg met Amerika'' is meer privé-ergernis over de culturele en economische terreur van de VS. Ik vind het triest te constateren dat we een satellietstaat van de VS zijn geworden, dat we ons verlustigen met het imiteren van Amerikaanse voorbeelden. Ik vind het niet prettig te weten hoe CNN opereert. Ik weet hoe grote Amerikaanse firma's muziekfestivals opkopen om er daarna de lakens uit te delen. Ik heb mijn bekomst van al die lompe rapnummers. De cultus van de oneliner steekt me ook tegen. Ik herinner me onze eigenste Siegfried Bracke die in Humo vertelde 'als je het niet gezegd krijgt in dertig seconden, moet je misschien niet op tv komen'. Daar sta ik heel huiverachtig tegenover. Houd ik een pleidooi voor onze culturele identiteit? Voor zover die bestaat, zeer zeker.'' Hij weet dat hij zich blootstelt aan het verwijt dat dit niet allemaal uitgelegd wordt in het nummer. ,,Je kunt geen stelling innemen als je rekening houdt met alle individuen en nuances. Veel rappers balen van dezelfde machtswellust van het grote geld als ik; de bewoners van New Orleans zijn slachtoffer van gebeurtenissen die in het verlengde liggen van de verwijten in mijn lied. Dat valt in de tekst meer tussen de lijnen te lezen dan letterlijk, dat is het gevaar. De goede verstaander begrijpt dat ik niet het hele continent en al zijn bewoners wil laten onderlopen.'' Maar wat is het verschil tussen het cliché van de luidruchtige Amerikaan en dat van de criminele Marokkaan? ,,Het verschil is dat Marokkanen het in mijn ogen al moeilijk genoeg hebben, terwijl ik vermoed dat de VS wel tegen een stootje kunnen.''
(uit: Bron: 15/09/2005, Inge Schelstraete, De Standaard)”



Nu blijkt dat een aantal mensen die tekst toch écht wel te ver vonden gaan, dus hebben ze een officiële klacht neergelegd bij het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. Daar zullen ze dus ook wel even geschrokken zijn, en hebben ze dus Raymond op het matje geroepen.
Het eindresultaat is typisch Belgisch… (en ik vraag me af of, als ik een tekst schrijf over de bruin Makakken die over ’t water naar hier gezwommen zijn, en de luie Turken die hier van ons zitten te profiteren omdat ze gratis geld en een huis krijgen van het OCMW, of ik er dan ook met zo’n uitleg vanaf ga geraken…)



Raymond schrijft brief aan Centrum Gelijke Kansen
BRUSSEL Raymond van het Groenewoud heeft een open brief geschreven aan het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR). De Vlaamse zanger, die in Amerika en België nogal wat kritiek kreeg voor zijn single 'Weg met Amerika', verdedigt zich in de open brief en benadrukt dat de single niet racistisch is.
'Weg met Amerika', waarin Raymond fel van leer trekt tegen het Amerikaanse beleid, lokte veel reacties uit, zelfs tot in de VS. Bij het CGKR liepen twaalf klachten binnen. Het Centrum nam contact op met de zanger en vroeg om zijn songtekst te duiden.
De zanger reageert nu in een open brief aan het Centrum. Van het Groenewoud ziet niet in waar de gelijke kansen in het gedrang komen. ,,Ik zie geen uiting van racisme. Ik ben zelf een blanke, en lever kritiek op het beleid van vooral blanke Amerikanen, die erop prat gaan tot de machtigste natie ter wereld te behoren en die van die macht regelmatig misbruik maken'', schrijft de zanger.
Raymond gebruikt naar eigen zeggen de term Amerika als symbool, ,,want een continent doet niemand kwaad, net zomin als dat ik het over alle Amerikanen tegelijk zou hebben''.
Geen juridische stappen
Voor het Centrum voor Gelijke Kansen volstaat het antwoord van Raymond. Het gaat dan ook geen juridische stappen ondernemen. Het Centrum benadrukt dat elke artiest verantwoordelijkheid draagt voor de inhoud en de vorm van zijn creaties.
Het Centrum gaat de twaalf personen die klacht indienden persoonlijk antwoorden. ,,Zij kunnen dan afzonderlijk nog beslissen of ze zelf juridische stappen ondernemen'', luidt het. (Belga)06/1

5 comments:

Annemiek said...

Allemaal een storm in een waterglas. Zo krijgt Raymond lekker veel gratis publiciteit.
Voor wie niks van de Amerikaanse cultuur wil hebben kan de tv op een ander kanaal zetten en Belgische friet kopen in plaats van McDonalds.

Petra said...

Ben het met Annemiek helemaal eens. Hier geldt complete vrijheid van meningsuiting en dat is soms beslist schokkend voor bepaalde bevolkingsgroepen.
Natuurlijk zullen mensen geschokt reageren, doet me denken aan Amerikaanse "shock jocks", die ook expres dingen zeggen, waarvan ze weten, dat ze shockeren.
Laat Raymond zijn vijftien minuten roem, hij zal de wereld er vast niet door veranderen.

@nn said...

Toch vind ik dat je niet altijd zo hard in je woorden mag zijn als je het over iemand anders hebt, er bestaat toch nog zoiets als eerbied niet?

Annelica said...

Oh my God! Ik ben totaal gechockeerd! Hoe kan hij zoiets simplistisch en eng zeggen over zo een groot en divers land? Het wordt misschien hoog tijd dat Raymondke eens onder zijne kerktoren uitkomt en eens de tijd neemt dit land te leren kennen? Ik wilde direct mijn mening kwijt in zijn gastenboek: Het blijkt afgesloten te zijn tot 15/10...

Anonymous said...

Ik snap niet dat iedereen hier zo'n aanstoot aan neemt. Raymond van het Groenewoud klaagt toch alleen maar een fout regime aan, 'foute' levenswijzes,... Stoort het jullie dan niet dat Europa naar de pijpen danst van Bush en co? Stoort het jullie dan niet dat owv de zogenaamde 'democratie', zonder instemming van lokale burgers, regimes omvergeworpen worden, oorlogen gestart worden waarin duizend en een onschuldige burgerslachtoffers vallen. Moest de Amerikaanse (~USA) overheid niet zo interventiegericht zijn, zich niet zo komen 'moeien' zou de wereld er heel anders uitgezien hebben vandaag de dag. Tijdens de Koude Oorlog werden vele oorlogen gevoerd om het communisme tegen te werken, rechtse regimes werden gestimuleerd om toch, kost wat kost, het communisme te boycotten. Oorlogen in Korea, Vietnam,...waren het gevolg van deze containmentpolitiek. Ik vind dat de Verenigde Staten daar niets te zoeken had.
Wat ik na deze hele uitleg wil zeggen, is dat ik zijn lied wel begrijp en dit absoluut geen racisme,maar een aanklacht vind, moest dit Frankrijk geweest zijn ipv de Verenigde Staten zou ik er net hetzelfde over denken.
Van het Groenewoud veralgemeent in zijn lied, inderdaad, maar kan hij dan een opsomming maken van wie hij bedoelt? Amerika maakt hij symbool, en dit werkt hij ook verder uit in zijn song. Hij verdedigt zijn standpunt, en zegt wat hij met 'Amerika' als begrip wil zeggen, waar hij op doelt.
"Welterusten meneer de president" van Boudewijn de Groot is ook een aanklacht, maar toen specifieker tegen de Vietnam-oorlog; hij verengt dan toch ook. Alsof alleen de president daar de verantwoordelijkheid over draagt. Amerika voor Raymond, en Meneer de President voor De Groot staan symbool voor iets groter. Om het 'mooi' te zeggen zijn ze een methonymie, pars pro toto, een deel dat voor een geheel staat; zoals in poëzie een zwaard staat voor oorlog en een anker voor schip.