About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Wednesday, April 18, 2007

Ruimtevaart, een jeugdsentiment

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Dit is Pieter-Jan Van Asbroeck. De kans is klein dat zijn naam jou iets zegt. Maar deze landgenoot heeft iets gedaan waar ik best wel trots op ben. En het lezen van zijn avontuur bracht heel wat jeugdsentiment boven naar de periode in mijn tienerjaren dat ik overwoog om astronaut te worden.

Toen in 1981 een nieuw tijdperk in de ruimtevaart aanbrak met de eerste vlucht van de Space Shuttle Columbia, ging er voor mij een wereld open. Onmiddellijk was ik geboeid door deze mogelijkheden, en de eerste spreekbeurt die ik in mijn 1ste jaar van de humaniora hield, ging over de bouw van de Space Shuttle. Deze bestaat uit twee ‘solid rocket boosters’, een enorm grote externe brandstoftank, en de ‘orbiter’ zelf.

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Ik vertelde dit allemaal met enorm veel enthousiasme en passie, waarschijnlijk tot afschuw van mijn medeleerlingen in die meisjesschool, waar spreekbeurten over een leuk boek, een klein broertje, de hond of het paard meer courant waren.
Als hoogtepunt had ik mijn zelfgebouwde maquette van een Space Shuttle die klaar staat voor lancering meegebracht.

Tevens gaf deze interesse me een werkelijke ‘boost’ om Engels te studeren, want in het Nederlandstalige gebied was er niet zoveel gedetailleerde info te vinden. Ik correspondeerde dus al snel met de NASA, en zo kreeg ik de Mission Reports, en (gehandtekende!) foto’s van astronauten.

Al snel ging mijn interesse ook uit naar de voorgaande periode: deze van de Apollo raketten. En natuurlijk kon het niet uitblijven: ook met Rusland werd er gecorrespondeerd, rond de Sojoez raketten. Ik zal dan nog maar zwijgen over de uitvoerige experimenten die zij deden om een soort van 'supermens' te kweken, met een grotere longinhoud en buitengewone fysieke capaciteiten (die niet alleen hun ruimtevaartplannen ten goede konden komen, maar ook hun programma voor het sportief talent).

Tevens volgde ik geboeid de plannen rond de bouw van een ruimtestation (het hedendaagse ISS), de ingebruikname van de robot-arm die de astronauten toeliet om buiten de capsules werken uit te voeren zonder zich zelf naar buiten te moeten verplaatsen (de zogenaamde Canada-arm).

… Ach, ik kan hier nog eindeloos doorgaan, de herinneringen komen snel terug boven.
Waarom ik dan geen astronaut geworden ben? Om de heel eenvoudige reden dat reeds tegen het 3de middelbaar bleek dat ik op gebied van wiskunde te zwak was om een wetenschappelijke richting uit te gaan, en dan ben ik maar de richting van de humane wetenschappen uitgegaan. Met spijt in het hart, nog steeds, dat moet ik toegeven. En gedurende al die jaren heeft wetenschap me blijven boeien, en moest ik ooit mijn leven over mogen doen, dan zou ik heel graag de gave hebben om meer aanleg voor wiskunde te hebben, zodat ik toch die wetenschappelijke richting uit had kunnen gaan. Hm, misschien moet ik maar beginnen geloven in het leiden van meerdere levens... Wie weet is er dan nog een kansje voor mij!

Maar genoeg, we zijn intussen heel ver van Pieter-Jan beland! Misschien is hij wel onze volgende Belgische ruimtevaarder! Hij was namelijk één van de vijf deelnemers aan de jaarlijkse Marssimulatie van de NASA. Twee weken lang mocht deze 21-jarige Limburgse geneeskunde-student leven in een nagebouwde Marshabitat van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA in Hanksville, Utah. Van 31 maart tot 15 april was op het internet te zien hoe hij met vijf andere jonge wetenschappers in spe op Mars probeerde te overleven. Hij, tesamen met een astronome, een fysicus en drie ingenieurs.
Dit project dient vooral om jongeren warm te doen lopen voor een Marsmissie in de verre toekomst. ,Volgens Van Asbroeck was het net echt, met een luchtsluis, ruimtepakken en een eigen groentetuin, plus een tropisch warme habitat en radiocontact met de thuisbasis. Maar echt leven op de rode planeet is toch een ander paar mouwen.
Van Asbroeck is geen koorknaap. In 2004 werd hij door de Euro Space Society geselecteerd om deel te nemen aan het International Space Camp 2004 in Huntsville, Alabama. Hij nam deel aan essaywedstrijden over ruimtevaart en werd in 2002 finalist in een wedstrijd van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA en de Unesco.
Hier kan je zijn verhaal volgen:
http://www.eurospace.be/page60214044.aspx

Meer info over Mars Desert Research Station
http://www.marsstuff.com/MDRS/

Beelden van webcams, zodat je een idee krijgt van hoe ‘Mars’ er uit ziet:
http://freemars.org/mdrscam/

Voor Eos (wetenschappelijk tijdschrift) hield hij een blog bij. Spijtig genoeg geeft de adresbalk van Eos niet de juiste locatie aan van het blog, maar je kan het dus vinden onder ‘Eos Blogs’, en dat staat momenteel in de middelste kolom:
http://www.eos.be/homenl.asp

Maar er staat ook nog een andere Vlaming te wachten om astronaut te worden, vermoed ik. Namelijk mijn streekgenoot Dries Beyens. Ook hij werd in 2006 geselecteerd om naar het International Space Camp 2006 in Huntsville te gaan, en deze jongen is ook al jaren bezeten van ruimtevaart en rakketbouw! We gaan er dus nog van horen, Frank De Winne en Dirk Frimout worden opgevolgd! (maar spijtig genoeg niet door mij)

9 comments:

Petra said...

Wauw Elke!! Wat een leuk verhaal. Je bent toch zeker ook wel op Cape Caneveral geweeest he? En al dat moois in het echt gezien.
We houden ze in de gaten de Belgische astronauten.

Annemiek said...
This comment has been removed by the author.
Annemiek said...

Voor een miljoen kun je met een Russische raket de ruimte in :)
Grappig dat je er zo bevlogen door was/bent. Ik vond het ook fascinerend als kind, hoewel astronaut worden toch niet in me opkwam. Ik had een poster op mijn kamer hangen waar ik mijn gespaarde Apollo stickers (die je bij de Esso kreeg) op kon plakken. Ik vond het ook allemaal prachtig, maar toch niet zo intens als jij zo te lezen. Mijn broers gaven er niks om.
De eerste maanlanding zag ik live op tv, ik was toen 7, maar ik weet nog dat ik dat ook zo geweldig vond. Dat vertel ik mijn kinderen wel eens, maar die halen hun schouders erbij op.
Je kunt trots zijn op je landgenoten!

Anonymous said...

Hallo Kastelke,

Dankje dat je de link van wereldkids http://www.wereldkids.nl/kids/aleysha_vs_intro
In de bloglijst hebt gezet.
Ik vind dat erg leuk.

Groetjes Aleysha

Anonymous said...

Wat spijtig dat je niet sterk genoeg was in wiskunde om je droom te verwezenlijken. Maar ik denk dat het dan nog keihard zou zijn geweest om ooit astronaut te worden, ik bedoel er zijn er waarschijnlijk duizenden voor je die het ook willen worden. En slechts enkelen zijn uitverkoren...

Toch geen frustraties aan overgehouden? Maar dat denk ik niet als ik je zo lees...

Groetjes,

Anonymous said...

Eventjes gegoogled en zo je blog gevonden :-) ! Ik ben de Pieter Jan waar je over spreekt. Leuk om te lezen dat je ook zo gepassioneerd was/bent door ruimtevaart :-) ! Ik moet ook realistisch blijven, de kans is zeer klein dat ik als Belg/Europeaan ooit de ruimte in kan gaan, het dichtste dat ik het zal benaderen zijn waarschijnlijk parabolische vluchten waarbij je iets meer dan 20 seconden gewichtloosheid ervaart. Maar ik blijf dromen ;-) !

kastelke said...

@Petra: ik heb nog niets van heel het ruimtevaartgebeuren bezocht in Amerika, 't lag allemaal wat uit de richting. Maar het gaat er zeker nog van komen hoor! Alleen zijn "mijn mannen" niet echt geboeid door dit alles. :-(

@Annemiek: tja, als je dat miljoentje teveel hebt... Maar ik weet niet of ik het nu nog zou durven.
Ik wist niet dat jij ook interesse had in die dingen!

@Aleysha: graag gedaan hoor! Ik hoop dat we nog veel verhalen van jou mogen lezen!

@Hilde: inderdaad, heel wat mensen zouden maar wat graag die kans krijgen.

@Pieter Jan: wat een verrassing! Leuk dat je eens komt kijken, én dat je ook een reactie achter laat! Ga in ieder geval voor je droom, je weet immers nooit! En je mag me gerust op de hoogte houden als je nog eens zo'n kansen hebt! Veel succes nog met de rest van je studies en carrière!

Petra said...

Goh wat leuk toch he dat bloggen.
Gewoon een berichtje van Pieter jan himself in je blog.
Echt heel erg leuk!!! (voor jou en van Pieter Jan om dat te doen)
Groetje Petra

Anonymous said...

Hoi,

Ik zat ook net te googlen, en kwam hier ook bij uit, net als Pieter-Jan (die een kennis van me is). Spijtig dat je niet verder bent kunnen gaan in je interesse, met zo'n enthousiasme!

Groetjes!

Dries
http://www.driesbeyens.be