About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Sunday, April 15, 2007

Beschuit met muisjes - glasscherven - schoolkrijtjes

Met het einde van mijn vorige berichtje heb ik blijkbaar de nieuwsgierigheid gewekt bij een aantal mensen. 'k Zal de spanning er dan maar niet langer inhouden!
Als ik onze 4-daagse in Zeeland samen met vatten in 3 dingen, dan is het dus in:

beschuit met muisjes:
woensdagochtend gingen we even uitblazen op een terrasje in Zierikzee, waar we prompt een traktatie kregen op beschuit met roze muisjes. Aanvankelijk dacht ik dat er een geboorte gevierd werd bij de zaakvoerder(s), of van één van de werknemers. Maar neen hoor, kroonprins Willem-Alexander en zijn vrouw Maxima waren ouders geworden van hun 3de prinsesje! Dat vonden we wel sympathiek, dat we daarvoor een traktatie kregen. Het was tevens onze eerste kennismaking met beschuit-met-muisjes, en ik vond het best lekker! Ik hou dan ook wel van de smaak van anijs.

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

glasscherven:
dat was een iets minder prettige kennismaking met Zeeland. Het viel ons op dat op heel veel plaatsen glasscherven te vinden waren, van kapotte glazen en vooral van dat bruinige glas, ik veronderstel dus van bierflesjes. Als je met een hond op wandel bent, dan vallen zo'n dingen natuurlijk echt wel heel erg op. Zo'n pootjes zijn niet bestand tegen glas!Tevens viel het me ook op dat de hondeneigenaars zelden het 'hoopje' van hun hond opruimen als deze z'n boodschap in de graskant doet. Bij deze: ik ruim dat altijd en overal op, waar dan ook.

schoolkrijtjes:
zoonlief en ik gingen de plaatselijke supermarkt in, op zoek naar gekleurde muisjes (vruchtenhagel) van De Ruijter. Als kind leerde ik dat kennen omdat ik ook toen vlak tegen de grens woonde, én mijn moeder een tijdlang regelmatig naar het hoofdkantoor in Amsterdam moest (en ik mocht dan mee). Hier in de streek is het moeilijk te vinden (of het kost dubbel zoveel als in Nederland), dus we dachten even een doos of twee mee naar huis te nemen, voor zoonlief. Toen wou hij ook wel eens drop proberen. Op school heeft hij een Nederlandse vriend die regelmatig zijn drop met hem deelt. En zijn keuze viel op schoolkrijtjes. Eenmaal terug op onze hotelkamer hebben we die dus geproefd, en onmiddellijk besloten om 's anderendaags nog een voorraadje in te slaan, want ook bij mama vielen deze schoolkrijtjes heel erg in smaak!
Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Later deze week zal ik nog wel verslaag uitbrengen van de dingen die we in Zeeland bezocht hebben, mét foto's natuurlijk!
Er was heel veel volk op de begrafenis. Gelukkig ben ik in mijn leven nog niet naar veel begrafenissen moeten gaan, want zeker als ik die persoon echt lief vond, dan heb ik het zo moeilijk om niet te huilen. Dus er hebben traantjes gevloeid gisteren. Wanneer zijn dochter een tekstje voorlas voor haar vader (ze vroeg zich af hoe ze hem nu zou gaan herkennen, nu hij geen lichaam meer had, hoe ze hem zou moeten gaan vinden om eens een gesprek met hem te gaan voeren), of wanneer een familielid een bezinningstekst voorlas.Maar gelukkig had ik ook de glimlach, wanneer over zijn leven verteld werd, en dit zo typisch Karel bleek te zijn, want zo kende ik en mijn echtgenoot hem ook.En ik was heel erg blij om te zien dat zijn vrouw écht er iets aan had dat wij er waren. Ze heeft haar dankbaarheid een aantal keren uitgedrukt. We waren ook uitgenodigd om op de koffie te komen, wat we dan ook maar gedaan hebben. Zeker als je merkt dat zijn vrouw daar steun aan vindt, vind ik dat belangrijk om dat te doen. En ik zal haar over een aantal weken zeker hier thuis nog eens uitnodigen, want het was een goed koppel, en het zal voor haar niet makkelijk zijn zo zonder haar maatje. Maar ze is sterk, en ze tracht zich vast te houden aan Karel zijn leuze: "Why worry?". Niet dat hij een flierefluiter was, verre van, want Karel was heel erg punctueel en plichtsbewust, een heel harde werker, en een ontzettend goede baas. Heel erg gedreven was hij ook: hij zou niet opgegeven hebben tot dat hij de oplossing had. En dat heeft er ook voor gezorgd dat zijn revalidatie na zijn hersenbloeding zo goed is gelopen, veel voorspoediger dan wat de dokters voor ogen hadden vlak na het ongeval.Het liedje dat door de kerk klonk toen we de kist naar het kerkhof brachten was dan ook heel toepasselijk als afscheid voor deze Goede Mens:

Dire Straits - Why Worry

Baby I see this world has made you sad
Some people can be bad
The things they do, the things they say
But baby I'll wipe away those bitter tears
I'll chase away those restless fears
That turn your blue skies into grey

Why worry,
there should be laughter after the pain
There should be sunshine after rain
These things have always been the same
So why worry now

Baby when I get down
I turn to you
And you make sense of what I do
I know it isn't hard to say
But baby just when this world seems mean and cold
Our love comes shining red and gold
And all the rest is by the way

Why worry,
there should be laughter after pain
There should be sunshine after rain
These things have always been the same
So why worry now

11 comments:

Anonymous said...

Heel aangrijpend hoe je vertelt over die begrafenis en ook de tekst van het liedje! Ikzelf moet ook altijd huilen als ik de persoon tof vond of weet dat hij/zij erg geliefd was...
Wat de muisjes betreft, die kan ik hier zelfs in Amerika vinden (wel in de Duitse winkel)! Blauwe of roze van het merk "De Ruijter"... Gelukkig maar want ook van datzelfde merk koop ik hier de chocoladehagelslag. Uiteraard stukken duurder dan in Europa (6,50 dollar)... maar toch zo geliefd op dochter's boterhammekes!
Wat de glasscherven betreft, zie je ze hier wel eens op het fietspad liggen (ook van flesjes)... en niet echt leuk als je dan je banden daarop "plat" gaat rijden, wat me nog niet overkomen is!
De schoolkrijtjes... die ken ik niet en zal ik dus eens moeten uitproberen bij een eerstvolgende bezoek aan Nederland.

Kristine@LA

Annemiek said...

Toch wel intens zo'n begrafenis. Mooi hoe dan de goede dingen worden aangehaald.

Gek dat die dingen niet in Belgie te krijgen zijn. Die schoolkrijtjes ken ik ook niet.

Petra said...

Wat leuk, die beschuit met muisjes! Wij kregen met de geboorte van Katja ook een doosje en gaven dat aan bezoekers op beschuit. Volgens mij vond men dat toen ook wel lekker.
Glasscherven zag ik pas ook, waar Cosmo liep, kan me je zorgen voorstellen! Hondenpoep zie je hier zelden, vrijwel iedereen ruimt het op.
Schoolkrijtjes vinden wij ook erg lekker, maar die zijn niet "echt" drop ;). Ik blijf het grappig vinden, hoeveel verschillen er tussen Belgie en Nederland zijn en dan zijn zoveel mensen verbaasd over de verschillen tussen Nederland en de VS en dat er zulke verschillen bestaan tussen de staten!

Petra said...

Vergeet ik nog helemaal iets te zeggen over de begrafenis, want dat heb je ook heel mooi beschreven. Ik moet eigenlijk bij iedere begrafenis huilen, zelfs als het iemand is, die ik nauwelijks heb gekend. Mooie woorden, Why worry! Ach, veel meer te schrijven, maar mooie woorden, Elke!!

Anonymous said...

Een traantje vloeide....
Mooi beschreven hoe de begrafenis was.
Schoolkrijtjes, jammie, die heb ik hier nog niet gezien. Gelukkig wel de muisjes en hagelslag.
groetjes Bianca (richmond) een trouwe lezeres die haast nooit reageerd ;)

Dizzymisslizzy said...

Grappig dat zelfs op zulke kleine afstanden de verschillen zo duidelijk zijn. Ook ik erger me enorm aan de hondenpoep overal in Nederland. Hier in de US kan ik gewoon voor me uit kijken als ik op straat loop, in Nederland loop je altijd voor je op de stoep te kijken voor het geval je in de hondenpoep zou trappen. Bah!
Leuk die beschuit met muisjes! Ik neem ook altijd vanuit Nederland een behoorlijke voorraad mee met hagelslag, muisjes en dropjes (oh en Belgische chocolade!). Ik vind de heksenhyl wel erg lekker. Moet je de volgende keer eens proberen.
Mooi beschreven die begrafenis. Afscheid is altijd moeilijk, maar het is fijn als er op een mooie manier mee wordt omgegaan, ook voor de verwerking.

Becs said...

Wat heb je die begrafenis mooi beschreven. Blijft toch wel naar om ziets mee te moeten maken.

Anonymous said...

Hondenpoep vind je hier inderdaad niet op straat. In Belgie (en blijkbaar NL) des te meer. Ons moeder woont in Brussel en het valt me ieder jaar op als we haar bezoeken. Erg vervelend! Ze zouden er heel wat hogere boetes moeten opleggen! Ik vind het ongehoord dat hondeneigenaars niet de moeite doen om het even op te ruimen...

Je hebt de begrafenis mooi beschreven, Elke!

Dat weer hebben wij vorige week gekend (veel regen tot zelfs een beetje sneeuw). Heel uitzonderlijk voor de tijd van het jaar... Bij ons is vorige week een kouderecord verbroken! Het was hier in geen 70j meer zo koud in april... Leuk ;-)! Gelukkig warmt het vanaf vandaag weer op!

Groetjes,

Petra said...

De Dire Straits, zo mooi....

Anonymous said...

Ik kan me alleen maar aansluiten bij wat er al geschreven is. Heel indrukwekkend.

Ja inderdaad er is weer een prinsesje geboren. Wat leuk dat ze beschuit met muisjes serveerde. Ik had die relatie nog niet gelegd.

Als je veel van die schoolkrijtjes eet wordt je wel misselijk. Ik had altijd de gewoonte om een zak van een dergelijk snoepgoed naast me in de auto te hebben. En dan is zo'n zak zo leeg.

gr Petra

Anonymous said...

Drop en beschuit met muisjes; beiden, of eigenlijk alledrie, mis ik hier wel. Staks in Nederland weer gauw een voorraadje inslaan.
Verdrietig van die oud-collega, maar fijn dat jullie er waren voor de nabestaanden en deelden in hun verdriet.