About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Friday, May 04, 2007

Moe - dermatoloog - meikevers

Ik ben moe… Na een paar nachten die soms meerdere malen per nacht onderbroken werden door een zoon met bloedneus, vertrok m’n ventje naar Amerika. En als m’n ventje niet thuis is, dan heb ik er de grootste moeite mee om te gaan slapen. Ik blijf dan maar op tot ik werkelijk omval van de slaap, om dan in bed weer klaarwakker te liggen, gewoon omdat ik “mijn draai” niet vind.
Maar: vandaag kan ik zeggen “MORGEN is m’n ventje er weer”!!! Dus dat maakt me blij.
Hij zal zo mogelijk nog vermoeider zijn dan ik, want gisterenmiddag wou ik hem bellen om te praten over iets dat ik dringend kwijt wou. Daarom had ik gewacht tot 13.15 uur ’s middags, dan is het daar 7.15 uur ’s ochtends, en ik nam aan dat ik hem dan niet wakker zou bellen. Wat bleek? Hij stond al in Raritan, op het punt een vergadering binnen te stappen!!!
Als er één ding is waar ik de grootste aanpassingsproblemen mee ga hebben als we ooit verhuizen naar ginder, dan is dat wel dat hun dag start op een godvergeten onmogelijk vroeg uur, zowel de scholen, als de bedrijven. Dat zal dus tandjes bijten zijn voor deze avondmens.

Gisteren zijn zoonlief en ik bij de dermatologe op bezoek geweest. Eigenlijk kwam ik op dat idee na het lezen van een blogbericht van Kristine
Gelukkig wist de dermatologe me te vertellen dat geen van beiden iets hadden dat we speciaal in’t oog moesten houden, en dat we niet echt van het type zijn dat makkelijk dergelijke potentieel gevaarlijke vlekjes ontwikkeld. Goed nieuws. ‘k Zal dus niet jaarlijks zo’n bezoek inplannen (behalve als ik echt iets zie wat me ongerust zou maken), maar om de zoveel jaar toch maar eens langsgaan.
Bij onze zoon heeft ze nog een klein wratje onder z’n voet ‘bevroren’. Zelf heb ik er ook een (een ambetante, net daar waar m’n grote teen overgaat in m’n voet, zo eentje dat naar binnen groeit). Is al heel wat keren bevroren geweest, en zelfs ingespoten, maar niks hielp. Nu heb ik aan mijn andere teen dat ooit ook gehad, jaren gelden, en toen heeft de arts uiteindelijk besloten om het weg te snijden. Dus ik verwachtte me ook aan zoiets, maar dat doet deze dermatologe niet wegens ‘niet zo’n makkelijke plaats’ en ‘geen garantie op wegblijven’. Zij ‘schiet’ dat in. Lijkt op die spuitjes die ik gehad heb “maar beter”. Alhoewel ze me geen enkele garantie kan geven. ‘k Moet dus een nieuwe afspraak maken, want ze had dat spul niet in het ziekenhuis omdat ze daar maar 1 dag per week zit en het heel snel vervalt. Moet dus bij haar thuis langsgaan. Verdorie! Daar zie ik tegenop. Die spuiten herinner ik mij als ont-zettend venijnig. :-(

In de kranten las ik de afgelopen week berichten dat de meikever dit jaar al heel erg veel gesignaleerd was in april, door de aanhoudende hitte (en droogte) in Vlaanderen. Traditiegetrouw hebben wij hier begin mei altijd ontzettend veel meikevers.

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Maar ik heb er hier dus geen gezien in april, ze zijn pas deze week gekomen. En wel in veel mindere mate dan de voorgaande jaren!
Spijtig genoeg zijn de vooruitzichten dat, door die gekke temperaturen, er deze zomer veel meer muggen en wespen gaan zijn. 'k Heb toch liever die meikevers...

7 comments:

Annemiek said...

Ik ben pas geleden ook nog eens naar de dermatoloog geweest; een paar jaar geleden heb ik een paar plekjes laten weghalen, en nu moet ik binnenkort ook nog eens terug om er eentje weg te halen.

Ja, die vroege uren hier soms. Het scheelt dit jaar nu de scholen pas om 9 uur beginnen, voorheen was het 8 uur, en moesten ze al om 7 uur op de bus. Ook als er inservices of vergaderingen zijn op mijn werk beginnen die soms al om 7 uur.

Nou, liever meikevers dan muggen straks!

Petra said...

Nog 1 daagje!
En dan is iedereen weer lekker thuis!
Alvast een fijn weekend gewenst.

blips said...

Als je ventje weer thuis is zou ik her er maar lekker van nemen, geen gezeur, lekker uitslapen en zo, voordat je het weet is het alweer maandag.
PS
Ik heb een grondige hekel aan vroege vergaderingen, ben ook niet zo'n vroege vogel.

Anonymous said...

Gelukkig kan je je lief weer bijna in je armen sluiten en kan je dus ook weer goed slapen.
Fijn weekend, Groetjes

ilse said...

Ik kies voor het Amerikaanse vroege uur, als rasecht ochtendmens. Zolang ik nog studeerde was dat geen probleem en kon ik zo vroeg beginnen als ik wilde maar van zodra je gaat werken in België was daar geen sprake meer van.

Anonymous said...

Ook ik ben een echt avond mens en Gj ook. Na jaren een cafe te hebben gehad, kun je gewoon niet meer vroeg slapen. Toch valt het hier wel mee. Hier begint de school om 8.00 uur en om half acht moeten de meiden buiten staan voor de bus. Dat kan erger dus.

Dat je je draai niet kan vinden onder vind ik nu. GJ is in NL en ik ben dus met de meiden alleen. ik vind het 3x niks. Ik snap niet hoe je het volhoud dat hij zo vaak weg is. Ik zou het niet kunnen geloof ik...

gr Petra

Matthew Dean Stewart said...

Lovely blog yyou have here