About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Monday, February 27, 2006

Lente- Flanders Dogshow Gent

De dame links met de rode trui is onze fokker, zij staat te wachten om in de ring te mogen gaan met Dusza.


Wat vliegen de dagen toch voorbij… We zijn al aan het laatste eindje van februari toe, terwijl het toch nog geen twee maanden geleden lijkt dat wij de eindejaarsfeestdagen volop aan ’t vieren waren.
Maar het is duidelijk, we zijn flink op weg van winter naar lente; ’s morgens vroeg worden we gewekt door het vrolijke gefluit van vogeltjes, er zijn een paar bloembollen die fier een knopje van iets boven het zand gestoken hebben (wat het is, dat weet ik niet meer, ik heb zo’n pakket vanalles-en-nog-wat in de grond gestoken, dus ik zal moeten wachten tot er uit dat dikke knopje een bloem komt piepen). In het tuincentrum beginnen mensen af en aan te rijden met bomen en struiken in hun koffer. En ik, ik ben flink wat zakken boomschors gaan halen om hier tussen de buxus te strooien, want ook het onkruid voelt de lente kriebelen.

Gisteren zijn we met onze hond, Dusza z Sareniazda, naar de Flanders Dog Show in Gent geweest. Dit was nog maar de 2de show die we deden, dus ik was echt wel onder de indruk van het grote aantal honden dat aanwezig was, geloof dat het er meer dan 2000 waren!
Vorige keer (op de Internationale Show in Hoogstraten), behaalde ze dus een CAC.IB. Daar is ze dus al mooiste van alle teefjes uit haar ras gekozen geweest. Gisteren bleek voor de aanvang van de wedstrijd de concurrentie veelbelovend te zijn, dus de fokker zei dat het hard om hard zou gaan. Maar toch behaalde ze een Reserve CAC.IB. Dat wil zeggen dat ze het 2de mooiste teefje was. Spijtig genoeg moest ze de duimen leggen tegen een hond die reeds Internationaal Kampioen was (maar ze klopte wel een andere kampioenenteef die dus derde werd!). En met enige trots zeg ik hier ook wel dat niet alle toeschouwers het eens waren met de uitslag, er waren er die zeiden dat “die 2de teef eigenlijk toch de mooiste was, dat die 1ste had moeten eindigen”. Groot gelijk, mensen! Hahaha!
Ach, zoals ik telkens zeg: ons maakt het niet zoveel uit, voor ons is zij een grote, lieve knuffelhonnepon, ongeacht de rasstandaard of wat anderen er van vinden. Maar in eerste instantie doen wij dit voor onze fokker (voor hem is zo’n titel wel belangrijk), en ik moet bekennen dat ik best wel trots ben als ze dan zo’n goede resultaten behaalt en je mag die beker in ontvangst nemen. De volgende wedstrijd is 26 maart in Luxemburg. Dan rij ik samen met de fokkers naar ginder, Papa en Zoon blijven thuis omdat deze laatste dan nog 4 examens heeft af te leggen.

5 comments:

Annemiek said...

Proficiat zeg! Wat leuk, daar kun je trots op zijn.

Petra said...

Wat leuk, dat je jullie hond showt! En gefeliciteerd met de tweede plaats! Moet je daar nu ook veel voor oefenen met haar? Of komt dat zo'n beetje natuurlijk? Ik zie onze Brynna dat absoluut niet doen al is ze vol ras en dochter van kampioenen ;). Nu is ze ook te oud, natuurlijk.

Petra said...

Super knap meid!!!
Het is echt wel knap om een reserve CAC te halen.
Proficiat. Ik las op een Beardie forum dat de Beardies ook gisteren waren. Heb je daar nog wat van opgevangen tussen al die andere honden?
Echt nogmaals gefeliciteerd hoor!
Groetjes Petra

kastelke said...

Bedankt voor de felicitaties!

@Kasaka: zowat om de twee weken doen we met haar 'showtraining' in de hondenschool. Dat wil zeggen dat we gedurende een half uurtje tesamen met andere honden oefenen om de hond in showhouding te zetten (zodat het profiel het beste tot uiting komt), en dat de hond dan ook betast wordt zoals op zo'n show (schedel, tanden laten zien, poten en rug aftasten, staart, ...).
Dat doet ze dus heel rustig, terwijl het thuis soms ook een duveltje in een doosje is hoor!

@Petra: ik heb heel wat beardies gezien, inderdaad, maar zij moesten in een andere ring showen, dus ik ken niks van de resultaten.

Petra said...

De fokker van de vader van Stacey was Best in Group geworden (BIG). Heel knap he? Komen trouwens uit uit Belgie uit de buurt van Gent ;-)
Wij hebben ook met beide heertjes showtraining gedaan en kregen laatst van de dierenarts hier een compliment dat ze zich zo goed lieten betasten. Dus al dat "Sta" oefenen leverde ons mooi resultaat op, al was het geen CAC ;-)