Pro-Amerika, tegen de stroom in?...

Via Nederlanders op een forum werd ik attent gemaakt op dit:

Maakt Amerika de wereld veiliger?
Even eerlijk: Gunt u George Bush een politiek meevallertje? Stel dat het ineens wél de goede kant opgaat in Irak? Dat in Afghanistan plotsklaps democratie opbloeit? Stel dat hij genomineerd wordt voor de Nobelprijs voor de Vrede. Gunt u de president zo’n politieke zegetocht?
Waar hoopt u op? Mag ik een gokje doen? Velen van u zitten dan te knarsetanden. In het wereldbeeld van de meeste Nederlanders is Bush de grote boeman. De dommige cowboy-president doet alles verkeerd.

Het vervolg is te vinden op Planet Internet, via http://tinyurl.com/dh5fl
Het is een colum geschreven door Charles Groenhuijsen, de befaamde voormalige Amerika-correspondent van de NOS (die nu in een juridisch geschil met zijn werkgever is gewikkeld).

Eigenlijk is het tegelijk triest én grappig om ook eens door die lezersreacties te gaan die onderaan de colum staan... Ik had niet anders verwacht dan dat er hopen mensen zouden zijn die gelijk klaar zouden staan om Groenhuijsen af te schieten. Dat is nu eenmaal zo, in Nederland én in België. Want het is niet ‘in’ om ook maar de minste pro-Amerikaanse gedachte te hebben. De media kan ons enkel maar negatieve of ronduit belachelijke Amerikaanse berichtgeving voorschotelen.
Maar als ik die lezersreacties nou eens beter bekijk, dan zie je eigenlijk twee grote lijnen:
enerzijds de mensen die Groenhuijsen tegelijkertijd met alles wat Amerikaans is afschieten, zomaar, meestal zonder onderbouwde redenering, eerder in een soort van emotionele (haat)reactie. Dat zal de kudde-mentaliteit zijn zeker? Volg de stroom!
Anderzijds zie je meer onderbouwde reacties, meestal van mensen die reeds enige tijd in Amerika gewoond hebben, of van mensen die kritisch staan tegenover de berichtgeving die op je afkomt, en die dus eens wat verder gaan kijken, mensen die soms ook meer inzicht hebben in de geschiedenis, en zelfs ook van iemand die én in Amerika én in een moslim-land gewoond heeft! Maar zij zwemmen tegen de stroom in, en de rede die zij aan de dag leggen om e.e.a. te kaderen en te verduidelijken wordt niet begrepen, en wordt genegeerd.


Zo verscheen er vorige week in het Financieele Dagblad http://www.fd.nl/Home.asp

Ik dacht dat ik helemaal klaar was voor de Amerikaanse bruiloft van mijn schoonzus. Mijn favoriete jurk in de koffer, het strakke pak van mijn echtgenoot en de leukste kleren van mijn kinderen. Voor een Hollandse bruiloft had het voldaan, maar in Newyorkse kringen zouden we een flater slaan, werd al snel duidelijk. We hadden het feestje onderschat. Dit was een heel grote happening met de uitstraling van een miljonairsbal. De vrouwen verschijnen in galajurk, de mannen in smoking en het bruidspaar wordt vergezeld van minimaal tien bruidsdames en -heren.
Om dat mogelijk te maken, is het gebruikelijk dat je als gast je stoel koopt. Goedkoop is dat niet; je moet rekenen op 250 dollar. Daarnaast wordt van je verwacht dat je eenzelfde bedrag besteed aan het cadeau voor het paar. Omdat wij al een verre vliegreis hadden moeten bekostigen, kregen wij de stoelen voor niets. Gelukkig, want op de aanschaf van galakleding hadden we niet gerekend. I
n de Verenigde Staten lijkt alles om geld en status te draaien. Voor een groot deel is het een schijnwereld. Op eerste kerstdag geven de Amerikanen elkaar enorme cadeaus. Op tweede kerstdag zijn de winkels open en worden de kerstgeschenken massaal teruggeracht. Je hebt zelfs geen bonnetje nodig om je geld te innen. Zo gek is het in Nederland nog niet, maar je ziet wel een tendens dat consumenten na de feestdagen in groten getale cadeaus terugbrengen en ruilen.
(...)

Dit is ook zo’n schoolvoorbeeld van wat ik hier eigenlijk wil zeggen:
iemand die één keer iets meemaakt in Amerika, gaat dit onmiddellijk verkopen als zijnde dat het ALTIJD zo gaat, OVERAL in Amerika.
En ach, dan mogen we nog blij zijn, want deze Grace is dan minstens toch al een keer in Amerika geweest. Dikwijls mag je zo’n dingen horen van mensen die nog niet verder geweest zijn Benidorm of Blankenberge. ;-)

Mensen staan zo snel klaar om in slogans te denken…
Eigenlijk vond ik de reactie van Dan, een Nederlander die met zijn Amerikaanse vrouw in Amerika woont, wel schitterend:
“Ach, misschien heeft ze dit artikel wel al blowend op haar klompen tussen de tulpen en molens geschreven, want dat doen toch alle Nederlanders?!”