Lente- Flanders Dogshow Gent

De dame links met de rode trui is onze fokker, zij staat te wachten om in de ring te mogen gaan met Dusza.


Wat vliegen de dagen toch voorbij… We zijn al aan het laatste eindje van februari toe, terwijl het toch nog geen twee maanden geleden lijkt dat wij de eindejaarsfeestdagen volop aan ’t vieren waren.
Maar het is duidelijk, we zijn flink op weg van winter naar lente; ’s morgens vroeg worden we gewekt door het vrolijke gefluit van vogeltjes, er zijn een paar bloembollen die fier een knopje van iets boven het zand gestoken hebben (wat het is, dat weet ik niet meer, ik heb zo’n pakket vanalles-en-nog-wat in de grond gestoken, dus ik zal moeten wachten tot er uit dat dikke knopje een bloem komt piepen). In het tuincentrum beginnen mensen af en aan te rijden met bomen en struiken in hun koffer. En ik, ik ben flink wat zakken boomschors gaan halen om hier tussen de buxus te strooien, want ook het onkruid voelt de lente kriebelen.

Gisteren zijn we met onze hond, Dusza z Sareniazda, naar de Flanders Dog Show in Gent geweest. Dit was nog maar de 2de show die we deden, dus ik was echt wel onder de indruk van het grote aantal honden dat aanwezig was, geloof dat het er meer dan 2000 waren!
Vorige keer (op de Internationale Show in Hoogstraten), behaalde ze dus een CAC.IB. Daar is ze dus al mooiste van alle teefjes uit haar ras gekozen geweest. Gisteren bleek voor de aanvang van de wedstrijd de concurrentie veelbelovend te zijn, dus de fokker zei dat het hard om hard zou gaan. Maar toch behaalde ze een Reserve CAC.IB. Dat wil zeggen dat ze het 2de mooiste teefje was. Spijtig genoeg moest ze de duimen leggen tegen een hond die reeds Internationaal Kampioen was (maar ze klopte wel een andere kampioenenteef die dus derde werd!). En met enige trots zeg ik hier ook wel dat niet alle toeschouwers het eens waren met de uitslag, er waren er die zeiden dat “die 2de teef eigenlijk toch de mooiste was, dat die 1ste had moeten eindigen”. Groot gelijk, mensen! Hahaha!
Ach, zoals ik telkens zeg: ons maakt het niet zoveel uit, voor ons is zij een grote, lieve knuffelhonnepon, ongeacht de rasstandaard of wat anderen er van vinden. Maar in eerste instantie doen wij dit voor onze fokker (voor hem is zo’n titel wel belangrijk), en ik moet bekennen dat ik best wel trots ben als ze dan zo’n goede resultaten behaalt en je mag die beker in ontvangst nemen. De volgende wedstrijd is 26 maart in Luxemburg. Dan rij ik samen met de fokkers naar ginder, Papa en Zoon blijven thuis omdat deze laatste dan nog 4 examens heeft af te leggen.