About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Monday, May 07, 2007

Leuk weekend!

Wat hebben we genoten van het weekend!

Zaterdag voor de middag kwam ons allerliefste ventje terug thuis van Amerika. Eerst is hij dan een dutje gaan doen, en na de middag zijn we (weeral) de tuin in getrokken: nog wat boompjes aanplanten, planten verplaatsen, onkruid wieden, en vooral: het gras afmaaien (want dat was dringend nodig).
Het weer was heerlijk: niet te warm, niet te koud.

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Zondag was het open-deur / schoolfeest op onze zoon zijn school. Hij had zijn taak in het lokaal van klassieke talen (Grieks en Latijn): het thema van dit jaar was ‘Orpheus en Eurydice’
Tesamen met de andere klas Grieks-Latijn hadden ze een kortfilm film opgenomen die dit verhaal bracht. Wegens allerlei omstandigheden, o.a. de regisseur die zich niet meer vrij kon maken nadat verscheidene opnamedagen geannuleerd waren door de slechte weersomstandigheden, hebben ze de film niet helemaal af kunnen werken, zodat ‘de ontknoping’ ter plaatse als toneel werd opgevoerd.
Onze zoon speelde dus ‘schim’, waarvoor hij witte make-up op kreeg, met zwart omrande ogen, en hij droeg een witte gescheurde lakens die rond hem gedrapeerd waren.
Ook was het de bedoeling dat hij het laatste uur ter beschikking stond van mensen / toekomstige leerlingen die vragen hadden over de studierichting (dat deden ze in beurtrol). Dergelijke dingen doet hij dus heel graag, en hij is zo gepassioneerd door die studie dat hij ook vol overtuiging en enthousiasme kan vertellen. Als iemand nog twijfelt of hij Grieks en Latijn wil studeren, dan denk ik dat je na zijn enthousiasme je onmiddellijk inschrijft.

Bedoeling was eigenlijk dat we na afloop van dit feest tezamen zouden uit eten gaan, een beetje om onze schaarse tijd met papa te vieren, en ook om onze kennismaking van 16 jaar geleden te vieren. Maar het weer was zalig, we dronken nog iets op het terras dat men buiten opgesteld had, en we zaten vlak bij de frietkraam… En dat geurde zo lekker, wat ons heeft doen besluiten om in plaats van op restaurant te gaan, daar een bakkie frit met mayonaise te kopen. En die smaakte heerlijk! LOL!
We houden dat etentje nog te goed, en dan vieren we onmiddellijk nog iets extra: 17 mei wordt m’n ventje 46 jaar. En dat valt net in de week dat hij deze maand niet in Amerika zit. Maandag tem woensdag werkt hij dan van thuis uit, donderdag en vrijdag is vakantie! En die zondag vertrekt hij dan opnieuw, maar daar denken we nu nog maar niet aan, want hij is deze ochtend nog maar net vertrokken naar Puerto Rico. Daar gaat hij de productieplants bekijken. Deze zorgen voor meer dan 50% van hun wereldwijde productie.

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Deze ochtend werden we wakker met een grijze lucht, en het regende. Maar ‘k vond dat niet erg. Toen ik Dusza buiten ging halen, hoorde ik bijna de plantjes juichen van plezier! En alles ziet er nu ook plots zoveel groener uit!

10 comments:

Petra said...

Hmm, Belgische frieten, daar gaat echt niets boven! Klinkt inderdaad als een leuk weekend, een fijne week verder!

Anonymous said...

Met de echte mayo ...MMMM... ik zit hier gewoon te watertanden!
Vervelend dat je mannetje weer weg is en ook zo fijn voor zijn bioritme, al die tijdverschillen.
Groetjes

blips said...

Soms is het wel goed om gedwongen alleen te zijn, het doet je beseffen hoeveel je nog om elkaar geeft.
En een frietje met mayo, zou ik ook wel lusten. Op de een of andere manier smaakt het hier niet.

@ndrea said...

Wat moet die man van jou toch veel reizen...! Kan er nog steeds niet over uit dat ze jullie niet hier stationeren. Maar goed. Natuurlijk mag je mijn blog verkort op de Amerika site zetten, een gewaarschuwd mens telt voor twee! En als iets 'too good to be true' lijkt, dan is het dat ook (too good, dus niet waar!), zelfs in Amerika!

Anonymous said...

Fijn dat je man weer even thuis is, geniet er naar van!!
Leuk dat je op mijn blog hebt gereageerd. Groetjes Anja

Annemiek said...

Wat leuk dat je zoon zo enthousiast over de studie is. Dat zal toch goed doen.
Rottig zo veel reizen, aan de andere kant waardeer je de tijd samen zo nog meer.
Zit er met al die frequent flyer miles geen reisje voor jullie allen aan?

Anonymous said...

Haaaa, een lekker pak friet met mayonaise... Een eeuwigheid geleden!

We zitten inderdaad in hetzelfde schuitje wat onze mannen betreft... Maar de zakenreizen houden wel het huwelijksleven boeiend, vind ik, omdat je elkaar zo vaak moet missen.

Vier het de 17de maar heel uitgebreid, jullie hebben het verdiend!

Leuk dat je zoon zo enthousiast is over zijn studiekeuze. Dat doet je als ouder wel deugd, denk ik...

Groetjes,

ilse said...

Mmmm, die frieten uit de frituur. Mag er niet aan denken. Zal maar pasta eten zeker?

Anonymous said...

O ook mij loopt het water in mijn mond als ik aan een frietje met mayo denk. En dan te bedenken dat mijn mannetje vandaag in onze oude snackbar zich ook al tegoed heeft gedaan aan zo'n frietje..

Wat zul jij volgende week genoeten als hij een weekje thuis is..

gr Petra

kastelke said...

Hahaha, 'k wist niet dat ik mensen zo lustig kon maken met te schrijven over een heerlijk aantrekkelijk ruikend pakje ver gebakken dampende goudgele frietjes met zo'n goeie kwak mayonaise er op (de échte, niet dat zoete Hollandse spul)... :-))

@Annemiek: het nadeel van die frequent flyer miles is dat ze zelden vluchten hebben die in de schoolvakantie vallen. Maar we hopen toch eventueel eind oktober/begin november een weekje mee te kunnen gaan, naar New Jersey, of naar Puerto Rico.