Duistere Geheimen, deel 1

Bedankt voor jullie leuke reacties! Het doet deugd om terug te zijn.
Dus we vliegen er maar weer eens in:
Heidi Bertels is een Vlaamse die haar Ph.D. in Amerika doet, aan het Stevens Institute of Technology in New Jersey. Ze heeft een blog

En af en toe schrijft ze ook nog speciaal iets voor Vlamingen in de Wereld.

In haar berichtje van 17 januari geeft ze een stokje aan me door. In mijn verwoedde pogingen om Amerika van mij af te schudden, heb ik haar bericht dus niet meer gelezen, tot nu onlangs.
Dus ben ik maar eens in de allerdonkerste gangen van mijn (alter?) ego gedoken, op zoek naar Duistere Geheimen die ik met jullie zou willen delen…

Hemeltje lief, ben ik geschrokken! Nooit gedacht dat ik zo’n raar mens was! In eerste instantie dacht ik namelijk dat ik de allergrootste moeite zou hebben om 5 ‘vreemde’ dingen van mezelf te vertellen, dingen die jullie nog niet zouden weten. Maar in een mum van tijd had ik dus een heel lijstje! Vanavond zal ik mijn ventje maar eens heerlijk verwennen, dat hij het, ondanks mijn rare kronkels, toch al 16 jaar volhoudt bij mij (op 15 augustus dit jaar zullen we 15 jaar getrouwd zijn)! En mijn vrienden, die moet ik misschien toch maar eens verwennen met een lekkere zelfgebakken appelcake (ter excuus van een aantal punten, maar vooral voor punt 9).
Het is uiteindelijk nogal lang geworden, dus het wordt een verhaal in afleveringen, met vandaag dus deel 1.
Ok, hou je klaar, hier gaan we (in compleet willekeurige volgorde van waanzin):

1. Maak kennis met het beest in mij.
Heb je een poes in huis? Dan herken je vast wel het beeld van een tevreden poes: zacht spinnend ligt ze daar, haar ogen half dichtgeknepen, terwijl ze ‘piano’ lijkt te spelen met haar klauwtjes. Wel, als ik het heel erg naar mijn zin heb, dan komt het dierlijke in mij boven! Gelukkig heb ik het heel ‘poezelig’ naar mijn zin, dus ik speel ook ‘piano’ met mijn tenen, ik ‘krul’ dus met mijn tenen. En ja, soms ben ik me daar van bewust, en dan denk ik wel eens “Als ik nu zou kunnen spinnen, dan zou ik dat nog doen ook”.



2. Als ik iets mooi vind, dan moet ik het kunnen betasten.
Zo wie zo hou ik van zachte stoffen op m’n lijf, maar ook in alle andere gevallen kan textuur heel belangrijk voor mij zijn. Ik hààt wol / mohair, dat vind ik wel mooi om te zien, maar ik krijg er de kriebels van, én uitslag. ‘k Zal dus nooit kunnen gaan werken als politie-agente, brandweervrouw, gevangenisbewaker, kaartjesknipper, stewardess of soldaat, want zij dragen allemaal uniformen met wol.
Oh ja, heel dikwijls moet ik me dan –gezien de omstandigheden- ook nog bedwingen om er niet aan te gaan ruiken. Want ik hou ook van heerlijke geuren, zeker in combinatie met iets dat zacht en aangenaam aanvoelt.