About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Thursday, April 06, 2006

Onderwijsverschillen - Gezonde voeding

Gisteren had ik samen met Magda, een mede-lid van onze werkgroep, een afspraak met twee Nederlanders. Eén van hen verhuisde onlangs naar België omdat zijn kinderen niet meer konden functioneren in de Nederlandse school én hij thuisonderwijs aan hen wou geven. De Nederlandse overheid vond dit echter niet zo'n goed idee, en de man hing een boete boven het hoofd. Vandaar dat hij naar ons landje kwam, waar je zomaar van vandaag op morgen kan beslissen om thuisonderwijs te geven (maar er wel inspectie komt om te kijken of je het op een correcte wijze aanpakt). Deze man heeft een bepaald concept uitgewerkt voor een totaal ander schoolsysteem dat zich meer richt op top-down leren, (i.p.v. het fragmentarische leren) en wou van ons eens even horen of hij zo’n school in België op zou kunnen richten, hoe dat dan in z’n werk zou gaan, of hij als privéschool zou (moeten) fungeren of wat hij zou moeten doen om een officieel erkende school te worden, enz… Gelukkig was ik niet alleen, want Magda is aardig thuis in heel die wetgeving, waarvan ik toch alleen maar de grote lijnen ken.
In ieder geval kwamen we er achter (en zij ook) dat er een heel groot verschil is tussen het opzetten van zo’n onderneming in Nederland of in België.
Het concept van die mannen is zeker niet slecht, maar of het in de praktijk haalbaar gaat zijn, daar stel ik me m’n vragen toch bij… En of je echt genoeg leerlingen aan kan trekken?...
Het probleem met alternatieve systemen en opstartende scholen is dat ze meestel een paar jaar door heel wat kinderziektes moeten, en dat zo’n opstartjaren dus vrij rommelig (of in het ergste geval: tumultueus) kunnen verlopen (vaak ten koste van de kinderen). En ofwel sneuvelt je school tijdens die fase (en moeten je kinderen terug naar de 'gewone' school), ofwel overleef je het. Maar persoonlijk wil ik niet graag m’n kind als ‘proefkonijn’ hebben in zo’n school.
Maar het was best een boeiende namiddag.

Nadien zijn we nog even langs de fabriekswinkel van Estee Lauder geweest, waar we tegen sterk gereduceerde prijzen o.a. maku-up van Clinique of parfum van Tommy Hilfiger konden kopen. Maar eigenlijk zijn dat telkens restpartijen, en spijtig genoeg zaten deze keer de producten van Clinique die ik meestal gebruik, er niet tussen. Toch hebben we beiden een mooie lipstick gekocht. Kunnen we met mooie lipjes de zomer in. ;-)
(Juffrouw Zomer, DIT IS EEN HINT!!!)

Deze week weeral berichten in de media omtrent de Amerikanen die steeds maar dikker worden
Ook bij Amerikanen en Belgen die recent naar Amerika verhuisden hoor je wel eens dat ze toch wel (een klein beetje) een probleem hebben om hun gewicht onder controle. Je kan er ook zo lekker eten voor weinig geld én de porties zijn zo ongelooflijk groot. Je vraagt je dan wel eens af of ook wij slachtoffer zullen worden van dit fenomeen… Zelf ben ik iemand die ook heerlijk kan genieten van lekker eten. Dus ik ben eens wat meer gaan nadenken over het eten dat we nu, hier in België, eten, en ik realiseer me dat dit best heel wat gezonder kan, en dat ga ik de komende tijd ook eens proberen om te vormen hier. Dus: meer fruit (dagelijks toch één portie), minder vet (ondanks het feit dat zoonlief verzot is op frietjes, hamburgers, pizza, …). Gisteren ben ik begonnen met de spaghetti: dit keer geen gemengd bereid gehakt (mét varkensgehakt onder), maar wel rauwe , onbereide américain. En deze niet opbakken in een pan met boter, maar wel in een pan met anti-aanbaklaag zonder boter. En in plaats van gewone spaghetti heb ik voor volkoren sprietjes gekozen. En ze vonden het lekker! Goed zo!

Image hosting by Photobucket

Wat het fruit betreft gaat het werk ook wel op mijn schouders terecht komen; er ligt hier altijd fruit in de fruitmand, maar geen van m’n beide heren zullen daar zelf spontaan naar nemen (tenzij onze zoon, die lust wel eens een banaan). Maar als ik voor zoonlief fruitpap maak, zoals ik dat vroeger voor hem deed toen hij baby was, dan smikkelt hij in één keer een appel, een banaan én het sap van twee appelsienen op. Of als ik appels neem, deze schil en in partjes snij, en dat in een kommetje onze m’n twee mannen hun neus zet, dàn eten ze het wel op. Dus dat zal ik dan maar eens moeten doen hé! Ten slotte gaat het om hun gezondheid!

8 comments:

Petra said...

Heel goed om er over na te denken. De verleidingen vindt ik zelf hier groter omdat het inderdaad vaak goedkoper is om een snelle hap te nemen dan om verantwoord te eten.
Je kan hier voor bijv. 4 dollar onbeperkt pizza eten. Ongelooflijk.
Op een gegeven moment is hier wel de knop om gegaan. We gaan nog steeds best vaak uit eten hier, maar bestel nu veel vaker het gezonde in een restaurant, dan alleen maar het lekkere.
En daarbij meer bewegen ;-)
Groetjes Petra

Petra said...

Hoi Elke,

Met een beetje nadenken hoef je hier echt niet ongezond te eten, hoor. Zoals je weet eten wij vaak buitenshuis en zo af en toe is dat inderdaad cheese fries, maar het overgrote deel zijn het salades, gegrilde kip of vis, e.d.
Vanwege mijn schildklier heb ik ook flink met mijn gewicht gevochten, maar niet vanwege mijn dieet.
Nu heb ik ook wel het geluk, dat ik helemaal niet dol ben op vettig, gefrituurd eten of hamburgers.
En natuurlijk in beweging blijven, regel nummer 1!

Anonymous said...

Mijn man en ik zijn afgevallen sinds we naar hier verhuisd zijn!
Het aanbod aan fitness en sportaktiviteiten is hier enorm. In de zomer kunnen we hier windsurfen, kayaken, zeilen, zwemmen, mountainbiken, en tennissen; alles in een omtrek van 10 (auto) minuten. En in de winter, naar de gym en gaan skieen op een uur hier vandaan.
Sport neemt een heel belangrijke plaats in in de Amerikaanse cultuur; zeker op school voor de kinderen!
En zoals het echte Belgen betaamt , eten we hier toch elke zondag frietjes!...

Gigi

Annemiek said...

Ha, je zorgt goed voor de mannekes :-)
Je moet hier wel oppassen, maar er zijn meer redenen voor het overgewicht dan alleen het lekkere eten. Zo zijn op de high school dit jaar de frieten verbannen, maar de kinderen kunnen wel nog rice crispy bars krijgen bijvoorbeeld.

Anonymous said...

Na twee jaar in de US te wonen, zijn wij beiden niets bijgekomen en wij gaan ook wel veel en graag uit eten. Nu eten wij beiden ook niet graag junkfood.. ook Denny's en TG Friday's (stonden op je link)zijn we nooit geweest, want je kan op zooveeel plaatsen zoveel lekkerder en gezonder (en niet perse veel duurder eten als je wil)! En dan het Aziatisch eten in de US... lekker en vaak gezond!!! En dan die heerlijke verse hamburgers met verse groentjes in de 'village cafes' , jammie jammie, ik gebin al te watertanden...

Anonymous said...

Zou mijn kind toch ook niet graag als proefkonijn naar zo'n nieuw opgerichte school sturen...

Lekker en gezond eten, kan hier ook, maar je wordt inderdaad veel meer verleid om junkfood te eten. Mijn advies? Kook zelf je potje thuis, dan hou je het gewicht het best onder controle... Ga je uit eten, dan beperk je je het best tot kip, kalkoen, vis en slaatjes... Af en toe zondigen kan natuurlijk geen kwaad, maar maak er geen gewoonte van!

En natuurlijk : veel bewegen! (Zou ik veel meer moeten...)

Groetjes

@nn said...

Een goeie truc is: je besteld zoals je het graag hebt en gewoon bent, maar je vraagt vanaf het begin een 'bag' of je besteld in de meeneemformule. Je deelt gelijk je portie in twee gelijke delen, de ene helft eet je op en de andere helft neem je mee. Heb je gelijk al eten voor morgen ook en aan dezelfde prijs!

Ons kinderen zijn verzot om tijdens het filmkijken geschilde appeltjes te eten. Ik schil en snijd in partjes tot ik een grote kom heb en bovenop strooi ik nog gepelde en ook in partjes gedeelde clementientjes. Nooit vragen ze naar chips maar altijd of ik appeltjes wil schillen.

SVO said...

Fruit is hier gelukkig geen probleem. Bij mijn kinderen staan snoep en fruit gelijk. Ze zijn er dol op. Ik moet er af en toe zelfs de rem opzetten, anders eten ze hun avondeten niet meer. Wat ik ook tegenwoordig doe, i.p.v. een koekje mee naar school, krijgen ze een stuk fruit mee. Hier mogen ze in de pauze altijd een koek en een pakje drinken van thuis meenemen.

Leuk blog Elke !!