About Me
- kastelke
- Belgium
- Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?
Tuesday, December 06, 2005
160.000 Belgen hebben een tweede job
Gaan we in België dezelfde weg op als in Amerika?
Blijkt dat er zo’n 160.000 Belgen zijn die er een tweede job op nahouden. Een officiële job, want ze doen aangifte van deze inkomsten. Wees er dus maar zeker van dat er nog minstens evenveel zijn die ook nog zo’n job hebben, maar dan “in ’t zwart”…
Sommigen zouden het echt uit pure noodzaak doen (een dubbel baantje komt vaker voor in eenoudergezinnen, waar het moeilijker wordt om bv. de studies van de kinderen te betalen), anderen doen het om zich wat meer luxe te kunnen permitteren (een nieuwe auto of een mooie vakantie).
En blijkbaar neemt het fenomeen ook gestaag toe.
Toch denk ik dat dit bericht voor een deel een ‘reclame’boodschap is voor Randstad, want hun 'arbeidsexpert' Jan Denys was de geïnterviewde. Volgens mij willen ze zo wat extra aandacht, en hopen ze zo wat meer inschrijvingen te krijgen van mensen die zo’n ‘jobke’ willen bijdoen, alhoewel ik in het verleden heb mogen vaststellen dat je maar amper ooit de vraag naar zo’n mensen krijgt. Tuurlijk, àls men dan al op zoek is naar zo’n werknemer die slechts een beperkt aantal uren doet (meestal nog buiten de gewone werktijden), dan is het ook heel moeilijk om zo’n mensen te vinden…
Tenslotte denk ik ook dat het hier vooral gaat om mensen die van een hobby een (bij)beroep gemaakt hebben (misschien in de hoop om hun gewone job ooit op te geven indien ze de idee krijgen dat ze met hun andere job evenveel geld kunnen verdienen).
Ach, zo lang wij een sociaal vangnet hebben zoals in België, denk ik niet dat het zo’n vaart gaat lopen. Velen zien dit sociale vangnet ondertussen als een hangmat, en blijven lekker toeven in het systeem. (wat natuurlijk maakt dat het om den duur niet meer financierbaar is, maar dat is een totaal ander verhaal).
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment