Gisteren was onze zoon jarig; hij is 11 geworden.
De traditie wil dan dat hij kiest wat hij die dag wil eten. “Taart als ontbijt. Zelfgemaakte koekjestaart met mokkaroom en gekleurde crème!”, dat was zijn wens… Als Verantwoordelijke Ouder tracht je je kind dan uit te leggen dat zo’n suikerbom alvast niet een gezond begin van de dag is, maar hij had zijn argumenten al klaar:
“Ik moet me van jullie mentaal voorbereiden op onze verhuis naar Amerika, en daarom wil ik taart bij het ontbijt, want dat doen ze daar ook.”…
Ik moet natuurlijk niet lang nadenken waar hij dat gevonden had: op vrijdag 12 augustus had hij de blog gelezen van Guus Bosman, over zijn vaders verjaardag:
http://www.guusbosman.nl/?request_delay=1360
En ach, we hebben maar niet meer getracht om te argumenteren, tenslotte is het maar één keer je 11de verjaardag! Dus hebben we met z’n allen taart zitten eten ’s morgens. En dat was dus leuk.
‘k Had nog wel wat problemen gehad om de taart te maken, want ik heb bij de verhuis toch mijn oude slagroomspuit weggesmeten, en natuurlijk ben ik gewoon vergeten om een nieuwe te kopen. “Moest je een verjaardagstaart kopen bij de bakker, dan zou ze met liefde gekocht zijn. Maar jij hebt mijn taart met veel liefde gemaakt, mama, en dat is belangrijker dan dat die toefjes mooi geschikt en even groot naast elkaar staan.”. (maar ik heb toch maar een slagroomspuit op m’n boodschappenlijstje genoteerd).
En straks gaan we nog eten bij de McDonalds. Gisteren kwam er dat niet van omdat zijn lessen van de tekenacademie gestart zijn, en dan zouden we snel-snel moeten gaan eten, en dat wilde hij niet. Papa komt dus wat vroeger naar huis vandaag, en dan vieren we eigenlijk nog eens een beetje verjaardag. Waarschijnlijk de laatste die we in België vieren. Alhoewel, misschien dat mijn verjaardag nog hier gevierd zal worden… (snif snif snif, ik wil voor mijn verjaardag naar Amerika verhuizen!)