About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Thursday, September 08, 2005



Gisteren was onze zoon jarig; hij is 11 geworden.
De traditie wil dan dat hij kiest wat hij die dag wil eten. “Taart als ontbijt. Zelfgemaakte koekjestaart met mokkaroom en gekleurde crème!”, dat was zijn wens… Als Verantwoordelijke Ouder tracht je je kind dan uit te leggen dat zo’n suikerbom alvast niet een gezond begin van de dag is, maar hij had zijn argumenten al klaar:
“Ik moet me van jullie mentaal voorbereiden op onze verhuis naar Amerika, en daarom wil ik taart bij het ontbijt, want dat doen ze daar ook.”…
Ik moet natuurlijk niet lang nadenken waar hij dat gevonden had: op vrijdag 12 augustus had hij de blog gelezen van Guus Bosman, over zijn vaders verjaardag:
http://www.guusbosman.nl/?request_delay=1360
En ach, we hebben maar niet meer getracht om te argumenteren, tenslotte is het maar één keer je 11de verjaardag! Dus hebben we met z’n allen taart zitten eten ’s morgens. En dat was dus leuk.
‘k Had nog wel wat problemen gehad om de taart te maken, want ik heb bij de verhuis toch mijn oude slagroomspuit weggesmeten, en natuurlijk ben ik gewoon vergeten om een nieuwe te kopen. “Moest je een verjaardagstaart kopen bij de bakker, dan zou ze met liefde gekocht zijn. Maar jij hebt mijn taart met veel liefde gemaakt, mama, en dat is belangrijker dan dat die toefjes mooi geschikt en even groot naast elkaar staan.”. (maar ik heb toch maar een slagroomspuit op m’n boodschappenlijstje genoteerd).
En straks gaan we nog eten bij de McDonalds. Gisteren kwam er dat niet van omdat zijn lessen van de tekenacademie gestart zijn, en dan zouden we snel-snel moeten gaan eten, en dat wilde hij niet. Papa komt dus wat vroeger naar huis vandaag, en dan vieren we eigenlijk nog eens een beetje verjaardag. Waarschijnlijk de laatste die we in België vieren. Alhoewel, misschien dat mijn verjaardag nog hier gevierd zal worden… (snif snif snif, ik wil voor mijn verjaardag naar Amerika verhuizen!)

4 comments:

Annemiek said...

Proficiat aan je zoon!
En taart voor ontbijt moet toch kunnen eens per jaar, een leuk idee. (zijn ze hier nog niet opgekomen :-)

@nn said...

Proficiat met zijn 11 jaar.
inderdaad taart als ontbijt geen slecht idee, alhoewel ik er niet van weet dat ze hier 's morgens al taart eten hoor! wel pizza die over is van de avond ervoor, dat hoor ik wel eens vertellen van kinderen als ze van een sleepover komen.
Het typisch ontbijt bij onze buurtbewoners is: ontbijtgranen of cornflakes, of pannekoeken met ontbijtworstjes of brood zoals bij ons met jam en pindakaas en op onze tafel natuurlijk nutella-choco

kastelke said...

Ik denk dat het helemaal geen gebruik is in de States, maar ja, hij had dat eens gelezen op die blog van Guus, én die woont in Amerika, dus dat was hét gedroomde excuus natuurlijk!
Ons normale ontbijt zijn ook ontbijtgranen met vezels. En toen we enkele jaren geleden een tijdje in Amerika waren, hadden we heeeeeeeeeel erg graag bagels als ontbijt, met rozijnen en kaneel!!!
Pizza 's morgens?! Bah!

Petra said...

Nou, koude pizza 's morgens vind ik heel erg lekker, maar cake zou je er bij mij niet in krijgen ;). Nog gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon en ik hoop voor jou, dat je voor je verjaardag verhuist!