About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Wednesday, May 10, 2006

Onverwacht bezoek

Ondertussen gaat het hier beter met onze zoon. Er komt nog steeds etter uit z’n oor, maar geen bloed meer. Volgens de oorarts moet dit tegen vrijdagochtend gedaan zijn, anders moeten we zo wie zo die dag nog langskomen. Indien het tegen vrijdagochtend gedaan is, moeten we donderdag pas op controle gaan.
Blijkbaar klinken de geluiden nu totaal anders, en hoort hij dikwijls wel dat je iets zegt, maar verstaat hij je niet echt.
En snuiten of niezen is ook pijnlijk, doordat je dan weer druk op je trommelvlies krijgt.

Gisteren ben ik bij een klasgenoot alle nota’s van maandag en dinsdag op gaan halen, vandaag gaat hij die dan doornemen en studeren, zodat hij morgen weer gewoon in kan pikken bij de lessen.

De zoon van onze vrienden uit Vlezenbeek (tegen Brussel aan) is met de school een week naar Ny http://www.kinderkampen.be/ Mama en papa profiteerden er dus eens van om een weekje hun hobby te beoefenen: een fietsvakantie. Ze zijn maandagochtend vertrokken in Vlezenbeek, zijn richting Lier gefiets, dinsdagnamiddag kwamen ze toe in Kasterlee, woensdagavond in Diest, donderdag in Leuven, en vrijdag weer thuis, een rit van zo’n 300 kilometers. En gisterenavond zijn ze bij ons komen eten. Aanvankelijk hadden we ook nog een andere gezamelijke vriendin uitgenodigd, maar zij had reeds met iemand anders afgesproken. Aangezien hier nog een fles witte wijn van haar stond, hebben we die geopend bij onze sla Niçoise die ik gemaakt had, en net toen ik de fles wou ontkurken en zei “Zo is Magda er ook een beetje bij, via haar fles wijn.”, ging de deurbel… en stond Magda aan de deur! Ze had tervergeefs op haar vriendin staan wachten in Geel, maar deze was niet op komen dagen, dus besloot ze alsnog naar hier te komen afzakken. Wel wel wel, dat was een schitterend idee, en wij hebben dus een hele gezellige avond gehad!
Maar ik was toch al weer vergeten dat alcohol mijn allergie in de hand werkt, en zeker witte wijn (daar zit één of ander ingrediënt in, ik weet al niet meer wat). Dus heb ik heel de avond zitten niezen en snuiten, zat deze nacht m’n neus dicht, en heb ik deze ochtend ook al heel wat papieren zakdoekje gebruikt. ’t Is ook niet verwonderlijk, want het stuifmeel vliegt in het rond, ongelooflijk! Op de oprit ligt zo’n geel-groene waas van fijn stof, idem op de ramen en zo. Het zou eens een goede regenbui moeten doen! (liefst, want ik heb gisteren nog wat gras gezaaid).

2 comments:

Annemiek said...

Gezellig zo'n avondje.
Hier is het ook zo vreselijk met de pollen, het mag van mij eindelijk wel eens regenen. Mijn alllergien zijn er nog nooit zo vroeg in het jaar geweest.

Anonymous said...

Ik zal de regen naar jullie doorsturen. Het is hier vandaag ongelooflijk beginnen stormen en regenen... Niet leuk, maar wel goed voor de tuin...

Blij dat het beter gaat met de zoon. En leuk dat je onverwacht nog je vriendin aan de deur had!

Groetjes,