About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Tuesday, March 25, 2008

De sterretjes zijn zoek

Opeenvolgende reorganisaties en besparingsrondes hebben een zware tol geeist bij mijn man op het werk.

Veel meer mensen dan gedacht hebben dan ook nog eens gebruik gemaakt van een gunstige ontslagregeling (zodat er geen naakte ontslagen moesten vallen). Gevolg: personeelstekort (dat niet aangevuld mag worden).

Diegene die aan het hoofd van het bedrijf staat krijgt heel veel commentaar in de zin van “ondoordacht optreden” / “geen lange-termijn visie” / “autoritair” / ... Maar er is niemand die zijn kop uit durft te steken om dat aan te klagen bij de Board of Directors. Allemaal bang om hun job te verliezen?

Gevolg: er is geen aandacht meer voor de loopbaanplanning van bekwame medewerkers. Dus wat doen die mensen? Gefrustreerd rondlopen. Of hun ontslag geven.

Ik heb mijn man nog nooit zo tegen zijn zin zien gaan werken. Had zelfs nooit gedacht dat dat mogelijk zou zijn. Ik schrik me dus een hoedje. En ik maak me zorgen.
Photobucket

Een ding staat hier vast: als wij momenteel de green card zouden winnen, dan zou hij in eerste instantie zelfs buiten het bedrijf naar een nieuwe job gaan zoeken...
Wie had dit ooit kunnen denken...

We hebben verlof van vrijdag tem maandag. De Fortune Top 100 ligt al klaar. En het CV ook. Tips zijn altijd welkom, en een jobaanbieding nog meer!

EDIT: mijn man heeft al ruim 20 jaar werkervaring, vooral in global account management en project management. Zeer ervaren in het leiden van een grote groep (+150) mensen in een globale IT-omgeving. Sector: telecom / farmaceutisch - chemisch / supply chain.

7 comments:

Anonymous said...

Dat klinkt allemaal niet fijn. Wat dat betreft is de onzekerheid in de VS overigens alleen maar groter (de zekerheid om een baan te behouden sowieso). Ben zelf dan ook heel blij dat ik hier geheel zelfstandig werk.

Ik hoop voor jullie dat alles snel een nieuwe wending krijgt.

Petra said...

Dat moet moeilijk zijn, Elke, om hem met tegenzin te zien werken! Ik hoop, dat er of binnen zijn bedrijf iets gebeurt of dat hij gauw iets anders vindt. Veel sterkte!

Jasmino said...

UItermate vervelen om met tegenzin naar je werk te gaan. Ik hoop dat jullie de lottery winnen en dat hij dan een fantastische baan vind. Go, Elke, go!

Anonymous said...

Jeetje, dat is natuurlijk ook niks om je man elke dag zo te zien. Hopelijk schijnt bij julli snel de zon en gaat het snel beter.
Sterkte voor jullie alle drie!

Miranda said...

Heel veel sterkte allen!
Met examens, met the green card en met het zoeken van een nieuwe baan!
Of ze moeten het een stuk intressanter voor hem weten te maken, maar we zullen duimen voor jullie.

Annemiek said...

Dat klinkt niet goed zeg. Wat erg om met tegenzin naar het werk te gaan, zeker als hij het voorheen zo graag deed.

Anonymous said...

Hoi Elke,

Mijn schoonzus werkt daar ook en heeft tot haar grote spijt geen opntslag gekregen en dus geen gunstige ontslagpremie. Zij wil daar absoluut weg, maar verslechtert zich dan erg en heeft ook geen bonus, wat de ontslagenen wel gekregen hebben.
Zij klaagt ook ontzettend over de werksfeer..

Carine