About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Friday, October 06, 2006

De bevolking

Photobucket - Video and Image Hosting

Eerst even reageren op de commentaren onder het vorige bericht:
Cunina heeft in een aantal landen projecten lopen. Zelf hebben we een keuze gemaakt uit Brazilië, Haïti en Nepal, en uiteindelijk is op Nepal onze keuze gevallen. Maar je mag als financiële adoptie-ouder zelf het land kiezen, je mag je voorkeur opgeven voor een jongen of een meisje, en een leeftijd. Of men telkens exact op je wensen in kan gaan, dat weet ik niet, dat zullen we zelf ook nog moeten afwachten.
Het is wel zo dat, indien je naar die regio op reis gaat, je een bezoek mag brengen aan je adoptiekind. En op de website van Cunina zag ik dat ze zelf ook al wel eens een inleefreis organiseren, je zal dan ook met hen mee kunnen gaan, vermoed ik.

En, Kristine, mijn echtgenoot was in eerste instantie ook voorstaander om een kind écht in ons gezin te adopteren, maar daar heb ik het moeilijker mee, zeker ook met een verhuis in het vooruitzicht. Maar als jullie dit een leuk idee vinden, laat je dan vooral niet tegenhouden! Je kan de financiële adoptie ook doen als je niet in België woont!

En dan nu het vervolg over Nepal en zijn bewoners:

2. De bevolking
- is ongelijk over het land verdeeld, met een dicht bevolkt zuiden en oosten, en een dunbevolkte minder vruchtbaar en droge westen
- de bevolkingsaangroei = 2%. Dit is hoog.
Reden? Het geboortecijfer is zowat gelijk gebleven, maar het sterftecijfer daalt door de verbetering van de drinkwatervoorziening, door preventieve inentingen tegen infectieziektes, door de succesvolle bestrijding van malaria in de Terai
- men trouwt op jonge leeftijd en gebruikt zelden anticonceptiemiddelen
- levensverwachting:
In 1960: 37 jaar
In 2002: 60 jaar

Photobucket - Video and Image Hosting

- er is een hele grote emigratie geweest:
Bewoners van Noord-India trokken naar het zuiden
Bewoners van Tibet trokken naar het noorden
Daardoor is er in Nepal een ingewikkeld taalkundig, etnisch en religieus patroon ontstaan.
- Er zijn ongeveer 30 verschillende etnische bevolkingsgroepen, met grofweg 3 hoofdgroepen:

2.1. Brahmanen en chetri’s
= bijna 75% van de bevolking
- komen oorspronkelijk uit India
- wonen vooral in het zuiden (Terai en Centrale Zone)
- hindoes
- eigenlijk zijn het geen etnische groepen, maar kasten
- hebben de bevoorrechtte positie die ze in India innamen ook in Nepal behouden
- sinds 1963 staat in de grondwet dat discriminatie o.b.v. kaste verboden is, toch komt de bovenlaag van de bevolking nog steeds uit deze groepen

Photobucket - Video and Image Hosting

2.2. Tibeto-Burmaanse groepen of Oud-Nepalezen
= bijna 25% van de bevolking
- wonen vooral in de Centrale Zone
- licht mongoloïde uiterlijk verraadt hun afkomst uit Centraal-Azië
- de bekendste groepen zijn de Newars, Tharu’s, Tamangs en de Gurkha’s (= Magars, Gurungs, Rai’s en Limbu’s)
(details over deze groepen ga ik jullie besparen, indien onze adoptiedochter uit één van deze groepen afkomstig blijkt te zijn, kan ik dat nog altijd verder toelichten)

2.3. Tibeto-Mongoolse groepen
- 1% van de bevolking
- wonen vooral in het hoge, dunbevolkte deel van de Himalaya, aan de noordgrens met China
- taal, religie en het mongoloïde uiterlijk van de bevolking duiden op Tibetaanse afkomst
- o.a. Sherpa’s, Bhotia’s, Thakali’s en Tibetaanse vluchtelingen
Photobucket - Video and Image Hosting


Ik heb nog meer details over de Tibeto-Burmaanse groepen en de Tibeto-Mongoolse groepen, maar dat ga ik jullie besparen. Indien onze adoptiedochter uit één van deze groepen afkomstig blijkt te zijn, kan ik dat nog altijd verder toelichten.

1 comment:

Anonymous said...

Toen wij Ralphje adopteerden, wisten wij - gelukkig - in het begin niet dat we naar het buitenland zouden verhuizen, want dan hadden we het misschien ook nooit gedaan. Na 2j paperassenwerk om de adoptie rond te krijgen, bleek dat we 3 maand na de adoptie naar Engeland zouden verhuizen. En toen was ik heel blij, want ik kon me fulltime met hem bezig gaan houden. 't Was wel even stressen om alle paperassen ook voor Engeland in orde te krijgen, maar dat is toen gelukt!!

De tweede adoptie hebben we vanuit Engeland moeten organiseren en dat was geen sinecure. In Engeland wilde men ons niet helpen, dus zijn we terug bij de Belgische adoptieorganisatie gaan aankloppen. Na een speciale toelating van Kind en Gezin te hebben gekregen, mochten we het dus opnieuw via Belgie doen. Regelmatig ervoor heen en terug naar Belgie gereisd, maar het is allemaal de moeite waard geweest. Onze kindjes zijn alles voor ons!

Ik kan me dus wel voorstellen dat een echte adoptie jullie afschrikt, zeker met het oog op jullie verhuis! En een kindje financiele steun geven in eigen land, is een uitstekende manier om een kansloos kind gelukkig te maken. Chapeau!

Groetjes,