Dat Speciale Gevoel...

De feestdagen zijn achter de rug, de vrienden zijn gezien, de wensen zijn uitgebracht…
En zo zijn we dus nu 4 januari… van het jaar waarin HET gaat gebeuren.

Het is wel een beetje vreemd allemaal: je viert Kerstmis en het nieuwe jaar met je vrienden, en je denkt dan dat dit de laatste keer is dat je dat in deze groep doet (toch voor tenminste 3 jaar). Je breekt je kerstboom af en ruimt al die spulletjes op, en je gaat je dozen grondig herorganiseren: een doos om hier in een container achter te laten, een paar dozen om mee naar Amerika te nemen, en een aantal dingen waarvan je besluit dat ze noch de moeite zijn om mee te nemen, noch de moeite zijn om ruimte in een opslagplaats in te nemen, dus die belanden in de vuilnisbak.

En toch dring het nog steeds niet écht tot je door dat je nu toch wel stilaan aan het aftellen bent. Vreemd, niet?
Ik denk dat zo’n gevoel maar écht gaat komen als je ziet dat je op medische controle moet, als die mijnheer van de verhuisfirma langs komt om te kijken wat er allemaal mee kan, als je bericht krijgt dat je een weekje over moet komen om op huizenjacht te gaan, als je een échte datum op je kalender kan zetten omdat de vliegtuigtickets geboekt werden, enz.
Ach, we zullen wel zien wanneer dat Echt Aftel-Gevoel gaat komen. Tenslotte ben ik iemand die beter begint te presteren als er een deadline tegen grote snelheid op me af begint te komen. En ondertussen doen we maar lekker op ons gemakje verder… wetende dat hét toch wel gaat komen.