About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Wednesday, November 01, 2006

Waarom wij willen verhuizen naar Amerika.

Photobucket - Video and Image Hosting


Als men jou vraagt waarom je van je partner houdt, en je mag maar één reden opgeven, dan lijkt die éne reden waarschijnlijk best een beetje stom. In ieder geval niet Belangrijk genoeg om er voor te trouwen.
Idem voor ons lijstje van ‘Redenen waarom we naar Amerika willen’. Niets op dit lijstje is echt de Grote Levensbelangrijke Reden. Maar net als bij je huwelijk, is het juist de verzameling van al die kleine dingen die het verschil maakt.

De hoofdreden is eigenlijk een carrière gebonden reden. Als Manlief nog door wil groeien binnen het bedrijf, dan zijn die mogelijkheden zeer beperkt omdat hij ‘alleen maar’ Europese ervaring heeft. Voor bepaalde functies wil men nu eenmaal dat je ook ervaring hebt opgedaan in een ander continent. We kunnen in dat opzicht dus kiezen of we naar Azië, Australië of Amerika willen gaan. Maar wij kiezen dus voor Noord-Amerika.
Indien we nadien zouden besluiten om terug te keren naar België, dan kan hij hier weer doorgroeien. Maar indien we besluiten om ginder te blijven, dan kan hij ook daar weer doorgroeien. En veel makkelijker dan hier. Manlief werkt voor een corporate afdeling van een grote holding, en zij hebben heel wat (hoofdkwartieren van) bedrijven in Noord-Amerika. Veel meer dan in Europa.


Hier volgt dus een opsomming van redenen waarom wij naar Amerika zouden willen gaan (in willekeurige volgorde):

Er zijn veel meer mogelijkheden voor cursussen of seminaries te volgen, er zijn meer/grotere beurzen, er zit meer ‘drive’ in de mensen, men is meer customer focused, en men vat de koe sneller bij de horens ipv eindeloos te blijven praten praten praten.

Ik ben er van overtuigd dat het schoolsysteem in Amerika veel aantrekkelijker is voor onze zoon. Het is flexibeler, je kan meer op niveau werken, hij kan zijn creatieve kanten beter uitwerken binnen het reguliere lespakket, Advanced Placement biedt leuke perspectieven, positieve aanmoediging geeft hem vleugels, …

Het lijkt mij dat je in Amerika toch iets meer je kop boven het maaiveld uit mag steken dan in België.

Als je iets bereikt hebt, dan is dat niet ‘toevallig’ of omdat je waarschijnlijk goede vriendjes was met de baas, maar wel omdat je er voor gewerkt hebt. Je mag dus best succesvol zijn.

Ook zijn er leuke activiteiten die je in je vrije tijd kan doen, en die in België toch veel minder/niet mogelijk zijn: de musea zijn werkelijk niet te vergelijken met de Belgische. Als je nog geen Science (and Industry) Museum, of een Natural History Museum bezocht hebt, dan kan je je het gewoon niet inbeelden. Zelfs de musea in Londen moeten de duimen leggen!
Je kan als ‘vrijwilliger’ gaan werken in de plaatselijke dierentuin of in zo’n museum. Dat is heel erg boeiend (je mag jongere kinderen rondleiden en begeleiden bij activiteiten, je hebt de mogelijkheid om achter de schermen te gaan en mee te helpen,…)

Onze zoon zou, net als ik, vlot de Engelse taal leren. Dat lijkt mij nooit een nadeel voor je toekomst. Naast het Engels zou hij dan eventueel nog Spaans kunnen doen. Hij heeft immers al een redelijke basis van Frans (na 4 jaar Franse les).

Voor een warhoofd als ik is het heel handig dat de winkels nog laat open zijn. Hoe dikwijls wil ik niet beginnen koken, terwijl ik me realiseer dat ik een ingrediënt vergeten ben, en het al na 18.00 uur is zodat ik toch maar snel iets anders uit de mouw moet gaan schudden, of een incompleet maal op de tafel moet toveren.

Tevens kan je er lekker uit eten gaan voor relatief weinig geld.

De uitdaging van ergens in een totaal andere cultuur terug iets op te bouwen lijkt mij enorm aantrekkelijk. Ook na ons verblijf in Amerika in 2000 had ik wel het idee dat ik mij ginder ‘thuis’ zou kunnen voelen.

Er is weinig ruimte voor zelfmedelijden en profitariaat.

Mensen willen vooruit.

En dan verder nog die typische dingen die heel wat mensen zeggen: de vriendelijkheid van de mensen, hun hulpvaardigheid, servicegerichtheid in de winkels of de horeca, het mooie landschap, de ruimte,…

Boeken zijn heel wat goedkoper, net als elektronica, dus er kan van zakgeld meer gekocht worden. ;-)
(zoonlief droomt nu al van zo’n Wacom-tablet en ander grafisch materiaal om tekeningen verder uit te werken op de PC).

Tot slot vinden we het ook belangrijk dat onze zoon deze ervaring mee kan maken. We hopen dat hij hier uit leert dat, indien je een droom hebt, je deze achterna moet gaan (mits vooraf even te kijken naar de haalbaarheid natuurlijk). We willen hem ook duidelijk maken dat je daar moet gaan waar je denkt gelukkig(er) te kunnen zijn. Dat je niet bang moet zijn om vertrouwde dingen achter te laten (maar wel eerst heel goed na moet denken alvorens je dat doet).

En ja, we weten dat het leven –net zoals in België- niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Mensen die ons beter kennen weten écht wel dat we realisten zijn, en geen dromers. (anders hadden we al lang hier alles verkocht, om alzo een bedrijf in Amerika over te nemen)

8 comments:

Anonymous said...

Inderdaad er is nooit EEN reden, maar een lijstje van redenen waarom iemand naar Amerika wil verhuizen.

Voor ons was het belangrijk een andere cultuur te leren kennen, waardoor je de dingen vanuit een ander perspectief leert bekijken... Je wordt immers veel toleranter en flexibeler. Je leert 'anders' zijn veel meer aanvaarden en gaat inzien hoe bekrompen mensen soms kunnen zijn door stug het Eigen Volk Eerst te verkondigen...

Groetjes,

Annemiek said...

Ik kan me ook niet voorstellen dat je iemand bent die denkt dat het leven in Amerika rozegeur en maneschijn is. Als er iemand is die alles uitpluist ben jij het wel geloof ik.
Mijn overtuiging is dat dingen gebeuren voor een reden. Soms kom je er nooit achter waarom, maar misschien zeg je later het is zo beter geweest.

Petra said...

Zoals Annemiek schreef, mijn oma zei altijd "Wie weet waar het goed voor is" en dat lijkt me wel een waarheid.
Toch kan ik me heel goed vinden in de redenen, die je hebt opgeschreven. Als jullie gaan, zal je man een goede baan hebben, en zullen jullie kwa levensstandaard niet achteruit gaan. Ik ben hier met vrijwel niets begonnen en toch golden voor mij de meesten van die redenen destijds ook.
En geen enkel leven is rozegeur en maneschijn, maar de mindere dingen in mijn leven hebben niets met het leven in dit land te maken.

Petra said...

Zat redenen zo te lezen. En zeer onderbouwde redenen ook. Zo een beetje zoals ik Elke ken via haar blog. Inderdaad zoals Annemiek al schreef tot in de details uitgeplozen en nagekeken en vast vanuit verschillende bronnen gecheckt.
Maar... (er is altijd een maar) leef ook je leven elke dag en geniet van het "nu". Zo kan je terug en vooruit kijken, want het "nu" is om je heen. Leef ieder moment, in Belgie en wie weet ooit ook in Amerika.
Dikke knuffel Petra

Anonymous said...

Inderdaad een boel redenen om te willen verhuizen. Echter als ik het goed begrijp gaat het vooral om de carrieremogelijkheden en maak ik hieruit op dat je dan op expat- of tijdelijke basis naar Amerika zou gaan. Dus niet voor emigratie.
Dat houdt ook in dat je niet alle faciliteiten hebt als die van een ingezetenen (greencard, werkvergunning etc)en dat er ooit een einde komt aan het contract en/of door loopbaanontwikkelingen je weer moet verhuizen. Wij zitten nu in die situatie. Over een paar maanden loopt ons contract hier af. Een nieuwe verlenging hier in Brazilie zit er waarchijnlijk niet meer in. En wat het dan wordt? Terug naar NL of een ander land? Ik realiseer mij terdege dat, zo goed als we het nu hebben en zo goed als het ons hier bevalt, het moeilijk is dat weer te evenaren. In welk land dan ook. En hier blijven zonder de expatcondities is niet realistisch. Het feit dat alles zo goed gaat komt deels door deze voorwaarden. De int. school kunnen we zelf, als particulier, nooit betalen. Ook de reisjes, familiebezoeken en luxe verzekeringen zouden allemaal wegvallen. Neemt niet weg dat wij deze ervaring nooit zouden hebben willen missen en dat niemand ons dit nog afpakt. De kinderen zijn zo gegroeid en hebben zoveel extra waardevolle bagage meegekregen, alleen daarom ben ik blij dat wij naar het buitenland zijn gegaan. Daarom blijf ik duimen dat jullie relocation toch doorgang zal krijgen. Ik gun het jullie zo je dromen achter na te gaan en waar te maken.

Anonymous said...

Ik kan me zeker in enkele van jouw beweegredenen vinden.
Ben net terug van een 5-daags bezoek.
Tenessee is qua natuur schitterend ( één van de zovele schitterende staten trouwens).
Voor mij is de uitgestrektheid van de natuur en de easy-going stijl zeker de reden.
En de verdraagzaamheid die hier ver te zoeken is.

Proficiat met je essay...

Herman

Anonymous said...

Hoi Elke,

Soms is het ook gevoel. Soms moet je doen wat je hart je ingeeft en meestal is dat goed. Niemand kan in de toekomst kijken..Niemand weet hoe het gaat als je hier bent. Het is nooit precies las je verwacht, maar ik ga liever ooit terug naar mijn vaderland met de gedacht dat we in ieder geval gedaan hebben wat we wilde dan oud te worden en je te blijven afvragen HAd ik Maar...

gr Petra van Dijk

Anonymous said...

Na je andere posts gelezen te hebben, begin ik je wat beter te kennen kastelke. Mijn ouders zitten in een soort gelijke situatie, zij willen dolgraag naar de VS. Ze hebben het niet slecht in NL, maar ze kunnen veel gelukkiger zijn in de VS waar zij hun zelf kunnen zijn. Dat komt mede door de cultuur hier in California, maar er zijn meerdere redenen. Ik begrijp goed wat je doormaakt. Houd de hoop op!