Allereerst bezoeken we de drie megalitische tempels van Tarxien (spreek uit: tarsheen).
Men neemt aan dat Tarxien een van de oudste dorpen is. De naam zou mogelijk zijn herkomst vinden in het meervoud van het woord ‘Tirxa’, wat ‘grote rots’ wil zeggen. Maar het zou ook kunnen komen van het woord ‘Witia’, wat dan weer wil zeggen ‘plaats waar de dieren gehoed werden’.
Even een luchtfoto geleend op het internet, zodat je een idee kan krijgen
Tarxien zou de hoofdplaats geweest zijn in de Neolitische tijd. De site is in verschillende delen opgebouwd, die men kan dateren tussen 3600 en 2500 v.C.
Deze tempels werden in 1914 door plaatselijke boeren ontdekt terwijl ze hun veld aan’t omploegen waren. Deze plaats is vooral bekend omdat men er zoveel tekeningen (uitsnijdingen) op de rotsen vond:
Decoratieve spiralen ...
... maar ook afbeeldingen van (boerderij)dieren zoals een stier (symbool van viriliteit, mannelijkheid, kracht), een zeug met biggetjes (symbool van vruchtbaarheid)
Belangrijk was ook het beeld dat men hier vond van een godin, die Moeder Aarde voor moet stellen. Waarom dit beeld belangrijk is? Het is het oudste vrijstaande beeldhouwwerk dat men gevonden heeft, en het dateert waarschijnlijk van rond 3000 v.C.! Als het beeld nog volledig intact zou zijn, dan zou het zo’n 2.5 meter hoog zijn.
Men neemt aan dat deze tempel ter ere was van de (godin van de) vruchtbaarheid.
Ook vond men hier ‘de dikke dame’:
Enkel haar onderkant was nog intact, maar de foto maakt duidelijk waar zij haar naam vandaan haalde. ;-)
Op sommige foto’s zie je duidelijk die zwarte vlekken op de stenen. Dit is een kruising tussen algen en bacteriën, en het groeit a rato van 1 millimeter per jaar…
Op sommige foto’s zie je duidelijk die zwarte vlekken op de stenen. Dit is een kruising tussen algen en bacteriën, en het groeit a rato van 1 millimeter per jaar…
Nadat we enige tijd op dit terrein rondgewandeld hebben, rijden we door naar Ghar Dalam, waar we de ‘grot der duisternis’ gaan bezoeken. Dit is een heel belangrijke site, omdat men hier de oudste resten van menselijke nederzettingen gevonden heeft.
Eerst kom je binnen in een museum, maar men menselijke artefacten en skeletten kan zien die in de grot gevonden zijn.
Een beer
De kop van een dwergnijlpaard
Dan wandel je door naar de grot zelf. Deze is bijna 150 meter lang, maar enkel de eerste 50 meter zijn opengesteld voor het publiek.
In de grot kan men heel duidelijk de verschillende aardlagen zien, en de onderste lagen zijn zo’n 500.000 jaren oud! Men vond in die laag fossielen van dwergolifanten, nijlpaarden, mini-zoogdieren en vogels.
Er is ook een zogenaamde ‘hertenlaag’ die zo’n 18.000 jaar oud is.
De bovenste laag is de ‘cultuurlaag’, en dit is de jongste laag, zo’n 10.000 jaar oud. Hierin vond men de resten van menselijke nederzettingen.
In het tuintje op weg van het museum naar de grot fotografeerde onze natuurliefhebbende zoon ook nog volgende diertjes:
Er werd ons gezegd dat dit een aardij (soort van bij) was, maar als we zelf op het internet gaan zoeken, dan vermoeden we eerder dat het tot de (blauwe?) zandbijen behoort.
Toevallig een kenner aanwezig die mijn blogje leest?
En ook deze hagedisjes tref je met hopen aan in Malta. Ze zijn heel erg schuw, dus je moet heel snel zijn als je ze wilt fotograferen, want ze verdwijnen onmiddellijk tussen de rotsen of struiken, of in een boom.
Tenslotte brengen we een bezoek aan de tempel van Hagar Qim (uitgesproken als ‘adge are eem’, met als betekenis ‘staande stenen’).
Deze tempel heeft een schitterende ligging: bovenop een rots, niet zo ver van de Dingli Klippen vandaan.
Deze tempel heeft een schitterende ligging: bovenop een rots, niet zo ver van de Dingli Klippen vandaan.
Nog eens even een geleende luchtfoto...
Bij de ontdekking in 1839 trof men hier verscheidene beelden aan: De Maltese Venus, de Zittende Vrouw en heel wat andere vrouwenfiguren. Momenteel zijn deze te bezichtigen in het Archeologisch Museum van Valletta.
Oorspronkelijk heeft dit megalitisch tempelcomplex een houten dak gehad, maar dat heeft de tand des tijds natuurlijk niet meer overleefd., die gebouwd werd tussen 3500 en 3000 v.C.
En weerom sta je heel verbaasd te kijken naar die enorme blokken die uitgehouwen zijn uit rotsen, en die men zovele duizenden jaren geleden met primitieve hulpmiddelen toch maar mooi hier op z’n plaats gekregen heeft! Daar word je even stil van…
Vader en zoon rusten even uit. Misschien zaten op die rotsblok zo'n 5000 jaar geleden ook al wel mensen uit te rusten...
No comments:
Post a Comment