Je staat er zelden bij stil, maar toch neem je heel regelmatig beslissingen die verstrekkende gevolgen hebben. En ja, als je dus weet (denkt, hoopt,…) dat je volgend jaar gaat verhuizen naar de Verenigde Staten, dan begin je je daar plots wel heel bewust van te worden.
We wonen dus in een nieuw gebouwd huis waar nog het een en ’t ander aan afgewerkt moet worden. Maar we zijn van plan om het huis te verhuren terwijl wij in de States zitten. Is het dan wel verstandig om die slaapkamers nog te behangen zoals jij dat graag ziet? Want misschien is dat het eerste wat de huurders van de muren trekken. Misschien hebben ze wel een dochtertje dat helemaal niet houdt van die stoere jongenskamer. Misschien willen zij die grote bureau wel inrichten als hun eigen slaapkamer, en de bureau verhuizen naar onze slaapkamer.
Het terras boven moet nog gevloerd worden, er moet nog een hekwerk geplaatst worden, een oprit, tuinpaadjes, een badkamermeubel, nog een deel schilderen (dan toch minstens de plafonds),…
Feit is dat we de volledige afwerking nog niet helemaal voor dit jaar voorzien hadden, maar dat we nu toch een aantal dingen sneller zullen moeten gaan doen, kwestie van het huis wel netjes te hebben als je het wilt verhuren. Want ok, misschien duurt het nog wel een jaar, en hebben we dus nog wat langer de tijd, maar misschien duurt het geen jaar meer. En als je pas 3 maanden vooraf weet dat je gaat vertrekken, dan denk ik dat je wel andere zaken rond je hoofd hebt dan snel snel nog mensen zoeken die die dingen binnen de 3 maanden kunnen komen doen.
Ook onze onderlakens zijn stilaan aan vervanging toe. Maar misschien moet ik er niet teveel nieuwe kopen, want ik weet niet of onze waterbedden mee verhuisd gaan worden, en de bedden in de States hebben andere afmetingen… Trouwens, ze hebben daar hele mooie lakens (en handdoeken) vind ik, en goedkoper dan hier…
Je hoopt dat je elektrische toestellen de komende maanden geen kuren gaan krijgen. Verdorie, die wasmachine en droogkast gaan ondertussen al 13 jaar mee. Oh help, ze zijn 13 jaar oud, en het is vrijdag de 13de dat ik daar aan denk! Misschien vandaag maar niet wassen of drogen… En ondertussen maar hopen dat ze het nog lang genoeg vol gaan houden!
Onze zoon wil graag Playstation Games hebben voor zijn communie. Maar is dat wel verstandig? Want voor zover ik weet, werkt onze PS2 niet in de States, en de games die we ginder kopen werken niet op dit Europese exemplaar… Zouden we hem niet beter trachten te overtuigen dat het nu voorlopig verstandiger is om dat geld gewoon effe op de bank te parkeren, en verder te spelen met die tig games die hij al heeft? Maar ja, hoe lang duurt het nog vooraleer we vertrekken? Misschien nog wel een jaar. Dat is wel heel erg lang voor kinderen…
Verzekeringen. Als goede chauffeur die nog nooit brokken gemaakt heeft, zou ik momenteel blijkbaar kunnen besparen op mijn autoverzekering. Maar is dat de moeite voor zo’n korte tijd nog? En zouden we niet beter van verzekering(makelaar) veranderen als we weten wie onze zaken hier in België een beetje op gaat volgen? Wat dat zullen we waarschijnlijk toch aan een van onze vrienden gaan vragen, en dan willen we voor ‘het gemak’ gerust naar hun verzekeringsmakelaar stappen. Kwestie van het die mensen die die taak op zich nemen niet te moeilijk te maken.
About Me
- kastelke
- Belgium
- Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Poe, nogal wat, dat je tegemoet komt, he? Hier mogen huurders absoluut niets van de muren trekken zonder toestemming van de eigenaars, trouwens, mag dat in Belgie wel? Sterkte met de beslissingen!
Geen idee. Heb maar 1 keer echt in een huurhuis gewoond, en dat werd nieuw gebouwd, dus wij hebben de kale muren zelf behangen/geschilderd.
Vind het eigenlijk best eng, de gedachte dat er 'vreemde' mensen in huis gaan wonen. We voelen ons heel emotioneel verbonden met het huis omdat het iets is waar we 10 jaar voor spaarden, waar we zelf mee de plannen voor ontworpen hebben én wat we zelf mee helpen metsen hebben...
Ja je "eigen" huis achter laten is niet makkelijk. Wij hadden dus ook ons droomhuis net af. Naar eigen idee gebouwd en ons er tijdens de bouw helemaal tegen aan bemoeit. Maar toch gekozen om naar Amerika te gaan. De tranen vloeide rijkelijk bij mij toen we de wijk uit reden voor de allerlaatste keer, maar ik weet nu wel dat we nu weer een prachtig huis hebben. En dat we daar ook heel gelukkig kunnen zijn. Het is alleen het onzekere wat mij in die weken voor vertrek enorm bezig hield. Nu zijn we hier nu bijna twee maanden en zie ik de dingen weer op zijn plaats vallen en komt het echt allemaal goed. Maar de aanloop periode is reuze spannend. Enne... mijn wasmachine heeft het ook gered de tijd ervoor. Ik zal duimen die van jou ook !
Groetjes Petra
Het zijn nogal wat grote en kleine beslissingen waar je voor staat! Maar dat komt ook weer allemaal op z'n pootjes, of je nu wel of niet nieuwe lakens koopt :-)
Hi Elke, leuk je te leren kennen.
Mijn huis verlaten was voor mij heel moeilijk, ook is dat het plekje dat ik het meeste mis. Het was geen nieuw huis, wel eentje van 160 jaar oud dat we 12 jaar geleden gekocht hebben met een enorm grote natuurtuin. Vanaf het eerste moment voelden wij ons er thuis en het heeft ons altijd een warm gevoel gegeven, de kinderen hebben er ook een reuze leuke tijd gehad. Ik hoop dat de huurders er goed voor zorgen en het met evenveel liefde kunnen bewonen.
Al die andere praktische zaken zoals nieuwe electronische toestellen, video's, dvd's, playstationspelletjes, enz... hebben wij ons de laatste jaren ook niet meer aangekocht of enkel noodgevallen zoals een kapot strijkijzer dat dan door een goedkoop wordt vervangen. Bij ons vertrek hebben wij dan ook heel veel weggegeven en/of gestockeerd bij vrienden. Ik wou eigenlijk een soort 'garageverkoopmiddag' geven alhoewel dat ze dat in Belgie zo niet kennen, maar door tijdsgebrek is dat niet meer doorgegaan. De kinderen konden geen afscheid nemen van hun radio/cdspeler en die werkt prima met een transfo van een $15, zo kunnen wij hier ook trouwens de playstation gebruiken, dus is er nog hoop voor je zoontje. De kinderen zijn aan die dingen nog meer gehecht dan wij en het geeft hen toch wat vertrouwen zoveel mogelijk hun eigen spulletjes mee te kunnen nemen.
Veel goede moed.
Post a Comment