Liever vandaag nog terug dan morgen

Op Studio NL bleek er afgelopen donderdag een programma te zijn rond het onderwerp “Terug naar Nederland” waarin de presentatrice bijgestaan werd door iemand van een ‘remigratiebureau’ (ik had nog nooit eerder van die term gehoord).
Ze hadden telefonisch geprekken hebben met Nederlanders (én twee Belgen) die in het buitenland zitten.
De stelling ‘Ik wil liever vandaag nog terug naar Nederland dan morgen’ deed mij vermoeden dat het dus vooral zou gaan om mensen wiens verblijf om één of andere reden toch niet zo meegevallen is, en die dus dolgraag terug naar Nederland wilden komen.
Maar na afloop van het programma had ik echter de indruk dat er meer getuigenissen waren van mensen die heel tevreden waren waar ze nu woonden en die er dus niet aan dachten om terug te keren.

Er waren twee getuigenissen van mensen in Amerika:

Ilona Everts is gehuwd met een Amerikaan en woont sinds april 2000 in Montana.
Zij zei volgende dingen te missen: de warmte, gezelligheid, cultuur, levenskwaliteit, de interactie tussen mensen (de manier van omgaan met elkaar). In de US was het volgens haar ervaring oppervlakkig, en niet alleen zij maar ook de Amerikanen met wie ze sprak bevestigden haar dat ze zich, ondanks de vriendelijkheid in de winkels, heel dikwijls eenzaam voelden. Mevrouw Everts blijft dus ginder omdat haar man er zit, maar zou veel liever terug in Nederland wonen.
Die mevrouw Peereboom bevestigde dat dit een typische reactie was van mensen die terug wilden keren vanuit Amerika. Ze had er zelf gewoond, en zei dat de mensen er hypocriet waren, dat ze zelden de waarheid zeggen.

Onmiddellijk nadien kwam de getuigenis van Carol Weitering. Als ik het goed begrepen heb, zijn zij aanvankelijk in 1981 naar Amerika getrokken voor 2 jaar, maar uiteindelijk zijn ze daar gebleven tot 2000, en toen keerden ze terug naar Nederland. Maar dat viel tegen omdat ze het als erg frustrerend ervaarden want Nederland bleek niet meer dat land te zijn dat ze 20 jaar voordien hadden verlaten. Familie en vrienden waren uitgezwermd en woonden dus elders, niemand had nog tijd voor je om gezellig op bezoek te komen… En dan zijn ze maar terug naar Amerika gegaan!
Toen men haar vroeg of de getuigenis van mevr. Everts herkenbaar was, zei ze dat dit heel erg afhankelijk is van waar je woont en werkt.
Een leuke uitspraak van haar, die in mijn ogen een geweldige samenvatting van heel veel ervaringen en gewaarwordingen is in één zin:

Je voelt je in Nederland een Amerikaan, en in Amerika een
Nederlander

Wàt nou precies de meerwaarde was van die mevrouw van het ‘remigratiebureau’…?
Maar in ieder geval vond ik het wel eens leuk om die verschillende verhalen te horen. Dus als je even een half uurtje de tijd hebt, klik dan op de link en dan kan je het programma zelf ook even bekijken.