parels in de ochtend

Het gaat me deze week niet zo goed af. Slecht slapen 's nachts, overdag dus heel erg moe. Verder heb ik het dan weer te warm en dan weer te koud. Niet dat ik me de hele dag door ellendig voel, maar de fut is er wat uit. Vandaar ook de stilte op het blog. Zal wel over gaan.

Dit zijn de foto's die ik op een ochtend vorige week in onze tuin maakte, en die me deden denken aan het verhaal van de rijke bramenplukker:

Heel de gazon achter ons huis (zo'n 800m²) was bezaaid met deze schitterende parels!


En het spinrag deed me denken aan de allerfijnst geweven zijden doekjes:




Ik weet niet of het zo duidelijk is, maar dit is een holletje van een spin. Ze weeft een net op het bosje, en maakt dan zo'n ingang naar haar holletje waar ze zich schuil houdt tot dat er iets in haar web vliegt:

Verlengd weekend

Ventjelief is zaterdagmiddag teruggekeerd uit Amerika, met bijna twee uur vertraging. Tot einde juli zal hij niet meer moeten reizen, maar nadien staan China en Brazilië op het programma, en natuurlijk ook weer New Jersey.

Zaterdag ben ik nog snel wat inkopen gaan doen om dit verlengde weekend door te komen. Omdat ik geen zin had om naar de stad te rijden ben ik hier naar de plaatselijke supermarkt geweest. En wat zag ik daar plots staan, op zoek naar de overheerlijke Leo Go (die ik niet vond)?...:



Die verleiding konden én wilden we helemaal niet weerstaan, dus snel naar huis gefietst, een glas melk uit de ijskast genomen, en smikkel smakkel lekker oreo’s eten. Eerst het bovenste koekje er af eten, dan die crème oplikken, en dan het onderste koekje nog verorberen.
Besluit: ik moet deze week dringend nog eens naar de plaatselijke supermarkt.

Gisteren zijn we nog eens naar onze ‘oude stek’ gereden: Hasselt. Het weer was mooi, lekker wat gewandeld, en iets gaan eten in De Orangerie in de Walputsteeg.

Vandaag is het regenachtig. Mijn mannen zijn het huis uit, naar Pirates of the Caribbean III gaan kijken. En ik… ik ben mij heerlijk aan’t onspannen met strijken.

De helft van jullie zal mij nu wel gek verklaren. En waarschijnlijk wel meer dan de helft. Maar ik kan dat echt heel ontspannend vinden, vooral als er niet een boemvolle wasmand op mij staat te wachten. Nu zijn het vooral hemden die manlief meehad, dus daar heb ik wat werk aan. ‘k Ga dus verder doen!

P.S.: voor de Amerikanen: ik heb in de commentaren van mijn vorige post nog een leuke link geplaatst met een interactieve kaart van Amerika, waar je dus per jaar (verleden en toekomst) kan gaan kijken welke cicades in welke streek zaten (zitten). Héél leerrijk!

Priemgetallen en biologie

Priemgetallen kunnen ongelooflijk boeiend zijn. De zeef van Erastosthenes brengt ons bij de Grieken. De rij van Fibonacci leert ons o.a. over de Gulden Snede. Via het Vermoeden van Goldbach zou je kunnen gaan narekenen of elk getal geschreven kan worden als de som van twee priemgetallen. De liefhebbers kan ik verwijzen naar onder andere deze website.

Maar het brengt ons ook in de biologie, namelijk bij de soort van de periodieke cicaden.
Op Wikipedia vond ik een hele heldere uitleg, dus voor alle duidelijkheid (neen, niet voor mijn gemak hoor!) plak ik hier even een stukje:
(en vergeet vooral ook niet naar de links onderaan te kijken!)



Periodieke Cicaden
Sommige soorten, zeven in totaal, kennen echter een unieke cyclus; eens in de soms wel dertien of zeventien jaar komt een enkele generatie uit. Periodieke cicaden zijn bijzonder omdat alle generaties zich gesynchroniseerd hebben, en allemaal in hetzelfde jaar massaal uitkomen. Onder enkele bomen zijn wel eens 40.000 exemplaren aangetroffen van dezelfde periodieke cicade. Sommige nimfen hebben het beter getroffen dan anderen; dus zou men verwachten dat er een periode van maanden zou zijn; de cicaden komen echter binnen drie weken allemaal uit en sterven na twee tot vier weken te hebben geleefd. De massaliteit van de cicaden zorgt voor een efficiëntere voortplanting, maar is tevens een 'wapen' tegen predatoren; de verzadigingstechniek; het zijn er zoveel dat ze geen verdediging nodig hebben, want een vijand kan ze toch nooit allemaal opeten. De cicaden hebben dan ook nauwelijks verdediging en zijn een gemakkelijke prooi en omdat veel diersoorten cicaden eten, geeft een periodieke uitbarsting een 'boost' aan de insecteneters. De schade aan gewassen is vaak enorm, hoewel deze slechts eenmaal in een aantal jaar wordt aangericht. Een cyclus van een priemgetal -aantal jaren biedt het voordeel dat die niet vaak samenvalt met de cyclus van predatoren. Toch zijn er maar drie '17-soorten' en vier '13-soorten'; de in 2004 in het nieuws gekomen soort heet Broad X en steekt qua aantallen, geografisch verspreidingsgebied en grootte van de periodieke cicaden met kop en schouder boven alle andere soorten uit; enorme hoeveelheden dieren zwermen wekenlang overal in de lucht. Periodieke cicaden behoren allemaal tot het geslacht Magicicada, en komen alleen voor in Noord-Amerika ten oosten van de Mississippi, de soorten overlappen elkaar maar zelden wat verspreidingsgebied betreft.
Theorieën
Het hoe en waarom van de periodieke voortplanting eens in de zoveel jaar is niet geheel duidelijk. Vast staat dat de nimfen niet 'plotseling' zeventien jaar gingen leven, maar de vraag is waarom er maar een enkele generatie is. Misschien waren de dieren bijna uitgestorven toen ineens een heel 'goed jaar' aanbrak, waarna er een zeer groot aantal eitjes werden gelegd. Nadat die nimfen na zeventien jaar uitkwamen, waren alle andere generaties verdwenen. Ook een ijstijd is een optie, waar de cicaden vanwege de lange cyclus onder de grond minder last van zouden hebben. Een derde theorie is dat het een niet - toevallige evolutionaire tactiek van overleven is, predatieverzadiging bij verrassing, want zeer weinig insecten leven 13 of 17 jaar.



Brood X
In juni 2004 was er een uitbarsting van een lange cyclus kennende cicade: de Michigancicade; een cicade met een cyclus van 17 jaar; elke zeventien jaar komt de enige generatie van de soort uit de grond om zich voort te planten; de nimfen hebben een soort biologische klok die ze vertelt wanneer uit te komen. De lengtes van het ondergrondse nimfstadia wordt aangeduid met het Engelse woord brood, wat legsel of generatie betekent, met daarachter een Romeins cijfer. De cijfers I tot XVII (1 tot 17) staan voor een 17-jarige cyclus en XVIII tot XXX (18 tot 30) staan voor een 13-jarige cyclus.
Bron

Daar moest ik dus weer aan denken nadat ik dit schitterende filmpje zag:
http://www.youtube.com/watch?v=6I3CNnLdnQc

En nog voor de liefhebbers van deze beestjes:
http://www.cicadamania.com/cicadas/
En tot slot een zeer leerrijke site van de University of Michigan.

(verdorie, hebben jullie daar ook last van, als je over zo’n beestjes leest –of je ziet ze- dat je dan jeuk krijgt?)

Oh ja, deze beestjes leven nu, tot ongeveer einde juni.

De rijke bramenplukker

Toen ik deze ochtend door de tuin ging, zag ik een aantal dingen die me onmiddellijk deden denken aan een heel bijzonder sprookje van Godfried Bomans. Ik heb wat foto’s trachten te maken (wat behelpen is als je geen speciale lens hebt). Maar nu blijkt dat de Pc niet in staat is om mijn fototoestel ‘te lezen’ (net zo min kan hij een memory stick lezen). Dus ik ben even op het internet gaan zoeken naar wat passende illustraties:

Dauwdruppels als diamanten
En fijn geweven zijden tapijt…


De rijke bramenplukker

Vele jaren geleden leefde er in een groot bos een oude bramenplukker. Zijn vader en moeder lagen al een halve eeuw aan de voet van een beuk begraven, doch dat was de bramenplukker reeds lang vergeten; hij wist niet eens wat het scheefgezakte kruis eigenlijk beduidde, doch achtte het raadzaam, wanneer hij er ’s nachts langs moest, een omweg te maken.

Verder woonde er niemand in het bos en daarom dacht de bramenplukker dat hij alleen op de wereld was. Deze gedachte deed echter zijn opgewektheid geen schade.
Hij zong luidkeels de vrolijkste liederen, zonder ophouden, behalve ’s nachts, want dan moest hij slapen –dat is een goede verontschuldiging. Maar verder, verder was er geen vrolijker mens denkbaar. “Zie,” placht hij ’s morgens te zeggen, “die zilveren parels op de bloemen! Voor wie anders liggen al die diamanten over het gras gestrooid dan voor mij? Wat ben ik rijk!” en als hij door het woud liep, zuchtte hij: “Wat een hoge gewelven, wat een ruime portalen, wat een prachtige zuilen! En dat alles voor één man!”

Prachtige zuilen:


Des middags lag hij op zijn rug naar de wolken te kijken, die de wonderlijkste figuren voor hem maakten. “Zie,” sprak hij dan, “een beer! En daar een winterlandschap! Wie heeft er zo’n zoldering? Ik word er verlegen van!”

Maar zoals je al wel weet: mooie liedjes duren niet lang in sprookjes. Behalve als ze eindigen met “En ze leefden nog lang en gelukkig”. Maar dat is buiten Godfried Bomans gerekend, dit sprookje heeft geen happy end.
Op een dag komt er een ontdekkingsreiziger bij de bramenplukker, en hij geeft hem te eten. Als de ontdekkingsreiziger in ruil een goudstuk wil geven, dan zegt de bramenplukker dat hij dat niet nodig heeft, want dat hij immers diamanten heeft, “een paar grasvelden vol”. Aangemoedigd door de nieuwsgierigheid van de ontdekkingsreiziger vertelt de bramenplukker dus voluit over zijn paleis, met zuilengangen waarbij men het einde niet kan zien, met duizenden slanke kolommen die het gewelf dragen, Over de muziek die de ganse dag voor hem klinkt, met telkens nieuwe liederen en met ’s avonds een aparte zanger voor de solo’s.
De ontdekkingsreiziger is door het dolle heen door deze ontdekking, en nog voor hij al die rijkdom wil gaan bekijken met de bramenplukker, vertrekt hij om kond te doen van zijn allergrootste ontdekking ooit. Hij trommelt een aantal mensen op, en trekt met hen terug naar de bramenplukker. Die is dolgelukkig dat hij zijn bezoekers zijn rijkdom kan laten zien, en ’s morgens toont hij hen vol ontroering de parels op het gras en de bloemen. Heel ontnuchterend zegt de burgemeester dat dat geen parels zijn, maar dauw. De zuilengangen worden bomen, en de muziek komt van een nachtegaal.

Een nachtegaal:


De bezoekers voelen zich bedrogen, en uit woedde hangen ze de bramenplukker op…

En toen ’s avonds de nachtegaal zijn trillend lied begon, was er niemand om te luisteren. Want de bramenplukker hing juist een tak lager, dood.

Godfried Bomans: Groot sprookjesboek.
Uitgeverij Elsevier, 1975.
ISBN 90 10 01403 7


Dit boek heeft trouwens prachtige illustraties.
Eigenlijk doet het me ook denken aan ‘Animal farm’ van George Orwell, in die zin dat je het door een kind kan laten lezen, en die zien het ‘sprookje’, maar als je het als volwassene leest, dan zie je er felle maatschappijkritiek in. Eender hoe, het blijven prachtige verhalen.

Flightview - Zolder

Met een uur vertraging, maar manlief is gisteren toegekomen in Newark.
Dankzij Annemiek had ik iets leuks ontdekt: je kan dus realtime kaartjes opvragen tijdens de vlucht, zodat je ziet waar het vliegtuig ergens 'hangt'. En dan krijg je dus dit:

Even na het vertrekt (de tijd onderaan op de tekening is de Amerikaanse tijd)

Bijna over de Grote Plas:

En bijna geland:

Je kan de kaartjes vinden op deze website van Flightview.
Let wel: je krijgt de kaartjes pas te zien als het vliegtuig effectief vertrokken is. En zo kreeg ik dus al snel door dat ze vertraging hadden.

De afgelopen twee dagen heb ik grotendeels op zolder doorgebracht. Alles nog eens heel goed opgeruimd, goed gesorteerd, en een beetje 'bij elkaar gezet' (met in mijn achterhoofd de indeling 'meenemen naar Amerika' - 'bewaren in de opslag' - 'verkopen en/of weggeven' - 'nog uit te sorteren'). Twee jaar gelden had ik dat ook al wel eens gedaan, maar niet zo doorgedreven als nu. Hopelijk ga ik het niet nog eens moeten doen over twee jaar!
(dus, hint naar Mevrouw De Grote Baas in Amerika: WIJ zijn er klaar voor!)

Met gekleurde billen, oftewel Linguïstieke Logica

Deze ochtend om 6.30 uur stond de vertrouwde taxi al weer op de oprit. M'n ventje is dus weeral vertrokken, naar New Jersey.
Voorlopig ziet het er naar uit dat er in juni geen intercontinentale reizen zijn. En tot half juli zijn we dan op rondreis in Griekenland. Maar augustus zal het Puerto Rico en/of Raritan zijn, nadien gevolgd door Brazilië.

Vrijdag brachten we van de bib een leuke dichtbundel mee:

Bij het snel doorbladeren viel mijn oog op één heel leuk gedicht, en deze ochtend had ook onze zoon het gevonden, hij kwam het me net voordragen:

De lingïstieke logika van het Nederlands

Het meervoud van 'slot' is 'sloten',

toch is het meervoud van 'pot' niet 'poten'.

Wie gisteren ging vliegen, zegt heden 'ik vloog',

dus zegt u misschien van wiegen: 'ik woog'.

Neen, want 'ik woog' is afkomstig van 'wegen',

maar... is nu 'ik voog' een vervoeging van 'vegen'?

En dan het woord 'zoeken' vervoegt men 'ik zocht'

en dus hoort bij 'vloeken' dan: 'ik vlocht'.

Alweer mis, want dit is afkomstig van 'vlechten',

maar 'ik hocht' is geen juiste vervoeging van 'hechten'.

Bij 'roepen' hoort 'riep', maar bij 'snoepen' geen 'sniep'.

Bij 'lopen' hoort 'liep' maar bij 'kopen' geen 'kiep'.

En evenmin hoort bij 'slopen': 'sliep',

want dat is afkomstig van het schone woord 'slapen'.

Maar zeg nu weer niet 'riep' bij het werkwoord 'rapen',

want dit komt van 'roepen' en u ziet het terstond:

zo draaien we vrolijk in een kringetje rond.

U ziet, de verwarring is akelig groot.

Nog talloze voorbeelden kan ik daarvan geven,

want 'gaf' komt van 'geven', maar 'laf' niet van 'leven'.

Men spreekt van 'wij hinken, wij hebben gehonken'.

Het is: 'ik weet' en 'ik wist'; zo vervoegt men dat,

maar schrijft u nu niet bij 'vergeten': 'vergist'.

Dat is een vergissing, ja moeilijk, dat is't.

Het volgend geval, dat is bijna te bont.

Bij 'slaan' hoort: 'ik sloeg', niet 'ik sling' of 'ik slong'.

Bij 'gaan' hoort: 'ik ging', niet 'ik gong' of 'ik gond'.

En noem tenslotte geen manntjes-rat 'rater',

al gaat dat wel op bij 'kat' en bij 'kater'.

H. Hagers
Hoogland, Drongen, 1982
in 'Met gekleurde billen zou het leven gelukkiger zijn', 250 nvergetelijke gedichten verzameld door Jan Van Coillie, uitgeverij Averbode,1996

Tiens, en ik dacht dat taal toch niet zo moeilijk was na het lezen van Blips van Klaas:
http://usadutch.com/blips/2007/05/16/can-you-read-this-its-english-sort-of/
Of geldt dat enkel maar voor het Engels?

Dubbele nationaliteit is vanaf 9 juni mogelijk!!!

Via Vlamingen in de Wereld kreeg ik deze ochtend dit bericht in mijn mailbox:

Beste langenoot in het buitenland, Na vele jaren argumenteren achter de schermen zijn de Stichting Vlamingen in de Wereld en Union Francophone des Belges à l'Etranger heel erg opgetogen met het opheffen van de wet inzake het verbod op de dubbele nationaliteit. Het dossier kwam in een stroomversnelling na een gemeenschappelijk seminarie op 9 mei 2005 in Brussel. De nieuwe wetgeving omtrent de ‘dubbele nationaliteit’ wordt nog deze legislatuur van kracht. Op 9 juni 2007, daags voor de federale verkiezingen, treedt het Koninklijk Besluit in werking. Een Belg die een buitenlandse nationaliteit aanneemt, behoudt binnenkort dus zijn Belgische nationaliteit. Tot nu raakte hij dit dus kwijt. De wet geldt voor alle landen, behalve voor tien Europese lidstaten. Dat laatste is een gevolg van het Verdrag van Straatsburg van 6 mei 1963, waarin bepaald werd dat iedere persoon bij voorkeur slechts één nationaliteit mocht hebben. Vele staten zegden dit verdrag intussen op. Laatst nog gaf Luxemburg te kennen ervan af te willen. Het Verdrag verdwijnt echter pas effectief als alle staten het officieel opzeggen. Daarom kunnen Belgen die Brit, Deen, Fransman, Ier, Italiaan, Luxemburger, Nederlander, Noor, Oostenrijker of Spanjaard willen worden, nog geen dubbele nationaliteit bekomen. Wie Chinees, Amerikaan of Australiër wordt of gelijk welke andere nationaliteit aanneemt, uitgezonderd de hoger vernoemde, blijft vanaf 9 juni ook gewoon Belg. Meer concrete informatie mag u weldra verwachten.Blij u dit heuglijke nieuws te kunnen melden, groeten wij u,
Walter M. Thiebaut, Voorzitter
Lidi Van Gool, Directeur

Dat vind ik heel goed nieuws! Als je als Belg voor lange tijd in het buitenland woont, dan is het soms handiger om die nationaliteit aan te nemen omdat je dan goedkopere leningen krijgt, studiefinanciering in dat land kan genieten, de administratie van bepaalde dingen gewoon veel handiger wordt, enz. Tot nu toe was dat een probleem, want als jij na x-aantal jaren terug wou keren naar België... dan kon dat allemaal niet meer zo simpel, want je was geen Belg meer. Kwam je dan van binnen een land in de EU, dan was er niks aan de hand. Maar je zal inderdaad maar jaren gaan werken zijn in Amerika, Australië of Azie...

Nu viel dat met Amerika altijd wel te omzeilen, mits je weer door een lange 'leidensweg' wou gaan: je kan aantonen dat de Amerikaanse nationaliteit geen 'volle' nationaliteit is. Dat wil zeggen: als jij als buitenlander die nationaliteit aanneemt, dan heb je toch niet dezelfde rechten als iemand die van geboorte uit Amerikaan is. Je kan dan bijvoorbeeld bepaalde hoge functies in het leger niet opnemen, en je kan ook geen president worden. Op basis daarvan kan je dus gaan betwisten dat je de Belgische nationaliteit kwijt bent gespeeld, maar dat is nu dus niet meer nodig.

hoorzitting - het nut van antieke talen

Even een klein berichtje om te laten weten dat wij niet ontvoerd zijn door marsmannetjes. ;-)

Gisteren waren we met onze werkgroep uitgenodigd om te komen spreken in het Vlaams Parlement, voor de volksvertegenwoordigers die lid zijn van de Commissie Onderwijs. Dat is heel vlot gegaan, nu maar hopen dat de heren en dames politici daadwerkelijk aan de slag gaan. Want ook in oktober 2001 is er een hoorzitting geweest waarbij de voorzitter van de Commissie toen besloot:

Ik wil alle sprekers van harte bedanken voor hun komst. We hebben een bijzonder leerrijke ochtend achter de rug. Ongetwijfeld zal die consequenties hebben voor het beleid. We hoorden reeds een aantal concrete vragen. De discussie en zeker het budget zullen uitwijzen welke kunnen worden ingewilligd. De getuigenissen waren bij momenten ontroerend. De uiteenzettingen waren bijzonder boeiend. We hebben vernomen wat precies het probleem is en welke omvang het heeft. Het is onze plicht als beleidsmakers om erop in te spelen. We zullen u het verslag van deze zitting overmaken.

Spijtig genoeg hebben we de afgelopen 6 jaar met een typisch politiek trekje te maken:
Veel beloven en weinig geven, doet een gek in vreugde leven. :-)

Zoonlief heeft vandaag ook het laatste 'kleine' rapport van dit schooljaar meegekregen, en men formuleerde reeds een oordeel: hij krijgt carte blanche om een studierichting voor volgend jaar te kiezen! Dolgelukkig was hij, en wij ook natuurlijk.
Hij twijfelt dus nog tussen Grieks-Latijn of Grieks. En om even hier nog iets te zeggen naar aanleiding van de reactie van Andrea in mijn vorige post:
Waarom kiezen voor Grieks/Latijn (want het zijn toch dode talen)? In België behoren deze richtingen tot het ASO (= Algemeen Secundair Onderwijs), welke dus algemeen vormend zijn. Je krijgt er dus geen opleiding, maar wel een vorming. Dat wil zeggen: men leert je geen beroepsvaardigheden aan waarmee je op je 18de op de arbeidsmarkt terecht kan, maar men biedt je een vorming, een geheel van waarden en normen, een kijk op de wereld, een levenshoudig en een manier om aan kritisch onderzoek en studie te doen, vooral ook naar je verdere toekomst toe.
Door de hoeveelheid antieke cultuur die je krijgt, verwerf je ook meer inzicht in waarom de dingen heden gaan zoals ze gaan en zijn zoals ze zijn, je krijgt dus meer inzicht in de dingen die een invloed hebben op de toekomst.
Ook bieden deze talen een goede basis om andere talen te leren: zo merk ik dat onze zoon eenvoudige Spaanse dingen toch begrijpt vanuit die antieke talen (én in combinatie soms ook met het Frans dat hij kent). Ook als je later beslist om bijvoorbeeld biologie, geneeskunde, fysiotherapie of wat dan ook voor wetenschappelijke richting aan de universiteit te gaan studeren, dan heb je het voor bepaalde vakken makkelijker omdat daar de terminologie gebaseerd is op Grieks en/of Latijn. Dat moet jij dan niet meer zo zitten 'blokken'.
Dit is natuurlijk mijn persoonlijke mening, die ik hier maar even snel-snel op papier zet. Als ik er langer over nadenkt, dan zal ik nog wel wat meer argumenten vinden. Maar ik kan begrijpen dat er mensen zijn die het verloren tijd vinden. Ieder heeft zijn eigen klemtonen en prioriteiten en belangstellingen in het leven, niet?
Voor ons is vooral één ding duidlijk:
onze zoon heeft niet zo'n interesse in het vak 'economie' -> Economische Wetenschappen is dus uitgesloten
Zo heeft hij ook niet echt belangstelling voor vakken als sociologie, psychologie e.d. -> Humane Wetenschappen is dus ook niet zijn ding
Maar hij heeft heel veel belangstelling in Grieks, Latijn, antieke geschiedenis (én wetenschappen), dus lijkt deze richting hem gewoon op het lijf geschreven. Hij zou in de toekomst dan verder kiezen voor Grieks-Wetenschappen.

Achnaton, Nefertiti, studiekeuze en Puerto Rico

Gisteren zijn we naar een voordracht geweest van Egyptologe Marleen Reynders.
Zij is de auteur van o.a.
De nijl stroomopwaarts. Het Egypte van de farao's
Onder het oog van de zonnegod
Deze keer gaf ze een voordracht genaamd 'De revolutie van Achnaton en Nefertiti'. Anderhalf uur aan een stuk door wist deze dame zeer geboeid en uiterst gedocumenteerd te vertellen over de nieuwste ontdekkingen omtrent deze toch wel zeer bekende figuren uit het Oude Egypte!

Het koninklijke paar met 3 van hun 6 dochters

We kregen hierdoor inzicht in de reden waarom Achnaton de Egyptische god Amon inruilde voor Aton.

Achnaton

Tevens wist ze boeiend te vertellen over de voorname rol die Nefertiti steeds ingenomen heeft aan de zijde van haar man, iets wat zeer ongewoon was voor die tijd.

De mooie Nefertiti.
De betekenis van 'Nefertiti' is: 'de schone is gekomen'.

Geïnteresseerden in de Oudheid zullen trouwens misschien weten dat deze 3300 jaar oude buste momenteel volop in de belangstelling staat. Egypte bouwt een nieuw oudheidkundig museum in Gizeh, en wil tijdens de openingsexpositie deze buste tentoon stellen. De buste werd in 1912 opgegraven door Duitse archeologen, en hebben deze daardoor in hun bezit. De Duitsers willen haar niet uitlenen en transporteren naar Egypte, want het beeld is uit uiterst fijne kalksteen gemaakt, en CT-scans toonden aan dat er holle ruimtes zitten. Bij transport zou het beeld dus volledig uit elkaar kunnen vallen.
"Wordt vervolgd", denk ik.

Vanavond ben ik nog naar een info-avond op de school geweest. Onze zoon moet volgend schooljaar weer een keuze maken, omdat hij naar de 2de graad gaat (3de jaar ASO in België, grade 9 in Amerika). In het 1ste jaar volgde hij Latijn, dit jaar heeft hij er Grieks bij genomen (dat kon in het 1ste jaar nog niet), met de bedoeling om in het 3de jaar dan voor Grieks te kiezen (om uiteindelijk in Grieks-wetenschappen te belanden). Maar het Latijn valt hem zo goed mee, dat hij het nog een jaartje verder wil doen. Anderzijds wil hij ook wel Grieks volgen, dan heeft hij een uur wiskunde meer, en een uur fysica, wat dan weer interessant is indien hij nadien voor Grieks-wetenschappen kiest. Aangezien hij een ernstige vorm heeft van dysorthografie, vind ik dat we deze keuze niet te lichtzinnig mogen nemen, tenslotte wordt het aanbod talen in Grieks-Latijn wel heel erg groot. Hij heeft dan 4 uur Nederlands, 3 uur Frans, 2 uur Engels, 4 uur Grieks en 4 uur Latijn. Dat zijn dus 17 van de 32 uur talen... Gelukkig hebben we nog even de tijd om er verder over na te denken. En ach, als ze op het bedrijf nu eens in zouden willen zien dat ze ons beter met z'n allen naar Amerika konden verschepen, dan is dit studiekeuzeprobleem helemaal van de baan, hahaha!
Zaterdagmiddag komt m'n ventje weer thuis, maar spijtig genoeg zal ik nog tot een uur of 6 's avonds geduld moeten hebben. We geven die dag namelijk weer een cursus, dus de plicht roept. Snif snif snif...
Momenteel zit hij in Puerto Rico, en hij vindt het daar geweldig. "'k Zou hier zo willen wonen", zei hij me aan de telefoon...

Leuk weekend!

Wat hebben we genoten van het weekend!

Zaterdag voor de middag kwam ons allerliefste ventje terug thuis van Amerika. Eerst is hij dan een dutje gaan doen, en na de middag zijn we (weeral) de tuin in getrokken: nog wat boompjes aanplanten, planten verplaatsen, onkruid wieden, en vooral: het gras afmaaien (want dat was dringend nodig).
Het weer was heerlijk: niet te warm, niet te koud.



Zondag was het open-deur / schoolfeest op onze zoon zijn school. Hij had zijn taak in het lokaal van klassieke talen (Grieks en Latijn): het thema van dit jaar was ‘Orpheus en Eurydice’
Tesamen met de andere klas Grieks-Latijn hadden ze een kortfilm film opgenomen die dit verhaal bracht. Wegens allerlei omstandigheden, o.a. de regisseur die zich niet meer vrij kon maken nadat verscheidene opnamedagen geannuleerd waren door de slechte weersomstandigheden, hebben ze de film niet helemaal af kunnen werken, zodat ‘de ontknoping’ ter plaatse als toneel werd opgevoerd.
Onze zoon speelde dus ‘schim’, waarvoor hij witte make-up op kreeg, met zwart omrande ogen, en hij droeg een witte gescheurde lakens die rond hem gedrapeerd waren.
Ook was het de bedoeling dat hij het laatste uur ter beschikking stond van mensen / toekomstige leerlingen die vragen hadden over de studierichting (dat deden ze in beurtrol). Dergelijke dingen doet hij dus heel graag, en hij is zo gepassioneerd door die studie dat hij ook vol overtuiging en enthousiasme kan vertellen. Als iemand nog twijfelt of hij Grieks en Latijn wil studeren, dan denk ik dat je na zijn enthousiasme je onmiddellijk inschrijft.

Bedoeling was eigenlijk dat we na afloop van dit feest tezamen zouden uit eten gaan, een beetje om onze schaarse tijd met papa te vieren, en ook om onze kennismaking van 16 jaar geleden te vieren. Maar het weer was zalig, we dronken nog iets op het terras dat men buiten opgesteld had, en we zaten vlak bij de frietkraam… En dat geurde zo lekker, wat ons heeft doen besluiten om in plaats van op restaurant te gaan, daar een bakkie frit met mayonaise te kopen. En die smaakte heerlijk! LOL!
We houden dat etentje nog te goed, en dan vieren we onmiddellijk nog iets extra: 17 mei wordt m’n ventje 46 jaar. En dat valt net in de week dat hij deze maand niet in Amerika zit. Maandag tem woensdag werkt hij dan van thuis uit, donderdag en vrijdag is vakantie! En die zondag vertrekt hij dan opnieuw, maar daar denken we nu nog maar niet aan, want hij is deze ochtend nog maar net vertrokken naar Puerto Rico. Daar gaat hij de productieplants bekijken. Deze zorgen voor meer dan 50% van hun wereldwijde productie.



Deze ochtend werden we wakker met een grijze lucht, en het regende. Maar ‘k vond dat niet erg. Toen ik Dusza buiten ging halen, hoorde ik bijna de plantjes juichen van plezier! En alles ziet er nu ook plots zoveel groener uit!

Moe - dermatoloog - meikevers

Ik ben moe… Na een paar nachten die soms meerdere malen per nacht onderbroken werden door een zoon met bloedneus, vertrok m’n ventje naar Amerika. En als m’n ventje niet thuis is, dan heb ik er de grootste moeite mee om te gaan slapen. Ik blijf dan maar op tot ik werkelijk omval van de slaap, om dan in bed weer klaarwakker te liggen, gewoon omdat ik “mijn draai” niet vind.
Maar: vandaag kan ik zeggen “MORGEN is m’n ventje er weer”!!! Dus dat maakt me blij.
Hij zal zo mogelijk nog vermoeider zijn dan ik, want gisterenmiddag wou ik hem bellen om te praten over iets dat ik dringend kwijt wou. Daarom had ik gewacht tot 13.15 uur ’s middags, dan is het daar 7.15 uur ’s ochtends, en ik nam aan dat ik hem dan niet wakker zou bellen. Wat bleek? Hij stond al in Raritan, op het punt een vergadering binnen te stappen!!!
Als er één ding is waar ik de grootste aanpassingsproblemen mee ga hebben als we ooit verhuizen naar ginder, dan is dat wel dat hun dag start op een godvergeten onmogelijk vroeg uur, zowel de scholen, als de bedrijven. Dat zal dus tandjes bijten zijn voor deze avondmens.

Gisteren zijn zoonlief en ik bij de dermatologe op bezoek geweest. Eigenlijk kwam ik op dat idee na het lezen van een blogbericht van Kristine
Gelukkig wist de dermatologe me te vertellen dat geen van beiden iets hadden dat we speciaal in’t oog moesten houden, en dat we niet echt van het type zijn dat makkelijk dergelijke potentieel gevaarlijke vlekjes ontwikkeld. Goed nieuws. ‘k Zal dus niet jaarlijks zo’n bezoek inplannen (behalve als ik echt iets zie wat me ongerust zou maken), maar om de zoveel jaar toch maar eens langsgaan.
Bij onze zoon heeft ze nog een klein wratje onder z’n voet ‘bevroren’. Zelf heb ik er ook een (een ambetante, net daar waar m’n grote teen overgaat in m’n voet, zo eentje dat naar binnen groeit). Is al heel wat keren bevroren geweest, en zelfs ingespoten, maar niks hielp. Nu heb ik aan mijn andere teen dat ooit ook gehad, jaren gelden, en toen heeft de arts uiteindelijk besloten om het weg te snijden. Dus ik verwachtte me ook aan zoiets, maar dat doet deze dermatologe niet wegens ‘niet zo’n makkelijke plaats’ en ‘geen garantie op wegblijven’. Zij ‘schiet’ dat in. Lijkt op die spuitjes die ik gehad heb “maar beter”. Alhoewel ze me geen enkele garantie kan geven. ‘k Moet dus een nieuwe afspraak maken, want ze had dat spul niet in het ziekenhuis omdat ze daar maar 1 dag per week zit en het heel snel vervalt. Moet dus bij haar thuis langsgaan. Verdorie! Daar zie ik tegenop. Die spuiten herinner ik mij als ont-zettend venijnig. :-(

In de kranten las ik de afgelopen week berichten dat de meikever dit jaar al heel erg veel gesignaleerd was in april, door de aanhoudende hitte (en droogte) in Vlaanderen. Traditiegetrouw hebben wij hier begin mei altijd ontzettend veel meikevers.



Maar ik heb er hier dus geen gezien in april, ze zijn pas deze week gekomen. En wel in veel mindere mate dan de voorgaande jaren!
Spijtig genoeg zijn de vooruitzichten dat, door die gekke temperaturen, er deze zomer veel meer muggen en wespen gaan zijn. 'k Heb toch liever die meikevers...

1 mei 1991

1 mei 1991. ‘t Was geen slecht weer, maar toch niet zo warm als vandaag, en een eind na middernacht stond er zelfs een fris briesje, waardoor hij zijn armen beschermend om me heen sloeg toen we op weg gingen naar onze auto’s. Wat er toen door me heen ging, deed me op slag besluiten dat dit de man was met wie ik zou trouwen. Toen ik dat zo zeker vertelde tegen bekenden, dat ik zou trouwen met die man die ik net 1 avond kende, werd er gelachen. Maar vandaag zijn we exact 16 jaar verder, en in augustus vieren we onze 15de huwelijksverjaardag.
Lieverd, ik weet dat je dit blogje straks op je hotelkamer wel zal lezen. Weet dan dat ik in gedachten heel dicht bij je ben, en weet vooral dat ik je door al die jaren alleen nog maar liever gaan zien ben, en meer respect en bewondering voor je gekregen heb. ‘k Heb altijd gezegd dat ik pas zou trouwen met iemand die ik de moeite waard zou vinden om 50 jaar van m’n leven aan te geven. Met jou zou ik 500 jaar van m’n leven willen doorbrengen, en zelfs dan zou ik het nog niet beu zijn! Dank je wel voor je liefde en je steun!

Elke keer als jij me aankijkt

dan voel ik dat ik thuis ben.
Elke keer als ik aan jou denk

dan weet ik dat ik juist ben.
Je redt me uit m’n bange dromen,

je liefde leidt me door de nacht.
Mocht ons ooit iets overkomen

weet dan dat ik op je wacht.

Want m’n lief,

altijd heb ik je lief,

ik kan niet zonder jou bestaan.
Altijd heb ik je lief

ik kan niet zonder jou.

Je hart dat zegt “ik heb je nodig”

dat zegt “ik hou van jou”.

Zo`n hart maakt woorden overbodig

en ik blijf d’r altijd trouw.
Je laat de zon weer voor me schijnen,

je bent m’n passie en m’n kracht.
Mocht je op een dag verdwijnen

weet dan dat ik op je wacht.

Want m’n lief,

altijd heb ik je lief,

ik kan niet zonder jou bestaan.
Altijd heb ik je lief

ik kan niet zonder jou.

(Clouseau)