Moe - dermatoloog - meikevers

Ik ben moe… Na een paar nachten die soms meerdere malen per nacht onderbroken werden door een zoon met bloedneus, vertrok m’n ventje naar Amerika. En als m’n ventje niet thuis is, dan heb ik er de grootste moeite mee om te gaan slapen. Ik blijf dan maar op tot ik werkelijk omval van de slaap, om dan in bed weer klaarwakker te liggen, gewoon omdat ik “mijn draai” niet vind.
Maar: vandaag kan ik zeggen “MORGEN is m’n ventje er weer”!!! Dus dat maakt me blij.
Hij zal zo mogelijk nog vermoeider zijn dan ik, want gisterenmiddag wou ik hem bellen om te praten over iets dat ik dringend kwijt wou. Daarom had ik gewacht tot 13.15 uur ’s middags, dan is het daar 7.15 uur ’s ochtends, en ik nam aan dat ik hem dan niet wakker zou bellen. Wat bleek? Hij stond al in Raritan, op het punt een vergadering binnen te stappen!!!
Als er één ding is waar ik de grootste aanpassingsproblemen mee ga hebben als we ooit verhuizen naar ginder, dan is dat wel dat hun dag start op een godvergeten onmogelijk vroeg uur, zowel de scholen, als de bedrijven. Dat zal dus tandjes bijten zijn voor deze avondmens.

Gisteren zijn zoonlief en ik bij de dermatologe op bezoek geweest. Eigenlijk kwam ik op dat idee na het lezen van een blogbericht van Kristine
Gelukkig wist de dermatologe me te vertellen dat geen van beiden iets hadden dat we speciaal in’t oog moesten houden, en dat we niet echt van het type zijn dat makkelijk dergelijke potentieel gevaarlijke vlekjes ontwikkeld. Goed nieuws. ‘k Zal dus niet jaarlijks zo’n bezoek inplannen (behalve als ik echt iets zie wat me ongerust zou maken), maar om de zoveel jaar toch maar eens langsgaan.
Bij onze zoon heeft ze nog een klein wratje onder z’n voet ‘bevroren’. Zelf heb ik er ook een (een ambetante, net daar waar m’n grote teen overgaat in m’n voet, zo eentje dat naar binnen groeit). Is al heel wat keren bevroren geweest, en zelfs ingespoten, maar niks hielp. Nu heb ik aan mijn andere teen dat ooit ook gehad, jaren gelden, en toen heeft de arts uiteindelijk besloten om het weg te snijden. Dus ik verwachtte me ook aan zoiets, maar dat doet deze dermatologe niet wegens ‘niet zo’n makkelijke plaats’ en ‘geen garantie op wegblijven’. Zij ‘schiet’ dat in. Lijkt op die spuitjes die ik gehad heb “maar beter”. Alhoewel ze me geen enkele garantie kan geven. ‘k Moet dus een nieuwe afspraak maken, want ze had dat spul niet in het ziekenhuis omdat ze daar maar 1 dag per week zit en het heel snel vervalt. Moet dus bij haar thuis langsgaan. Verdorie! Daar zie ik tegenop. Die spuiten herinner ik mij als ont-zettend venijnig. :-(

In de kranten las ik de afgelopen week berichten dat de meikever dit jaar al heel erg veel gesignaleerd was in april, door de aanhoudende hitte (en droogte) in Vlaanderen. Traditiegetrouw hebben wij hier begin mei altijd ontzettend veel meikevers.



Maar ik heb er hier dus geen gezien in april, ze zijn pas deze week gekomen. En wel in veel mindere mate dan de voorgaande jaren!
Spijtig genoeg zijn de vooruitzichten dat, door die gekke temperaturen, er deze zomer veel meer muggen en wespen gaan zijn. 'k Heb toch liever die meikevers...