(lees de FAQ: de ontwerper heeft allerminst de intentie om wetenschappelijk te zijn, het is just for fun). Gelukkig ben ik optimistisch, want indien ik pessimistisch zou zijn, zou ik maar tot 2029 te gaan hebben. Dat begint al aardig af te tellen! Moet ik nu maar een extra spaarpotje opzij beginnen zetten, zodat ik een spetterend feest kan geven, met vuurwerk, op mijn 100ste verjaardag? Jullie komen toch ook allemaal? Blijf dit blog maar volgen, de komende 67 jaar, dan zie je wel waar en wanneer je er moet zijn.
Verder gaat het hier z’n gewone gangetje. De start van het schooljaar komt met rasse schreden naderbij, maar dat vindt zoonlief helemaal niet erg, hij kijkt best met spanning uit naar al het nieuwe dat weer op hem af gaat komen.
’t Zal wel een hele verandering zijn, want zijn vriendenkring is aardig geslonken: er was Carlos (Vlaamse vader, Spaanse moeder), en zij zijn deze vakantie (terug) verhuisd naar Gran Canaria. Dan was er nog Roberto (Filippijnse ouders), maar zij trokken naar Zuid-Frankrijk. En dan was er nog Wouter (Nederlandse ouders), maar die moet Moderne humaniora gaan volgen én z’n jaar overdoen. Blijft er nog over: Christophe. En die gaat gelukkig mee naar dat 2de jaar om Latijn-Grieks te gaan doen. Maar: gaan ze samen in de klas zitten? Dat zullen we op 1 september pas weten. ’t Zou wel leuk zijn want die gasten kunnen het heel goed met elkaar vinden. En ’t is een grappig zicht: de grootste en de kleinste van de klas die broederlijk hun armen op elkaars schouders leggen…
3 comments:
Volgens deze klok zou ik op 78 jarige leeftijd komen te overlijden. Dat zou inhouden dat ik op dit moment nog 55 jaar te gaan! haha
Ik hoop voor je zoon dat hij met zijn vriendje in de klas komt! Zou wel erg leuk zijn voor hen beide!
Ik durf niet kijken op de klok. Moet het niet weten..
Altijd spannend toch die nieuwe klasindelingen etc. bij begin van het schooljaar. Hopelijk valt het mee.
Grappige foto van de twee vrienden
Weet je wat grappig is? Jongens in die leeftijd evolueren zo snel... Je zou ze -in nette kleren- haast niet meer herkennen, en we zijn slechts een mand of 4 verder...
En ach, die klok... 't Is dat we toch niet weten wanneer onze tijd gekomen is. Ondertussen proberen we zoveel mogelijk gelukkig te zijn! En niet teveel uit te stellen tot morgen wat je vandaag ook kan doen (behalve poetsen, zo af en toe). ;-)
Post a Comment