Malta, deel 8: Dingli cliffs, Filfla, Mosta en The Malta Experience

Deel 2 van onze trip van vrijdag 7 juli:

We rijden verder naar de kust, waar we een bezoek brengen aan de Dingli klippen (ook bekend als Clapham Junction), waarbij we ons dan op het hoogste punt van Malta bevinden, met een schitterend zicht op de zee die meer dan 200 meter lager ligt.

Er stond een hele strakke wind die richting zee ging, dus zoonlief voelde zich niet de volle 100% gerust, pluimgewichtje dat hij is. Natuurlijk was het feit dat hij een grappende papa aan zijn zijde had die hem af en toe eens een duwtje gaf richting zee, niet echt een hulp… ;-)

In de verte (heel moeilijk te zien, maar ongeveer in het midden van de foto) zie je in de zee nog een piepklein eilandje. We hebben ons laten vertellen dat je dit eilandje op geen enkele kaart van Malta zal vinden. Het noemt Filfla. De naam zou afgeleid zijn vanuit het Arabische woord ‘filfel’, wat ‘zwarte peper’ wil zeggen.
Archeologen ontdekten dat het eiland ooit gebruikt werd ten tijde van de Tempeltijd (laat neolithicum). Een aardbeving in 1856 had tot gevolg dat een deel van het eiland in de zee gezonken is.
Eigenlijk is het een klein (6 ha) en onbetekenend iets. Het werd tot in 1971 door de Engelsen als schietschijf gebruikt voor de bommenwerpers, en er zou dus ook nog heel wat munitie liggen die nog op scherp staat. De vissersboten moeten dus in een straal van 1 zeemijl uit de buurt van het eiland blijven, want men zou wel eens zo’n niet-ontplofte bom in z’n netten kunnen vangen.
Vandaar ook dat de Maltese autoriteiten besloten hebben dat dit verboden terrein is. In 1980 kreeg Filfla het statuut van vogelreservaat.
Maar er zou ook een eigen soort van muurhagedis op het eiland leven (Podarcis filfolensis filfolensis) én een eigen slakkensoort Lampedusa imitatrix gattoi)
Wat nu eigenlijk maakte dat Boudewijn Buch zich zo aangetrokken voelde tot dit eiland, dat weet ik niet (ik vermoed dat het vooral het feit was dat het voor hem verboden gebied was), maar in 1988 heeft hij een helicopterpiloot zo gek gekregen om hem er naar toe te vliegen, en wandelde hij dus enkele minuten rond op het eiland. Hij heeft dit beschreven in zijn boek ‘Eenzaam’.

Verder kan je op de Djingli kliffen ook nog de vreemde sporen zien die in de rotsen uitgesleten zijn. Men denkt dat dit karresporen zijn. Je kan deze ook terugvinden op Gozo.

Karresporen van duizenden jaren oud?

Nadat we heel fris uitgewaaid zijn op deze kliffen, zetten we koers naar Mosta, een klein stadje met zo’n 18.000 inwoners, ten noordwesten van Valletta.
‘Mosta’ betekend ‘centrum’, en dat is, gezien zijn ligging op het eiland, een uitstekend gekozen naam. We parkeren, en wandelen de hoek om, en staan plots voor een gebouw, een kerk, die zeer verrassend is voor Malta: een ronde koepelkerk, in het genre van het Panthenon gebouwd! Schitterend! Dit is mijn favoriete stijl.

De koepelkerk van Mosta

Je zal ook merken dat er twee klokken (uurwerken) op de kerk staan. Dat zal je bij de meeste kerken in Malta tegen komen. Eén klok duidt de ware tijd aan, de andere klok duidt een fout uur aan, om de duivel of Pietje De Dood te misleiden.

En als we de kerk binnen gaan, word ik weer enorm verrast: wat een ruimte, enorm veel licht (in tegenstelling tot de andere kerken, die verlicht moeten worden)... Dit is een kerk die voor mij ‘rust’ uitstraalt, en ik ben dan ook onmiddellijk fan van deze koepelkerk.

Het interieur van de kerk, op een foto die ik op het internet vond (waar dus duidelijk wel kunstlicht gebruikt werd)

De 60 meter hoge koepel werd gemaakt van steen, waartussen nauwelijks cement gebruikt werd. Maar toch is deze een van de grootste koepels ter wereld.

De koepel, die symbool staat voor de hemel met de sterren.

Men begon met de bouw van deze kerk in 1833, en in 1860 was de kerk klaar. Er zouden zo’n 10.000 mensen tegelijkertijd in de kerk kunnen (maar ik neem aan dat ze dan toch zullen moeten blijven rechtstaan).

Opmerkelijk feit: in april 1942 viel er tijdens een bombardement een 500 pond zware bom los door het dak van de koepel. De bom ontplofte echter niet, en niemand raakte gewond, zelfs niet door het vallend puin!
Een replica van die bom is te bezichtigen in het souvenirwinkeltje achteraan in de kerk (de originele bom zijn ze kwijt geraakt). Waarschijnlijk was de blindganger gevuld met zand in plaats van met explosieven. In de tweede wereldoorlog werden de bommen vaak gemaakt door dwangarbeiders, en deze wilden, als het maar even kon, de boel het liefst saboteren.

Als afsluiter van de dag rijden we terug naar Valletta, waar we een bezoek brengen aan de audio visuele show ‘The Malta Experience’.
Persoonlijk zou ik voorstellen om dit de eerste dag van je verblijf op Malta te doen. Het geeft je een bondig overzicht van de geschiedenis van Malta, en het kan je helpen om de dingen die je tijdens de rest van je verblijf gaat bezichtigen beter te plaatsen.