Op woensdag 5 juli maakten we een havenrondvaart.
Zoals reeds gezegd, ligt de hoofdstad Valletta op een natuurlijk schiereiland. Gevolg daarvan is dat het twee natuurlijke havens heeft. Op het kaartje hier onder zie je links van Valletta de Marsamxett (spreek uit: Marsamsjet) haven, en rechts de Grand Harbour (waar de grote zeeschepen en cruiseschepen binnen komen).
Voor jullie gemak heb ik deze tekening op het internet gezocht, zodat je een beetje een zicht krijgt op de havenrondvaart
We vertrekken vanuit de Marsamxett haven, zittend boven op het dek, in de stralende zon die tijdens gans onze reis ons gezelschap zou zijn, aan boord van een boot van Captain Morgan Cruises (tesamen met Allied de grootste rederij voor rondvaarten allerhande)
Tijdens de rondvaart krijg je een geweldig mooi zicht op de versterkte muren en de diverse forten die ter bescherming rond Valletta en omgeving gebouwd zijn; Fort Tigne, Fort Manoel, om dan via Fort Saint Elmo de bocht rond Valletta te maken, en zo in de Grand Harbour terecht te komen met Fort Ricasoli en Fort Saint Angelo.
Tevens denk je dat Valletta een grote stad is, maar uiteindelijk blijkt gewoon dat een aantal steden naadloos in elkaar over gaan: Sliema, Gzira, Pieta’, Valletta, Marsa, én de drie ‘zustersteden’ van Valletta: Cospicua, Senglea en Vittoriosa.
Hier volgt een foto-verslag:
DEEL 1: DE MARSAMXETT HAVEN
Fort Manoel
Gebouwd door de ridders tussen 1723-1755, in de vorm van een ster, door de Portugese Grootmeest Manoel de Vilhena.
Het fort heeft een belangrijke rol gespeeld ten tijde van de Johannieters, maar ook nog tijdens de tweede Wererldoorlog!
Hier heb je nog een mooi bovenaanzicht.
De toren is van de Anglikaanse kerk, de koepel van de Karmelieten kerk (en er zijn nog hopen kerken meer in Valletta, net zoals overal op Malta)
Fort Saint Elmo
Hier was reeds een versterking toen de Johannieters op Malta kwamen, maar zij hebben deze versterking nog verder uitgebouwd.
Wil je er nog meer over weten, dan kan je dat hier lezen.
Overal rond de stad zie je dergelijke versterkte muren
Even een kijkje achterom, richting de (Middellandse) zee ....
En zo varen we rond Fort Saint Elmo, het uiterste topje van het schiereilandje Valletta, en gaan we de tweede haven in:
DEEL 2: DE GRAND HARBOUR
Fort Saint Elmo
Het Chinese dok.
De scheepsherstellingswerken zijn een belangrijke bron van inkomsten voor de Maltezers.
Dit dok kreeg zijn naam 'Chinese dok' omdat China in 1972 een renteloze lange-termijn lening gaf die er toe geleid heeft dat zij dit droogdok konden bouwen.
Er kunnen boten in hersteld worden tot 300.000 ton, wat dus werkelijk heel wat is!
Grappig detail: boven op die kraan zie je dus allerlei Chinese tekens staan (maar dat is spijtig genoeg op foto niet te zien)
Zicht op het Chinese Dok vanop de Upper Barraca Gardens
Malta heeft twee elektriciteitscentrales. Dit is er één van.
Grappig is dat je vooraan in het water boten ziet die helemaal verroest zijn en dus reeds half gezonken in het water liggen (maar dat is op deze foto misschien niet zo duidelijk te zien).
Onze zoon, met op de achtergrond de gebouwen van de Fishmarket.
In de verte: Fort Ricasoli, het laatste fort dat tegen de Middellandse Zee ligt.
Dit is het laatste fort dat de Ridders gebouwd hebben (in 1670). Het fort draagt de naam van zijn geldschieter: ridder/broeder Giovanni Francesco.
Nog een zicht op de haven.
Twee van de 'zustersteden': links Vittoriosa en rechts Senglea.
De Lower Barracca Gardens met de Siege Bell (dat ronde gebouwtje links)
De Siege Bell is een recent momument, uit 1992. Het werd ingewijd door koningin Elizabeth II ter ere van de slachtoffers die gevallen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Elke middag luidt men de bel.
Het tuinencomplex van de Lowar Barracca Gardens werd aanvankelijk door de ridders gebruikt om hun oefeningen te houden.
Het heeft een mausoleum met 14 Dorische zuilen dat herinnert aan de eerste Britse hoge consul die na de capitulatie van de napoleontische troepen (jaja, die heeft hier ook al gezeten!) op het eiland geïnstalleerd werd.
Nog een zicht op de Lower Barracca Gardens
De Upper Barracca Gardens (met die rondbogen, recht boven de boeg van het schip, rechts naast die grote 'kloof' met boog)
Deze tuin was een gift van (weeral) een 18de eeuwe Johannieter ridder.
Je hebt er een schitterend zicht op de Grand Harbour (zie ook foto's in deel 3: Upper Barracca Gardens)
In het midden zie je ook een diepe kloof, met een bruggetje er over. Dit zou de grootste (diepste) kloof zijn die toen in die tijd ooit door mensen gemaakt was. Deze kloof diende om het schiereiland beter te kunnen beschermen in tijden van oorlog.
Het is nu misschien moeilijk om je dat in te beelden omdat er geen enkele vierkante meter onbebouwd is gebleven, maar ten tijde van de Johannieters was Valletta (en Malta in het algemeen) niet zo druk bevolkt en druk bebouwd.
Eén van de vele wachttorens op de muren rond Valletta.
Van dichtbij zou je kunne zien dat boven die 'raampjes' telkens een oor en een oog zijn uitgehouwen: om aan te geven dat de wachters oren en ogen goed open moesten houden!
Een zicht op zusterstad Senglea
Wij vonden dit een meer dan geslaagde tocht, zeker een aanrader als je Valletta bezoekt. Vanop het water krijg je een mooi zicht op de omgeving en komt de geschiedenis een stukje meer tot leven.
DEEL 3: DE UPPER BARRACCA GARDENS
De laatste dag van onze vakantie hebben we ook nog een uitstapje gemaakt naar Valletta, en brachten we een bezoek aan de Upper Barraca Gardens.
Je hebt daar werkelijk een prachtig uitzicht op de Grand Harbour, getuige deze foto's:
Echtgenoot en Zoonlief
Zicht op Senglea vanop de Upper Barraca Gardens
Zicht op de haveningang met de Middellandse Zee
About Me
- kastelke
- Belgium
- Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Prachtige foto's en een heel leerrijk verslag. Hoewel ik al een paar keer in Valetta geweest ben, heb ik toch weer wat bij geleerd.
Een prachtig eiland is het toch, zo veel te zien op zulke kleine oppervlakte..
Leuke foto's.
Die van de wachttorens is leuk en die van je twee mannen met een prachtig uitzicht.
Post a Comment