About Me

My photo
Belgium
Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?

Friday, June 23, 2006

Gezonde voeding

Joepie! De examen zijn voorbij!
Deze middag heb ik onze zoon en zijn vriend C. opgepikt aan de school, en zijn we naar de McDonalds gereden. Wat hadden ze daar zin in! Die jongen volgt thuis een vrij strikt dieet omdat zijn zus een darmziekte heeft en daadoor ook nogal allergisch reageert op diverse voedingsbestanddelen (o.a. gluten). Voor Biologie hebben ze dit trimester o.a. geleerd over de voedingsdriehoek, en ze moesten dus ook een voedingsdriehoek maken aan de hand van hun eigen voeding (via een computerprogramma). Net zoals die van velen in de klas, was ook die van vriend C. uit balans. Met dat verschil dat bij de meeste de ‘uit balans’ lag in de hele grote groep ‘restproducten’ (lees: snoep en suikerhoudende dranken), en bij C. was het dat balkje van groenten en fruit dat haast niet meer op het computerscherm pastte!
Als hij dus hier komt eten, wil hij heel graag frietjes of zo. En nu dus McDonalds.
Tijdens het eten schrok ik me een ongeluk! Ik kreeg plots het doosje in ’t oog waarin mijn Fishburger verpakt was, en zag daar op staan ‘2000 kcal’. Slik! Hemeltje lief, ik wist wel dat McD niet het ideale bestanddeel was voor een dieet, maar hier werd ik effe niet goed van, en ik overwoog ernstig om de andere helft van m’n maal niet meer op te eten. Zou dit met of zonder die hele zoute frietjes zijn? (en de mayonaise?). Maar gelukkig bekeek ik ondertussen het doosje nog wat verder, en zo ontdekte ik dat men wou bedoelen dat een volwassen vrouw zo’n 2000 kcal per dag nodig heeft. En mijn vis-tussen-een-broodje was iets van geen 400 kcal. Nog altijd een hele brok voor slechts één broodje, maar toch aanvaardbaar minder, dus ik heb maar verder gegeten.
Zo’n vermeldingen, dat schrikt toch wel mensen af, niet? Alhoewel, ik denk het niet. Mensen die trachten een beetje bewust om te gaan met hun eten, die zal je al maar zelden in zo’n fastfood restaurant treffen. En het andere deel van de bevolking zal écht niet stilstaan bij de hoeveelheid calorieën (én vetten en zout en …) die ze binnen krijgen met zo’n maaltijd.
Dat was ook iets wat de afgelopen week bij me op kwam toen we in de pas geopende Lidl bij ons in de regio eens binnen gingen. Als je tracht om gezond te eten en vetten en suikers uit je voeding te bannen, dan moet je echt niet in zo’n winkel zijn (idem voor Aldi). Niet dat de gewone supermarkten zoveel beter zijn hoor! Als ik in de Carrefour naar het vlees kijk, dan is het grootste deel ook varkensvlees of één of andere gehaktsamenstelling.
Gelukkig ben ik niet maniakaal met die dingen bezig, dus af en toe een worst gaat er hier nog wel in (maar in de spaghetti zal ik toch eerder américain nature doen, dan gemengd gehakt).

Morgen moeten zoonlief en ik weer vroeg uit de veren, want het is weer hondenshow, in de Heizel te Brussel. Het is de grootste hondenshow van België, en er zal dus heel veel volk op af komen. Vandaar dat we hier ook gaan vertrekken om 7.45 uur. Pfffft, heb er eigenlijk niet veel zin in. Vader-de-echtgenoot moet morgen weer tennis spelen op een plaatselijk tornooi, en met het heel zonnige weer had ik liever thuis gebleven om eens zalig niks te doen, eens een keertje met m’n witte melkbeentjes in het zonnetje te gaan liggen, naar de tennis te gaan kijken, genieten van zoonlief die in de tuin niets liever doet dan door de sprieten lopen(*)...
Maar neen, het zal dus lekker (sic) hondenshow worden…

(*): hoe moet ik nou ook weer in verstaanbare taal uitleggen wat dat is? Geen idee, dus bij deze dan maar de foto die het duidelijk moet maken:

Photobucket - Video and Image Hosting
Onverschrokken, gewapend met een emmer, gaat hij het (heerlijk koude) water te lijf! Ten aanval!!!!

Photobucket - Video and Image Hosting
Dart Zoonlief, nu met oorlogsuitrusting, om het niet te temmen en niet te stoppen water te lijf te gaan...

8 comments:

Anonymous said...

Waarom wordt het dan tóch de hondenshow? Dat begrijp ik niet uit je tekst, zijn de wedstrijden een soort van cyclus en mag je deze niet missen of is er een andere reden?

Petra said...

Hele leuke foto's!!
Denk dat de emmer echt geholpen heeft, hi hi hi
Veel succes gewenst in Brussel.

Annemiek said...

Leuk hoor, die sproeier om mee te spelen.
Och, af en toe McDonalds mag toch wel, zolang alle junkfoods maar met mate is.

Anonymous said...

Sprieten, is dat niet voor 'gras'. Je zou het gewoon waterstraaltjes kunnen noemen, niet??

Ja, hier moet ik ook altijd een gevecht aangaan met mijn sloebers. De suikers en vetten zijn hier overal zo aanwezig (soda's, ijsjes, snoep, hamburgers, frietjes enz...) dat ik hen echt probeer bewust te maken wat ze door hun keel proppen... Maar het is een proces van lange adem. Ze beginnen toch wel stilaan dingen af te slaan van vriendjes, maar gemakkelijk is het niet...

Groetjes,

pierre du coin said...

Toffe foto's. Major flashback aan eigen kindertijd en de gazonsproeier!

kristine@BackinBelgium said...

Gezond eten da's inderdaad heel erg belangrijk. Ik heb dat aan den lijve ondervonden en heb een volledig jaar suikervrij moeten eten en vooral geen varkenvlees of kalfsvlees, geen gisten [dus uitsluitend zuurdesembrood en geen lekkere pistolekes] en noem maar op. Bij Aldi en Lidl kon ik inderdaad niet terecht voor mijn aankopen. Ondertussen ben ik gelukkig van mijn spierpijnen verlost en kan ik 'genezen' naar LA vertrekken [ter info: geen Spaans voor de dochter hoor, Engels alleen is voldoende!]. Leuke foto's inderdaad van de waterstralen... dit weekend kan dat terug he want ze voorspellen mooi weer.
Groetjes,

Anonymous said...

Ben dol op superlokale familietaal. Vind 'sprieten' ook een hele goeie. Zaken die je uit je neus peutert heten bij onze familie van huis uit 'kutebellen', en de buurvrouw heet, zelfs nu alle kinderen al deccenia lang het huis uit zijn, nog steeds 'andere mama'.

kastelke said...

@Marion: de fokker wou graag een nestje met onze woef doen, en dan is het 'leuk' voor hen dat zij Belgisch of internationaal kampioen is. Vandaar de shows. Het is een engagement dat we naar hen toe zijn aangegaan.

@Hilde: inderdaad: grassprieten. Maar ook: voelsprieten van een insect.
Jezelf en je kinderen trachten bewust te maken van wat we eten, dat doet al veel, vind ik.

@Casper (en Hilde): 'sprieten' worden in onze vriendenkring ook gebruikt om spaghettisliertjes aan te duiden. Wij koken en eten dus 'sprieten'. :-))
En daarna drinken we 'eikel'. Niemand kent dat, maar als wij dat in ons groepje zeggen, weet iedereen waarover het gaat: Bambu, de instant koffievervanger van A.Vogel. Eén van de ingrdiënten is namelijk... eikel.

@Pierre: gazonsproeier! Dat is inderdaad nog een betere beschrijving! En net omdat we zelf zoveel plezier ooit gehad hebben met dat ding, genieten we dubbel als we onze kinderen op hun beurt dat plezier zien hebben.
(zouden we driedubbel genieten als we ooit nog eens de gelegenheid hebben om onze kleinkinderen er door te zien rennen?)

@Kristine: als je door gezondheidsomstandigheden gedwongen wordt om zo erg op je voeding te letten, dan is dat niet altijd leuk. Maar toch voel je onmiddellijk dat je stukken meer energie hebt als je die vetten en suikers bant, niet?!

@Petra: die emmer was een zeer noodzakelijk onderdeel! ;-)