Je hebt zo van die dagen - M:I:III

Je hebt zo van die dagen dat je ’s morgens wakker wordt, en dat je wou dat je je ogen terug kon sluiten, om gewoon een dagje later terug wakker te worden. Wel, dit was zo’n dag.

Gisteren buiten in de tuin gewerkt: onkruid wieden (met de hand!) en houtsnippers tussen de planten strooien. Heel stoffig, veel stuifmeeltjes, dus heel erg slecht voor mijn allergie. Het goede nieuws is dat ik ondertussen een medicijn heb gevonden dat de symptomen heel goed weet tegen te gaan, maar heel de troep zette zich op m’n longen, met als gevolg een moeilijke ademhaling. ’s Avonds was ik doodop, maar ik geraakte niet in slaap, en uiteindelijk heb ik heel slecht geslapen.
Tot ik plots heel erg abrupt werd gewekt… door mijn lieve (?) zoon, die wakker was en die eens even kwam kietelen aan mijn arm om te zien of ik ook wakker was. Ik werd dus plots uit m'n slaap gerukt en schrok me te pletter, kreeg daardoor onmiddellijk stekende hoofdpijn, én was klaarwakker, maar wel met een slecht gevoel. Heb nog even een poging gedaan om alsnog in te slapen, maar tevergeefs, het adrenalineshot bij het ontwaken was te hevig geweest, vrees ik. Dus tja, dan begin je je zondagochtend zo brutaal, terwijl er niet eens een reden was waarom je zo vroeg uit bed moest zijn. Grrrr!

Papa ging in de namiddag nog een balletje slaan, oefenen voor een tennistornooi, en zoon en ik besloten om met de hond een wandeling te gaan maken naar het dorp, waar het Sinksenbraderij was. Eens piepen of we een leuk koopje konden doen. Had heel leuk schoenen gezien, ik noemde ze al lachend ‘Amerika-schoenen’ omdat ze met rood, wit en blauw waren (neen, Janneke, er stonden geen Stars & Stripes op!). Het leek me een heel comfortabele wandelschoen voor onder een jeans, nét wat ik nog kon gebruiken, maar ze hadden m’n maat niet meer. ’t Was nochtans een koopje: van 90 euro naar 30 euro. Pech! Gelukkig vonden we nog leuke wandelschoenen voor zoonlief, én hadden we lekker weer, zodat we heerlijk relax een grote wandeling terug gemaakt hebben.

Toen besloten we om uit te gaan eten, naar een restaurantje waar ik hun salade met garnalen altijd ze heerlijk vind. Maar wat blijkt: nada nikske meer van datte, allemaal op. Dan maar een gestoomde zalmmoot genomen met groene asperges. Maar bweik, die saus vond ik veel te zwaar, en de asperges waren ook niet je van het. Zonde van het geld.

Gelukkig kwam manlief op de idee om onze avond af te ronden met een filmpje, en we zijn dus recht van het restaurant snel snel naar de bioscoop gereden, en daar heb ik nog een heerlijk ontspannen einde gehad van mijn dag, met Mission Impossible III. Heerlijk spannend van het begin tot het einde, zoals we gewoon zijn van die films. Elke keer vraag je je weer af of er nog een volgende film gaat komen, want telkens denk je dat ze zichzelf toch weer overtroffen hebben, maar elk vervolg is al de moeite geweest, dus ik kijk uit naar M:I:IV!

(dit bericht gaat over zondag, maar is gepost op maandag omdat ik gisterenavond niet ingelogd geraakte op Blogger)