Onderwijsverschillen - Gezonde voeding

Gisteren had ik samen met Magda, een mede-lid van onze werkgroep, een afspraak met twee Nederlanders. Eén van hen verhuisde onlangs naar België omdat zijn kinderen niet meer konden functioneren in de Nederlandse school én hij thuisonderwijs aan hen wou geven. De Nederlandse overheid vond dit echter niet zo'n goed idee, en de man hing een boete boven het hoofd. Vandaar dat hij naar ons landje kwam, waar je zomaar van vandaag op morgen kan beslissen om thuisonderwijs te geven (maar er wel inspectie komt om te kijken of je het op een correcte wijze aanpakt). Deze man heeft een bepaald concept uitgewerkt voor een totaal ander schoolsysteem dat zich meer richt op top-down leren, (i.p.v. het fragmentarische leren) en wou van ons eens even horen of hij zo’n school in België op zou kunnen richten, hoe dat dan in z’n werk zou gaan, of hij als privéschool zou (moeten) fungeren of wat hij zou moeten doen om een officieel erkende school te worden, enz… Gelukkig was ik niet alleen, want Magda is aardig thuis in heel die wetgeving, waarvan ik toch alleen maar de grote lijnen ken.
In ieder geval kwamen we er achter (en zij ook) dat er een heel groot verschil is tussen het opzetten van zo’n onderneming in Nederland of in België.
Het concept van die mannen is zeker niet slecht, maar of het in de praktijk haalbaar gaat zijn, daar stel ik me m’n vragen toch bij… En of je echt genoeg leerlingen aan kan trekken?...
Het probleem met alternatieve systemen en opstartende scholen is dat ze meestel een paar jaar door heel wat kinderziektes moeten, en dat zo’n opstartjaren dus vrij rommelig (of in het ergste geval: tumultueus) kunnen verlopen (vaak ten koste van de kinderen). En ofwel sneuvelt je school tijdens die fase (en moeten je kinderen terug naar de 'gewone' school), ofwel overleef je het. Maar persoonlijk wil ik niet graag m’n kind als ‘proefkonijn’ hebben in zo’n school.
Maar het was best een boeiende namiddag.

Nadien zijn we nog even langs de fabriekswinkel van Estee Lauder geweest, waar we tegen sterk gereduceerde prijzen o.a. maku-up van Clinique of parfum van Tommy Hilfiger konden kopen. Maar eigenlijk zijn dat telkens restpartijen, en spijtig genoeg zaten deze keer de producten van Clinique die ik meestal gebruik, er niet tussen. Toch hebben we beiden een mooie lipstick gekocht. Kunnen we met mooie lipjes de zomer in. ;-)
(Juffrouw Zomer, DIT IS EEN HINT!!!)

Deze week weeral berichten in de media omtrent de Amerikanen die steeds maar dikker worden
Ook bij Amerikanen en Belgen die recent naar Amerika verhuisden hoor je wel eens dat ze toch wel (een klein beetje) een probleem hebben om hun gewicht onder controle. Je kan er ook zo lekker eten voor weinig geld én de porties zijn zo ongelooflijk groot. Je vraagt je dan wel eens af of ook wij slachtoffer zullen worden van dit fenomeen… Zelf ben ik iemand die ook heerlijk kan genieten van lekker eten. Dus ik ben eens wat meer gaan nadenken over het eten dat we nu, hier in België, eten, en ik realiseer me dat dit best heel wat gezonder kan, en dat ga ik de komende tijd ook eens proberen om te vormen hier. Dus: meer fruit (dagelijks toch één portie), minder vet (ondanks het feit dat zoonlief verzot is op frietjes, hamburgers, pizza, …). Gisteren ben ik begonnen met de spaghetti: dit keer geen gemengd bereid gehakt (mét varkensgehakt onder), maar wel rauwe , onbereide américain. En deze niet opbakken in een pan met boter, maar wel in een pan met anti-aanbaklaag zonder boter. En in plaats van gewone spaghetti heb ik voor volkoren sprietjes gekozen. En ze vonden het lekker! Goed zo!

Wat het fruit betreft gaat het werk ook wel op mijn schouders terecht komen; er ligt hier altijd fruit in de fruitmand, maar geen van m’n beide heren zullen daar zelf spontaan naar nemen (tenzij onze zoon, die lust wel eens een banaan). Maar als ik voor zoonlief fruitpap maak, zoals ik dat vroeger voor hem deed toen hij baby was, dan smikkelt hij in één keer een appel, een banaan én het sap van twee appelsienen op. Of als ik appels neem, deze schil en in partjes snij, en dat in een kommetje onze m’n twee mannen hun neus zet, dàn eten ze het wel op. Dus dat zal ik dan maar eens moeten doen hé! Ten slotte gaat het om hun gezondheid!