Vandaag las ik een artikeltje over Jeugd & Poëzie, en daar stond een fijn gedichtje van een jeugdig iemand, waarbij ik onmiddellijk aan m'n 'foto met de parels' (zie vorige post) moest denken!:
lieve druppels
van dauw en
andere verdrietjes
nestelen zich
in mijn lege leegte
die
steeds
voller
groeit
en
explodeert in
kleine hoopjes vreugde
(Dagmar Frenssen, 1989)
Verder voel ik mij nog steeds niet top, maar wel elke dag een ietsie pietsie beter.
About Me
- kastelke
- Belgium
- Begin 2005 vroegen wij ons af: Doen we het of doen we het niet? Dat werd dus ook de eerste titel van dit blog. En we besloten dat we het wilden doen: verhuizen naar Amerika. Via het bedrijf waar mijn man voor werkt. Maar veel gepalaver en enkele reorganisaties verder, zitten we nog steeds in Belgie. We geven de moed niet op, doen ondertussen ook mee aan de Green Card Lotery, en wachten... Vandaar ook dat ik eind februari 2008, meer dan 3 jaar later, dit blog een nieuwe titel gaf: Quiévrain: wachten. De uitleg waarom staat in mijn posting van 28 februari 2008... Wanneer kunnen we gelost worden?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
Fijn, dat het de betere kant op gaat! Hopelijk voel je je al snel weer helemaal de oude! Mooi gedicht!
Inderdaad een heel passend gedicht. Ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen.
Hoop dat je binnenkort weer op en top fit voelt Elke!
Ik voel mij ook nog niet zo van , zo had ik moeten zijn. Maar dat kan komen door druke weer wat we in NL nu hebben.Nou ik hoop dat het wel weer wat beter met je gaat. Groetjes vanuit een GeOnweert Nederlandje.
Hopelijk voel je je snel weer de oude. Vervelend hoor.
Heel mooi gedicht..
gr petra
Prachtig gedicht! Echt heel mooi.
Sterkte, Elke!
Mooi gedicht.
Hopelijk voel je je snel weer beter.
Helemaal top voel ik me nog niet (soms moe, soms gewoon lusteloos). 'k Zal toch eens terug naar de dokter gaan na de examen van onze zoon (= laatste week van juni), als het tegen die tijd niet beter is.
Post a Comment