Eigenlijk vind ik dit het meest charmerende dat in onze tuin staat:
Detail:
Dit is de Eendagsbloem. Maar Annemiek leerde mij vorig jaar een veel leukere naam:
Mozes-in-het-biezen-mandje
http://nl.wikipedia.org/wiki/Eendagsbloem
’s Morgens zijn de bloemetjes nog dicht, als er meer (zon)licht komt gaan ze open, en ’s avonds zijn ze weer dicht.
Het is een ‘recupplantje’: een collega van mijn man ging haar tuin terug aanleggen, en smeet die dingen weg. Ik ben er heel erg blij mee! We moeten achteraan nog wat plantjes zetten, en ’t is dat ik ze nog niet tegengekomen ben in het tuincentrum, én ook niet weet hoe je zo’n ding moet stekken, want ik zou dit heel graag ook nog achteraan zetten. Nu staan ze naast het hoekraam van de woonkamer.
Om je een idee te geven gebruik ik hier even een foto van eerder dit jaar:
Hoekraam = daar waar de wijnrode gordijnen hangen
Verder heb ik me ook nog bezig gehouden met een vernietigende missie tegen het onkruid van de buren. Zij hebben de grond naast ons gewoon braak liggen, doen daar niks mee. Dus ook geen onderhoud. Het onkruid komt dus door de draad in onze tuin groeien. Met de hand heb ik eerst een hele strook naast de draad uitgetrokken, en nadien ben ik nog even met Glyfos gaan spuiten, een onkruidverdelger. Dit is het eindresultaat:
Terug constructief vervolgen: ik kocht ook nog twee winterharde planten voor twee potten die ik had. Het is een stijve grasstengel die allerlei krullen heeft:
Detail:
Veel plezier heb ik ook telkens van deze Cana:
Als het winter is snoei ik de plant tot ongeveer 5 à 10 cm boven de grond (net zoals bij Mozes-in-de-biezen). En laat op het voorjaar zie je dan die kleine verse groene kopjes weer door de grond komen boren, en dit is het resultaat einde juni. Ondertussen staat de bloem ook in bloei.
En tot slot nog het voortuintje:
Dat is echt al heel erg groed gegroeid. Deze foto is nog van voor mijn snoei-aanval. ;-)
Eigenlijk vind ik het wel leuk om in de tuin bezig te zijn. ’t Is allemaal heel nieuw voor me, maar al doende leert men.