Meikevers en Lieveheersbeestjes (of Lievevrouwebeestjes?)

Toen ik onze hond Dusza gisterenavond naar haar buitenhok bracht om te slapen, zag ik aan de achterdeur de eerste meikever van dit seizoen. Het beestje heeft echter geen al te lang leven gehad, want na een snuffel nam Dusza hem in haar mond, en begon heel smakelijk te kauwen (terwijl ik het pantser van het diertje hoorde knarsen onder haar tanden). Exit meikever.
De eerste ‘plaag’ van het jaar is telkens rond einde maart/begin april: een invasie van lieveheersbeestjes.



Die doen niks liever dan op ONZE slaapkamer aan het raam gaan zitten (werkelijk op geen enkele andere kamer kom je ze tegen, ook niet bij onze zoon, terwijl hij nochtans ook een raam heeft dat uitgeeft op het westen).
(hoe zit dat nu eigenlijk? Sommigen zeggen blijkbaar ‘Lieveheersbeestjes’, terwijl anderen ‘Lievevrouwebeestjes’ zeggen… En waar komt die vreemde naam eigenlijk vandaan?)
Dan volgen enkele weken ‘rust’, en in mei hebben we een weekje dat je ’s avonds haast niet buiten kan komen omdat die lompe meikevers prompt tegen je aan vliegen. Niet dat ik bang ben van die beesten, maar ze zoemen zo, terwijl ze onhandig rondvliegen, en botsen dus zo tegen je aan, zeker omdat er hier massa’s zitten. Je hoort dan ’s avonds tok – tok – tok. Dat zijn die beesten die tegen je raam aanvliegen.
De beukenhagen staan hier sinds een dag of twee in bloei, het exemplaar van gisteren was dus “ne rappe”. Een van de komende dagen zal de rest wel gaan volgen.

Gisteren heb ik het tuinstel afgewassen en een plaatske gegeven onder het afdak aan het tuinhuis. Ik kijk wel telkens in de reclamefolders die hier de afgelopen weken in de bus vallen, kijkend naar de prijzen van de tuinstellen, omdat het onze eigenlijk niet meer zo mooi is. De stoelen zitten nog perfect, de tafel staat nog heel stevig, maar het ding heeft al jaren buiten gestaan, en er is niks blinkends meer aan te vinden. Zou ik het in kunnen smeren met similis? Toch vind ik het zonde om 300 euro (of meer) uit te geven aan een tuinstel, want je moet het allemaal maar mee gaan verhuizen als we naar Amerika vertrekken, en ik vrees zo al dat we niet alles meekrijgen. Dus ach, voorlopig heb ik het oude tuinstel dan maar gerecupereerd. We zien wel. Alleen ben ik wel een nieuwe paraplu gaan kopen, want in de twee die we hadden stond een scheur van het formaat dat het verdere gebruik van de parasol totaal overbodig zou maken. ‘k Was in de Aldi toen ik hem zag staan: 39 euro, een grote 6-hoekige met 3 meter diameter, in zo’n schoon dondergroen kleurke. Daar kan je niet voor sukkeleen hé?!

Met Zoonlief lijkt het nu ook de goede kant op te gaan: vandaag is er geen etter meer uit zijn oor gekomen, dus ik denk niet dat ik morgenvroeg naar de oorarts moet bellen om de afspraak te vervroegen. Oef!

Morgenavond gaan we naar een toneelstuk kijken van medestudenten uit de Retorica. Ben eens benieuwd, het zou goed moeten zijn….