Lente- Flanders Dogshow Gent

De dame links met de rode trui is onze fokker, zij staat te wachten om in de ring te mogen gaan met Dusza.


Wat vliegen de dagen toch voorbij… We zijn al aan het laatste eindje van februari toe, terwijl het toch nog geen twee maanden geleden lijkt dat wij de eindejaarsfeestdagen volop aan ’t vieren waren.
Maar het is duidelijk, we zijn flink op weg van winter naar lente; ’s morgens vroeg worden we gewekt door het vrolijke gefluit van vogeltjes, er zijn een paar bloembollen die fier een knopje van iets boven het zand gestoken hebben (wat het is, dat weet ik niet meer, ik heb zo’n pakket vanalles-en-nog-wat in de grond gestoken, dus ik zal moeten wachten tot er uit dat dikke knopje een bloem komt piepen). In het tuincentrum beginnen mensen af en aan te rijden met bomen en struiken in hun koffer. En ik, ik ben flink wat zakken boomschors gaan halen om hier tussen de buxus te strooien, want ook het onkruid voelt de lente kriebelen.

Gisteren zijn we met onze hond, Dusza z Sareniazda, naar de Flanders Dog Show in Gent geweest. Dit was nog maar de 2de show die we deden, dus ik was echt wel onder de indruk van het grote aantal honden dat aanwezig was, geloof dat het er meer dan 2000 waren!
Vorige keer (op de Internationale Show in Hoogstraten), behaalde ze dus een CAC.IB. Daar is ze dus al mooiste van alle teefjes uit haar ras gekozen geweest. Gisteren bleek voor de aanvang van de wedstrijd de concurrentie veelbelovend te zijn, dus de fokker zei dat het hard om hard zou gaan. Maar toch behaalde ze een Reserve CAC.IB. Dat wil zeggen dat ze het 2de mooiste teefje was. Spijtig genoeg moest ze de duimen leggen tegen een hond die reeds Internationaal Kampioen was (maar ze klopte wel een andere kampioenenteef die dus derde werd!). En met enige trots zeg ik hier ook wel dat niet alle toeschouwers het eens waren met de uitslag, er waren er die zeiden dat “die 2de teef eigenlijk toch de mooiste was, dat die 1ste had moeten eindigen”. Groot gelijk, mensen! Hahaha!
Ach, zoals ik telkens zeg: ons maakt het niet zoveel uit, voor ons is zij een grote, lieve knuffelhonnepon, ongeacht de rasstandaard of wat anderen er van vinden. Maar in eerste instantie doen wij dit voor onze fokker (voor hem is zo’n titel wel belangrijk), en ik moet bekennen dat ik best wel trots ben als ze dan zo’n goede resultaten behaalt en je mag die beker in ontvangst nemen. De volgende wedstrijd is 26 maart in Luxemburg. Dan rij ik samen met de fokkers naar ginder, Papa en Zoon blijven thuis omdat deze laatste dan nog 4 examens heeft af te leggen.

Vluchtnummer en chocolade

Deze morgen om 5.30 uur is m’n echtgenoot vertrokken naar Stockholm, ik verwacht hem terug thuis zo ergens rond 23.00 uur. En deze keer heb ik zijn vluchtnummer, dus ik heb kunnen volgen dat ze zelfs 7 minuten vroeger dan gepland gaan landen. Dat kan je heel handig zien op http://www.brusselsairport.be/arrivals/index.cfm?lang=nl, maar je moet dan wel een vluchtnummer hebben. ;-)

Bij de start van het schooljaar heb je altijd zo’n periode dat je regelmatig in je portemonnee mag tasten om het goede doel te steunen via de school (Broederlijk Delen, 11.11.11, Oxfam Wereldwinkels, enz.). En ook nu komt er weer zo’n periode aan: vandaag lotjes gekocht voor de tombola van ’t school, die getrokken zal worden tijdens het jaarlijkse schoolfeest, ondertussen hebben we ook nog mogen invullen voor hoeveel geld we onze zoon willen sponsoren als hij rondjes gaat lopen voor nog een ander goed doel, én tijdens de voordracht maandagavond wist een lid van de Ouderraad ons te vertellen dat de sportinfrastructuur op school dringend aan reparatie en/of vervanging toe was, en dat ze daar dus ook diverse acties voor gaan ondernemen. Ze gaan kortelings al starten met de verkoop van paaseieren… Die zullen we dan maar bestellen zeker? We gaan die dutskes toch niet laten sporten met slecht materiaal?! En ondertussen zullen we hopen chocolade eieren eten, en als we dat beu zijn, dan maak ik er warme chocomelk van.
Trouwens, chocolade is heel erg gezond, want er zit in:
- caffeïne (een stimulerend middel)
- serotonine (geeft je een prettig gevoel)
- phenylethylamine (natuurlijke amfetamine)
En verder bevat het ook nog magnesium en anti-oxidanten (hahaha, dan gaan we minder roesten).
Het heeft een groot vetgehalte, en dat is niet zo gezond natuurlijk. Maar ja, ’t is voor ’t Goede Doel hé, daar moet ne mens wat voor over hebben!

Regen, Egypte en city-trips

Net als gisteren, start ook vandaag de dag weeral met regen… Maar: ik had deze ochtend de indruk dat het al wat vroeger licht was dan vorige week (gisterenochtend was ik nog zo moe dat ik het niet eens opgemerkt zou hebben). ‘k Zal maar niet hopen dat er wat lente-sfeer zit aan te komen, want de astronomische lente laat nog een maand op zich wachten, en de weersvoorspelling voor de komende dagen ziet er ook weinig lente-achtig uit: zwaarbewolkt, maximumtemperaturen die rond het vriespunt schommelen, en vrijdag mogelijk zelfs sneeuw. Zucht!

Gisterenavond nog naar een voordracht geweest die ingericht werd door de Ouderraad van de school. Zij organiseren jaarlijks een voordracht die in verband staat met pubers, en dit jaar ging het over 'Stress en faalangst'.
'k Heb geleerd dat de Positieve en Negatieve Faalangst van in 'onze tijd' niet meer bestaan, want 'angst' kon volgens de gedragstherapeut nooit positief zijn. Maar dat je nu kan lijden aan Aktieve of Passieve faalangst... What's in a name?!
Eigenlijk kom ik meestal teleurgesteld buiten bij voordrachten. Het is inmiddels jaaaaaaaren geleden dat ik nog eens een voordracht ging volgen over een onderwerp waar ik affiniteit mee had, waar ik ook nog daadwerkelijk iets bijleerde.
Enkele weken geleden ben ik echter wel naar een voordracht geweest die ik ontzettend boeiend heb gevonden, heel leerrijk, zeer entertainend, én ik heb (joepie de poepie!) eindelijk nog eens wat bijgeleerd! Het was een voordracht gegeven door de Canadees Mogens Eliasen (nou ja, hij is Deen of zo, maar woont al 16 jaar in Canada), en het onderwerp was 'Natural raw diet for dogs'. Hij begon met een historisch overzicht van het ontstaan van de mens en de wolf, en om in sneltreinvaart tot de hedendaagse hond te komen. Tevens gaf hij een zeer duidelijke uiteenzetting van het spijsverteringskanaal van een hond, over de (chemische) reacties van gekookt eten, enz. Dat was echt een avond puur genieten. En indien er iemand is die een uitgebreid verslag van die avond wil: ik heb er eentje gemaakt van maar liefst 13 bladzijdes, dus je laat me maar iets weten!

We zijn eens aan ’t zien geweest om nog snel op reis te gaan, deze krokusvakantie, of eventueel de Paasvakantie. Maar eigenlijk wilden we graag een flinke dosis cultuur gaan opsnuiven in Egypte (musea, piramides,…). Het enige wat deze twee vakanties nog volzet is, zijn duikvakanties in Hurghada en omgeving. Niet echt wat we in gedachten hadden.
Dan maar eens wat citytrips naar Rome bekeken, maar die zijn in verhouding toch vrij duur, en aangezien het maar een ‘reserve-bestemming’ is, wensen we dan toch niet zoveel centjes daar aan te spenderen.
‘k Heb zelfs even gekeken voor een ski-vakantie, maar wat ik wou doen zat ook al allemaal volzet.
Dus hebben we maar besloten dat we die paar duizend euro bijhouden, en gaan spenderen aan een reis als we in Amerika zijn. En ondertussen zullen we hier in België (en Nederland) maar wat kortere trips maken (mergelgrotten, Amsterdam, wat kastelen en burchten in Limburg en de Ardennen, Ieper en de Ijzertoren,…).
Tips voor trips zijn dus nog welkom!
En als iemand nog een receptje heeft voor zonnig weer: ik beveel mij aan als zeer gulle ontvanger!

Persoonlijk verhaal

(foto: de fokker kamt onze hond nog even door vooraleer ze de ring in moet gaan)

Marion zei vorige week dat ze graag persoonlijke verhalen leest op mijn blog. Goh, Marion, ik heb zo’n doordeweeks gewoon leventje, daar is echt heel weinig over te vertellen hoor. Ik heb geen massa kinderen die vanalles beleven (slecht ééntje, een hele rustige jongen die liefst van al ofwel aan ’t tekenen is, ofwel met zijn neus in de boeken zit), ‘k heb een worcaholic echtgenoot, heb geen familie die voor grappige of zorgwekkende toestanden zorgt, we hebben geen naaste buren dus zorgt er ook daar niemand voor de alomgekende overlastverhalen of leuke koffiekletsjes, ik ben geen keukenprinses die de meest fantastische culinaire hoogstandjes op tafel tovert. Maar ik begin in maart wel aan een kookcursus, voor het 3de jaar op rij. Het is een korte cursus van 10 lessen (nou ja, 9 lessen en 1 feestmaaltijd waarbij we onze huisgenoten mogen uitnodigen). Ik heb dus ook de grootste bewondering voor die mensen die haast dagelijks een postje doen op hun blog, vertellen over hun dagelijkse leven, en dat nog heel erg boeiend en informatief kunnen doen ook. Zucht…
Toen ik deze blog begon, was ik eerst al niet in de idee dat er een aantal regelmatige lezers zouden zijn (ik kende het fenomeen 'blog' nog maar net), én ik was niet in de idee dat het nog zoooooooo lang zou duren vooraleer wij in de States zaten. Dus ik dacht dat ik vrij snel kon gaan vertellen over alle verhuisvoorbereidingen en zo. Mis poes. :-(

Maar wat moet ik ondertussen vertellen? Nog slechts één weekje, en dan is het weer één week schoolvakantie. Vroeger noemden we dat de ‘Carnavalvakantie’. Tegenwoordig gebruiken we hier blijkbaar meer de naam ‘Krokusverlof’. Maar of die krokussen ook daadwerkelijk al ergens te zien gaan zijn volgende week? En Carnaval, dat vieren we hier niet zo.
Papa heeft een dagje verlof genomen op het einde van die vakantieweek, en ik denk dat we er dus eens een dag (of twee) op uit gaan trekken, op zoek naar ‘verborgen schatten’ in België die we nog niet eerder ontdekt hebben. (Ha, dan heb ik nadien natuurlijk wel iets te vertellen!)

Maar eerst hebben we volgende week zondag nog een show met onze hond: de Flanders Dog Show in Gent, een grote internationale wedstrijd.
(zie ook http://www.flandersexpo.be/en.activity_detail.orb?fex=91)
Of we een titel gaan behalen? Geen idee, onze hond heeft nog maar één zo’n show gedaan, en werd daar binnen haar ras eerst eerste in de klasse waarin zij aantrad (middenklas, voor honden tussen de 15 en 24 maanden), nadien werd ze ook nog eens eerste van alle teefjes van haar ras (Polski Owczarek Nizinny). Voor de kenners: dit leverde haar een CAC.IB op. Volgens de fokker is zij dus veelbelovend. En voor ons? Voor ons is zij gewoonweg de allermooiste en de allerliefste hond ter wereld!

Deze week zal nog een vrij rustige week zijn, denk ik. Vanavond gaan we nog naar een voordracht over ‘Stress en faalangst’, ingericht door het Oudercomité van onze school, woensdag gaat m’n echtgenoot nog voor een dag naar Stockholm. Ik hoop alleen dat het ginder niet te erg gaat sneeuwen, wat de vorige keer toen hij daar was wel het geval was, met alle gevolgen vandien waardoor ik heel erg ongerust was; er was toen zoveel sneeuw gevallen zodat de landingsbanen (tiens, waarom noemen ze dat niet ‘opstijgbanen’?) niet helemaal vrij gemaakt konden worden. Gevolg: er kon niet genoeg brandstof in het vliegtuig gedaan worden om tot in Brussel te geraken… Dus: met minder brandstof aan boord hadden ze een kortere ‘aanloop’ nodig, en zo vlogen ze dan eerst door naar Gotheborg, waar de landingsbanen wel helemaal vrij waren, om aldaar de brandstoftank vol te gooien en richting Brussel te komen. Maar aangezien de communicatie daarover nogal mank gelopen was, kregen de passagiers dit scenario pas door toen ze al aan boord zaten (en dus alle mobieltjes netjes uit moesten blijven staan). Gevolg: zo’n 3 uur vertraging, en in plaats van rond 21.00 uur thuis te komen, kwam mijn echtgenoot pas rond middernacht aan. En ik, ik was toen bijna door het lint aan ’t gaan, want voor die éne keer had ik eens geen vluchtnummer, en kon ik dus ook niet volgen wat er gebeurd was… En ook de chauffeur die hem op moest gaan halen wist van niks, dus die taxi heeft daar in Zaventem dus ook van voor 21.00 uur staan wachten… Ach, heb ondertussen een wijze les geleerd: echtgenoot vertrekt niet meer zonder een vluchtnummer achter te laten.

Pas op met wat je schrijft!...

Vandaag stond er een artikel in ‘Het Nieuwsblad online’ over blogs op het internet.
Voor de wet wordt een blog aanzien als een publicatie, dus de blogger is verantwoordelijk voor wat hij of zij schrijft.
En wat las ik toen als voorbeeld? :

,,Als je een recept neerschrijft op je weblog en iemand wordt daar ziek van, ben je aansprakelijk voor de schade'', zegt Jos Dumortier. Wie in een recept voor appeltaart kaneel verwart met pakweg cyanide, zit dus met een serieus probleem. “
Oei oei oei, zal ik nu mijn receptje voor ‘fingerfood’
(http://kastelke.blogspot.com/2005_10_01_kastelke_archive.html)
maar van het net halen? Of er gaat toch zeker niemand zijn die zich door mijn berichtje aangesproken gaat voelen om vingers af te gaan hakken? LOL!
Of oei, laster en eerroof, want ik mijn artikel eerder deze maand over die Amerikaanse foodstores in België meld ik wel dat er eentje bij zit dat geregeld vervallen producten verkoopt… En wat met het stukje over ’33 jaar gepalaver” http://kastelke.blogspot.com/2006_01_01_kastelke_archive.html
waarin ik onze politici beschuldig van veel bla bla te verkopen, maar niet tot aktie over te gaan?
Oh neen, begin ik het jaar toch niet met een ‘Recept om gelukkig te zijn’
http://kastelke.blogspot.com/2006_01_01_kastelke_archive.html
Mensen, het was niet de bedoeling dat je iemand gaat vermoorden om aan die ingrediënten te komen hé!!!

Ze bedoelen vooral mensen die bv. op hun blog schrijven hoe je een molotov cocktail moet maken, of een of andere bom. Want dit zet anderen aan tot het gebruiken van geweld, en dat is strafbaar.
Het gaat ook over mensen die medemensen met naam en toenaam noemen op hun blog, en hun beschuldigen van van alles en nog wat of hen de huid vol schelden. Tja, als die betrokken persoon dat dan leest, kan die een klacht wegens laster en eerroof indienen.
Maar volgens mij loopt de politie toch een beetje achter als ze dit melden:
“Dat er nog niet systematisch wordt opgetreden, verbaast Jos Dumortier niet. ,,Hoewel het aantal weblogs enorm groeit, is het verschijnsel relatief nieuw en nog niet écht massaal. Het heeft ook een tijd geduurd voor indertijd werd opgetreden tegen websites waarop bijvoorbeeld illegale muziekbestanden konden worden aangeboden.''
en
,,Zo lang het niet gaat om een massaal verschijnsel zullen uitgevers zich geen zorgen maken en de jacht niet openen op mensen die bijvoorbeeld hun favoriete songtekst op hun weblog plaatsen'', zegt Jos Dumortier. ,,Maar als dat toeneemt en véél blogs de auteursrechten op grote schaal beginnen schenden, slaat dat allicht om.''
Bloggen is nog niet echt massaal? Hallo, wakker worden!!!
(oeps, zou ik nu ook gestraft kunnen worden als ik die politieman ‘stom kieken’ noem?) ;-)
Men schat in ieder geval dat er in België zo’n 50.000 à 250.000 bloggers zijn.

Als besluit:
“In afwachting zijn er nog maar een paar blogs die door de federale politie echt worden onderzocht. ,,Er zijn mensen die een klacht hebben ingediend wegens laster, naar aanleiding van wat er over hen geschreven is op weblogs'', zegt Evie Claes. ,,En er is een organisatie die een klacht heeft ingediend wegens racisme. Maar het initiatief ging in allebei die gevallen dus uit van de benadeelde.''

Ach, ik ben een braaf bloggerke. Maar dat receptje voor die vlammende cocktail, dat ga ik misschien toch maar niet publiceren, wie weet is het wel echt brandbaar én dus bruikbaar als bom!

http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=G03OEHCL

Autokeuring en wasmachine

Gisteren ben ik naar de jaarlijkse autokeuring geweest. Vooraf nog even langs de garage, om te checken of alles wel ok was, want tenslotte mag je elke keer je je aan moet bieden voor (her)keuring, weer netjes in je portemonnee tasten. En ja hoor, de verlichting van mijn achterste nummerplaat werkte niet meer!
En terwijl ik dan toch in de garage stond, heb ik eens even geïnformeerd naar wat hij nog voor m’n auto zou geven als ik hem terug inlever. Het was ongeveer wat ik gedacht had: 3.000 euro (voor een Volkswagen Vento 1.9 TD die nu net 10 jaar oud geworden is, met 133.000 km op de teller). Als we een vertrekdatum hebben, dan ga ik hem eerst gewoon zelf te koop zetten, voor een klein beetje meer (en dan zijn de mensen nog altijd goedkoper af dan wanneer ze de auto bij de handelaar gaan kopen, want die gaat ook winst willen maken hé!). Maar als ik de wagen zo niet verkocht krijg, dan lever ik hem netjes in!
Het is altijd heel lang aanschuiven voor zo’n keuring, maar na 3 uur stond ik dan toch terug thuis, helemaal goedgekeurd, dus de auto kan er weer een jaartje tegen. Oef!

Deze week zijn ze ook een nieuwe wasmachine komen leveren. Op vrijdag de 13de (!!!) mei schreef ik al dat ik hoopte dat die dingen nog mee zouden gaan tot aan ons vertrek
http://kastelke.blogspot.com/2005_05_01_kastelke_archive.html
maar neen hoor; nadat ik enkele weken geleden dus ook al een nieuwe droogkast heb mogen kopen, besloot nu ook de wasmachine de geest te geven… Ach, diegene die het tweedehands wil overkopen bij ons vertrek zal er maar goed mee zijn: nieuwe toestellen aan zowat de helft van de prijs, én met nog garantie er op want de garantie bedraagt twee jaar.
Maar ondertussen hoop ik toch dat er geen andere ‘grote kosten’ meer zijn voor spullen die we niet mee kunnen verhuizen!

Een regenachtige woensdagochtend...

Een regenachtige woensdagochtend, 8.20 uur. Mensen rijden volop naar hun werk, de school,… Druk verkeer. Er is een tegenligger die zijn grote lichten op heeft staan, en met de regen die op dat moment nogal fel uit de lucht komt gevallen, geeft dat in de ochtend een zeer vervelende schittering in je raam. Auto’s (tegenliggers) flikkeren met hun lichten om die man duidelijk te maken dat hij hinderlijk is. En één van die tegenliggers geraakt afgeleid door die grote lichten van die man, en ziet plots dat de auto’s voor hem inmiddels stil staan. Te laat! Tijdig stoppen is geen mogelijkheid meer! Uitwijken dan maar, op hoop van zegen! Er komt een grote dikke boom op je af, oef, daar ga je nog naast, maar dan plots staan daar twee gemetste palen die je nog tracht te ontwijken, maar neen, dat lukt niet meer: BOEM!
En dat is het stuk waar ik in het verhaal kom: die palen stonden langs onze oprit…
Ik hoorde onmiddellijk dat die knal niet veel goeds voorstelde en rende naar het raam van het bureau boven (ik kwam van de badkamer). Daar stond een chique auto helemaal dwars over onze oprit geparkeerd, langs de puinhoop van bakstenen, cement en zand…
Ik zag geen beweging, dus liep ik naar logeerkamer aan de andere kant van het huis; daar keek ik frontaal op de auto, waarin een lijkbleke man roerloos in z’n zetel zat, de ogen dicht!
Jezus, die gaat toch niet dood in zijn auto zitten?!
Ikke rennen naar beneden, ondertussen de telefoon meegepakt om dan hier beneden nog eens snel aan het raam te kijken, en gelukkig zag ik toen de deur van de auto opengaan. Wat een pak van m’n hart!
Er was verderop nog een dame gestopt die getuige geweest was (ook van de hinderlijke lichten van de tegenligger), en zij had ook de politie gebeld. Maar deze wensten haar niet te verhoren, omdat het verzekeringtechnisch niks zou uitmaken.
Eigenlijk had ik wel medelijden met die man, die zich wel honderd keer verontschuldigde omdat hij even onze eigendom zomaar vernield had. Nou man, dat was écht wel het minste van mijn zorgen! Die metser komt dat wel weer terug opmetsen, en de verzekering zal wel betalen. Ik was gewoon gelukkig dat hij de reflex gehad had om niet op die voorgangers te botsen (er stonden er drie stil voor hem, dus die zouden alle drie netjes in elkaar geduwd geweest zijn, met nog het risico dat één van die bestuurders gewond zou geraakt zijn), ik was al blij dat er net op dat moment geen fietser passeerde, want die zou hij dan ook nog meegemaaid hebben, maar ik was vooral opgelucht dat er geen lijk in een auto zat op onze oprit!

De politie raadde me aan om een aantal foto's te maken voor de verzekering. De auto was toen al weggesleept.

Voor de reisfanaten een blog van Marc Helsen: Op Weg naar Nergens

Marc Helsen is een Vlaamse journalist die niet alleen zeer aangenaam én humoristisch kan schrijven, maar tevens een begenadigd verteller is én dit doet hij dus over de bijzondere reizen die hij maakte.

Op weg naar nergens
Momenteel is hij ‘Op weg naar nergens’, en reist hij dus langs een aantal haast godvergeten plaatsen, zoals Pakistan, Bangladesh, Afghanistan, Ingoesjetië (dit moest ik zelf gaan opzoeken!), Armenië, Somalië, Oeganda, Congo, Tsjaad, Ivoorkust, Colombia en Haïti.
Op 16 januari 2006 is hij vertrokken, en je kan zijn verhaal in blogvorm hier lezen:
http://www.nieuwsblad.be/GT/Index.aspx?genericId=110

De Groote Trek
Eerder maakte hij al een reis rond de wereld, voornamelijk per trein en bus, en schreef dat verhaal neer in ‘De Groote Trek. Een reis rond de wereld’. Deze trip bracht hem o.a. naar Rusland, China en Nepal, richting Australië, en van daaruit maakt hij de oversteek naar de beide Amerika's. Via het Afrikaanse continent keert hij na 14 maanden huiswaarts.
http://www.hiking-site.nl/boekrecensies_sa_dgt.php

De Groote Zijderoute
Eén jaar na ‘De Groote Trek’ ging Marc Helsen weer op stap. Ditmaal langs de legendarische handelsroute uit het verleden (alleen keerde Marc Helsen terug op een motor, iets wat Marco Polo hem niet voordeed!)
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=nbna17042002_002

In het spoor van Marco Polo. Mijn reis langs de Zijderoute.
Dit is een bijzonder mooi boek, vanwege de prachtige mooie foto’s.
De Zijderoute was een grote handelsweg tussen het Oosten en het Westen, en is voor ons vooral bekend vanuit de geschiedenislessen, waarin we leerden over de Venetiaanse ontdekkingsreiziger Marco Polo, die in 1271 vertrok, op weg naar Shandu, de hoofdstad van het Mongoolse Rijk.
Marc Helsen reisde vanuit Venetië naar China, langs oude culturen en historische steden zoals Damascus, Jeruzalem, Buchara, Samarkand, Turpan, Urgantsj en,X’iang.

In het spoor van Peking Express
Deze reis maakte Marc Helsen eind 2004, in het spoor van de deelnemers van ‘Peking Express 2’. In dat programma moesten 8 koppels zo snel mogelijk al liftend en met slechts een klein beetje zakgeld, van de Chinese hoofdstad Peking tot aan de grote Indiase havenstad Mumbai reizen.
Dit boek verhaalt over zijn reis dwars door de twee dichtstbevolke naties ter wereld: China en India én over zijn verblijf tussen de hoge toppen van de Himalaya.
http://www.pekingexpress.org/index.php?p=pe2-media-marchelsen

Ver van mijn bed
Reisverhalen van Pakistan tot Patagonië.
Marc Helsen neemt ons hier mee op zijn avontuurlijke tocht langs de ijzige Yukon River in Alaska, een reis door Congo en een expeditie door het rode hart van de Australische Outback. In het boek staat ook een stuk over de Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi, die in het wonderlijke Birma nu al twaalf jaar het regime trotseert.
In woord en beeld schetst Marc Helsen een levendig en - zoals gewoonlijk - humoristisch portret van zijn favoriete oorden op deze planeet.


http://www.lannoo.com/Content/Lannoo/wbnl/sitesearch/1/index.jsp

American Food Store in Belgium

Je hebt wel eens Amerika-fanaten die, eenmaal ze terug in de Lage Landen zijn, heimwee hebben naar bepaalde peanut butter, of naar Mountain Dew, of naar al die leuke ‘mix’-dingen om cake mee te bakken en zo.
Vandaar dat ik hier even mijn verzameling post van waar je die dingen, éénmaal terug thuis, zou kunnen vinden.


* Grare American Food Store, Prins Boudewijnlaan 175, 2610 Wilrijk, 03-449.41.18
Blijkbaar zijn zij nog niet in het internettijdperk beland, dus (voorlopig?) geen internetadres of mailadres.
Ik heb al wel veel horen waarschuwen dat zij én heel duur zijn, én dat hun producten dikwijls al over de vervaldatum zijn… Uitkijken geblazen dus!
Ze hebben er Mexicaanse en Amerikaanse voedingsproducten, magazines,…

* Jackson’s in Sint-Job-in’t- Goor (Brecht, regio Antwerpen):
http://www.jacksons.be/ heeft ook een heel assortiment aan Britse en Amerikaanse produkten, én ze leveren aan huis.

* International Dollarstore http://www.dollarstore.com/ heeft blijkbaar ook een vestiging in België:
The International Dollar Store, Waterlo (regio Brussel)
Een getuigenis die ik vond over deze winkel:
I just went to the International Dollar Store in Waterloo, and was able to find a lot of off brand goodies - the price was an average of 2 euro. They are located on the Rue Théophile Delbar. They get regular shipments of stuff so even if they don't have it then it may come in you can call in advance to ask them 02 351 6353 if you're looking for anything in particular. They also said they are planning on opening a store in Sint Niklaas for the people on the Flanders side of Belgium.

* Stonemanor: http://www.stonemanor.uk.com/, te Everberg (Brussel)
Britse winkel, met ook een klein aanbod American food.
Dit lijkt me een gigantisch grote winkel: drie verdiepingen:
Ground floor: food hall (met dus ook ‘American Products), instore bakery, household, magazines, toiletries, cosmetics.
First floor books, toys & games, greeting cards, partyware, stationery, video’s / DVD’s, CD’s
Second floor: divan beds, furniture, special events


In het Woluwe Shopping Center (te Woluwe, regio Brussel) zou er ook een supermarkt zijn met een beperkt aanbod American food. Weet alleen niet welke…
Idem voor de Carrefour te Auderghem.


Van deze winkels hoorde ik ooit al wel eens, maar vond ik niet meer concrete gegevens op het internet:
* Cosmopolis, Galerie de la Sucrerie, Dreve Richelle 159, Waterloo (regio Brussel).
tel. 02/351.48.03. American foods, Engelstalige boeken, internationale kranten en tijdschriften, geschenken.
* ‘Mondial Goods Store’, Supercity, Bondgenotenlaan 145/11 te Leuven. Tel. 016/29.28.21. Ze zouden daar o.a. Californische wijn hebben, Tex-Mex en American food.
* The Store, Brusselsesteenweg 402, 3090 Overijse. Tel. 02/687.36.52 (American and British foods. Cookery and children's books, greeting cards, giftware and accessories. UK newspapers on Sunday.

Vanuit Nederland ook nog deze links:
http://www.inkoopacties.net/oz

http://www.americanfood.nl/html/product.html

http://www.americanvlaai.com/amfoodstores.htm

En neem ook eens een kijkje op:
http://amerika.discussiegroep.info/index.php?topic=1534.0;topicseen (Amerikaanse supermarkt in Nederland)
En als je dan ook nog aan de slag wilt gaan met die Amerikaanse ingrediënten, dan kan je hier nog inspiratie vinden:
http://www.allesamerika.nl/forum/viewtopic.php?t=1855&highlight=amerikaanse+winkels

Pro-Amerika, tegen de stroom in?...

Via Nederlanders op een forum werd ik attent gemaakt op dit:

Maakt Amerika de wereld veiliger?
Even eerlijk: Gunt u George Bush een politiek meevallertje? Stel dat het ineens wél de goede kant opgaat in Irak? Dat in Afghanistan plotsklaps democratie opbloeit? Stel dat hij genomineerd wordt voor de Nobelprijs voor de Vrede. Gunt u de president zo’n politieke zegetocht?
Waar hoopt u op? Mag ik een gokje doen? Velen van u zitten dan te knarsetanden. In het wereldbeeld van de meeste Nederlanders is Bush de grote boeman. De dommige cowboy-president doet alles verkeerd.

Het vervolg is te vinden op Planet Internet, via http://tinyurl.com/dh5fl
Het is een colum geschreven door Charles Groenhuijsen, de befaamde voormalige Amerika-correspondent van de NOS (die nu in een juridisch geschil met zijn werkgever is gewikkeld).

Eigenlijk is het tegelijk triest én grappig om ook eens door die lezersreacties te gaan die onderaan de colum staan... Ik had niet anders verwacht dan dat er hopen mensen zouden zijn die gelijk klaar zouden staan om Groenhuijsen af te schieten. Dat is nu eenmaal zo, in Nederland én in België. Want het is niet ‘in’ om ook maar de minste pro-Amerikaanse gedachte te hebben. De media kan ons enkel maar negatieve of ronduit belachelijke Amerikaanse berichtgeving voorschotelen.
Maar als ik die lezersreacties nou eens beter bekijk, dan zie je eigenlijk twee grote lijnen:
enerzijds de mensen die Groenhuijsen tegelijkertijd met alles wat Amerikaans is afschieten, zomaar, meestal zonder onderbouwde redenering, eerder in een soort van emotionele (haat)reactie. Dat zal de kudde-mentaliteit zijn zeker? Volg de stroom!
Anderzijds zie je meer onderbouwde reacties, meestal van mensen die reeds enige tijd in Amerika gewoond hebben, of van mensen die kritisch staan tegenover de berichtgeving die op je afkomt, en die dus eens wat verder gaan kijken, mensen die soms ook meer inzicht hebben in de geschiedenis, en zelfs ook van iemand die én in Amerika én in een moslim-land gewoond heeft! Maar zij zwemmen tegen de stroom in, en de rede die zij aan de dag leggen om e.e.a. te kaderen en te verduidelijken wordt niet begrepen, en wordt genegeerd.


Zo verscheen er vorige week in het Financieele Dagblad http://www.fd.nl/Home.asp

Ik dacht dat ik helemaal klaar was voor de Amerikaanse bruiloft van mijn schoonzus. Mijn favoriete jurk in de koffer, het strakke pak van mijn echtgenoot en de leukste kleren van mijn kinderen. Voor een Hollandse bruiloft had het voldaan, maar in Newyorkse kringen zouden we een flater slaan, werd al snel duidelijk. We hadden het feestje onderschat. Dit was een heel grote happening met de uitstraling van een miljonairsbal. De vrouwen verschijnen in galajurk, de mannen in smoking en het bruidspaar wordt vergezeld van minimaal tien bruidsdames en -heren.
Om dat mogelijk te maken, is het gebruikelijk dat je als gast je stoel koopt. Goedkoop is dat niet; je moet rekenen op 250 dollar. Daarnaast wordt van je verwacht dat je eenzelfde bedrag besteed aan het cadeau voor het paar. Omdat wij al een verre vliegreis hadden moeten bekostigen, kregen wij de stoelen voor niets. Gelukkig, want op de aanschaf van galakleding hadden we niet gerekend. I
n de Verenigde Staten lijkt alles om geld en status te draaien. Voor een groot deel is het een schijnwereld. Op eerste kerstdag geven de Amerikanen elkaar enorme cadeaus. Op tweede kerstdag zijn de winkels open en worden de kerstgeschenken massaal teruggeracht. Je hebt zelfs geen bonnetje nodig om je geld te innen. Zo gek is het in Nederland nog niet, maar je ziet wel een tendens dat consumenten na de feestdagen in groten getale cadeaus terugbrengen en ruilen.
(...)

Dit is ook zo’n schoolvoorbeeld van wat ik hier eigenlijk wil zeggen:
iemand die één keer iets meemaakt in Amerika, gaat dit onmiddellijk verkopen als zijnde dat het ALTIJD zo gaat, OVERAL in Amerika.
En ach, dan mogen we nog blij zijn, want deze Grace is dan minstens toch al een keer in Amerika geweest. Dikwijls mag je zo’n dingen horen van mensen die nog niet verder geweest zijn Benidorm of Blankenberge. ;-)

Mensen staan zo snel klaar om in slogans te denken…
Eigenlijk vond ik de reactie van Dan, een Nederlander die met zijn Amerikaanse vrouw in Amerika woont, wel schitterend:
“Ach, misschien heeft ze dit artikel wel al blowend op haar klompen tussen de tulpen en molens geschreven, want dat doen toch alle Nederlanders?!”