De Olmense Zoo

Morgen is het 1 mei, de Dag van de Arbeid. Een Belgische feestdag, dus: verlof! En heel wat bedrijven en scholen maakten vandaag 'de brug'. Zo ook zoonlief zijn school. Er is namelijk een groot internaat aan verbonden, met leerlingen die vanuit ver in Limburg en Oost- en West-Vlaanderen komen, dus je kan het niet maken dat die voor 1 dag moeten komen, dan 1 dag verlof hebben, en dan weer terug moeten komen.

Deze morgen om 5.45 uur is manlief door de chauffeur opgehaald om naar New Jersey te vertrekken, dus zoonlief en ik haddden besloten dat we vandaag dan ook maar eens op uitstap zouden gaan: naar de Olmense Zoo.
Dit is een kleinere dierentuin in Olmen ('k heb er niet op gelet, maar ik denk dat het een klein uurtje rijden is, via allerlei lokale wegen). Eerder dit jaar kwam de zoo nog in het nieuws omdat er een vrouw in de hokken van de jachtluipaarden gegaan was, en daar dood gebeten werd!

In ieder geval kozen wij deze zoo uit, omdat het zo lang geleden was dat we er nog eens waren, maar bovenal omdat dit de enige zoo is die wij kennen waar je met de hond (aan de leiband) binnen mag! Dus we gingen vandaag met ons 3-en op uitstap.

Hier volgen wat foto's die door zoonlief gemaakt zijn:

Deze papegaai vond het leuk om ondersteboven naar beneden te klauteren op het hek:


Een fiere Juffer Kraanvogel:


Dit allerschatigste prairiehondje was zo nieuwsgierig, ook naar Dusza!


De Witte Wolf was ook nieuwsgierig naar die hond. Was ik blij dat daar een hoog hek tussen stond, en wat verderop ook nog water, want zo lang we langs haar/zijn (?) terrein liepen, bleven die wolven ons volgen. Dusza was echter niks onder de indruk van die verre verwanten:


Dolce far niente door ma en pa leeuw, lekker hoogjes en droogjes, warm in het zonnetje genietend:

Toch was ook mevrouw leeuw nieuwsgierig naar Dusza, en ze is dan ook van haar rots gekomen om dat harig pluizenbolletje eens van dichterbij te bekijken:

Maar ach, ze besloot dan maar wat water uit de vijver te drinken, dat pluizenbolletje zag er immers heel ongevaarlijk uit:


En tot slot een koppel bruine beren:

Deze beren komen uit een circus, en dat is er duidelijk aan te zien. Je kan teken doen dat ze "op" moeten gaan staan, en dan gaan ze op hun achterste poten staan! Of "zit", en dan gaan ze zitten zoals je op de foto kan zien. En als je in je handen klapt, dan doen zij dat na!

Spijtig genoeg was toen de batterij van het fototoestel plat.
Maar wij hadden een hele leuke dag, en hebben besloten tesamen met papa nog eens terug te gaan tijdens de zomervakantie.

Lekker genieten van het weekend.

Gisteren hebben we weer even in de tuin gewerkt. We hebben een heleboel onkruid weg gedaan, en op die plaats worteldoek gelegd. Komende week ga ik nog wat plantjes halen, en we zouden ook eens een keer een camionette moeten huren om op het containerpark houtsnippers te gaan halen om bovenop die worteldoek te leggen.
Dit zijn nog wat foto's van vorige week in de tuin:

Vorig jaar had ik een piepklein moestuintje aangelegd. Er stond salade, en peterselie. Dat groeide ontzettend goed, en ik eet dat graag, dus de komende maanden ga ik daar terug van kunnen genieten. Die peterselie rechts, die heeft de winter overleefd.

Gaatjes graven om diverse soorten salade aan te planten.


Nog wat extra peterselie aanplanten.

Het eindresultaat:

en nu maar hopen dat die dingen goed groeien, zodat ik weer snel verse salade uit de tuin kan eten!
Ik heb 4 of 5 verschillende soorten salade genomen (alles behalve gewone 'krobsalade').

Ondertussen was onze zoon een klein greppeltje aan 't graven langs de klimop, zodat we nadien meststoffen aan de klimop konden doen, en in dat greppeltje kan ik het regenwater laten lopen, zodat de klimop goed water krijgt (en hopelijk een stuk beter groeit dan de afgelopen twee jaar!).

Dusza genoot ook van het werken in de tuin.

Eerst een fotootje van op grote afstand:

Want ventjelief heeft niet graag dat je foto's maakt van hem. ;-)

Nadien heb ik het aangedurfd om dichterbij te gaan:

Sorry ventje, jij gaat die foto's dus hier voor de eerste keer zien.

Hij heeft zo'n boordje verder afgewerkt, zodat het gras makkelijk afgereden kan worden en het niet meer verder groeit tussen de wortels van die buxus.

Gisteren zijn we bij vrienden gaan BBQ-en. Dat was weer heerlijk lekker. Je wordt daar altijd zo gastvrij onthaald, ongelooflijk! En volgens mij denken zij dat wij ondervoed zijn, want de hopen vlees die zij telkens aanhalen... !!! Maar heel erg lekkerrrrrr!

En vandaag gaan we zelf weer BBQ-en. Tante Magda komt langs, en is lekker weer, dus dan maar in de tuin! (in ons versleten tuinstel, en ik kom net tot de ontdekking dat de kussens een hele zware winter achter de rug hebben....)

(en er dan maar niet aan denken dat er een 'eenzame' maand mei aan gaat komen... Ventje vertrekt morgen weer naar Amerika, en in mei gaat hij 3 weken ginder zitten, enkel de weekends komt hij thuis: zaterdagmiddag hier, maandagochtend al weer terug weg. Hij gaat zelfs een keer zondagochtend al terug moeten vertrekken, naar Puerto Rico)

Hotel De Korenbeurs

Ben ik toch nog vergeten te vertellen waar we overnacht hebben! Dat was in Kortgene (Noord-Beveland), in hotel De Korenbeurs. Ligt vlak aan de (nieuwe) yachthaven, en het is een geweldig goede locatie om Zeeland te verkennen: alles is binnen een half uurtje rijden bereikbaar, soms rij je zelfs maar 10 à 15 minuutjes!
Vriendelijke mensen, ruime kamers (en belangrijk als je met de hond reist: we kregen een kamer met planché, dus zonder vast tapijt!).
Maar bovenal: zeeeeeeeeeer zeeeeeeeeeer lekker eten! Het restaurant is werkelijk een aanrader!

Verslag bezoek Zeeland

Zoals al lang aangekondigd, ein-de-lijk een veslag van onze 4-daagse trip naar Zeeland!

Zoals jullie uit een eerder bericht al konden besluiten, is onze kennismaking met Zeeland heel positief uitgevallen! Mede dankzij tips die ik kreeg via ‘Petra van de Beardies in North Carolina’
(zij woonden tot vorig jaar in Zeeland) en via het Alles Amerika forum én het internet had ik een en ander voorbereid.

Voor diegenen die het niet kennen, Zeeland is een verzameling eilandjes:


Maandag 9 april brachten we een bezoekje aan Zuid-Beveland.
Eerst bezochten we het authentieke kerkringdorpje Nisse:
mooie dijken met bloemen, leuk grasplein met bomen aan de kerk, inclusief kiosk en een ‘vaete’ (veedrinkput) waar nu een heleboel eenden hun zwembad van gemaakt hebben. (oeps, fotootje vergeten te maken)
Toen reden we door naar Goes, een leuke stad met heel wat oude huizen, een haventje en een groot plein (waar het heerlijk toeven was op een terrasje in de zon).


Goes: deze foto dingt mee naar de wedstrijd ‘meeste verkeersborden op een hoopje’. ;-)


Mensen waren beduidend kleiner in de middeleeuwen: onze zoon (nog geen 1.50 meter) in een doorgang, naast een gewone hedendaagse deur!

Ter afronding van die eerste dag brachten we ook nog een bezoek aan Yerseke, waar we oesterputten bezochten, en langs de zee wandelden. (oepsie, ook weer geen foto's)

Dinsdag 10 april gingen we naar Walcheren.
We zijn gestart in Middeburg, met een bezoek aan Mini Walcheren:


Madurodam, maar dan met allemaal ‘bezienswaardigheden’ van Walcheren.

Het zonnetje was weer van de partij, en via dit bezoekje hadden we in één klap heel wat gezien van Walcheren.

Verder bezochten we Vrouwenpolder:


Moeder en zoon in de Tropische Tuin

Door het microklimaat aldaar was het mogelijk om er een openlucht tropische tuin uit te bouwen. Eerlijk gezegd hadden we het ons, nadat we de beschrijving gelezen hadden, iets te ‘groot’ voorgesteld. We waren de enige bezoekers, maar het was weerom een leuk wandelingetje tussen al die planten uit verre oorden.

Er stond zelfs een cactus die geïmporteerd was uit Nevada:



En het officiële bewijs dat het een 'Nevaan' is:




Zo gingen we verder naar de Boulevard in Vlissingen. Weerom leuk gewandeld en op het strand gerend met Dusza:




Woensdag hadden we een bezoek aan Schouwen-Duiveland gepland, met Zierikzee en Bruinisse. Maar Zierikzee vonden we zo leuk, dat we daar de ganse dag doorgebracht hebben!
Bij de VVV kochten we ons het boekje ‘Stadsontdekkingstocht Zierikzee: in het voetspoor van de heersers uit een roemrijk maritiem verleden’. Aan de hand daarvan hebben we een werkelijk schitterende stadswandeling gedaan langs allerlei bezienswaardigheden, met heel wat uitleg bij de dingen die je onderweg dus allemaal te zien krijgt. Een echte aanrader!



Tijdens de wandeling kregen we dorst (het zonnetje stond weer volop te schijnen!), dus we kozen ons een plaatsje uit op de markt. Ik herinnerde mij een tip van Petra, om hier zeker bij Concordia langs te gaan, want ze hadden daar o.a. heerlijke mosselen. Dus ik even rondkijken waar die zaak was… Bleken we daar al te zitten! LOL!
De avond voordien waren kroonprins Willem-Alexander en zijn vrouw Maxima voor de 3de keer mama en papa geworden van een klein prinsesje, en alzo kregen we een traktatie van beschuit met muisjes. Heel erg leuk!



Mosselen waren er spijtig genoeg niet, maar we hebben er wel heerlijk gegeten! Dus allen daarheen als je in Zierikzee komt!

Zoonlief bracht ook nog een bezoek aan het Stadhuis Museum en het Maritiem Museum:

Tempel ter ere van de inheemse godin Nehalennia


Er stonden ook diverse maquettes van boten.

En een maquette van het oude Zierikzee:


Donderdag was onze laatste dag. Er waren nog heel wat dingen die we nog niet bezocht hadden, dus we hebben keuzes gemaakt.
Met onze zoon gingen we op zoek naar fossielen van o.a. haaietanden op het strandje ‘De Kaloot’ in Vlissingen, onder de rook van het industrieterrein. Spijtig genoeg niks gevonden. Al keerden we wel met een zak leuke schelpen e.a. ‘zee-spullen’ terug naar huis.


Deze mijnheer (of mevrouw?) liet zich heel gewillig fotograferen …

Terwijl vader en zoon een bezoek brachten aan Reptielenzoo Iguana in Vlissingen, ben ik met Dusza nog een heerlijke wandeling gaan maken langs het strand. En dan zijn we verder gereden naar Rob (moderator van het Alles Amerika forum) en zijn echtgenote Annie. Zij waren namelijk zo vriendelijk geweest om ons op de koffie te vragen.
Rob en Annie wonen in Biggekerke. En als je bij hen binnen komt, dan krijg je onmiddellijk het vermoeden dat Annie aan de bron van die naamgeving ligt: zij heeft dus een enorm grote collectie van biggetjes (geen echte, beeldjes natuurlijk). Ongelooflijk schattig! En Rob is duidelijk een cactuskweker: een leuke rotstuin vol leuke plantjes (en beeldjes), en bakjes met jonge plantjes in. Ze hebben het daar heel gezellig! Bedankt voor de leuke ontvangst, Rob en Annie!

En zo zat onze vakantie er weeral op, en gingen we terug naar huis. Ik vermoed dat we Zeeuws-Vlaanderen eens gaan ontdekken tijdens de grote vakantie, nadat we van Griekenland terug zijn.

En als er iemand is die graag een hele bundel heeft van alle stadjes/dorpjes/bezienswaardigheden in Zeeland: ik heb zo’n ganse bundel gemaakt, inclusief stadsplannetjes en dergelijke. Je geeft me maar een seintje!

Kwaak

Net toen ik op het punt stond om Dusza naar haar buitenhok te brengen, komt Zoonlief beneden: "Ik kan niet slapen". Dus dan zijn we samen de hond gaan slapen leggen. De temperatuur buiten is heerlijk, we stapten gewoon in pyjama buiten. En we werden vergast op een concerto van gekwaak: kikkers.

Onze tuin gaat namelijk over in een klein natuurgebiedje, met een kleine en een grote poel.
Heerlijk toch, om 23.15 uur met je zoon in de pyjama naar kikkergeluiden staan te luisteren...
:-)
'k Zal nu ook maar mee gaan slapen. Aangezien Papa er niet is, kruipen we beiden in het 'echtelijke bed', da's ook gezellig.

Zalig weekend!

Even tijd maken voor een berichtje hier...

Het weekend was heerlijk! Het weer was zalig, en we hebben vanalles gedaan:

We hebben onkruid gewied, een beetje tuinaanleg verder afgewerkt, nog wat gerief opgeruimd in de tuin, enz.
Zaterdag ben ik ook snel-snel naar de A.S. Adventure geweest. 'k Had een broek over laten komen van een andere vestiging, omdat ik vond dat mijn reguliere maat net iets te vast zat om comfortabel te zijn. Tja, dan kan je ofwel op dieet, ofwel een maat groter kopen. ;-) Maar die maat groter bleek geen oplossing te zijn, die was echt wel te groot. Niks geen broek dus. Maar ik zag wel een leuk blousje hangen van Columbia. Eigenlijk draag ik dat merk graag, die dingen zijn sportief en dragen heel comfortabel. En dit had frisse kleurtjes.
Ben net eens even gaan kijken op hun site, maar de nieuwe blouse vind ik niet. Wel een andere die ik onlangs gekocht heb.

Verder heb ik ook het tuinstel afgewassen. Enerzijds maakt zoiets me gelukkig (want dat wil zeggen dat het goed weer is, en dat we weer buiten kunnen gaan eten), maar anderzijds werd ik er ook een beetje triets van; twee jaar geleden was ik in de idee dat dat tuinstel zijn laatste zomer met ons ging doorbrengen. Net zoals ik dat vorige zomer dacht. Eigenlijk is het ding aan vervanging toe, het heeft zijn jaren dienst gehad. En soms overweeg ik wel eens om een nieuw tuinstel te kopen, maar de dingen die ik mooi vind, die zijn niet goedkoop (>800 euro), dus dat bedrag geef je niet zo 1-2-3 uit. Want ik weet dat, als we verhuizen naar Amerika, we niet al onze spullen in de container krijgen, dus ik moet gerief gaan achter laten. Soms overweeg ik dan wel eens om zo'n goedkoop pakketje te kopen bij de Leen Bakker of zo. Ze hebben van die pakketjes tafel + 4 stoelen + 4 (flinterdunne) kussen voor 179 euro. Maar als dat ook maar één zomertje moet dienen, dan is dat toch ook geld weggesmeten. En ik hoop nu echt wel dat dit de aller aller allerlaatste zomer is die we hier in België doorbrengen!

Voor het verslag van onze trip naar Zeeland moet ik ook eens wat tijd vrij maken. De foto's zijn al overgezet naar de PC, da's al een begin. Verslag volgt dus ook!

Echtgenoot zit vandaag en morgen in Leiden, en morgenavond zal het ook niet vroeg zijn dat ik hem zie, want hij gaat naar een concert van Roger Waters (-> Pink Floyd).
Zaterdag gaan we BBQ-en bij vrienden, zondag gaan we op museumbezoek (fossielen), en maandag vertrekt m'n ventje al weer naar Amerika.

('k heb nog wat foto's van dit weekend, zal die dadelijk ook eens op de PC zetten, dus die volgen ook nog)
- BBQ-gerief onder het stof vandaan gehaald
- en voor de eerste keer dit seizoen hebben we (met ons drietjes) gebarbecued

Recessiegevaar door vastgoedcrisis in Amerika?

In Trends/Cash verschenen einde maart een aantal artikels over de dalende vastgoedmarkt/problemen bij de hypotheekverschaffers in Amerika.
Ik heb de artikels doorgelezen, en samengevat:


Recessiegevaar door de vastgoedcrisis?

Vaststelling?
- nadat de voorbije jaren de waarde van de huizen zeer sterk steeg, daalt deze nu
- de hypotheekmarkt worstelt met een stijgend aantal wanbetalers

Sinds het begin van dit jaar zijn al ruim 40 zogenaamde sub-prime hypotheekverschaffers over de kop gegaan. Het gaat om een bedrag van 1.300 miljard dollar (!), en dat is goed voor zo maar even 20% van de Amerikaanse hypotheekmarkt.
Bij de ervaren mensen doet dit wat denken aan de ‘savings & loans crisis’ uit de jaren 90. In de ogen van de blitse hedendaagse durfkapitaal- of hefboomfondsen beleggers iets uit een letterlijk vorige eeuw, maar deze S&L crisis vormde wel de rechtstreekse aanleiding tot de recessie van 1990-1991. En ook toen begon de recessie eerst in de vastgoedmarkt. Alleen is de Amerikaanse kredietmarkt nu meer kwetsbaar dan toen.
De afgelopen 10 jaar is de schuld van de Amerikaanse gezinnen exponentieel blijven toenemen, tot ongeveer 130% van hun inkomen. Doordat de rente de afgelopen jaren sterk is gestegen begint de last nu zwaar door te wegen. Het inkomen van de gezinnen groeit niet altijd sterk genoeg om dit te kunnen opvangen. Dus moeten ze lenen om de rente te kunnen betalen. Een vicieuze cirkel.
Crédit Suisse berekende dat deze evolutie de Amerikaanse huizenbouw dit jaar met 35 à 40% zou doen dalen.



Greenspan werkte als Fed-voorzitter nog mee aan een studie die aantoont dat de Amerikanen de voorbije jaren hun huis als Bancontact gebruikt hebben:
Doordat de waarde van de huizen zo sterk steeg (tot 10% per jaar) gingen de mensen deze overwaarde via hun hypotheek opnemen (een soort van transacties die in België niet mogelijk is). Op zich kwam dit de economie ten goede, want gemiddeld verkreeg de Amerikaan zo 5% meer beschikbaar inkomen, wat hij dus ook consumeerde. Gevolg: de consumptie boomde, maar tegelijkertijd ging de spaarquote van de gezinnen onder nul.
Tegelijkertijd boden de financiële instelling veel meer sub-prime leningen aan (men stelde veel minder eisen aan het inkomen voor het bekomen van een lening, waardoor heel wat mensen die vroeger nooit zouden kunnen hebben lenen, nu plots wel dat geld van de bank kregen). Gevolg: 13.33% van de gezinnen heeft momenteel de grootste moeite om hun leningen terugbetaald te krijgen. Gevolg: de hypotheekverschaffers gaan over de kop.
Gevolg: ook de meer solvabele gezinnen hebben hun leningen opgetrokken, en in het oog van wat er momenteel allemaal aan ’t gebeuren is, is de kans reëel dat hun bank bij hen gaat komen aankloppen om al een deel van die leningen terug te betalen…Dat levert problemen op, waardoor nog meer huizen op de markt komen, waardoor de waarde verder gaat dalen…

Analisten houden met argusogen de kleinhandelsverkopen in het oog om te zien of de vastgoedcrisis een invloed heeft op de consumptie.
De markt van de hypothecaire leningen is immers goed voor 6.000 miljard dollar. Als 5 à 10% van dat bedrag moet worden terugbetaald, dan kan de impact op de economie een omvang hebben van 300 à 600 miljard dollar. Dat is 2.5 tot 5% van de totale economie.



De Bank voor Internationale Betalingen onderzocht de invloed van 14 huizenbooms en –busts in de industriële wereld tussen 1971-2000. Besluit: een algemene stevige daling van de prijzen is eerder uitzonderlijk, maar lokte op één uitzondering na wel telkens een recessie uit. Het BBP lag 3 jaar na de start van de waardedaling van de huizen zo’n 8% lager dan in het scenario waarbij de groei gewoon op niveau zou gebleven zijn.

Of de ‘bubble’ al dan niet gaat barsten en alzo de beurzen mee zal sleuren, daar lijken de meningen nog over verdeeld, o.a. tussen de huidige en de voormalige voorzitter van de Amerikaanse Centrale Bank: Greenspan spreekt over Recessie (is zelfs verbaasd dat de vastgoedblues de economie nog niet meer neerhaalde), terwijl Bernanke denkt dat de VS dit jaar nog rustig verder zullen groeien.

Gelukkig is de Amerikaanse economie niet geheel afhankelijk van de vastgoedmarkt.
* er is veel consumptie -> er is een aantrekkelijke werkgelegenheid -> de lonen stijgen -> het beschikbaar inkomen stijgt.
Ook de daling van de olieprijzen geeft de gezinnen wat meer ruimte.
Gunstige werkgelegenheidscijfers zullen de komende tijd heel belangrijk zijn om de gezinnen het vertrouwen te geven/te laten behouden.
* de hypotheekrente blijft relatief laag.
China, Japan en de OPEC-landen beleggen gelukkig hun handelsoverschotten in Amerika. Deze landen zouden er in één knip voor kunnen zorgen dat het land in een grote crisis geraakt, maar gelukkig hebben ze er geen enkel nut bij om hun grote klant financieel te vermoorden.
* De Amerikaanse economie profiteert van de sterke wereldeconomie. De VS heeft een sterke export, en de zwakke dollar werkt dit alleen nog maar meer in de hand.
* De structurele factoren die de voorbije jaren zorgden voor de sterke groei van het vastgoed spelen nog altijd:
De bevolkingsgroei neemt nog steeds toe
Meer mensen willen een eigen huis bezitten
Ruimte wordt ook in de VS schaarser

Alle hoop is dus nog niet verloren.

Maar: autoleningen zijn de volgende kandidaat om in domino-effect te gaan. Sinds 2001 worden de wagens verkocht aan zeer lage prijzen, zijn er leningen waarbij men niet altijd onmiddellijk moet beginnen afbetalen, en zijn er looptijden van 15 jaar toegestaan!


Bron:
* ‘Handen af van mijn vastgoed’, Vincent Joye (hoofdredacteur), Cash 22 maart 2007
* ‘Recessiegevaar in VS = turbulentiegevaar op beurs’, Daan Killemaes, Trends 22 maart 2007
* ‘Het einde van de Amerikaanse kredietbubbel’, Geert Noels (hoofdeconoom Petercam Vermogensbeheer), Trends 22 maart 2007

Voorschrift

M'n favoriete boekhandel gaat sluiten. Niet dat zij een enorm aanbod hadden (de plaatselijke concurrent is veel groter), maar ach, de dingen die ik lees staan meestal niet courant in de winkel dus moeten toch besteld worden. Maar deze boekhandelaar was iemand die het met een echte liefde voor het boek deed. Hij had dan ook altijd heel speciale hebbe-dingetjes, en veel poëzie. Zowat 26 jaar heeft hij zijn winkel gehad, enkele jaren geleden verhuisde hij naar een iets ruimer (vooral luchtiger) pand, aan een gezellig pleintje. En nu gaat hij dicht... Wel zou hij nog iets anders gaan doen waarbij boeken ook centraal staan, maar duidelijk geen boekenverkoop meer, want gistern trachtte ik nog een boekenbon te kopen voor de secretaresse, maar ze schreven geen bonnen meer uit. :-(

'k Heb nog even rondgesnuisterd, en wat ik kocht werd in een zakje verpakt met een leuke tekst op. Ik laat jullie mee genieten:

Vitaminen van A tot Z

bevorderen kritisch vermogen en weerstand,

doen fantasie snuiven tussen de lijnen,

stimuleren letterlijk in alle seizoenen.

uitwendig gebruik aanbevolen,

verslinden mag van 0 tot 100 jaar,

zonder gevaar voor overdosis.

boeken, 4 x daags, voor en na de maaltijd,

geen vervaldatum, bewaren op kamertemperatuur,

verkrijgbaar van flinterdun tot hele pil.

Ruimtevaart, een jeugdsentiment

Dit is Pieter-Jan Van Asbroeck. De kans is klein dat zijn naam jou iets zegt. Maar deze landgenoot heeft iets gedaan waar ik best wel trots op ben. En het lezen van zijn avontuur bracht heel wat jeugdsentiment boven naar de periode in mijn tienerjaren dat ik overwoog om astronaut te worden.

Toen in 1981 een nieuw tijdperk in de ruimtevaart aanbrak met de eerste vlucht van de Space Shuttle Columbia, ging er voor mij een wereld open. Onmiddellijk was ik geboeid door deze mogelijkheden, en de eerste spreekbeurt die ik in mijn 1ste jaar van de humaniora hield, ging over de bouw van de Space Shuttle. Deze bestaat uit twee ‘solid rocket boosters’, een enorm grote externe brandstoftank, en de ‘orbiter’ zelf.

Ik vertelde dit allemaal met enorm veel enthousiasme en passie, waarschijnlijk tot afschuw van mijn medeleerlingen in die meisjesschool, waar spreekbeurten over een leuk boek, een klein broertje, de hond of het paard meer courant waren.
Als hoogtepunt had ik mijn zelfgebouwde maquette van een Space Shuttle die klaar staat voor lancering meegebracht.

Tevens gaf deze interesse me een werkelijke ‘boost’ om Engels te studeren, want in het Nederlandstalige gebied was er niet zoveel gedetailleerde info te vinden. Ik correspondeerde dus al snel met de NASA, en zo kreeg ik de Mission Reports, en (gehandtekende!) foto’s van astronauten.

Al snel ging mijn interesse ook uit naar de voorgaande periode: deze van de Apollo raketten. En natuurlijk kon het niet uitblijven: ook met Rusland werd er gecorrespondeerd, rond de Sojoez raketten. Ik zal dan nog maar zwijgen over de uitvoerige experimenten die zij deden om een soort van 'supermens' te kweken, met een grotere longinhoud en buitengewone fysieke capaciteiten (die niet alleen hun ruimtevaartplannen ten goede konden komen, maar ook hun programma voor het sportief talent).

Tevens volgde ik geboeid de plannen rond de bouw van een ruimtestation (het hedendaagse ISS), de ingebruikname van de robot-arm die de astronauten toeliet om buiten de capsules werken uit te voeren zonder zich zelf naar buiten te moeten verplaatsen (de zogenaamde Canada-arm).

… Ach, ik kan hier nog eindeloos doorgaan, de herinneringen komen snel terug boven.
Waarom ik dan geen astronaut geworden ben? Om de heel eenvoudige reden dat reeds tegen het 3de middelbaar bleek dat ik op gebied van wiskunde te zwak was om een wetenschappelijke richting uit te gaan, en dan ben ik maar de richting van de humane wetenschappen uitgegaan. Met spijt in het hart, nog steeds, dat moet ik toegeven. En gedurende al die jaren heeft wetenschap me blijven boeien, en moest ik ooit mijn leven over mogen doen, dan zou ik heel graag de gave hebben om meer aanleg voor wiskunde te hebben, zodat ik toch die wetenschappelijke richting uit had kunnen gaan. Hm, misschien moet ik maar beginnen geloven in het leiden van meerdere levens... Wie weet is er dan nog een kansje voor mij!

Maar genoeg, we zijn intussen heel ver van Pieter-Jan beland! Misschien is hij wel onze volgende Belgische ruimtevaarder! Hij was namelijk één van de vijf deelnemers aan de jaarlijkse Marssimulatie van de NASA. Twee weken lang mocht deze 21-jarige Limburgse geneeskunde-student leven in een nagebouwde Marshabitat van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA in Hanksville, Utah. Van 31 maart tot 15 april was op het internet te zien hoe hij met vijf andere jonge wetenschappers in spe op Mars probeerde te overleven. Hij, tesamen met een astronome, een fysicus en drie ingenieurs.
Dit project dient vooral om jongeren warm te doen lopen voor een Marsmissie in de verre toekomst. ,Volgens Van Asbroeck was het net echt, met een luchtsluis, ruimtepakken en een eigen groentetuin, plus een tropisch warme habitat en radiocontact met de thuisbasis. Maar echt leven op de rode planeet is toch een ander paar mouwen.
Van Asbroeck is geen koorknaap. In 2004 werd hij door de Euro Space Society geselecteerd om deel te nemen aan het International Space Camp 2004 in Huntsville, Alabama. Hij nam deel aan essaywedstrijden over ruimtevaart en werd in 2002 finalist in een wedstrijd van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA en de Unesco.
Hier kan je zijn verhaal volgen:
http://www.eurospace.be/page60214044.aspx

Meer info over Mars Desert Research Station
http://www.marsstuff.com/MDRS/

Beelden van webcams, zodat je een idee krijgt van hoe ‘Mars’ er uit ziet:
http://freemars.org/mdrscam/

Voor Eos (wetenschappelijk tijdschrift) hield hij een blog bij. Spijtig genoeg geeft de adresbalk van Eos niet de juiste locatie aan van het blog, maar je kan het dus vinden onder ‘Eos Blogs’, en dat staat momenteel in de middelste kolom:
http://www.eos.be/homenl.asp

Maar er staat ook nog een andere Vlaming te wachten om astronaut te worden, vermoed ik. Namelijk mijn streekgenoot Dries Beyens. Ook hij werd in 2006 geselecteerd om naar het International Space Camp 2006 in Huntsville te gaan, en deze jongen is ook al jaren bezeten van ruimtevaart en rakketbouw! We gaan er dus nog van horen, Frank De Winne en Dirk Frimout worden opgevolgd! (maar spijtig genoeg niet door mij)

Noodweer aan de Oostkust

Je zou haast blij zijn dat we hier in België zitten, met een stralend zonnig weertje! De Oostkust van Amerika heeft namelijk te kampen met noodweer:
Lentestormen veroorzaken er heel wat wateroverlast.
In Central Park viel van zondag tot maandagochtend plaatselijke tijd meer dan 200 liter regen per vierkante meter!
Er werden ook windsnelheden gemeld van 114 km per uur in de staat South Carolina.
In New Jersey en West Virginia werd de noodtoestand afgekondigd. Alleen al in New Jersey moesten vijftig straten worden afgezet door de wateroverlast.
In drie staten kwamen 18.500 gezinnen zonder stroom te zitten en volgens nieuwszender CNN vielen door het slechte weer al minstens drie doden.
In West Virginia werden twee mensen als vermist opgegeven na een stortvloed.
De storm leidde op de John F. Kennedy Airport tot vertragingen van wel zeven uur, en 500 vluchten moesten worden geschrapt.
In heel wat kustgebieden bereikte het water het alarmpeil en moesten mensen uit voorzorg hun huizen verlaten. ,,Een situatie als deze is geleden van 1882'', aldus gouverneur Richard Codey van New Jersey. ,,Het zal nog een hele tijd duren voor we van deze storm bekomen zijn.''
Zondagavond stonden ook in New York heel wat straten en metrostations blank.
Ook bij Petra, die in het Noorden van New York zit, lees ik dat er sneeuw en regen valt:
http://vandijkjes.punt.nl/
Ik zal dus nog maar eens even een pauze nemen, en lekker met een boekje in het zonnetje gaan zitten, genietend van ons Belgische weer! (LOL! Hoe dikwijls in je leven kan je dat zeggen?!)

Beschuit met muisjes - glasscherven - schoolkrijtjes

Met het einde van mijn vorige berichtje heb ik blijkbaar de nieuwsgierigheid gewekt bij een aantal mensen. 'k Zal de spanning er dan maar niet langer inhouden!
Als ik onze 4-daagse in Zeeland samen met vatten in 3 dingen, dan is het dus in:

beschuit met muisjes:
woensdagochtend gingen we even uitblazen op een terrasje in Zierikzee, waar we prompt een traktatie kregen op beschuit met roze muisjes. Aanvankelijk dacht ik dat er een geboorte gevierd werd bij de zaakvoerder(s), of van één van de werknemers. Maar neen hoor, kroonprins Willem-Alexander en zijn vrouw Maxima waren ouders geworden van hun 3de prinsesje! Dat vonden we wel sympathiek, dat we daarvoor een traktatie kregen. Het was tevens onze eerste kennismaking met beschuit-met-muisjes, en ik vond het best lekker! Ik hou dan ook wel van de smaak van anijs.



glasscherven:
dat was een iets minder prettige kennismaking met Zeeland. Het viel ons op dat op heel veel plaatsen glasscherven te vinden waren, van kapotte glazen en vooral van dat bruinige glas, ik veronderstel dus van bierflesjes. Als je met een hond op wandel bent, dan vallen zo'n dingen natuurlijk echt wel heel erg op. Zo'n pootjes zijn niet bestand tegen glas!Tevens viel het me ook op dat de hondeneigenaars zelden het 'hoopje' van hun hond opruimen als deze z'n boodschap in de graskant doet. Bij deze: ik ruim dat altijd en overal op, waar dan ook.

schoolkrijtjes:
zoonlief en ik gingen de plaatselijke supermarkt in, op zoek naar gekleurde muisjes (vruchtenhagel) van De Ruijter. Als kind leerde ik dat kennen omdat ik ook toen vlak tegen de grens woonde, én mijn moeder een tijdlang regelmatig naar het hoofdkantoor in Amsterdam moest (en ik mocht dan mee). Hier in de streek is het moeilijk te vinden (of het kost dubbel zoveel als in Nederland), dus we dachten even een doos of twee mee naar huis te nemen, voor zoonlief. Toen wou hij ook wel eens drop proberen. Op school heeft hij een Nederlandse vriend die regelmatig zijn drop met hem deelt. En zijn keuze viel op schoolkrijtjes. Eenmaal terug op onze hotelkamer hebben we die dus geproefd, en onmiddellijk besloten om 's anderendaags nog een voorraadje in te slaan, want ook bij mama vielen deze schoolkrijtjes heel erg in smaak!


Later deze week zal ik nog wel verslaag uitbrengen van de dingen die we in Zeeland bezocht hebben, mét foto's natuurlijk!
Er was heel veel volk op de begrafenis. Gelukkig ben ik in mijn leven nog niet naar veel begrafenissen moeten gaan, want zeker als ik die persoon echt lief vond, dan heb ik het zo moeilijk om niet te huilen. Dus er hebben traantjes gevloeid gisteren. Wanneer zijn dochter een tekstje voorlas voor haar vader (ze vroeg zich af hoe ze hem nu zou gaan herkennen, nu hij geen lichaam meer had, hoe ze hem zou moeten gaan vinden om eens een gesprek met hem te gaan voeren), of wanneer een familielid een bezinningstekst voorlas.Maar gelukkig had ik ook de glimlach, wanneer over zijn leven verteld werd, en dit zo typisch Karel bleek te zijn, want zo kende ik en mijn echtgenoot hem ook.En ik was heel erg blij om te zien dat zijn vrouw écht er iets aan had dat wij er waren. Ze heeft haar dankbaarheid een aantal keren uitgedrukt. We waren ook uitgenodigd om op de koffie te komen, wat we dan ook maar gedaan hebben. Zeker als je merkt dat zijn vrouw daar steun aan vindt, vind ik dat belangrijk om dat te doen. En ik zal haar over een aantal weken zeker hier thuis nog eens uitnodigen, want het was een goed koppel, en het zal voor haar niet makkelijk zijn zo zonder haar maatje. Maar ze is sterk, en ze tracht zich vast te houden aan Karel zijn leuze: "Why worry?". Niet dat hij een flierefluiter was, verre van, want Karel was heel erg punctueel en plichtsbewust, een heel harde werker, en een ontzettend goede baas. Heel erg gedreven was hij ook: hij zou niet opgegeven hebben tot dat hij de oplossing had. En dat heeft er ook voor gezorgd dat zijn revalidatie na zijn hersenbloeding zo goed is gelopen, veel voorspoediger dan wat de dokters voor ogen hadden vlak na het ongeval.Het liedje dat door de kerk klonk toen we de kist naar het kerkhof brachten was dan ook heel toepasselijk als afscheid voor deze Goede Mens:

Dire Straits - Why Worry

Baby I see this world has made you sad
Some people can be bad
The things they do, the things they say
But baby I'll wipe away those bitter tears
I'll chase away those restless fears
That turn your blue skies into grey

Why worry,
there should be laughter after the pain
There should be sunshine after rain
These things have always been the same
So why worry now

Baby when I get down
I turn to you
And you make sense of what I do
I know it isn't hard to say
But baby just when this world seems mean and cold
Our love comes shining red and gold
And all the rest is by the way

Why worry,
there should be laughter after pain
There should be sunshine after rain
These things have always been the same
So why worry now

Update

Even kort:

Zeeland was verrassend, prachtig! Verslagje volgt later.
Vandaag was al onmiddellijk een drukke dag: voor de middag moesten we alle drie bij onze huisarts zijn. Dat is telkens een kleine trip, want we hebben onze arts uit Limburg aangehouden, dus telkens is het net geen uurtje rijden naar hem toe. Vaccinaties zijn weer up-to-date, maar sommigen moeten de komende tijd nog een herhaling krijgen.
Eigenlijk is onze huisarts een Belg die in Australië opgegroeid is. Zijn jongere broer is terug naar ginder getrokken, net als zijn oudere zus. Maar de jongere broer heeft in Australië een Amerikaanse collega leren kennen, en nu woont hij dus ondertussen ook in Amerika, wat dus blijkbaar een hemelsgroot verschil blijkt te zijn (maar er was geen tijd om op die details verder in te gaan).
Wat ik me ondertussen ook ben af gaan vragen: polio is in België een verplichtte vaccinatie voor je kind. Verder geeft men wel het advies om een bepaald vaccinatieschema te volgen, maar dat is dus niet verplicht. De meeste mensen volgen dat schema, maar om allerlei redenen zijn er toch ook wat mensen die daar van afwijken (wij onder andere). Indien je naar Amerika wilt gaan, zijn er toch heel wat meer vaccinaties verplicht. Is er daar geen mogelijkheid voor mensen die bijvoorbeeld alternatieve geneeskunde volgen, om onder die verplichting onder uit te geraken?

Net voor we vertrokken naar Zeeland kregen we ook nog het bericht dat een oud-collega gestorven is (ik heb voor hetzelfde bedrijf gewerkt als mijn echtgenoot). Hij was de liefste en meest hulpvaardige man die ik ooit in het bedrijf tegengekomen ben. Heel erg bescheiden. 'k Herinner me nog mijn eerste kennismaking met hem: ik moest een de bezetting van een bepaald gebouw in kaart brengen, en zo ging ik aan de hand van een plattegrond systematisch alle lokalen af om te kijken wie daar zijn werkplek had, en voor welke afdeling die persoon werkte. Er bestond wel zo'n lijst, maar die bleek in de verste verte niet overeen te stemmen met de praktijk. Aangezien we heel de boel gingen reorganiseren en verhuizen, was het toch wel belangrijk om te weten waar iedereen exact zijn plaats had. En zo kwam ik dus ook zijn bureau binnen wandelen. Hij bleek niet diegene te zijn die volgens mijn lijst daar zat, dus ik ging het aanpassen. En toen bood hij me zijn hulp aan: hij zei dat hij heel wat mensen van zijn afdeling exact wist zitten, dus hij stelde voor dat ik mijn plattegrond even op zijn vergadertafel zou leggen, en dan zouden we het samen overlopen. Schitterend was dat, zo ging mijn werk snel vooruit. En toen kwamen we bij het punt van zijn lokaal... bleek dus dat hij een Directeur was! Heel erg bescheiden en hulpvaardig.
Toen mijn man net begon te werken in het bedrijf heeft hij regelmatig samen moeten werken met hem, en ook zij hadden een fijn contact. Maar toen kreeg K. een hersenbloeding. Heel erg plots, totaal onverwacht. Een lange revalidatie volgde. En hij is nog terug komen werken, ik denk zo'n anderhalf jaar. En vorig jaar begin april is hij op pensioen gegaan. Zijn vrouw werkte ondertussen ook niet meer, en beiden hadden ze al heel wat afgereisd, maar ze hadden nog veel reisplannen. Ze gingen zelfs nog een nieuw huis bouwen nu de kinderen het huis uit waren. Maar dat heeft dus allemaal niet meer mogen zijn.



Nog maar net een jaar op pensioen kreeg K. zaterdagochtend plots een heel erge hartaanval, en die heeft hij niet overleefd. Morgen moeten we dus naar de begrafenis, en we zijn ook op de koffietafel uitgenodigd.
Morgenavond krijgen we vrienden op bezoek, dus ik moet ook nog wat te eten gaan toveren én dus boodschappen doen, want deze namiddag zijn we in de tuin gaan werken, dat moest ook dringend gebeuren.
Ik vermoed dus dat het eerder zondag zal zijn (of misschien wel maandag?) als ik hier verslag kan uitbrengen over beschuit met muisjes, glasscherven en schoolkrijtjes. (waar heeft ze het nou weer over???)

Exquise smaak - Zeeland

Zaterdag zijn we met onze beste vrienden gaan 'chique' eten in Restaurant Michel. Heerlijk was dat! Niet alleen het gezelschap, maar ook alle gerechten die we hadden. We hadden voor het marktmenu gekozen (en ik kan je zeggen dat hun prijzen op de website niet bepaald 'actueel' zijn). Eigenlijk zou ik zo'n etentje wel vaker willen doen, maar anderzijds heb ik toch niet echt zin om zomaar even 100 euro per persoon aan eten te geven.
Het deed me er aan denken dat ik ook nog wel eens in The Blue Elephant wil gaan eten. Dat is ook al jaren geleden. Het eten is er lekker, en ook de 'setting' had iets speciaals. Voor onze zoon zou dat ook een belevenis zijn.
Daar verschoot ik nog het meeste van: ik zeg altijd dat mijn zoon een 'prutser' is wat eten betreft. Maar verdorie, ik zal mijn mening moeten herzien; hij is geen prutser, hij heeft eerder een zeer exquise smaak. Er was niets dat hij niet luste!!!

Deze ochtend heb ik de Paashaas en de Paasklokken even een handje geholpen, want onze 12,5 jarige had ons duidelijk gemaakt dat hij het toch zou appreciëren als er paaseitjes in de tuin zouden terecht komen. En ach, eigenlijk vind ik dat ook wel leuk. Zelfs papa heeft dolenthousiast helpen zoeken.

Verder heb ik vandaag nog heel veel tijd gestoken in de voorbereiding van onze trip naar Zeeland. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik rijkelijk laat begonnen ben / deze taak vreselijk onderschat heb. Maar ik heb een bundel van ruim 30 bladzijdes van wat de moeite waard lijkt om te gaan bekijken, dus we zullen ons tot donderdag wel bezig kunnen houden.
Morgenvroeg vertrekken we, en ik denk dat jullie geduld zullen moeten hebben tot het einde van de week om een (foto)verslag te krijgen.

Heerlijke vakantie!

Gisteren zei zoonlief dat hij deze vakantieweek al zo leuk gevonden had, dat hij soms dacht dat dit niet echt is, maar dat hij aan't dromen is. Maar een pits in zijn arm confronteerde hem met de realiteit. Heerlijk toch dat je kind(eren) zich goed in hun vel voelen, zo goed dat ze denken dat ze in een droom leven? En dat terwijl die hormonen duidelijk flink tekeer gaan in zijn tienerlichaam.

Nu denken jullie misschien dat wij echt wel spectaculaire dingen gedaan hebben de afgelopen week, maar niks is minder waar. We zijn een paar keer naar de stad geweest (o.a. om te ontbijten, dat was leuk), hebben een bezoek gebracht aan de bibliotheek, hebben wat zomerkledij en nieuwe schoenen voor zoonlief gekocht, hebben een aantal wandelingen gemaakt met de hond, hij is al fietsend boodschappen gaan doen in het dorp (dat doet hij graag),... En natuurlijk kan hij weer een paar uur per dag op de PC. En dàt zal ook wel een aardige bijdrage leveren in zijn gevoel van 'welbevinden'. ;-) Hij is toch zo'n game-freak!

Een zonnetje aan een blauwe hemel is natuurlijk ook een element dat bijdraagt tot vreugde in je leven. Al was het bijvoorbeeld die ochtend dat we gingen ontbijten toch wel erg koud, het had zelfs gevroren. Ik was verdorie maar wat blij met mijn heerlijk dampend tasje thee, ik heb er m'n handen omheen gevouwen, al was het een klomp goud die ik wou beschermen.

Momenteel liggen m'n mannen nog in bed. 'k Laat ze nog maar even liggen.
En deze middag gaan we uit eten. Nog een laat verjaardagsdinner voor een vriendin die op 19 februari jarig was. We hadden het al eerder gepland, maar toen kwam ziekte roet in het eten gooien. Maar vandaag gaat het er dan toch van komen. Ik kijk er weer naar uit, samenkomen met die bende is altijd leuk.

Vreemd is dat ik deze ochtend opgestaan ben met zo'n heerlijk onbestemd gevoel van gelukzaligheid over me heen. Geen idee waar dat vandaan komt, en wat het me voor de rest van de dag(en) nog gaat brengen. Maar ik voel me heerlijk gelukkig. 'k Moet misschien ook maar eens hard in m'n arm knijpen om te kijken of ik niet lig te dromen...

Zalig weertje - films

Het was een fijne dag gisteren. Maar als ik het gezelschap heb van m’n favoriete mannen (én hond), en het zonnetje staat te stralen, dan moeten er al erge dingen gebeuren om mijn humeur te verpesten.
Manlief heeft voor de eerste keer dit seizoen het gras af gereden. Leuk, dan ziet de tuin er weer heel net en fris uit. Ondertussen was ik de restanten van de massa’s verdorde eikenbladeren nog op aan ’t ruimen. Tijdens de winter hadden die zich verzameld tegen de zijkanten van onze tuinafscheiding, tussen de wortels van de klimop. En daar laat ik ze altijd liggen tegen de winter. Die periode doet dat gezellig aan en ik beeld me altijd in dat het een beetje warmte en bescherming biedt aan die planten hun ‘voetjes’. Trouwens, met de hoeveelheid eikenbomen die hier staan is het opruimen niet bij te houden. We rijven in de winter regelmatig al de bladeren van het grasveld, maar het blijft maar vallen.
Verder nog wat onkruid uitgetrokken, en daar zal ik deze week nog mee verder moeten gaan. Misschien vandaag nog wel. Het zou zo’n 19 à 20° Celcius worden! En dan voor de rest van de week een graad of 15 en bewolkt. Dus ik zit met een dilemma: ga ik nu de smeedwerken tuinpoort schilderen, of ga ik nu onkruid wieden? Hmm, denk dat ik voor het eerste ga. Dat is plezanter, en vandaag gaat het zeker niet regenen.

Gisterenavond ook nog met m’n zoon naar Mr Bean’s Holiday gaan kijken. Ik vond de film nogal langdradig, maar onze zoon vond het leuk. Papa was niet mee gegaan, die is (ook) helemaal geen Bean-fan, integendeel! Dinsdag gaan de mannen met hun tweetjes naar Bridge to Terabithia kijken. Daar ga ik niet mee naartoe. ‘k Ben niet zo’n film-fan, en ik heb mij gisteren al 'opgeofferd'.

Vandaag wil onze zoon nog één van z’n vrienden komen laten spelen, maar het is nog wat te vroeg om ze al te bellen, het zijn langslapers. ;-) Dat krijg je op die leeftijd, en dat zal er de komende jaren niet minder op worden.

En de reisplanning voor mei ligt ook al weer vast. Pfft, ik word grotendeels weduwe, in mei is manlief maar 1 week thuis.
30 april tot 5 mei: New Jersey
(zaterdag thuis komen, en maandag al weer vertrekken:)
7 mei tot 12 mei: Puerto Rico
(en dan is manlief waarschijnlijk 1 week thuis!)
21 mei tot 26 mei: New Jersey